All Chapters of บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน: Chapter 201 - Chapter 210

แต่ทันใดนั้นเสียงเย็นชาก็ดังขึ้นข้างหู “เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันเป็นพี่เขยของเธอ?”เวินซู่ชะงักไปครู่หนึ่งแล้วเงยหน้าขึ้นมองเย่หนานโจว และพบว่าดวงตาที่เย็นชาของเขากำลังจ้องมองเธออยู่ในสายตาของเขาไม่มีตัณหาอยู่เลย กลับกันกลับมีแต่ความเยือกเย็น ราวกับว่าเธอกำลังร้องเพลงแสดงเดี่ยวอยู่คนเดียว ทำให้แผ่นหลังของเธอรู้สึกเย็นยะเยือกเวินซู่จับกำมือแน่น บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ และน้ำเสียงของเธอก็นุ่มนวลขึ้น “แน่นอนว่าฉันรู้ว่าพี่คือพี่เขยของฉัน”เย่หนานโจวขมวดคิ้วเมื่อเห็นแบบนั้น เวินซู่ก็พูดขึ้นอย่างเอาใจ “พี่เขย พี่ปวดหัวเหรอคะ? ให้ฉันนวดให้ไหม”เมื่อเธอยื่นมือออกไป เย่หนานโจวก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาเรียบนิ่ง “ในเมื่อรู้ว่าฉันเป็นพี่เขยของเธอ งั้นก็ควรรู้ถึงความเหมาะสมหน่อย”เวินซู่เห็นว่าเขาทำตัวห่างเหิน และไม่มีความสนใจในตัวเธอเลยแม้แต่นิดเดียว เป็นไปได้ยังไง?มีผู้ชายคนไหนที่ไม่ชอบผู้หญิงที่อายุน้อยและสวยงามบ้างเวินซู่ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า “พี่เขย ฉันแค่อยากช่วยพี่เท่านั้น พี่ฉันไม่อยู่บ้าน ให้ฉันดูแลพี่ก็ได้ ฉันเอาใจเก่งยิ่งกว่าพี่สาวอีกนะคะ”คำพูดของเธอแฝงความหมายเมื่อได้

“เป็นเพราะฉันคิดถึงพวกแกต่างหาก!” แม่ของจางลี่หงพูดอย่างเคร่งขรึม “เวินเซี่ยนเทียบพี่ใหญ่ของเขาไม่ได้! อะไรมันจะดีไปกว่าเงินทองอีกล่ะ? ดูสิว่าเวินหนี่เฉิดฉายแค่ไหน มีคนชื่นชมมากมายเท่าไร เพียงแค่เอ่ยชื่อออกไปคนก็รู้ว่าเวินหนี่เก่งแค่ไหน แล้วลูกสาวของแกล่ะ! แม้ว่าจะแต่งงานกับตาแก่แต่ ขอเพียงแค่มีเงิน ก็ไม่มีอะไรต้องกังวลในชีวิตแล้ว!”“แม่คะ!” จางลี่หงไม่เห็นด้วย “ฉันไม่ได้เป็นคนที่สนใจแค่เรื่องเงินเหมือนแม่ ใคร ๆ ต่างก็บอกว่าฉันเป็นพวกบ้าวัตถุ ฉันรู้แล้วล่ะว่าตัวเองเหมือนใคร เหมือนแม่นั่นแหละค่ะ แม่ทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้ แล้วยังจะให้ลูกสาวเดินตามเส้นทางเก่าของฉันอีก!”“แกพูดแบบนั้นได้ยังไง? แบบนั้นแล้วมันไม่ดีตรงไหน?” แม่ของจางลี่หงพูดด้วยความโกรธจางลี่หงรู้สึกสะเทือนใจ “แล้วตอนนี้ฉันอยู่ดีไหมล่ะ? สามีของฉันตาย แล้วแม่ดูสภาพฉันตอนนี้สิ มีอะไรดีบ้าง?”“นั่นเป็นเพราะแกไม่มีประโยชน์” แม่ของเธอด่า“ได้ ฉันมันไม่มีประโยชน์ งั้นแม่ก็ไปหาลูกชายของแม่ อย่ามาหาลูกสาวอย่างฉันอีก!” จางลี่หงเจ็บปวดใจและไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงมีแม่เช่นนี้เวินหนี่ซึ่งอยู่ที่ประตูได้ยินหมดทุกอย่างเธอไม่ได้ส่ง

โจวเสี่ยวหลินไม่ได้หลบ ใบหน้าเธอเอียงไปตามแรงตบก่อนจะหันมามองเวินหนี่ “พี่เวิน ทำไมพี่ถึงโกรธขนาดนี้ล่ะคะ? การทำร้ายร่างกายคนอื่นมันผิดกฎหมายนะคะ!”เวินหนี่พูดด้วยน้ำเสียงรุนแรง “สิ่งที่เธอทำมันก็พอให้เธอต้องติดคุกตลอดชีวิตแล้ว!”โจวเสี่ยวหลินไม่กลัว เธอยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันทำอะไรคะ? พี่เวิน พี่อย่าใส่ร้ายฉันสิ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยแค่มาเที่ยวที่นี่เท่านั้น”“เวินหนี่ นี่เธอทำอะไร?”ทันใดนั้น เย่ซูเฟินก็เดินมาจากไม่ไกล เมื่อเห็นว่าเวินหนี่ทำร้ายร่างกายคนอื่น สีหน้าก็ดูไม่พอใจและตวาดเธอ “ตอนนี้ไม่เก็บอารมณ์แล้วสินะ กล้าตบแม้กระทั่งเสี่ยวหลิน เธอกำลังตั้งท้องเชื้อสายของตระกูลเย่ หากเสี่ยวหลินเป็นอะไรไป เธอจะรับผิดชอบไหวไหม?”เวินหนี่มองไป เย่ชูเฟินเดินมาถึงและออกหน้าให้โจวเสี่ยวหลินโจวเสี่ยวหลินอาศัยจุดนี้ ดวงตาของเธอฉายแววรอยยิ้มแห่งชัยชนะ “คุณป้า ไม่เป็นไรค่ะ เธอตั้งท้องไม่ได้ แต่ฉันกลับตั้งท้อง พอเห็นฉันพี่เวินก็เลยโมโหเป็นปกติค่ะ”เย่ซูเฟินพูดอย่างรุนแรง “เธอมีลูกไม่ได้เองแล้วยังไม่ยอมให้คนอื่นท้องอีก นิสัยเสียจริง ๆ!”เวินหนี่ขมวดคิ้วและจ้องไปที่โจวเสี่ยวหลิน เธอรู้ว่าโจวเสี่ยว

"หนูเป็นคนบอกพ่อเองว่าพี่สาวรังแกแม่และเป็นคนแจ้งตำรวจมาจับแม่ ตอนนั้นพ่อโกรธมากจนไปหาพี่สาว แต่พ่อไม่น่าจะถึงขั้นลักพาตัวพี่สาวเลย แล้วถ้าเป็นอย่างที่พี่สาวบอกล่ะ? มีใครบางคนอยู่เบื้องหลัง? แม่ลองคิดถึงผู้หญิงคนนั้นที่เคยมาช่วยเราสิ หรือว่าคนคนนั้น..."เวินซู่คิดแล้วรู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง ความคิดเริ่มถาโถมเข้ามาในใจ ไม่มีทางที่ใครจะช่วยคนอื่นโดยไร้เหตุผล ถ้าไม่ใช่เพราะมีเจตนาบางอย่าง... แล้วพ่อของเธอเองก็อาจจะเชื่อคำพูดของผู้หญิงคนนั้นจนหลงผิดไปเช่นกัน"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้..." จางลี่หงไม่อยากเชื่อความจริงนี้เวินซู่พูดต่อ "ถ้ามีใครบางคนที่เป็นคนฆ่าพ่อจริง ๆ แล้วเราจะทำยังไงกันดี?"เธอรู้สึกเหมือนอับจนหนทาง ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป จะปล่อยให้พ่อเสียชีวิตไปเปล่า ๆ และปล่อยให้คนร้ายลอยนวลไปแบบนี้ไม่ได้…“เสร็จแล้วเหรอ?”ร่างสูงใหญ่ของเย่หนานโจวยืนรออยู่ข้างรถ เมื่อเห็นเวินหนี่เดินเข้ามาใกล้จึงเอ่ยถามเธอเงยหน้ามองเขา “เสร็จแล้ว”“ทุกคนกลับกันหมดแล้ว แต่ทำไมเธอถึงมาช้าจัง?” เย่หนานโจวถามเมื่อเห็นเธอมาถึงช้ากว่าคนอื่นเวินหนี่ไม่ได้ปิดบังแล้วบอกเขาตรง ๆ “เมื่อกี้ฉ

ทั้งสองต่างก็เข้าใจกัน แต่ไม่มีใครพูดอะไรเพิ่มเติมเมื่อกลับมาถึงห้อง เวินหนี่เริ่มเก็บของ หลังจากงานศพของเวินเซี่ยนจบลง ก็ถึงเวลาที่เธอจะต้องกลับแล้ว"หนีหนี่"เติ้งจวนเดินเข้ามาอย่างกะทันหันเวินหนี่หยุดมือแล้วหันกลับไป "แม่"เติ้งจวนมานั่งข้าง ๆ ดูเหมือนจะมีบางอย่างที่อยากจะพูด เวินหนี่ก็สังเกตเห็นจึงนั่งลงข้าง ๆ "แม่ มีอะไรหรือเปล่าคะ?""ครั้งนี้เย่หนานโจวมาที่นี่ด้วยใช่ไหม" เติ้งจวนเอ่ยขึ้น"อืม" เวินหนี่ตอบเติ้งจวนหันมามองลูกสาวด้วยความสงสัย "ก่อนหน้านี้ไม่ใช่บอกว่าจะหย่ากันแล้วเหรอ? แต่ครั้งนี้เขายังมาช่วยลูกอยู่ ดูแล้วไม่เหมือนคนที่กำลังจะหย่ากันเลยนะ ถ้าลูกกับเขายังเป็นแบบนี้อยู่ ก็อย่าไปรบกวนเขาเลย"พวกเขาไม่อยากติดค้างเย่หนานโจวมากเกินไป เพราะเมื่อถึงเวลาที่ต้องชดใช้ พวกเขาอาจจะไม่มีปัญญาก็ได้นั่นไม่ใช่สถานการณ์ที่ดีเลยเวินหนี่ตอบ "พวกเรามาบ้านเกิดโดยไม่ได้บอกเย่หนานโจว แต่หนูจะขอบคุณเขาในภายหลังเองค่ะ""แล้วทำไมเขายังช่วยลูกอยู่ล่ะ?"เติ้งจวนยังคงไม่เข้าใจและพูดต่อ "ถ้าไม่บอก แม่ก็ยังนึกว่าลูกแต่งงานได้คนดีเลยนะ การแต่งงานแบบไม่เปิดเผยก็ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้