All Chapters of Seducing My Hot Ninong Everett: Chapter 131 - Chapter 140

Misha’s POVHabang nagkakainan, isa-isang tumayo ang mga kaibigan at pamilya namin para magbigay ng mga salita ng pagbati. Ang maid of honor ko, si Jaye, ay hindi nakapagpigil sa kanyang emosyon. “Misha, masaya ako sa inyo ni Everett. Congrats sa inyong dalawa. Bagay na bagay kayo. Maganda at pogi. Pero, simula pa lang, nakikita ko na ang pagmamahal niyo para sa isa’t isa. Hindi lang kayo magkasama dahil sa kasikatan o kayamanan, kundi dahil totoo ang nararamdaman niyo para sa isa’t isa.”Tumawa ako, sabay punas ng luha sa sulok ng aking mata. “Salamat, Jaye. Mahal na mahal kita."Sunod na tumayo si Conrad, ang nauna kong naging bestfriend. “Misha, Everett, congrats. Uhmm, Everett, mahalin mo ng todo ang bestfriend ko. Ikaw na ang bahala sa kaniya, ingatan mo siya palagi at huwag mong ipaparamdam na hindi siya mahalaga sa iyo. Misha, suwerte ka kasi mabait at mapagmahala si Everett. Suwerte ka kasi napunta ka sa mabuting tao. At doon palang ay masayang-masaya na ako para sa inyo.”Lal

Misha’s POV“Are you happy, Misha?” tanong ni Everett habang hinahawakan ang kamay ko.“More than happy,” sagot ko habang ramdam ko ang saya sa puso ko. “Lahat ng ito... it’s more than I could ever dream of.”Hinaplos niya ang tiyan ko at ngumiti. “And soon, it will be the three of us. I can’t wait to meet our baby.”Napangiti ako lalo ng masaya. “I know, Everett. I can’t believe we’re finally here... married and starting a family.”Hinaplos niya ang pisngi ko at hinalikan ako ng malambing. “You’re going to be the best mom.”Nakakainis, naiyak ako lalo sa sinabi niya. Sana nga maging best mom ako sa anak namin. Pero, isu-sure ko iyon kasi talagang mamahalin ko ang anak namin. Mamahalin ko siya kung paano rin ako minahal ng papa at mama ko.**Nung pumasok na kami sa room namin, hindi puwedeng wala kaming mainit-init na honeymoon. Nasa banyo kami kapwa, hubu’t hubad habang nagkakainan sa isa’t isa. Subo-subo ko ang titë niya habang nakatapat siya sa shower. Maugat na naman ang ari nito

Misha’s POVNagtawanan at nagkuwentuhan ang mga tao. Si Conrad at Jaye, siyempre, kinikilig sa mansion at sa mga exclusive na mga bisita.“Girl, ang suwerte mo talaga kay Everett!” bulong ni Jaye sabay hampas ng mahina sa braso ko. “Billionaire, successful, tapos sobrang guwapo pa!”Sa tuwi-tuwina, ganoon na lang palagi ang bukambibig niya. Hindi niya alam, suwerte rin naman siya kay Conrad. Kung bakit ba naman kasi pakipot pa itong si Jaye. Ayaw pang sagutin ang ilang buwan nang nanliligaw na si Conrad. Hindi ko alam kung anong pinaplano niya.“Nah, suwerte rin siya sa ‘kin!” biro ko pa sabay tawa.Dumating na ang oras para magbigay ng speeches. Everett took the stage, humawak ng microphone habang nakatayo sa harap ng lahat ng bisita.“I just want to thank everyone for being here today,” he began, his voice calm but commanding. “This house, as beautiful as it is, would be empty without the people who matter the most. My wife, Misha, who has made everything more meaningful; my friends

Misha’s POV“Okay, so here’s what we’re gonna do,” sabi ko nang dumating kami sa dining area. “I want you guys to relax, and I’ve asked the chef to prepare something really special for tonight.”“Oh my God, may chef ka na ngayon?!” tili ni Jaye. Tumatawa siya habang hinampas ang braso ko. “I feel so rich already!”Tumawa rin ako. “Siyempre, kailangan natin mag-celebrate kahit wala si Everett.”Hindi nagtagal, dumating na ang mga pagkain. A full course meal na sobrang sosyal at mukhang pang-hotel. May steak na perfectly cooked, salmon with caviar, at kung anu-ano pang mga fancy dishes na hindi ko mabanggit kasi hindi ko nga alam ang tawag. Pero basta masarap!“Grabe naman ‘to, anak. Hindi ko akalaing kakain ako ng ganito karami ng masasarap na pagkain,” sabi ni Mama habang natatawa. Si Papa naman, tahimik lang na umiinom ng wine, pero alam kong sobrang na-appreciate niya ang lahat.Pagkatapos ng dinner, dumiretso kami sa poolside. Naghanda ako ng mga inumin at dessert habang nag-uusap-

Misha’s POVNang imulat ko ang aking mga mata, pakiramdam ko ay para akong galing sa malalim na tulog—isang tulog na tila naglayo sa akin sa lahat ng aking nararamdaman. Parang bumalik ako sa realidad nang unti-unti, tila nagising mula sa isang panaginip. Ang ilaw sa kisame ng silid ay malamlam, banayad, at sumasabay sa mga tunog ng mga monitor na nasa tabi ko. Naririnig ko ang mahinang tunog ng aking paghinga, may kaunting hirap pa, pero alam kong normal iyon pagkatapos ng lahat ng nangyari.Nang mapansin ko ang paligid, naisip ko agad: Private room. Siyempre, hindi papayag si Everett na sa simpleng room lang ako dadalin. The hospital suite was luxurious—kahit pa nasa ospital kami, ramdam ko ang kaibahan. Ang mga pader ay puti, pero hindi malamig sa pakiramdam. Parang pinong-pino ang disenyo, may art pieces sa gilid, at ang mga kasangkapan ay parang nasa isang five-star hotel. The bed I was lying on was soft and comfortable, and there was a large window to my right, giving me a view