บททั้งหมดของ บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน: บทที่ 311 - บทที่ 320

”ดูสิ”ลู่ม่านเซิงเองก็สังเกตเห็นเรื่องนี้แต่ก็ไม่ได้พูดถึง เธอคิดว่าเย่หนานโจวกำลังจะเล่นงานเวินหนี่ แจึงเดินจากไปด้วยความพึงพอใจ“ทำไมเมื่อกี้เธอถึงไม่พูด?” เย่หนานโจวขมวดคิ้วคำพูดของเวินหนี่ทำให้เขาตระหนักได้ถึงปัญหาข้อนี้เช่นกันรอยยิ้มเยาะปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเวินหนี่ “สิ่งที่คุณปักใจไปแล้วจะเปลี่ยนไปเพราะคำพูดไม่กี่คำของฉันงั้นเหรอคะ?”ทันทีที่พูดจบ เวินหนี่ก็สะบัดเย่หนานโจวออก จากนั้นเธอก็หันหลังจากไป ทิ้งไว้เพียงเงาเบื้องหลังให้กับเย่หนานโจวเย่หนานโจวไม่ได้ไล่ตามเธอและไม่ได้เรียกเธอไว้แต่ดวงตาดำขลับกลับมองตามแผ่นหลังของเวินหนี่ไป…ทันทีที่เย่หนานโจวจุดบุหรี่ ลู่ม่านเซิงก็โทรเข้ามาเขากดเปิดสปีกเกอร์โฟนเสียงที่ดังมาจากปลายสายของลู่ม่านเซิงฟังดูแหบแห้ง “พี่หนานโจว พี่อย่าดุเวินหนี่มากเกินไปเลยนะคะ ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของฉันเอง และฉันจะควบคุมตัวเองไม่ให้สร้างปัญหาให้กับพี่อีก”“ได้แบบนั้นก็ดี”น้ำเสียงเย็น ๆ ออกมาจากปากของเย่หนานโจว เมื่อลู่ม่านเซิงได้ยินแบบนั้นเธอก็ตกตะลึงเย่หนานโจวเชื่อว่าเวินหนี่ผลักเธอไม่ใช่เหรอ?กล้องวงจรปิดจับภาพอะไรไว้ไม่ได้นี่เ

การที่เขาพูดเรื่องที่ไม่เคยพูดถึงมาก่อนมันทำให้เวินหนี่รู้สึกเหมือนถูกเยาะเย้ย “ฉันเป็นเลขาของคุณ แล้วก็มีรถมากมายในโรงรถของคุณ ฉันจะต้องการรถไปทำไมกัน?”แต่เมื่อดูการกระทำในปัจจุบันของเย่หนานโจวแล้ว เหมือนว่าเขาต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อเหนี่ยวรั้งเธอเอาไว้ “เธอจะขับรถของฉันหรือนั่งแท็กซี่ไปไหนมาไหนตลอดไม่ได้นี่”เย่หนานโจวนั่งอยู่ที่เบาะหลัง เวินหนี่มองไปข้างหน้าเพราะกำลังขับรถ เย่หนานโจวจึงไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของเธอได้แต่ฟังจากน้ำเสียงของเธอ เย่หนานโจวรู้สึกได้ว่าเวินหนี่ไม่สนใจเรื่องนี้เลยเธอพูดนิ่ง ๆ “ฉันขับรถของคุณเวลาทำงาน ส่วนเรื่องรถส่วนตัว...หากฉันซื้อรถราคาหลายล้าน คนอื่นจะคิดว่าฉันเป็นแค่เลขาของคุณหรือไง แล้วหากฉันซื้อรถถูก ๆ คุณคิดว่าฉันทำให้คุณอับอายหรือเปล่า?”คำพูดของเวินหนี่ชัดเจนมากทุกคำเย่หนานโจวเม้มริมฝีปากแต่เขายังไม่ทันได้พูดอะไร เวินหนี่ก็แทรกขึ้นก่อนว่า “หากฉันซื้อรถหรู บวกกับสถานะของฉัน ฉันจะถูกคนเยาะเย้ยอีกหรือเปล่า?”เธอไม่มีรถและทำงานแทบตลอดเวลา แบบนี้เธอรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจกว่ายิ่งไปกว่านั้นเธอกำลังจะจากไปแล้วดังนั้นรถก็ยิ่งไม่จำเป็นเข้าไ

แม้ว่าจะจับคนเหล่านี้เข้าคุกไม่ได้ แต่แค่การตักเตือนนั้นทำได้แน่ “เวินหนี่ ไม่มีใครเลวทรามเท่าเธออีกแล้ว!”“คนที่เลวทรามคือพวกเธอต่างหาก! ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน พวกเธอคงรุมเวินหนี่ไปแล้ว!” ลู่เซินด่าผู้หญิงเหล่านั้นอย่างไม่พอใจ“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงจะชั่วร้ายต่อกันได้ถึงขนาดนี้”“พวกเราปกป้องตัวเองไม่ได้หรือไง?”ผู้หญิงผมสั้นยังคงหยิ่งผยองมากลู่เซินอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เวินหนี่ก็ห้ามเขาไว้แล้วพูดว่า “พูดกับพวกที่ไร้มนุษยธรรมเหล่านี้ไปก็ไร้ความหมาย”หัวใจของลู่เซินกระตุกเพราะว่าเวินหนี่ดึงแขนเขา!แม้ว่ามันจะไม่ได้มีความหมายอะไร แต่สำหรับเขา เวินหนี่คือผู้หญิงที่เขาชอบมากที่สุด และเธอก็เป็นคนที่เขาไม่สามารถรักได้แค่เวินหนี่ทำกับเขาแบบนี้ เขาก็มีความสุขมาก ๆ แล้ว แต่ฉากนี้ถูกเย่หนานโจวที่กลับมาเห็นเข้าอย่างชัดเจน ดวงตาของเย่หนานโจวเต็มไปด้วยความเยือกเย็น เขาโกรธไปทั้งตัวเจียงซิงถงที่อยู่ข้าง ๆ สังเกตเห็นสีหน้าของเขาได้อย่างชัดเจนว่านี่คือความหึงหวงของของผู้ชาย ยิ่งกว่านั้นคือความโกรธ“เลขาเวิน แค่พริบตาเดียวทำไมถึงได้มีคนมากมายอยู่ตรงหน้าคุณแบบนี้ล่ะคะ?” ใบหน้าข

ตอนที่เขาเข้ารับตำแหน่งนี้ เผยชิงก็อธิบายถึงความสัมพันธ์ระหว่างเวินหนี่กับเย่หนานโจวให้เขาฟังอย่างละเอียดตั้งแต่ขึ้นมาบนรถเย่หนานโจวก็สูบบุหรี่ไม่หยุดนี่ก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่าพวกเขากำลังมีปัญหากัน บวกกับที่เย่หนานโจวสั่งให้ลูกน้องติดตามเวินหนี่อย่างใกล้ชิด รวมถึงที่เย่หนานโจวอยากเปิดประตูรถลงไปเมื่อกี้ด้วย เขาเห็นมันทั้งหมดเย่หนานโจวหรี่ตาลงเขาเพียงแค่เหลือบมองคนขับรถคนใหม่เขาตัวสูงมาก ผอมมาก และมีผิวคล้ำนิดหน่อยความเย็นชาปรากฏขึ้นที่มุมปากของเย่หนานโจว “เผยชิงไม่ได้บอกกฎให้นายฟังงั้นเหรอ?”คนขับก้มตัวลง “ผู้ช่วยเผยบอกผมแล้วครับ ประธานเย่ ผมไม่ควรพูดคำเหล่านี้ แต่ผมเคยเสียใจมาก่อน ผมกับภรรยาก็เป็นแบบนี้เช่นกัน ผมทะเลาะกับเธอและเข้าใจเธอผิด ผมไม่เคยยอมเธอ ส่วนเธอก็ไม่อธิบายอะไร ต่อมาเมื่อผมออกจากไปหาเงิน เธอก็ท้องลูกของคนอื่นแล้วผมก็สูญเสียเธอไปตลอดกาล”เย่หนานโจวเม้มริมฝีปาก หลังจากเงียบไปไม่กี่วินาที เขาก็พูดขึ้นเสียงต่ำ “ออกรถ”สถานการณ์ของคนขับรถจะเกิดขึ้นกับเขาไม่ได้ เขาไม่มีทางยอมให้เวินหนี่ตั้งท้องลูกของคนอื่นเด็ดขาด!เวินหนี่ในเวลานั้น แม้ว่าเธอจะอ

เขาสั่งเธอแบบนี้ แล้วเขาเคยบอกกับตัวเองบ้างหรือเปล่า?เย่หนานโจวขมวดคิ้ว “ฉันทำไม?”เวินหนี่มองเขาและไม่รู้ว่าควรจะพูดดีหรือไม่บางทีเธออาจไม่มีความกล้ามากพอที่จะเผชิญกับความจริงเธอกำหมัดแน่นแล้วมองไปทางอื่น “ไม่มีอะไรค่ะ”เย่หนานโจวเห็นว่าสีหน้าของเธอดูแปลกไป และดูลังเลที่จะถามอะไรกับเขา เหมือนเธอมีบางอย่างอยู่ในใจเขากำลังจะถามเธอ แต่แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น“คุณผู้ชาย คุณผู้หญิงคะ!” คนรับใช้เรียกเย่หนานโจวอดไม่ได้ที่จะเดินไปเปิดประตูคนรับใช้ยื่นบัตรเชิญให้กับเย่หนานโจว “คุณผู้ชาย นี่คือบัตรเชิญจากตระกูลกู้ค่ะ”มีคำว่า “อายุยืน” เขียนอยู่“ลงไปได้”เย่หนานโจวเปิดบัตรเชิญ มันเป็นคำเชิญจากคุณปู่กู้สำหรับวันเกิดครบรอบ 70 ปีของเขาเขารู้จักคุณปู่กู้มานาน แต่แทบจะไม่ค่อยได้ไปร่วมงานวันเกิดของเขาเลยพวกเขาเข้าใจกันโดยปริยาย และไม่ไปรบกวนอีกฝ่ายมากเกินไปการส่งคำเชิญมาในครั้งนี้ถือว่าเป็นวันสำคัญของคุณปู่กู้ด้วย เขาควรเข้าร่วมและเนื่องจากคุณปู่กู้เคยเป็นทหารมาก่อน เขาจึงประหยัดไม่ชอบความฟุ่มเฟือยและสิ้นเปลืองครั้งนี้มันคงเป็นแค่การทานอาหารเย็นกับครอบครัวเท่านั้น และ