All Chapters of หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: Chapter 251 - Chapter 260

เจียงเนี่ยนอวี๋หรี่ตาลง “หลินเซียง ใครเหรอคะ?”ลู่สือเยี่ยนกล่าว “ผู้หญิงที่มากับพี่”เจียงเนี่ยนอวี๋ทำหน้าเหมือนไม่ใส่ใจ “ฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะ ฉันสนใจแต่คุณคนเดียวเท่านั้น คนอื่นฉันไม่สนใจเลยสักนิด อาจเป็นไปได้ว่าเธอไม่ได้มาที่นี่ หรืออาจจะเห็นอะไรที่ชอบแล้วกำลังเพลิดเพลินกับมันอยู่ก็ได้”ในฐานะคุณหนูใหญ่ตระกูลเจียง เจียงเนี่ยนอวี๋มีความมั่นใจในตัวเองแบบนี้เสมอ ใครก็ตามที่มาบ้านพวกเธอต่างก็มักชื่นชมอยู่เสมอ ยิ่งเป็นผู้หญิงต่ำต้อยอย่างหลินเซียงด้วยแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึง!ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธอด้วยดวงตาสีดำสนิทยาวรี ความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านไปยังเจียงเนี่ยนอวี๋ น้ำเสียงของเขาก็เย็นชาลง “เสี่ยวอวี๋ งั้นช่วยส่งคนไปตามหาเธอหน่อย เธอบอกว่าไม่คุ้นเคยกับที่นี่ หากทำของของเธอเสียหายขึ้นมาจะไม่ดีเอา”เจียงเนี่ยนอวี๋หัวเราะ “ไม่เห็นเป็นไรเลย เธอเป็นคนที่พี่พามาด้วย ถ้าเธอชอบอะไรจริง ๆ ฉันจะยกให้เธอไปเลยยังได้ พี่สือเยี่ยน อย่าเอาแต่พูดถึงเธอเลยนะ มาอธิษฐานกับฉันหน่อยได้ไหม?”เธอยื่นมือไปจับแขนลู่สือเยี่ยนอีกครั้ง โยกตัวไปมาอ้อนแอ้น ราวกับเป็นเจ้าหญิงน้อยที่ไร้เดียงสาแต่ในใจลู่สือเยี่ยนกลับรู

ลู่สือเยี่ยนทั่วทั้งตัวแผ่รัศมีแห่งความเย็นชา น้ำเสียงเย็นชาเยือกแข็งยิ่งกว่าเดิม “ถ้าอย่างนั้น คราวหน้าผมก็จะล้อเล่นแบบเดียวกันกับเจียงเนี่ยนอวี๋บ้าง หวังว่าคุณลุงจะใจดีเหมือนวันนี้”เจียงจิ่นหรงเมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาพลันหรี่ลง “สือเยี่ยน หมายความว่ายังไง?”ลู่สือเยี่ยนกล่าวอย่างเย็นชา “ผมต้องการเจอตัวคน เดี๋ยวนี้”เขาจะคิดบัญชีกับเรื่องนี้ได้ ก็ต่อเมื่อแน่ใจว่าหลินเซียงปลอดภัยเจียงจิ่นหรงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาคนรับใช้ “เจอคนหรือยัง?”เสียงของคนรับใช้ตะกุกตะกัก “คุณผู้ชาย… เจอแล้วครับ แต่…”เจียงจิ่นหรงถามทันที “แต่อะไร?”ขณะนั้นเอง ลู่สือเยี่ยนได้ยินเสียงเห่ากรรโชกของสุนัข ดวงตาของเขาเบิกกว้าง รีบวิ่งไปยังทิศทางนั้นทันทีหลินเซียงถูกลิ้นสาก ๆ เลียจนตื่น เมื่อลืมตาขึ้น เธอก็เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยขน และลิ้นของสุนัขที่เลียแขนเธออยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกเปียกชื้นทำให้เธอทั้งรังเกียจและหวาดกลัว!นี่มันสุนัขพันธุ์มาสทิฟธิเบต!ใบหน้าของเธอซีดเผือด นอนตัวแข็งทื่ออยู่กับพื้น ไม่กล้าขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย!เจียงเนี่ยนอวี๋โหดเหี้ยมอำมหิต ถึงกับเอาเธอมาทิ้งไว้ในคอกเลี้ยงสุนัขพันธุ์

ความอ่อนโยนบนใบหน้าของเขาหายไป แทนที่ด้วยความจริงจังและความกดดันลู่สือเยี่ยนใบหน้าหล่อเหลาและคมเข้มไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ใด ๆ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผมจำได้ และถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น คุณลุงก็คงไม่รอดพ้นออกมาได้อย่างปลอดภัยเหมือนกัน”ดวงตาของเจียงจิ่นหรงหรี่ลงทันที!เขาหยิบยกเรื่องในอดีตมาขู่ อีกฝ่ายก็เลยเตือนเขาด้วยเรื่องในอดีตเช่นกัน!ดีมาก!คนรุ่นหลังน่ากลัวจริง ๆ!เจียงจิ่นหรงหายใจเข้าลึก แล้วกล่าวว่า “สือเยี่ยน เรื่องนี้เป็นเพราะฉันสั่งสอนลูกสาวไม่ดีเอง ต้องขอโทษเธอและคุณผู้หญิงคนนี้ด้วย ฉันมีเหมืองเพชรอยู่แห่งหนึ่ง พรุ่งนี้จะให้คนไปจัดการเรื่องโอนกรรมสิทธิ์ให้ แบบนี้ว่าไง?”เขายอมเสียหน้า ยอมยกเหมืองเพชรให้ แต่ไม่ยอมให้เจียงเนี่ยนอวี๋ถูกลงโทษ แสดงให้เห็นว่าเขารักลูกสาวคนนี้มากแค่ไหน!สาเหตุที่เจียงเนี่ยนอวี๋หยิ่งยโสและก้าวร้าว เพราะมีพ่อที่ตามใจเธออย่างไม่มีขีดจำกัดนี่เองเจียงจิ่นหรงแสดงความจริงใจอย่างเต็มที่หลินเซียงคิดว่าลู่สือเยี่ยนไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธแน่นอน เขามองเจียงจิ่นหรงแล้วกล่าวว่า “คุณลุงพูดถึงขนาดนี้แล้ว ผมก็คงไม่ดึงดันอะไรมาก แต่หวังว่าเรื่องแ

หลินเซียงตกใจไปชั่วขณะ ก่อนจะรีบหลบ “ลู่สือเยี่ยน อย่าทำอย่างนี้สิ”ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง ไม่พูดอะไรหลินเซียงหายใจเข้าลึก ๆ ดึงเข็มขัดออก แล้วตามด้วยกางเกง…จนถึงที่สุด เธอก็หันหลังกลับแล้วบอกว่า “นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้เก็บของ ฉันขอกลับไปเก็บก่อนนะ”พูดจบเธอก็ตั้งท่าจะเดินออกไปลู่สือเยี่ยนถาม “มีอะไรต้องเก็บ?”หลินเซียงไม่หันกลับมา แล้วตอบกลับ “เสื้อผ้าไง เสื้อผ้าที่ใส่แล้วแต่ยังไม่ได้ซัก ฉันต้องเอาไปซักก่อน”เธอรีบดึงมือตัวเองออก เดินเข้าไปในห้องนอนเล็กลู่สือเยี่ยนหายใจเข้าลึก ๆ ก้มมองลงไป แล้วก็เดินไปยังห้องนอนใหญ่หลินเซียงพิงประตู ใช้มือปิดหน้า พยายามทำให้ตัวเองสงบลง เมื่อครู่เกือบจะอดใจไม่ไหวแล้ว!เมื่อนึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ค่อย ๆ ตื่นตัวขึ้นมา หลินเซียงรีบเข้าไปในห้องน้ำแล้วล้างหน้าด้วยน้ำเย็นพอออกมาอีกครั้ง ลู่สือเยี่ยนก็สวมเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วนั่งอยู่บนโซฟาเธอเปลี่ยนจากชุดราตรี กลับมาสวมเสื้อผ้าของตัวเอง พูดกับเขาว่า “ฉันขอตัวกลับก่อน วันพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่”ลู่สือเยี่ยนเมื่อได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว “กลับ? แล้วใครจะคอยดูแลผม?”หลินเซียง “คุณบาดเจ็

เช้าวันรุ่งขึ้น หลินเซียงลืมตาตื่นขึ้นมา พบกับแผงอกกำยำของผู้ชายคนหนึ่งอยู่ตรงหน้า ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเธอรีบลุกขึ้นนั่งทันที กวาดตามองไปรอบ ๆ ห้อง นี่ไม่ใช่ห้องของเธอ แต่เป็นห้องนอนใหญ่! เกิดอะไรขึ้น?ทำไมเธอถึงมาอยู่ในห้องนอนใหญ่ได้? หลินเซียงรีบก้มลงมองเสื้อผ้าของตัวเอง เห็นว่ายังเรียบร้อยดี และก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บหรือปวดเมื่อยตรงไหน เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก"กลัวอะไรนักหนา"เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าเอ่ยขึ้นข้าง ๆ เหมือนเพิ่งตื่นนอน หลินเซียงหันไปมอง เห็นลู่สือเยี่ยนลืมตาขึ้นมามองเธอครึ่งหนึ่ง ใบหน้าหล่อเหลาคมคายดูงัวเงียเล็กน้อย แต่กลับแฝงไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนใจ"ทำไมฉันถึงมาอยู่ในห้องของคุณได้"ลู่สือเยี่ยนหัวเราะในลำคอ "ผมก็อยากจะถามคุณเหมือนกัน ว่าทำไมถึงมาอยู่ในห้องของผมได้" เขาลุกขึ้นนั่งอย่างช้า ๆ ผ้าห่มผืนหนาเลื่อนลง เผยให้เห็นแผงอกกว้างกับกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ ปกเสื้อคลุมอาบน้ำที่เขาสวมอยู่เปิดออก เผยให้เห็นผิวสีแทนเรียบเนียนลู่สือเยี่ยนมองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ "อย่าบอกนะว่าคุณเหงา เลยแอบย่องมาหาผมถึงในห้อง"ใบหน้าสวยของหลินเซียงบึ้งตึง "ต่อให้ฉันเหงา ฉันก