บทที่ 203

“เป็นเพราะฉันคิดถึงพวกแกต่างหาก!” แม่ของจางลี่หงพูดอย่างเคร่งขรึม “เวินเซี่ยนเทียบพี่ใหญ่ของเขาไม่ได้! อะไรมันจะดีไปกว่าเงินทองอีกล่ะ? ดูสิว่าเวินหนี่เฉิดฉายแค่ไหน มีคนชื่นชมมากมายเท่าไร เพียงแค่เอ่ยชื่อออกไปคนก็รู้ว่าเวินหนี่เก่งแค่ไหน แล้วลูกสาวของแกล่ะ! แม้ว่าจะแต่งงานกับตาแก่แต่ ขอเพียงแค่มีเงิน ก็ไม่มีอะไรต้องกังวลในชีวิตแล้ว!”

“แม่คะ!” จางลี่หงไม่เห็นด้วย “ฉันไม่ได้เป็นคนที่สนใจแค่เรื่องเงินเหมือนแม่ ใคร ๆ ต่างก็บอกว่าฉันเป็นพวกบ้าวัตถุ ฉันรู้แล้วล่ะว่าตัวเองเหมือนใคร เหมือนแม่นั่นแหละค่ะ แม่ทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้ แล้วยังจะให้ลูกสาวเดินตามเส้นทางเก่าของฉันอีก!”

“แกพูดแบบนั้นได้ยังไง? แบบนั้นแล้วมันไม่ดีตรงไหน?” แม่ของจางลี่หงพูดด้วยความโกรธ

จางลี่หงรู้สึกสะเทือนใจ “แล้วตอนนี้ฉันอยู่ดีไหมล่ะ? สามีของฉันตาย แล้วแม่ดูสภาพฉันตอนนี้สิ มีอะไรดีบ้าง?”

“นั่นเป็นเพราะแกไม่มีประโยชน์” แม่ของเธอด่า

“ได้ ฉันมันไม่มีประโยชน์ งั้นแม่ก็ไปหาลูกชายของแม่ อย่ามาหาลูกสาวอย่างฉันอีก!” จางลี่หงเจ็บปวดใจและไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงมีแม่เช่นนี้

เวินหนี่ซึ่งอยู่ที่ประตูได้ยินหมดทุกอย่าง

เธอไม่ได้ส่ง