บททั้งหมดของ เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง: บทที่ 491 - บทที่ 500

“เฉินเทียนหาว คุณจะทำอะไร?”ฉินโม่หนงลุกขึ้นมาตะคอกใส่ เธอทั้งตกใจทั้งโมโห ฉินเยียนหรานก็ตกใจจนสะดุ้งเช่นกัน ทันใดนั้นก็ไม่หลงเหลือความหยิ่งผยองต่อไปอีก รีบหลบอยู่ด้านหลังของฉินโม่หนง“ทำอะไรน่ะเหรอ แน่นอนว่าต้องจัดการกับเธอน่ะสิ”เฉินเทียนหาวมองสำรวจฉินโม่หนงขึ้นลง ยิ้มอย่างชั่วร้ายว่า “ให้ตายเถอะ รูปร่างหน้าตาไม่เลวจริงๆ ให้ไอ้หลินหยางใช้ช่างน่าเสียดายเกินไปแล้ว ไม่สู้ให้บิดาลองใช้ดูก่อน รอไอ้เด็กนั่นมาแล้ว ฉันจะให้มันดูฉันจัดการกับเธอ!”“คุณพุ่งเป้าหมายมาที่หลินหยาง?”หัวใจของฉินโม่หนงตื่นตระหนกขึ้นมา เธอกำลังกังวลว่าอนาคตของหลินหยางไม่อาจคาดเดา ผลคือเฉินเทียนหาวกลับบุกมาหาเรื่องถึงที่แล้วแล้วหลินหยางไปหาเรื่องเฉินเทียนหาวตั้งแต่เมื่อไหร่อีกนี่?พ่อเจ้ากรรมนายเวรคนนี้ช่างหาเรื่องได้เก่งเหลือเกิน…ตอนนี้ก็มีแต่ตนที่สามารถจัดการเคลียร์เรื่องราวให้เขาได้แล้วฉินโม่หนงสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วกล่าวว่า “ไม่ว่าหลินหยางจะล่วงเกินคุณอย่างไร ฉันล้วนสามารถชดเชยแทนเขาได้ คุณบอกราคามาเถอะ!”นี่เป็นผู้ทรงอิทธิพลตัวจริงคนหนึ่ง ได้ยินว่าเบื้องหลังมีพรรคพยัคฆ์ดำของหนานตูหนุนหลัง ตัวเธอก็ดี

ฉินโม่หนงร้องตะโกนออกมาสุดเสียง ราวกับทุ่มเทกำลังทั่วทั้งร่าง “หลินหยาง แกรีบคุกเข่ายอมรับผิดให้ฉันเดี๋ยวนี้เลย ถ้าแก้ยังพอมีจิตสำนึกอยู่บ้าง ก็ช่วยแม่ฉันซะ!” ทันทีที่ฉินเยียนหรานเห็นหลินหยาง ก็ร้องตะโกนออกมาด้วยเพลิงโทสะอันพวยพุ่ง “ได้ยินแล้วหรือยัง? ว่าชีวิตของนังนี่อยู่ในมือฉัน!” เฉินเทียนหาวที่ถือไพ่ในมือไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย เขาเยาะเย้ยและจ้องเขม็งไปที่หลินหยาง ตอนนี้ มือใหญ่กำลังบีบคอของฉินโม่หนงพลางกล่าวว่า “ขอแค่ฉันลงมือ แกก็จะทำให้เกิดความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่ไม่อาจย้อนกลับได้อีก!” ในเวลาเดียวกัน บรรดาลูกน้องที่เขาพามาก็ขวางอยู่เบื้องหน้าหลินหยางด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “อ้อ” หลินหยางคล้ายกับจะรับฟังคำโน้มน้าว เขาหยุดฝีเท้าลง ทว่า ในตอนที่เฉินเทียนหาวเผยรอยยิ้มได้ใจออกมานั่นเอง หลินหยางพลันหยกมือขึ้นมาคว้าไปที่ชายฉกรรจ์ใบหน้าดุร้ายที่ขวางอยู่เบื้องหน้า นิ้วทั้งห้ากุมลำคอของเขาไว้! ตามมาด้วยการกระชาก หลอดลมหลอดต่างๆในลำคอของชายฉกรรจ์คนนั้นล้วนถูกเขากระชากออกมา เลือดไหลนองเป็นสาย จากนั้นก็ถูกเขาโยนลงกับพื้นอย่างไม่ใส่ใจ ส่วนดวงตาทั้งคู่ของชายฉกรรจ์ยังคงเต็มไปด้ว

แล้วด้วยพละกำลังของมัน คนที่ตายจะไม่ใช่เขาหรือไง? ส่วนคำพูดนี้ของเขา แม้ไม่อาจข่มขู่หลินหยางได้ แต่กลับทำให้ฉินเยียนหรานหวาดกลัวแล้ว “ประธานเฉินคุณอย่าฆ่าพวกเรา! คุณจับไอ้หลินหยางแล้วฆ่ามันก็พอ! มันไม่หนีหรอก!” ในเวลานี้ เฉินเทียนหาวรู้สึกหัวเสียเป็นอย่างมาก ยัยผู้หญิงคนหมายความว่ายังไงหา? ยังให้ฉันจับหลินหยางด้วย? ฉันแม่งถ้าเอาชนะไอ้หลินหยางได้ แล้วฉันจะจับพวกแกมาขู่ไอ้หลินหยางทำไม? ไอ้คนบ้านนี้ป่วยกันหมดใช่ไหมนี่! เขาจึงสะบัดมือตบฉินเยียนหรานไปฉาดหนึ่ง “แม่มันเถอะ ถึงเธอไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเธอเป็นใบ้หรอกนะ!” ฉินเยียนหรานถูกตบไปฉาดหนึ่ง กลับไม่กล้าโมโหเฉินเทียนหาวที่ใช้ความรุนแรงกับตน แต่กลับไปตะคอกใส่หลินหยางว่า “แกไอ้ตัวไร้ประโยชน์ ไอ้คนโกหก! แกอยากจะเห็นพวกเราตายหมดถึงจะพอใจใช่ไหม?” “ในเมื่อเมื่อวานแกช่วยฉันไว้ครั้งนึงแล้ว ทำไมถึงใช้ชีวิตของแกมาช่วยฉันอีกเป็นครั้งที่สองไม่ได้หา!” ฉินโม่หนงทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงขึ้นเสียงตำหนิว่า “แกหุบปากให้ฉันซะ วันนี้พวกเราตายด้วยกัน ก็ถือว่าแกได้ชดใช้ความผิดต่อหลินหยางแล้ว!” ในใจของเธอรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก ในเมื่อหลิน

เขาจึงทำให้เพียงเค้นรอยยิ้มขึ้นเต็มใบหน้าแล้วพูดว่า “คุณหนูฉินโปรดรอสักครู่ แค่เฉินเทียนหาวคนเดียว ตัวตลกตัวหนึ่งเท่านั้น มันทำร้ายพวกคุณไม่ได้หรอกครับ” คำพูดนี้ทำให้ฉินเยียนหรานดีใจแทบตาย เธอรู้สึกแค่ว่า หงชังไฮ่ช่างยิ่งใหญ่ไร้ใดเปรียบ แถมยังมีสุภาพเข้าถึงได้ไม่วางท่า เปี่ยมไปด้วยลักษณะของคนใหญ่คนโตอย่างที่สุด! ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างมาก ในช่วงเวลาแห่งความเป็นตายแบบนี้ เธอถึงกับจินตนาการไปว่า หากสามารถแนะนำเขากับแม่ ให้มาเป็นพ่อเลี้ยงของเธอได้ก็จะดีมากเลย… “ฉันขอพูดอีกครั้ง! ส่งลูกชายของฉันมา!” และในเวลานี้ เฉินเทียนหาวกำลังคำรามออกมาสุดเสียง ราวคนร้ายที่กำลังเข้าตาจน ทว่าเมื่อสิบนาทีก่อนหน้า เขายังเป็นผู้ทรงอิทธิพลที่ถูกห้อมล้อมด้วยผู้คนมากมายอยู่เลย ได้แต่กล่าวว่า การมาถึงของหลินหยางนำมาซึ่งความพลิกผันที่กะทันหันเกินไป หงชังไฮ่รู้สึกไม่สบายใจนัก เขามองไปทางหลินหยางอย่างระมัดระวัง “ดูท่า เฉินเทียนหาวจะลงมือจริงๆ นะครับ…” แต่หลินหยางกลับไม่ได้ตอบกลับมา ทว่าจู่ๆ เขาก็กดไหล่ของเฉินจื่อหลิงไว้ และคราวนี้กลับเป็นการฉีกกระชากแขนขวาของเฉินจื่อหลิงออกมาแทน ท่ามกลางเสียงก

ฉันใช้คุณหลินเป็นเครื่องมือ? นี่มันพลิกหลักสวรรค์ไปแล้วโว้ย! ส่วนฉินโม่หนงก็รีบกล่าวว่า “ที่หลินหยางสามารถติดตามท่านประธานหงได้ ก็ถือว่าชีวิตมีทางออกแล้ว ซิงเย่ากรุ๊ปของเรายินดีที่จะมอบหุ้นครึ่งหนึ่งให้กับท่านประธานหง นอกจากเป็นการแสดงความขอบคุณแล้ว แค่หวังว่าท่านประธานหงจะช่วยดูแลหลินหยางให้มากขึ้นหน่อยเท่านั้นค่ะ” ในเวลานี้ หงชังไฮ่ชาไปทั้งตัวแล้ว ในสมองมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น ยัยผู้หญิงสองคนนี้คงไม่ได้คิดวางแผนทำร้ายเขาอย่างลับๆ ใช่ไหม! เมื่อฉินเยียนหรานได้ยินว่าจะมอบหุ้นให้ครึ่งหนึ่งก็รู้สึกปวดใจอยู่บ้าง ทว่าเมื่อคิดถึงเรื่องหนึ่ง ก็พูดออกมาอย่างยินดีว่า “ท่านประธานหง คุณแม่ของฉันยังโสดอยู่ ได้ยินมาว่าคุณก็ยังโสดอยู่เช่นกัน ถ้ายังไงพวกคุณลองทำความรู้จักกันดูดีไหมคะ?” “เยียนหรานอย่าพูดเหลวไหล! ฉันไม่มีความคิดแบบนั้น!” สีหน้าของฉินโม่หนงเปลี่ยนไปในทันที นี่ยังอยู่ต่อหน้าหลินหยางนะ เธอกลัวว่าหลินหยางจะคิดมาก “กลัวอะไรล่ะคะ” ฉินเยียนหรานพูดอย่างไม่เห็นด้วย “แม่คะ วันนี้ท่านประธานหงช่วยพวกเราทั้งบ้านไว้เลยนะคะ ต่อให้ใช้ตัวตอบแทนก็ยังสมเหตุสมผลเลย!” เมื่อพูดถึงตรง