LOGINShare
บทที่ 272
Related chapters
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 273
ซ่งซ่งถอนหายใจ “หลังจากฉันกลับไปทำงาน ฉันก็วางแผนจัดกิจกรรมขึ้นมา ผู้จัดงานคือเขา เขาส่งของมาจัดแสดง แต่ฉันดันทำมันแตกเสียหาย ของชิ้นนั้นมีมูลค่าถึงห้าล้านหยวน บริษัทฉันกลัวรับผิดชอบเลยไล่ฉันออก ฉันเลยต้องขายตัวเอง... อ๊ะ ไม่ใช่แบบที่เธอคิดนะ!”หลินเซียงฟังแล้วรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องมีแผนการอะไรซ่อนอยู่ เธอจึงถามว่า “แล้วของที่แตกนั้น เธอเก็บไว้ไหม?”ซ่งซ่ง “เปล่านะ คนของเขารีบเก็บไปหมดแล้ว”หลินเซียงยกมือขึ้นมาปิดหน้าผากอย่างหมดหนทาง ถ้าก่อนหน้านี้แค่สงสัย ตอนนี้ก็มั่นใจแล้วฟู่จินซิ่วจงใจวางแผนให้ซ่งซ่งตกอยู่ในสถานการณ์นี้หลินเซียงถาม “ซ่งซ่ง เธอยังใช้บัญชีเสริมติดต่อกับฟู่จินซิ่วยู่ไหม?”ซ่งซ่งตอบ “ใช้อยู่ เขาทำฉันขนาดนี้ ฉันต้องเอาคืนให้สาสม!”หลินเซียงโล่งใจ “ดีมาก ตอนนี้ฉันจะโอนเงินไปให้ เธอให้เงินเขาแล้วรีบไปจากที่นั่นเลยนะ”“ค่ะ ขอบคุณนะคะที่รัก จุ๊บจุ๊บจุ๊บ!”ซ่งซ่งจุ๊บจูบลงบนโทรศัพท์มือถืออย่างรัว ๆหลินเซียงวางสายแล้วโอนเงินห้าล้านหยวนให้ซ่งซ่งทันทีถึงแม้เธอจะเดาว่าฟู่จินซิ่ววางแผนหลอกลวงซ่งซ่ง แต่หลักฐานก็ถูกคนของเขารีบเก็บไปหมดแล้ว พวกเธอไม่มีหลักฐานอะไรเลย จึง
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 274
ฟู่จินซิ่วหัวเราะกับท่าทางที่โมโหของเธอ แล้วพยักหน้า “ใช่”“คุณ!”ซ่งซ่งชี้ไปที่เขา “ฉันไปทำอะไรให้คุณ ถึงได้ทำกับฉันขนาดนี้?”ฟู่จินซิ่วพูดว่า “ท่อดับเพลิงที่ตกลงมาโดนหัวมันเจ็บมากนะ คุณคิดว่าผมใจกว้างขนาดนั้นเหรอ? คุณดูแลผมแค่ไม่กี่วัน ผมจะปล่อยคุณไปได้ยังไง?”เขาพูดจบก็ลุกขึ้นเดินเข้ามาหาเธอ “ตอนนั้นลู่สือเยี่ยนเป็นคนพูด ผมแค่ให้เกียรติเขา แต่ตอนนี้คุณไปทำแจกันผมแตกอีกแล้ว บัญชีเก่าบัญชีใหม่ คุณคิดว่าผมจะปล่อยคุณไปได้เหรอ?”เขาเดินเข้ามาทีละก้าว กระดุมเสื้อของเขาไม่ได้ติดไว้ ขณะที่เขาเดินเข้ามา คอเสื้อก็เปิดออกบ้างปิดบ้าง สายตาของซ่งซ่งก็ถูกดึงดูดไปโดยไม่รู้ตัวถึงจะเห็นไปแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม ตอนนี้เห็นกล้ามอกที่ปรากฏขึ้นมาบ้างหายไปบ้างของเขา ใบหน้าของเธอกลับแดงขึ้นมา!มาล่อลวงใครกัน!ซ่งซ่งจ้องเขาอย่างดุเดือด แล้วพูดว่า “ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะจองเวรขนาดนี้ เล่นกันขนาดนี้เลยเหรอ?”ฟู่จินซิ่วเดินมาอยู่ตรงหน้าเธอ มองดูดวงตาที่สวยงามที่เต็มไปด้วยความโกรธ เพราะอารมณ์ที่ตื่นเต้น หน้าอกของเธอขึ้นลงอย่างรุนแรง มุมตาแดงเล็กน้อย ดูอ่อนหวานขึ้นมาอีกหลายส่วนใบหน้าของเธอเดิมทีก็สดใสอยู่แ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 275
“กรี๊ดดด”เจียงเนี่ยนอวี๋แสดงอาการคลุ้มคลั่ง แค้นทุบทำลายข้าวของในห้องจนเละเทะ กว่าจะสงบลงได้ก็เหลือเพียงความยุ่งเหยิงอย่างไรก็ตาม สายตาของเธอเต็มไปด้วยความเคียดแค้นและความไม่พอใจทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!ลู่สือเยี่ยน เพราะผู้หญิงคนนั้น ถึงกับบังคับให้เธอไปขอโทษ!ผู้หญิงคนนั้นสมควรได้รับ?เจียงเนี่ยนอวี๋พยายามสงบสติอารมณ์ แล้วโทรหาเจียงจิ่นหรง เล่าเรื่องราวทั้งหมดด้วยน้ำเสียงสะอื้นไห้ แต่เปลี่ยนเรื่องการลักพาตัวเป็นการเชิญหลินเซียงมาเป็นแขกเจียงจิ่นหรงฟังจบก็เงียบไปนาน ก่อนจะพูดว่า “เจียงเนี่ยนอวี๋ พ่อบอกแล้วไงว่าอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น ทำไมไม่เชื่อฟังพ่อบ้าง?”เจียงเนี่ยนอวี๋คิดว่าตัวเองหูฝาด พ่อที่รักเธอที่สุด เมื่อไหร่กันถึงพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวดขนาดนี้ ถึงกับเรียกชื่อเต็มของเธอด้วย!เจียงเนี่ยนอวี๋ยิ่งรู้สึกเสียใจมากขึ้นไปอีก“คุณพ่อคะ คราวนี้เป็นลู่สือเยี่ยนที่รังแกหนู ทำไมพ่อไม่ช่วยหนู กลับมาดุหนูอีก”เจียงจิ่นหรงที่ปลายสายถึงกับกุมขมับ ก่อนหน้านี้เขาเลี้ยงดูลูกสาวอย่างตามใจ ยึดมั่นในหลักการที่ว่าลูกสาวมีฐานะดี หนำซ้ำยังสูงส่ง จึงทำให้เจียงเนี่ยนอวี๋ไม่เคย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 276
ลู่สือเยี่ยนเดินเข้ามาพร้อมกับถอดสูทออก เขาคลายเนคไท แล้วเดินตรงมาหาเธอหลินเซียงเห็นเขาเดินเข้ามา จึงมองเขาด้วยความสงสัย แต่ในวินาทีต่อมา เขาก็จับท้ายทอยของเธอแล้วจูบลงมาลมหายใจของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า“อื้อ!” หลินเซียงตกใจ พยายามดิ้นรนแต่ลู่สือเยี่ยนกักขังเธอไว้ เธอจึงสลัดไม่หลุด ขณะที่เธอขยับตัว เธอก็รู้สึกถึงบางอย่าง ใบหน้าของเธอแดงก่ำลู่สือเยี่ยนอุ้มเธอขึ้นแล้วกดลงบนโซฟา กดขาของเขาลงบนตัวเธอ ก่ออนจะปลดเข็มขัดออกเสียงของหัวเข็มขัดดังชัดเจน ในที่สุดหลินเซียงก็มีโอกาสได้หายใจ“ลู่สือเยี่ยน ห้ามทำแบบนี้!”ลู่สือเยี่ยนจูบที่หูและแก้มของเธอ ถามเสียงอ่อนว่า “ทำไมจะทำไม่ได้?”หลินเซียงผลักเขา แต่ร่างกายของเขานั้นหนักเหมือนภูเขาเลากา เธอผลักไม่ออก“ลู่สือเยี่ยน ไม่ได้ก็คือไม่ได้ เราจะหย่ากันอยู่แล้ว”หลินเซียงหายใจไม่ทั่วท้อง พยายามรักษาสติไว้“แล้วเราหย่ากันหรือยังล่ะ?”ลู่สือเยี่ยนไม่ชอบเลยที่เธอพูดแบบนั้น คืนนี้เขาดื่มเหล้าไปไม่น้อย ตอนนี้เมื่อมีสาวสวยอยู่ตรงหน้า ความต้องการของเขาจึงพุ่งสูง จ้องมองเธอด้วยสายตาร้อนแรงริมฝีปากของหลินเซียงบวมจากการถูกจูบ ดวงตาใสสะอาดขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 277
“ตื่นแล้วเหรอ?”เสียงทุ้มนุ่มน่าฟังของผู้ชายดังขึ้นหลินเซียงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย หันไปมองก็เห็นลู่สือเยี่ยนนั่งอยู่บนเก้าอี้ ตรงหน้าเขาวางคอมพิวเตอร์ไว้ เขาไม่ได้สวมเสื้อลำลอง แต่ตอนนี้สวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว นั่งพิงโซฟาอย่างสบาย ๆ ปกเสื้อเปิดเผยให้เห็นกล้ามอกอย่างเลือนราง และยังมองเห็นรอยขีดข่วนอยู่หลายแห่งหลินเซียงพูดว่า “ลู่สือเยี่ยน ทำอย่างนี้มันสนุกตรงไหน?”ลู่สือเยี่ยนได้ยินคำพูดของเธอก็หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “สนุกสิ สนุกมากด้วย”เขาลุกขึ้น เดินเข้ามาหา แล้วโน้มตัวลงลูบหน้าเธอ ดวงตาคมดุจเหยี่ยวฉายแววเจ้าเล่ห์ “มีผู้หญิงให้นอนกก ผมต้องมีความสุขอยู่แล้ว จะไม่สนุกได้ยังไง?”หลินเซียงมองเขาอย่างเย็นชา ไม่ได้โกรธเคืองอะไรเธอลุกขึ้นช้า ๆ ปล่อยให้ผ้าห่มไหลลง เผยให้เห็นรอยจ้ำตามร่างกายลู่สือเยี่ยนมองตาม ดวงตาของเขามืดลงเล็กน้อยหลินเซียงยกริมฝีปากแสยะยิ้ม แชะพูดว่า “ถ้าจะว่าอย่างนั้นก็คงสนุกจริง ๆ นั่นแหละ นอนกับคุณไม่ต้องเสียเงิน ถ้าไปหาพวกเด็กบาร์โฮสต์ยังต้องเสียเงิน”เธอจะลงจากเตียง แต่ผู้ชายก็ผลักเธอนอนราบลงไปบนเตียงทันที“ในเมื่อสนุกขนาดนี้ ทำซ้ำอีกหลาย ๆ ครั้งก็น่าจ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 278
ซ่งจั่วยังคงพูดต่อไปว่า “ช่วยคิดถึงตอนที่ประธานลู่ช่วยคุณไว้ก็ได้ ได้ไหม?”หลินเซียงหลับตาลง พูดว่า “ก็ได้ค่ะ”ซ่งจั่วโล่งใจ “ได้ครับ เดี๋ยวผมจะส่งที่อยู่ให้คุณ”พูดจบเขาก็วางสายไปหลินเซียงมองโทรศัพท์ อดคิดไม่ได้ว่าเขาช่วยเธอไว้ก็จริง แต่ทุกครั้งที่เขาเกิดเรื่อง เธอสามารถยกเอาข้ออ้างนี้มาใช้ได้ตลอดหรือเปล่า?ถึงอย่างนั้น มีครั้งไหนบ้างที่เธอไม่ได้เกิดเรื่องเพราะเขา?หลินเซียงเปลี่ยนเสื้อผ้า รีบออกจากบ้าน แล้วตรงไปที่บาร์เธอเห็นลู่สือเยี่ยนซึ่งนั่งอยู่บนชั้นสองทันที แม้ว่าแสงจะสลัว แต่ออร่าที่สง่างามและเย็นชาของเขาก็ทำให้คนอื่นไม่สามารถมองข้ามได้เพียงแต่ตอนนี้ กลับมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ข้าง ๆ เขาเซี่ยหว่านเธอตามมาถึงเทศมณฑลอันเชียวเหรอนี่หลินเซียงจ้องมองไปที่นั่น มองเซี่ยหว่านคุยกับลู่สือเยี่ยน เห็นว่าเขาไม่ได้ดันทุรังที่จะดื่มต่อแล้วใครบอกว่ามีแค่เธอเกลี้ยกล่อมเขาได้?ดูสิ เซี่ยหว่านก็ทำได้เหมือนกันเมื่อเห็นลู่สือเยี่ยนยื่นมือไปหาเซี่ยหว่าน หลินเซียงหันหน้าหนีทันที แล้วเดินจากไปซ่งจั่วอยากจะร้องไห้!ใครก็ได้ช่วยบอกเขาที ทำไมเซี่ยหว่านถึงมาอยู่ที่เทศมณฑลอัน และม
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 279
"คุณนั่งข้างหน้า" น้ำเสียงของลู่สือเยี่ยนเย็นชาลง บ่งบอกถึงความเด็ดขาดที่ไม่อาจปฏิเสธได้ เซี่ยหว่านทำได้เพียงแต่ตอบตกลง "ค่ะ"เมื่อกลับมาถึงเฝ่ยชุ่ยจู เซี่ยหว่านเดินตามออกมาจนถึงหน้าห้องชุด ซ่งจั๋วหยิบเอาคีย์การ์ดออกมาแตะที่ประตู หัวใจของเธอพลันเต้นแรงขึ้นมาทันใดหลังจากเดินเข้าไปแล้ว เซี่ยหว่านก็พูดขึ้นว่า "ที่นี่มีหลายห้องด้วยนี่นา ฉันพักที่นี่ก็ได้ จะได้สะดวกในการดูแลคุณด้วย ดีไหมคะ"แก้มของลู่สือเยี่ยนยังคงแดงระเรื่ออยู่บ้าง เมื่อเข้ามาในห้องชุด เขาก็กวาดตามองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่พบร่างของหลินเซียงเขานั่งลงบนโซฟา หลับตาลงแล้วพูดกับซ่งจั๋วว่า "ไปบอกผู้จัดการให้เปิดห้องเพิ่มอีกห้อง""ครับ" ซ่งจั๋วพยักหน้ารับ แล้วหันไปมองเซี่ยหว่าน "คุณเซี่ย เชิญทางนี้ครับ"แต่เซี่ยหว่านกลับมองไปที่ลู่สือเยี่ยน "สือเยี่ยน ให้ฉันพักที่นี่เถอะ ฉันสัญญาว่าจะไม่รบกวนคุณ ฉันจะทำกับข้าวให้คุณกินด้วย อยู่ดูแลคุณหลังกลับมาจากทำงาน ไม่ดีเหรอ?"ลู่สือเยี่ยนกลับพูดว่า "มันไม่เหมาะสมหรอก"สีหน้าของเซี่ยหว่านแข็งค้างในเมื่อลู่สือเยี่ยนพูดแบบนี้แล้ว ถ้าเธอยังตื๊อต่อไปอีก คงจะทำให้เขารำคาญแน่ เพราะก่อนหน้านี
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 280
เธอยกมือขึ้นลูบที่อกข้างซ้ายเบา ๆ รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดร้าวลึกอยู่ภายในเธอหลับตาลงภาพความทรงจำต่าง ๆ นับตั้งแต่ที่เขาฟื้นความทรงจำกลับคืนมา ผุดขึ้นมาในหัวมากมายดูเหมือนว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองคนได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขแบบนี้ตอนแรก เธอพยายามหลบหน้าเขาแต่บังเอิญเหลือเกินที่พวกเขากลับต้องมาเจอกันอีกช่วงเวลาเหล่านี้ เหมือนกับเวลาที่ถูกขโมยมามีทั้งการทะเลาะเบาะแว้ง มีทั้งความหวานชื่น และก็มีทั้งความตื่นเต้นหวาดเสียวเธอคิดว่าความทรงจำในช่วงเวลานี้ ต่อให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน เธอก็คงไม่มีวันลืม...ซือเยี่ยนยืนอยู่ตรงมุมตึก มองดูโรงแรมที่ดูทรุดโทรมโทรมแล้วจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาซ่งจั่ว"มีอะไร"ซือเยี่ยนพูดว่า "คุณหลินพักอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง"เขาหันไปมองลู่สือเยี่ยนที่กำลังประชุมอยู่ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "อืม รู้แล้ว นายดูแลคุณหลินให้ดีนะ"หลังจากวางสายไป ซ่งจั่วก็รอคอยจังหวะที่จะบอกเรื่องนี้กับลู่สือเยี่ยนการประชุมใกล้จะเสร็จแล้ว หลังจากจบการประชุม ผู้คนภายในห้องก็ทยอยกันเดินออกมาลู่สือเยี่ยนนั่งอยู่บนเก้าอี้ประธาน ยกมือขึ้นนวดขมับแล้วพ
Latest chapter
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
