All Chapters of เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง: Chapter 511 - Chapter 520

จางซูอวิ๋นตกใจนหน้าซีด เพราะกลัวว่าเว่ยเหยียนจะถอนหมั้น จึงรีบขอโทษทันที หรือจะพูดตรง ๆ ได้ว่าอย่าเล่นลูกสาวฉันจนตาย แต่จะเล่นอย่างไรก็ได้หมด! “ดี จะถือว่าหนูเข้าใจพวกพ่อแม่แล้วแล้วกันนะคะ! ว่าตอนตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่แรกจนสุดท้าย หนูก็เป็นเพียงแค่เครื่องมือแลกผลประโยชน์เท่านั้น” เฉาเยี่ยนหลิงยิ้มอย่างน่าสมเพช แต่ก็ยังส่ายหัวพร้อมทั้งเอ่ยขึ้นว่า “หนูอยากจะบอกกับพ่อแม่ตอนนี้ว่า เรื่องที่หนูจะไม่เสียใจภายหลังเลย ก็คือเรื่องที่หนูมอบร่างกายให้หลินหยางแล้ว!” “คือเขาทำให้หนูได้พบกับโลกใบใหม่ ทำให้หนูได้หนีจากการควบคุมของพวกคุณ!” “ฉันเป็นผู้หญิงของหลินหยาง ทั้งชีวิต คนอย่างคุณน่ะ ไม่เหมาะสมกับฉันหรอก!” ในขณะที่พูดอยู่นั้นจู่ ๆ เธอก็ลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งถือมีดปอกผลไม้ขึ้นมาจากบนโต๊ะด้วย แทนที่จะเอาไปวางพาดที่คอตัวเอง แต่เธอกลับเอามีดแทงไปที่เว่ยเหยียนผลปรากฏว่าภายใต้แสงแห่งหินเหล็กไฟ ซุนเหล่าก็ยกมือขึ้น ปัดมีดปอกผลไม้ในมือเธอออกไป ร่างของเว่ยเหยียนที่อยู่ด้านหลังไม่ได้ขยับเลยแม้แต่น้อย แต่กลับเผยสีหน้าโหดร้ายขึ้น ยิ่งเฉาเยี่ยนหลิงประพฤติตนเช่นนี้ ก็ยิ่งกระตุ้นความปรารถนาที่จะแ

เขาตกตะลึงเล็กน้อย ไม่คิดว่าเขาจะโจมตีจุดสำคัญของหลินหยางได้อย่างง่ายดาย แล้วใบหน้าของเขาก็แสดงท่าทีปีติยินดีออกมาทันใด “ยังกล้าไม่หนีไปไหนอีกเหรอ? ไอ้เด็กเวรอย่างแกนี่มันจริง ๆ.....” “จริงอะไร?” เมื่อเสียงแผ่วเบาเปล่งออกมา ท่าทางภาคภูมิใจบนใบหน้าของซุนเหล่าก็แข็งทื่อขึ้นมา ราวกับว่าเห็นเป็นสายตาของปีศาจก็ไม่ปานเพียงแค่เห็นว่าร่างของหลินหยางไม่ไหวติง เรียกได้ว่าบนเรือนร่างไม่ได้มีแผลอยู่เลย บนสีหน้าก็ไม่ได้มีรอยแดงหลงเหลืออยู่ด้วยซ้ำหลินหยางเอ่ยขึ้นว่า “เป็นอะไรไป กลัวแล้วเหรอ?” ร่างของซุนเหล่าแข็งทื่อ ด้วยท่าทีที่ซีดเผือด “ไม่ เป็นไปไม่ได้ ไม่จริง นะ นี่มันไม่จริง.....” นั่นมันคือกำลังทั้งหมดของตัวเองแล้ว แต่กลับไม่มีผลอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว! ข้างในจะต้องมีปัญหาแล้วแน่ ๆ และเป็นปัญหาใหญ่ด้วย! ไม่จริงน่า ฉันลองดูอีกสักครั้งแล้วกัน! ผลปรากฏว่าเมื่อเขาคิดจะลงมือ แต่เขากลับไม่สามารถขยับมือได้ เนื่องจากหลินหยางจับข้อมือของเขาเอาไว้ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนอย่างไร ก็รู้สึกว่าข้อมือของตัวเองถูกลวดพันธนาการเอาไว้อยู่ จนขยับเขยื้อนไม่ได้เลย! “แก แก.....” ซุนเหล่ามองหลินหยางอย่าง

“หลินหยาง! นี่เป็นคนจากตระกูลเว่ย แกกล้าเหรอ!” เฉาเค่อหมิงที่ตกตะลึงไปชั่วขณะ สายตามองไปเห็นเลือดสดอาบเต็มหน้าของเว่ยเหยียน จนแทบจะหมดสติไป แล้วมองไปทางหลินหยางก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน “อย่าว่าเลย นี่มันถึงไหนต่อไหนแล้ว? เยี่ยนหลิงเอง ก็เหนื่อยขึ้นมาแล้ว กลับไปพักกับผมเถอะ?” หลินหยางไม่ลืมความตั้งใจเดิมของเขา วันนี้ที่เขามาหาเฉาเยี่ยนหลิงก็เพื่อสระผมและทำผมให้สวยอืม เธอให้หลินหยางสระผมให้ หลินหยางก็ตกแต่งดูแลผมให้เธอ!ปรมาจารย์หลินเป็นผู้ที่ถือสัจวาจา พูดคำไหนเป็นคำนั้น!“เยี่ยนหลิง อย่ารับปากเขานะ!” สีหน้าของเฉาเค่อหมิงขาวซีด ทั้งเรียกร้องให้หยุด ส่วนเฉาเยี่ยนหลิงกลับหน้าแดงก่ำ ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นแล้ว พูดได้เลยว่าวันนี้เธอกดดันเกินไปแล้ว กรงขังที่เฉาเค่อหมิงถักทอไว้ กดดันเสียจนเธอหายใจไม่ออก แต่หลินหยางกลับบดขยี้ทิ้ง สายสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะไม่มีวันแตกหักนั้น พังทลายแหลกสลายลง อากาศแห่งอิสระที่พลุ่งพล่านต่อหน้าต่อตาเธอ ทำให้เธอตื่นเต้นอย่างมาก!“แกไม่ต้องมายุ่ง! ฉันไม่อนุญาตให้ไปกับหลินหยาง!” “แก แกมันช่างไร้ยางอาย! นี่แกจะให้ฉันกับแม่ของแกโกรธจนตายอย่างนั

ความจริงแล้วหลินหยางพาเฉาเยี่ยนหลิงมาไม่ได้ไกลเท่าไร ก็แค่หาโรงแรมห้าดาวแถวนั้นเองหลินหยางเปิดห้องสวีทสุดหรูชั้นบนสุดห้องหนึ่ง แต่ในใจก็ยังชั่งใจว่าจะต้องเปลี่ยนรถไหมตอนนี้รถคันนั้นของหลินหยางเล็กเกินไป แสดงออกได้ไม่เยอะ จึงหมดสนุกไปเยอะ จนถึงขั้นต้องมาโรงแรม สำหรับปรมาจารย์หลินผู้ขยันหมั่นเพียรและประหยัดมาโดยตลอด นี่เป็นการเปลืองเงินจริง ๆหลินหยางยืนอยู่ด้านหน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานที่ชั้นบนสุด จากที่นี่สามารถมองเห็นพื้นที่เล็ก ๆ จากบ้านของเธอได้พอดี หลินหยางลืมตาขึ้น วิวทิวทัศน์ก็ใกล้เข้ามามากขึ้น เขาก็มองเห็นสถานการณ์ภายในบ้านของเฉาเยี่ยนหลิงได้อย่างชัดเจน เฉาเยี่ยนหลิงเข้ามาสวมกอดหลินหยางจากด้านหลัง “หลินหยาง ขอบคุณนะ เพราะฉันได้พบคุณ ฉันถึงแหกคุกที่พวกเขาจะจับฉันขังได้ ทำให้ฉันมีชีวิตที่เป็นอิสระ”เฉาเยี่ยนหลิงไม่เสียใจกับสิ่งที่เธอเลือกเลย“งั้นก็ปล่อยให้ตัวเองโบยบินไปกับผมเถอะ” หลินหยางดีงเฉาเยี่ยนหลิงเข้าสู่อ้อมกอดจากด้านหลัง จนทำให้เธอฟุบลงไปบนบานหน้าต่างที่คฤหาสต์ตระกูลเฉา หลายคนกำลังเหมือนนั่งอยู่บนพรมเข็ม ทุกนาทีและทุกวินาทีคือความทุกข์ทรมานและทรมานสำหร

สีหน้าของเหยียนหรูอวี้อึมครึมลง เธอสามารถใช้อำนาจกดขี่เฉาเค่อหมิงกับเว่ยเหยียนได้ ท้ายที่สุดแล้วเมืองลั่วก็อยู่ภายใต้เขตอำนาจของเธอแต่ถ้ามีคนจากกรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูเข้ามาแทรกแซง ไม่ต้องพูดถึงหลินหยางเลย แม้แต่ตัวเธอเองก็ปกป้องตัวเองไม่ได้...“คึกคักมากเลยนะ การที่ผมนอนกับผู้หญิงสักคนมีคนเยอะแยะขนาดนี้เข้ามาเยี่ยมชมเลยเหรอ?”ในตอนนี้เอง จู่ ๆ ก็มีเสียงขี้เกียจดังเข้ามา ทำลายบรรยากาศลงหลินหยางเดินจากข้างนอกเข้ามา อย่างสบายใจ ทั้งยังเสียไม้จิ้มฟันคาไว้ในปากอีกด้วย“ไอ้สารเลวนี้แม่งยังกล้ากลับมาเหรอ! แล้วลูกสาวฉันล่ะ?”เมื่อเห็นท่าทางอิ่มเอมของหลินหยาง ก็ยิ่งทำให้เฉาเค่อหมิงเดือดดาลออกมา“ทำไมผมถึงไม่กล้ากลับมาล่ะ? อย่างไรเสียนี่ก็เป็นบ้านของคุณนี่ โอ๊ะไม่ใช่ เล่นกับเฉาเยี่ยนหลิงเพลินไปหน่อยน่ะ จนลืมไปเลยว่านี่เป็นบ้านของคุณจริง ๆ ได้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นผมกลับก่อนนะ อ้อใช่สิ....” หลินหยางยิ้มอย่างขอโทษ แต่ยังเตือนเขา "ลูกสาวของคุณเหนื่อยแล้ว กำลังพักผ่อนอยู่ในโรงแรม เธอขอให้ผมมาบอกคุณ ว่าต้องการตัดความสัมพันธ์พ่อลูกกับคุณ หากว่าคุณอยากจะประจบตระกูลเว่ย งั้นคุณก็แต่งเข้าตร