LOGINShare
บทที่ 495
Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 496
“แก…แกว่าอะไรนะ?” เฉินเทียนหาวไม่กล้าเชื่อหูตัวเอง อย่างไรก็ตาม ที่ตอบกลับเขากลับเป็นเสียงกร๊อบเสียงหนึ่ง! หลินหยางยกมือจับมือของเฉินจื่อหลิงขึ้นมา แล้วก็ออกแรงบิดอย่างแรง จนแขนของเฉินจื่อหลิงถูกบิดสามร้อยหกสิบองศาไปรอบหนึ่ง! ภายใต้เสียงดังฟังชัด กระดูกบริเวณที่แขนและหัวไหล่เชื่อมต่อกัน ก็แตกออกทันที! “อ๊ากกๆๆๆ” เสียงที่เฉินจื่อหลิงกรีดร้องออกมาราวกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดผวาคล้ายคลุ้มคลั่งไปแล้ว “พ่อ พ่อรีบช่วยผมเร็วเข้า ไอ้เวรนี่มันเป็นคนบ้า! พ่อรีบช่วยผมออกไปเร็ว!” “หลินหยาง! แกปล่อยลูกชายของฉันซะ! ไม่ว่าแกต้องการเงื่อนไขอะไรฉันก็รับปากทั้งนั้น!” สีหน้าของเฉินเทียนหาวซีดขาว ดวงตาทั้งคู่ที่เบิกกว้างอย่างกะทันหันเต็มไปด้วยเส้นเลือด เขาคำรามออกมาสุดเสียงด้วยความเกรี้ยวกราด เมื่อเขาเห็นเฉินจื่อหลิงที่อยู่ในสภาพอเนจอนาถอย่างที่สุด ทั่วทั้งร่างราวตกอยู่ในภาวะคลุ้มคลั่งไปทันที ในใจแค้นจนแทบอยากฉีกกระชากหลินหยางออกเป็นผุยผง แต่ในตอนนี้เขาร้อนใจที่จะปกป้องลูก จึงได้แต่เจรจาเงื่อนไขกับหลินหยาง ทว่าคำพูดอันราบเรียบเพียงประโยคเดียวของหลินหยาง กลับทำใ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 497
เขาจึงทำให้เพียงเค้นรอยยิ้มขึ้นเต็มใบหน้าแล้วพูดว่า “คุณหนูฉินโปรดรอสักครู่ แค่เฉินเทียนหาวคนเดียว ตัวตลกตัวหนึ่งเท่านั้น มันทำร้ายพวกคุณไม่ได้หรอกครับ” คำพูดนี้ทำให้ฉินเยียนหรานดีใจแทบตาย เธอรู้สึกแค่ว่า หงชังไฮ่ช่างยิ่งใหญ่ไร้ใดเปรียบ แถมยังมีสุภาพเข้าถึงได้ไม่วางท่า เปี่ยมไปด้วยลักษณะของคนใหญ่คนโตอย่างที่สุด! ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างมาก ในช่วงเวลาแห่งความเป็นตายแบบนี้ เธอถึงกับจินตนาการไปว่า หากสามารถแนะนำเขากับแม่ ให้มาเป็นพ่อเลี้ยงของเธอได้ก็จะดีมากเลย… “ฉันขอพูดอีกครั้ง! ส่งลูกชายของฉันมา!” และในเวลานี้ เฉินเทียนหาวกำลังคำรามออกมาสุดเสียง ราวคนร้ายที่กำลังเข้าตาจน ทว่าเมื่อสิบนาทีก่อนหน้า เขายังเป็นผู้ทรงอิทธิพลที่ถูกห้อมล้อมด้วยผู้คนมากมายอยู่เลย ได้แต่กล่าวว่า การมาถึงของหลินหยางนำมาซึ่งความพลิกผันที่กะทันหันเกินไป หงชังไฮ่รู้สึกไม่สบายใจนัก เขามองไปทางหลินหยางอย่างระมัดระวัง “ดูท่า เฉินเทียนหาวจะลงมือจริงๆ นะครับ…” แต่หลินหยางกลับไม่ได้ตอบกลับมา ทว่าจู่ๆ เขาก็กดไหล่ของเฉินจื่อหลิงไว้ และคราวนี้กลับเป็นการฉีกกระชากแขนขวาของเฉินจื่อหลิงออกมาแทน ท่ามกลางเสียงก
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 498
“เจ้าคนต่ำต้อย เห็นข้าแล้วเหตุใดจึงไม่คุกเข่า!” เสียงอันแสนไกลราวดังมาจากสุดขอบฟ้า ทำให้คนไม่อาจขัดขืน เฉินเทียนหาวเหม่อค้างไปแล้ว ร่างกายของเขาคุกเข่าลงอย่างควบคุมไม่ได้ ราวสาวกที่ศรัทธาที่สุด คุกเข่าหมอบกราบหลินหยาง และบรรดาคนที่เหลือก็ล้วนเผยสีหน้ายำเกรงออกมา สายตาที่มองไปยังหลินหยางเต็มไปด้วยความสงบและศรัทธา “มิน่าคนที่ครอบครองเนตรคู่จึงมักถูกผู้คนเห็นเป็นเป้าหมาย ผลลัพธ์ของการมอมเมาจิตใจผู้คนนี้ออกจะร้ายกาจเหนือกฎธรรมชาติไปหน่อยแล้ว” หลินหยางนึกถึงเหล่าผู้ครอบครองเนตรคู่ในประวัติศาสตร์ ล้วนได้สร้างความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ มีผู้ติดตามมากมายนับคณนา ตนยังไม่ได้บรรลุเนตรคู่ขั้นสามอย่างแท้จริง เพียงเพึ่งปลุกทักษะดูดซับวิญญาณบางส่วนขึ้นมาเท่านั้น สามารถกล่าวได้ว่า แค่เป็นทักษะดูดซับวิญญาณเพียงครึ่งหนึ่ง ก็สามารถสยบทุกคนได้แล้ว เช่นนั้นวิชาดูดซับวิญญาณที่แท้จริง จะมีพลังอำนาจยิ่งใหญ่ตระการตาเพียงใดกัน! และก็เป็นเพราะทักษะดูดซับวิญญาณที่มีเพียงครึ่ง ทำให้ระยะเวลาคงอยู่ได้ไม่นานนัก ในตอนที่ฤทธิ์ของทักษะดูดซับวิญญาณเสื่อมถอย ทุกคนก็ราวอยู่ในห้วงฝัน แววตาสงสัย สงสัยว่าเมื่อ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 499
ฉันใช้คุณหลินเป็นเครื่องมือ? นี่มันพลิกหลักสวรรค์ไปแล้วโว้ย! ส่วนฉินโม่หนงก็รีบกล่าวว่า “ที่หลินหยางสามารถติดตามท่านประธานหงได้ ก็ถือว่าชีวิตมีทางออกแล้ว ซิงเย่ากรุ๊ปของเรายินดีที่จะมอบหุ้นครึ่งหนึ่งให้กับท่านประธานหง นอกจากเป็นการแสดงความขอบคุณแล้ว แค่หวังว่าท่านประธานหงจะช่วยดูแลหลินหยางให้มากขึ้นหน่อยเท่านั้นค่ะ” ในเวลานี้ หงชังไฮ่ชาไปทั้งตัวแล้ว ในสมองมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น ยัยผู้หญิงสองคนนี้คงไม่ได้คิดวางแผนทำร้ายเขาอย่างลับๆ ใช่ไหม! เมื่อฉินเยียนหรานได้ยินว่าจะมอบหุ้นให้ครึ่งหนึ่งก็รู้สึกปวดใจอยู่บ้าง ทว่าเมื่อคิดถึงเรื่องหนึ่ง ก็พูดออกมาอย่างยินดีว่า “ท่านประธานหง คุณแม่ของฉันยังโสดอยู่ ได้ยินมาว่าคุณก็ยังโสดอยู่เช่นกัน ถ้ายังไงพวกคุณลองทำความรู้จักกันดูดีไหมคะ?” “เยียนหรานอย่าพูดเหลวไหล! ฉันไม่มีความคิดแบบนั้น!” สีหน้าของฉินโม่หนงเปลี่ยนไปในทันที นี่ยังอยู่ต่อหน้าหลินหยางนะ เธอกลัวว่าหลินหยางจะคิดมาก “กลัวอะไรล่ะคะ” ฉินเยียนหรานพูดอย่างไม่เห็นด้วย “แม่คะ วันนี้ท่านประธานหงช่วยพวกเราทั้งบ้านไว้เลยนะคะ ต่อให้ใช้ตัวตอบแทนก็ยังสมเหตุสมผลเลย!” เมื่อพูดถึงตรง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 500
“บังอาจ! คุณหลินเป็นคนที่เธอล่วงเกินได้เหรอ! ยังไม่รีบคุกเข่าลงขอขมาคุณหลินอีก!” ความอดทนของหงชังไฮ่ได้มาจนถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว ฉินเยียนหรานไม่ยอมจบสักที และยังถึงกับกล้าล่วงเกินคุณหลินซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีก! ถ้าไม่ใช่เพราะฉินเยียนหรานมีแม่ที่ดีคนหนึ่งล่ะก็ แค่คำพูดประโยคนี้ เขาก็คงจับฉินเยียนหรานไปฝังทั้งเป็นแล้ว! ความน่าเกรงขามของหงชังไฮ่ ทำให้ฉินเยียนหรานหวาดกลัวจนสีหน้าซีดขาวไปทันที “งั้น งั้นทำไมคุณถึงมาช่วยพวกเราล่ะคะ? ไม่ใช่เพราะสมาคมการค้าหงซิ่งของพวกคุณสู้กันเองภายในหรือคะ?” “ช่างโง่เง่าเหลือเกิน! เธอไม่ได้ดูการถ่ายทอดสดหรือไง?” “คุณหลินเอาชนะปรมาจารย์สามคนติดต่อกัน จนตระกูลฉินกับตระกูลหลูพ่ายถอยไป ตอนนี้ชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วเมืองลั่วแล้ว” “ทั่วทั้งเมืองลั่ว ไม่มีใครที่ไม่รู้เรื่องนี้!” “ที่ฉันมาทำงานให้คุณหลินได้นั้นถือเป็นเกียรติของฉัน พวกเธอกลับบอกว่าคุณหลินเป็นเครื่องมือของฉัน น่าขำแทบตายแล้ว!” “และการที่ตระกูลฉินพวกเธอสามารถได้รับความช่วยเหลือจากคุณหลิน ก็ถือเป็นการได้รับพรจากสวรรค์แล้ว ถ้าเป็นตระกูลอื่นได้รับพระคุณจากคุณหลินแบบนี้ คงมีแต่จะซาบซึ้งจนน้ำตาไห
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 501
ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ที่เธอคุกเข่าลงไป ปกติในปากเธอจะต้องอมอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ เอาไว้ด้วยเสมอ“เห็นแก่หน้าของคุณสักครั้ง จะยอมให้เธอสักครั้ง แต่คุณต้องเข้าใจว่า คุณสามารถควบคุมเธอได้แค่ชั่วขณะหนึ่ง แต่ไม่สามารถควบคุมเธอไปได้ตลอดชีวิต”หลินหยางกล่าวเสียงเรียบ มีฉินโม่หนงอยู่ตรงนี้ด้วย ไม่ง่ายที่ตนจะเอาชีวิตของฉินเยียนหรานอีกอย่าง เธอยังไม่ได้ใช้ร่างกายชดใช้ตน จะตายไปแบบนี้ก็จะน่าเสียดายเกินไปหน่อย“ขอบคุณคุณมาก ฉันจะชดเชยแทนเยียนหรานเป็นอย่างดีเลย...”ฉินโม่หนงกล่าวด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ พลางดึงฉินเยียนหรานให้ลุกขึ้น “คุณหลินปล่อยแกไปแล้ว ยังไม่รีบขอบคุณคุณหลินอีก!”“ขอบคุณคุณหลิน...”ฉินเยียนหรานกล่าวอย่างอ่อนแรง เธอในเวลานี้ ไม่มีท่าทางเย่อหยิ่งอวดดี ในสายตาไม่เห็นหัวใครเหมือนตอนก่อนหน้านั้นอีกแล้ว เรียกได้ว่าเหมือนเชื่องเหมือนกับแกะตัวหนึ่ง ใบหน้าซีดขาว เพราะถูกหลินหยางข่มขวัญจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวตอนนี้เกรงว่าไม่ว่าหลินหยางจะทำอะไรกับเธอ เธอก็ไม่มีทางปฏิเสธฉินโม่หนงแอบปลอบใจตัวเอง ถึงอย่างไรตัวตนของหลินหยางก็ต่างออกไป ถ้าหากฉินเยียนหรานยังไม่รู้จักเด็กจักโตอยู่แบบนี
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 502
“ขอบพระคุณคุณหลินที่ดูแล! ผมจะช่วยเหลือหัวหน้าสมาคมฉินอย่างสุดความสามารถแน่นอนครับ!”หงไห่ฉางตื่นเต้นมาก ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนเขาจะเป็นรองหัวหน้าสมาคมการค้าหงซิ่ง แต่กลับถูกเฉินเทียนหาวกดหัวเอาไว้ ไม่ได้มีอำนาจมากเท่าไหร่แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม ตนได้เป็นตัวแทนของหลินหยาง ที่สมาคมการค้าหงซิ่งเป็นรองแค่คน ๆ เดียว แต่เป็นหัวหน้าคนมากมาย!ส่วนภายในสมาคมการค้าหงซิ่งจะเห็นด้วยกับการตัดสินใจนี้หรือไม่นั้นนั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ!ต่อหน้าหลินหยาง พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอะไรอยู่แล้ว ไม่มีสิทธิ์โต้แย้ง!เมื่อฉินเยียนหรานได้ยินดังนั้นก็ทั้งดีใจทั้งตกตะลึง ที่ดีใจคือคำพูดประโยคหนึ่งของหลินหยาง เพราะให้ตระกูลของตนฮุบสมาคมการค้าหงซิ่ง ได้กลายเป็นตระกูลชั้นนำของเมืองลั่วภายในพริบตา!แต่ที่ตกใจกลับเป็น หลินหยางสามารถทำให้ตระกูลของตนลืมตาอ้าปากได้เพียงประโยคเดียว ก็ย่อมทำให้ตระกูลของตนตกอับได้ด้วยคำพูดเพียงประโยคเดียวเช่นกัน!ต่อจากนี้ชีวิตของตนกับวงศ์ตระกูล แต่ถูกบีบอยู่ในกำมือของหลินหยาง...แต่ฉินโม่หนงกลับกล่าวด้วยความเป็นกังวลเล็กน้อย “คุณทำให้เฉินเทียนหาวกลายเป็นแบบนี้ พรรคพยัคฆ์ดำจะมาหาเรื่อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 503
หงชังไฮ่จ้องมองแผ่นหลังที่เดินจากไปของหลินหยาง งุนงงไป ถูกรสนิยมของหลินหยางทำให้ยอมเลื่อมใสสมกับที่เป็นคุณหลินขนาดเรื่องผู้หญิงยังมีหลักการขนาดนี้!ในเมื่อเป็นแบบนี้...เขากดโทรออก “ไล่แม่ลูกคู่นั้นออกไป ฉันจะไปสนใจทำไมว่าพวกมันจะไปที่ไหน บอกอีแก่นั่น คุณหลินไม่มีความสนใจที่จะเอา กีเน่า ๆ ของลูกสาวเธอ งั้นก็ตามนี้”ในเวลานี้โรงแรมแกรนด์เทียนหงที่นี่หนึ่งในโรงแรมหรูหราชั้นยอดสุดของเมืองลั่ว ในขณะเดียวกันก็เป็นกิจการของหงชังไฮ่ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ที่นี่คืออาณาเขตของหลินหยางในห้องเพนต์เฮาส์ของโรงแรมแกรนด์เทียนหงในเวลานี้หลิ่วฟู่อวี่เนื้อตัวเปลือยเปล่า เรือนร่างงดงามสุดยอดเธอยืนอยู่ริมหน้าต่างบานใหญ่ จ้องมองความคึกคักที่ด้านล่าง มือทั้งสองข้างของเธอกอดอกเอาไว้ รู้สึกไม่มีความปลอดภัยเอามาก ๆภายในห้องกลับไม่ทิ้งเสื้อผ้าไว้ให้เธอแม้แต่ชิ้นเดียวเป็นเพราะว่าครั้งนี้ เดิมทีเธอก็คือของเล่น ที่จะต้องถูกส่งมอบให้หลินหยางเล่น!“ลูก แม่กับพ่อของลูก ต่างก็จดจำการเสียสละของลูกเอาไว้แล้ว พ่อของลูกได้ถูกหงชังไฮ่จับตัวเอาไว้แล้ว ถ้าหากลูกปรนนิบัติหลินหยางไม่ดี หงชังไฮ่จะต้องไม
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
