บทที่ 206

โจวเสี่ยวหลินเผลอกุมท้องด้วยความประหม่า ฝ่ามือชุ่มไปด้วยเหงื่อ แต่เธอก็ฝืนยิ้มตอบอย่างกล้าหาญ “ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่กลัวกรรมอะไรหรอกนะ”

เย่ซูเฟินรู้สึกได้ว่าทั้งสองคนต้องมีเรื่องอะไรบางอย่าง แต่ก็ฟังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร

ทว่าสิ่งที่ทำให้เย่ซูเฟินรู้สึกแปลกใจ คือการเจอเวินหนี่ที่นี่

“เธอมาทำอะไรที่นี่?” เย่ซูเฟินถามอย่างเย็นชา “ออกมาเดินเล่นแล้วก็ยังบังเอิญเจอกันงั้นเหรอ?”

โจวเสี่ยวหลินรีบตอบก่อน “เมื่อกี้ฉันก็ถามแล้ว เหมือนพี่เวินมางานศพที่นี่น่ะ”

"งานศพ?"

เย่ซูเฟินทำหน้าไม่พอใจ รีบดึงโจวเสี่ยวหลินออกห่าง "อย่ายืนอยู่ใกล้เธอเลย ไม่เป็นมงคล!"

เวินหนี่เม้มริมฝีปาก ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ "ที่พวกคุณยืนอยู่ตอนนี้ ทั้งหมดก็เป็นสุสานนะ"

"เสี่ยวหลิน เธอมาที่นี่ทำไม?" เย่ซูเฟินพูดอย่างไม่พอใจ "ไปเถอะ ไปที่อื่นดีกว่า ที่นี่บมีพลังงานไม่ดี จะเป็นอันตรายต่อเด็กในท้อง!"

ขณะที่พวกเธอกำลังคุยกัน เวินซู่ที่ยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าสุสานพอดี สังเกตเห็นการสนทนานั้นเข้า

เมื่อเธอเห็นโจวเสี่ยวหลิน ใบหน้าก็พลันบึ้งตึงขึ้นทันที

ผู้หญิงคนนั้น!

เวินซู่กำหมัดแน่น คิ้วขมวดมุ่น ผู้หญิงคนนี้มาทำอะไรท