เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 500
บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 501
ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ที่เธอคุกเข่าลงไป ปกติในปากเธอจะต้องอมอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ เอาไว้ด้วยเสมอ“เห็นแก่หน้าของคุณสักครั้ง จะยอมให้เธอสักครั้ง แต่คุณต้องเข้าใจว่า คุณสามารถควบคุมเธอได้แค่ชั่วขณะหนึ่ง แต่ไม่สามารถควบคุมเธอไปได้ตลอดชีวิต”หลินหยางกล่าวเสียงเรียบ มีฉินโม่หนงอยู่ตรงนี้ด้วย ไม่ง่ายที่ตนจะเอาชีวิตของฉินเยียนหรานอีกอย่าง เธอยังไม่ได้ใช้ร่างกายชดใช้ตน จะตายไปแบบนี้ก็จะน่าเสียดายเกินไปหน่อย“ขอบคุณคุณมาก ฉันจะชดเชยแทนเยียนหรานเป็นอย่างดีเลย...”ฉินโม่หนงกล่าวด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ พลางดึงฉินเยียนหรานให้ลุกขึ้น “คุณหลินปล่อยแกไปแล้ว ยังไม่รีบขอบคุณคุณหลินอีก!”“ขอบคุณคุณหลิน...”ฉินเยียนหรานกล่าวอย่างอ่อนแรง เธอในเวลานี้ ไม่มีท่าทางเย่อหยิ่งอวดดี ในสายตาไม่เห็นหัวใครเหมือนตอนก่อนหน้านั้นอีกแล้ว เรียกได้ว่าเหมือนเชื่องเหมือนกับแกะตัวหนึ่ง ใบหน้าซีดขาว เพราะถูกหลินหยางข่มขวัญจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวตอนนี้เกรงว่าไม่ว่าหลินหยางจะทำอะไรกับเธอ เธอก็ไม่มีทางปฏิเสธฉินโม่หนงแอบปลอบใจตัวเอง ถึงอย่างไรตัวตนของหลินหยางก็ต่างออกไป ถ้าหากฉินเยียนหรานยังไม่รู้จักเด็กจักโตอยู่แบบนี
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 502
“ขอบพระคุณคุณหลินที่ดูแล! ผมจะช่วยเหลือหัวหน้าสมาคมฉินอย่างสุดความสามารถแน่นอนครับ!”หงไห่ฉางตื่นเต้นมาก ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนเขาจะเป็นรองหัวหน้าสมาคมการค้าหงซิ่ง แต่กลับถูกเฉินเทียนหาวกดหัวเอาไว้ ไม่ได้มีอำนาจมากเท่าไหร่แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม ตนได้เป็นตัวแทนของหลินหยาง ที่สมาคมการค้าหงซิ่งเป็นรองแค่คน ๆ เดียว แต่เป็นหัวหน้าคนมากมาย!ส่วนภายในสมาคมการค้าหงซิ่งจะเห็นด้วยกับการตัดสินใจนี้หรือไม่นั้นนั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ!ต่อหน้าหลินหยาง พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอะไรอยู่แล้ว ไม่มีสิทธิ์โต้แย้ง!เมื่อฉินเยียนหรานได้ยินดังนั้นก็ทั้งดีใจทั้งตกตะลึง ที่ดีใจคือคำพูดประโยคหนึ่งของหลินหยาง เพราะให้ตระกูลของตนฮุบสมาคมการค้าหงซิ่ง ได้กลายเป็นตระกูลชั้นนำของเมืองลั่วภายในพริบตา!แต่ที่ตกใจกลับเป็น หลินหยางสามารถทำให้ตระกูลของตนลืมตาอ้าปากได้เพียงประโยคเดียว ก็ย่อมทำให้ตระกูลของตนตกอับได้ด้วยคำพูดเพียงประโยคเดียวเช่นกัน!ต่อจากนี้ชีวิตของตนกับวงศ์ตระกูล แต่ถูกบีบอยู่ในกำมือของหลินหยาง...แต่ฉินโม่หนงกลับกล่าวด้วยความเป็นกังวลเล็กน้อย “คุณทำให้เฉินเทียนหาวกลายเป็นแบบนี้ พรรคพยัคฆ์ดำจะมาหาเรื่อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 503
หงชังไฮ่จ้องมองแผ่นหลังที่เดินจากไปของหลินหยาง งุนงงไป ถูกรสนิยมของหลินหยางทำให้ยอมเลื่อมใสสมกับที่เป็นคุณหลินขนาดเรื่องผู้หญิงยังมีหลักการขนาดนี้!ในเมื่อเป็นแบบนี้...เขากดโทรออก “ไล่แม่ลูกคู่นั้นออกไป ฉันจะไปสนใจทำไมว่าพวกมันจะไปที่ไหน บอกอีแก่นั่น คุณหลินไม่มีความสนใจที่จะเอา กีเน่า ๆ ของลูกสาวเธอ งั้นก็ตามนี้”ในเวลานี้โรงแรมแกรนด์เทียนหงที่นี่หนึ่งในโรงแรมหรูหราชั้นยอดสุดของเมืองลั่ว ในขณะเดียวกันก็เป็นกิจการของหงชังไฮ่ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ที่นี่คืออาณาเขตของหลินหยางในห้องเพนต์เฮาส์ของโรงแรมแกรนด์เทียนหงในเวลานี้หลิ่วฟู่อวี่เนื้อตัวเปลือยเปล่า เรือนร่างงดงามสุดยอดเธอยืนอยู่ริมหน้าต่างบานใหญ่ จ้องมองความคึกคักที่ด้านล่าง มือทั้งสองข้างของเธอกอดอกเอาไว้ รู้สึกไม่มีความปลอดภัยเอามาก ๆภายในห้องกลับไม่ทิ้งเสื้อผ้าไว้ให้เธอแม้แต่ชิ้นเดียวเป็นเพราะว่าครั้งนี้ เดิมทีเธอก็คือของเล่น ที่จะต้องถูกส่งมอบให้หลินหยางเล่น!“ลูก แม่กับพ่อของลูก ต่างก็จดจำการเสียสละของลูกเอาไว้แล้ว พ่อของลูกได้ถูกหงชังไฮ่จับตัวเอาไว้แล้ว ถ้าหากลูกปรนนิบัติหลินหยางไม่ดี หงชังไฮ่จะต้องไม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 504
“นี่ซิถึงจะเป็นลูกสาวคนดีของแม่...”เมื่ออวี๋ผิงเห็นว่าลูกสาวของตนกลับมามีความมุ่งมั่นในการต่อสู้เหมือนเดิม ก็ชื่นชมเป็นอย่างมาก ในขณะที่กำลังจะให้กำลังใจลูกสาวอีกครั้ง มือถือกลับดังขึ้นทันทีที่เธอเห็นสายโทรเข้า สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที รับสายโทรศัพท์ เสียงเปลี่ยนเป็นนอบน้อมทันที “ฮัลโหล คุณหลินถึงแล้วใช่ไหม? คุณว่าอะไรนะ? คุณพูดใหม่อีกทีซิคะ?”เมื่อได้ยินเสียงอุทานขึ้นมาอย่างกะทันหันของอวี๋ผิง ก็ทำให้หลิ่วฟู่อวี่ตกใจเช่นกัน “แม่ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”อวี๋ผิงวางสายโทรศัพท์ แต่กลับไม่ได้สติกลับคืนมาในทันที หลังจากที่ตกตะลึงอยู่ครู่ใหญ่ถึงพูดขึ้นว่า “คนของหงไห่ฉาง บอกว่าหลินหยางไม่มาแล้ว”อีกทั้งคำพูดเดิมของหลินหยางก็คือ เขารังเกียจที่จะเอากีเน่า ๆ ของลูกสาวตนเพียงแค่ประโยคนี้ก็ไม่น่าฟังเกินไปแล้ว เธอไม่สามารถพูดกับหลิ่วฟู่อวี่ได้แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ ก็ทำให้หลิ่วฟู่อวี่ตกตะลึงไปเช่นกันก่อนหน้านี้เธอยังมีความรู้สึกไม่อยากเอาอกเอาใจหลินหยางอยู่เลย แต่หลังจากที่อวี๋ผิงพูดจาโน้มน้าว กลับทำให้เธอตื่นตัวอย่างเต็มที่ตอนนี้เธอแทบอดทนรอไม่ให้ที่จะให้หลินหยางมาเอาตน แบบนี้ตนถึงจะได้สถา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 505
“คุณหลินคาดการณ์เรื่องราวได้ราวกับเทพ หลังจากที่ฉันเปิดโปงหลูอ้าวตง ตระกูลหลูคิดจะฆ่าฉันอย่างที่คิดเอไว้ โชคดีที่คุณหลินเตรียมวิธีการรับมือเอาไว้ล่วงหน้า ฉันถึงได้หนีรอดได้อย่างปลอดภัย”“ตระกูลหลูของพวกเขาไม่ยอมเสียหน้า...”หลินหยางยิ้มบาง ๆ แม้ว่าหลี่หรุ่นจูจะเปิดโปงหลูอ้าวตง แต่สำหรับตระกูลหลูแล้วเท่ากับว่ามีความดีความชอบแต่เดิมทีการมีอยู่ของเธอรวมทั้งลูกสาวของเธอ สำหรับตระกูลหลูแล้วถือว่าเป็นจุดด่างพร้อย ตามรูปแบบการดำรงชีวิตของตระกูลใหญ่แบบนี้ จะต้องกำจัดสองแม่ลูกนี้ทิ้งทันทีแน่นอนดังนั้นหลินหยางจึงให้หลี่หรุ่นจูเตรียมการให้เรียบร้อยล่วงหน้า คลิปวิดีโอที่หลูอ้าวตงให้คำมั่นสัญญากับเธอมากมาย ขอเพียงแค่ทันทีที่หลี่หรุ่นจูตาย ทั้งหมดก็จะถูกเผยแพร่ไปบนอินเทอร์เน็ตคลิปวิดีโอตอนนั้น ไม่ได้มีขอบเขตจำกัดอยู่แค่เพียงเมืองลั่วเท่านั้นหรือไม่ใช่แค่ที่ประเทศหลงทางใต้เท่านั้นต่อให้ตระกูลหลูจะแข็งแกร่งขนาดไหน ถึงอย่างไรก็ไปจัดการนอกประเทศหลงทางใต้ได้หรอกใช่ไหม?ตระกูลใหญ่พวกนี้ไม่ว่าจะทำเรื่องที่ไร้ยางอายแค่ไหน เปลือกนอกต้องรักษาหน้าตามากที่สุด พวกเขาไม่มีทางยอมเสี่ยงทำลายภาพลักษณ์ เพื
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 506
ทางด้านอวี๋ผิงที่กำลังจะเคาะประตูอีกครั้ง จู่ ๆ ประตูก็เปิดออกเมื่ออวี๋ผิงเห็นหลินหยาง ก็กล่าวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยไมตรี “หลินหยาง ไม่ใช่ คุณหลิน พวกเรามาเพื่อ...”“ผมให้พวกคุณไสหัวออกไปจากเมืองลั่วไม่ใช่เหรอไง? ไม่คาดคิดเลยว่าจะกล้ามาหาถึงที่ คิดว่าผมจะไม่ฆ่าพวกคุณจริง ๆ?” หลินหยางกล่าวอย่างเมินเฉยอวี๋ผิงสีหน้าซีดขาวทันที “ไม่ ไม่ใช่ พวกเรามาเพื่อกล่าวขอโทษ!”ในระหว่างที่พูด เธอรีบดันหลิ่วฟู่อวี่ไปตรงหน้าของหลินหยาง กล่าวอย่างต่ำต้อย “ฉันรู้ว่าคุณเกลียดพวกเรา แต่เดิมทีเสียวอวี่ก็เป็นคู่หมั้นของคุณนะ ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกละอายใจต่อคุณมาก ก่อนจะไป อยากจะมากล่าวขอโทษด้วยตัวเอง...”หลิ่วฟู่อวี่รู้ว่าได้เวลาแสดงความสามารถแล้ว กล่าวอย่างอ่อนแอ “ขอโทษนะหลินหยาง ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ...”ในระหว่างที่พูด เธอก็คุกเข่าลงบนพื้นจำต้องพูดว่า หลิ่วฟู่อวี่รูปโฉมสวยงามมาก ท่าทางที่น่าสงสารของเธอในเวลานี้ ตอนที่คุกเข่าลงไป หลินหยางสามารถเห็นเนินอกลึกจากคอเสื้อกว้างของเธอหลินหยางกล่าวอย่างดูถูกเหยียดหยาม “ผมได้ให้คนไปบอกคุณแล้ว ผมไม่มีความสนใจในตัวคุณ ไม่คาดคิดเลยว่าพวกคุณยังจะกล้
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 507
ใบหน้าของหลิ่วฟู่อวี่เจ็บจนร้อนผ่าว กัดริมฝีปากแน่น ดวงตาทั้งสองช้างน้ำตาไหลพราก จำต้องเก็บมือทั้งสองข้างกลับ“คุณหนูหลิ่ว เมื่อก่อนเธอชอบวางมาดเป็นคุณหนูมากไม่ใช่เหรอ? แต่ตอนนี้กลับคุกเข่าอ้อนวอนฉัน? เธอทำตัวต้อยต่ำไปหน่อยไหม!”หลินหยางไม่มีความเคารพใด ๆ ต่อเธอทั้งสิ้น พูดจาเหยียดหยาม ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่หลิ่วฟู่อวี่สมควรได้รับหลินหยางเป็นถึงปรมาจารย์ การตบหน้าเพียงฉาดเดียวก็มากพอที่จะให้คนธรรมดาอย่างหลิ่วฟู่อวี่ตายได้ แต่หลินหยางย่อมไม่มีทางเปลืองแรงแบบนั้น ได้ลงมืออย่างออมมือแล้วแต่มีรอยฝ่ามือปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลิ่วฟู่อวี่ เธอกลับรู้สึกในใจว่าได้รับความอัปยศเป็นอย่างยิ่ง ในเวลาเดียวกัน ภายในใจก็มีความสุขที่แตกต่างออกไปบางอย่างพลุ่งพล่านขึ้นมา!ของบางอย่าง ก็เหมือนกับกระดาษไขติดหน้าต่าง คุณไม่ไปฉีกมันออก ก็ไม่มีทางรู้ว่าข้างในหน้าต่างมีอะไร บางทีอาจจะเป็นปีศาจร้าย บางทีอาจจะเป็นความวิปริต!กระดาษไขติดหน้าต่างของหลิ่วฟู่อวี่ถูกหลินหยางเปิดออกแล้ว เป็นการปลดปล่อยสัญชาตญาณโดยธรรมชาติของเธอ“ขอเพียงแค่การตบฉันสามารถทำให้คุณไม่เกลียดชังฉันอีกต่อไป ถ้าอย่างนั้นคุณก็ตบฉันเถอะ อย
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 508
ภายในห้องในเวลานี้ หลิ่วฟู่อวี่เหงื่อไหลไคลย้อย มีความสุขเป็นอย่างยิ่ง ในตอนที่หลินหยางกำลังจะเข้าสู่ประเด็นสำคัญ จู่ ๆ เขากลับได้กลิ่นหอมแปลก ๆ กลุ่มหนึ่งจากตัวของหลิ่วฟู่อวี่กลิ่นหอมสดชื่นนั้นทำให้เขากระปรี้กระเปร่า ทำให้ปราณแท้ภายในร่างกายของหลินหยางขับเคลื่อนด้วยความว่องไวขึ้นมาก‘ไม่คิดเลยว่าเธอเป็นหนึ่งในร่างกายพิเศษสิบประการ?’หลินหยางอึ้งไปครู่หนึ่ง สายตาเหลือบมองไปทางหลิ่วฟู่อวี่ที่กำลังมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง เมื่อเห็นว่าเธอในตอนนี้มีความสุขถึงขีดสุด มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ แผ่ซ่านออกมาไปทั่วทั้งร่างกายหลินหยางนึกถึงบันทึกข้อความในมรดกของเทพโอสถขึ้นมาทันที บนโลกนี้มีหญิงสาวมากมาย แต่มีหญิงสาวบางจำพวกที่มีพรสวรรค์น่าทึ่ง น่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง!สิบสิ่งที่โดดเด่นที่สุดในนั้น เรียกอีกอย่างว่าร่างกายพิเศษสิบประการและหลิ่วฟู่อวี่เป็นอันดับที่แปดในร่างกายพิเศษสิบประการ ซึ่งเรียกว่าร่างกายสามไข่มุกแห่งน้ำในฤดูใบไม้ผลินี่เป็นเพียงแค่หนึ่งในนั้น ที่สำคัญที่สุดก็คือ ถ้าหากใช้สูตรยาพิเศษบำรุงร่างกายหลิ่วฟู่อวี่ สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง การฝึกฝนคู่ ไม่น้อยไปกว่าการแช่สมุนไพรที่มีปร
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
