Se connecterShare
บทที่ 511
Related chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 512
จางซูอวิ๋นตกใจนหน้าซีด เพราะกลัวว่าเว่ยเหยียนจะถอนหมั้น จึงรีบขอโทษทันที หรือจะพูดตรง ๆ ได้ว่าอย่าเล่นลูกสาวฉันจนตาย แต่จะเล่นอย่างไรก็ได้หมด! “ดี จะถือว่าหนูเข้าใจพวกพ่อแม่แล้วแล้วกันนะคะ! ว่าตอนตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่แรกจนสุดท้าย หนูก็เป็นเพียงแค่เครื่องมือแลกผลประโยชน์เท่านั้น” เฉาเยี่ยนหลิงยิ้มอย่างน่าสมเพช แต่ก็ยังส่ายหัวพร้อมทั้งเอ่ยขึ้นว่า “หนูอยากจะบอกกับพ่อแม่ตอนนี้ว่า เรื่องที่หนูจะไม่เสียใจภายหลังเลย ก็คือเรื่องที่หนูมอบร่างกายให้หลินหยางแล้ว!” “คือเขาทำให้หนูได้พบกับโลกใบใหม่ ทำให้หนูได้หนีจากการควบคุมของพวกคุณ!” “ฉันเป็นผู้หญิงของหลินหยาง ทั้งชีวิต คนอย่างคุณน่ะ ไม่เหมาะสมกับฉันหรอก!” ในขณะที่พูดอยู่นั้นจู่ ๆ เธอก็ลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งถือมีดปอกผลไม้ขึ้นมาจากบนโต๊ะด้วย แทนที่จะเอาไปวางพาดที่คอตัวเอง แต่เธอกลับเอามีดแทงไปที่เว่ยเหยียนผลปรากฏว่าภายใต้แสงแห่งหินเหล็กไฟ ซุนเหล่าก็ยกมือขึ้น ปัดมีดปอกผลไม้ในมือเธอออกไป ร่างของเว่ยเหยียนที่อยู่ด้านหลังไม่ได้ขยับเลยแม้แต่น้อย แต่กลับเผยสีหน้าโหดร้ายขึ้น ยิ่งเฉาเยี่ยนหลิงประพฤติตนเช่นนี้ ก็ยิ่งกระตุ้นความปรารถนาที่จะแ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บบที่ 513
“ดี ดี! เมืองลั่วเล็ก ๆ เมืองหนึ่ง ยังมีคนมากความสามารถแบบนี้ซ่อนอยู่จริงเหรอ! แกฆ่าเว่ยจ้งตายไปแล้ว ยังจะมายุ่งกับฉันอีก หลินหยาง นี่แกไม่ได้เห็นตระกูลเว่ยของฉันอยู่ในสายตาเลยเหรอ?” “ดู ๆ แล้วเหมือนว่าคุณจะไม่ได้เรียนรู้อะไรจากการต่อสู้กันที่ทะเลสาบเฉาอินเลยนะ” เว่ยเหยียนหัวเราะอย่างโกรธเคือง ตอนที่อยู่หนานตูตนถูกเหล่าตระกูลชนชั้นกลางที่อยู่เหนือกว่าทำให้อับหายก็ไม่เป็นไร เมื่อมาถึงเมืองลั่วแล้ว แม้แต่ปรมาจารย์ก็ยังกล้าเหยียบย่ำหน้าเขา!“ปัญญาอ่อน! แม้แต่ตระกูลหลูก็ไม่ได้อยู่ในสายตาผมด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับบคุณ?” หลินหยางดูถูกเหยียดหยามเว่ยเหยียนโกรธตึงตังขึ้นมา เขารู้ว่าหลินหยางช่างเย่อหยิ่ง แต่เขาก็ยังคงคิดว่าที่หลินหยางได้รับชัยชนะอันน่าสังเวชนั้น ก็ควรได้รับบทเรียนมาบ้าง ใครจะรู้ว่าการต่อสู้นัดชี้ชะตานั้น ไม่เพียงแค่ไม่ได้ให้หลินหยางรู้ถึงความก้าวหน้าอะไรเลย ในทางตรงกันข้าม มันยิ่งเพิ่มความเย่อหยิ่งของเขาเข้าไปอีก!“ ซุนเหล่า! ผมไม่ยอมให้มีคนหยิ่งยโสอยู่ในเมืองลั่วมากขนาดนี้หรอกนะ!” ขณะที่เว่ยเหยียนพูดจบยืนอยู่ข้างเขา ซุนเหล่าที่ไม่ค่อยได้ปริปากพูดอะไรตั้งแต่แรกก
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 514
เขาตกตะลึงเล็กน้อย ไม่คิดว่าเขาจะโจมตีจุดสำคัญของหลินหยางได้อย่างง่ายดาย แล้วใบหน้าของเขาก็แสดงท่าทีปีติยินดีออกมาทันใด “ยังกล้าไม่หนีไปไหนอีกเหรอ? ไอ้เด็กเวรอย่างแกนี่มันจริง ๆ.....” “จริงอะไร?” เมื่อเสียงแผ่วเบาเปล่งออกมา ท่าทางภาคภูมิใจบนใบหน้าของซุนเหล่าก็แข็งทื่อขึ้นมา ราวกับว่าเห็นเป็นสายตาของปีศาจก็ไม่ปานเพียงแค่เห็นว่าร่างของหลินหยางไม่ไหวติง เรียกได้ว่าบนเรือนร่างไม่ได้มีแผลอยู่เลย บนสีหน้าก็ไม่ได้มีรอยแดงหลงเหลืออยู่ด้วยซ้ำหลินหยางเอ่ยขึ้นว่า “เป็นอะไรไป กลัวแล้วเหรอ?” ร่างของซุนเหล่าแข็งทื่อ ด้วยท่าทีที่ซีดเผือด “ไม่ เป็นไปไม่ได้ ไม่จริง นะ นี่มันไม่จริง.....” นั่นมันคือกำลังทั้งหมดของตัวเองแล้ว แต่กลับไม่มีผลอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว! ข้างในจะต้องมีปัญหาแล้วแน่ ๆ และเป็นปัญหาใหญ่ด้วย! ไม่จริงน่า ฉันลองดูอีกสักครั้งแล้วกัน! ผลปรากฏว่าเมื่อเขาคิดจะลงมือ แต่เขากลับไม่สามารถขยับมือได้ เนื่องจากหลินหยางจับข้อมือของเขาเอาไว้ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนอย่างไร ก็รู้สึกว่าข้อมือของตัวเองถูกลวดพันธนาการเอาไว้อยู่ จนขยับเขยื้อนไม่ได้เลย! “แก แก.....” ซุนเหล่ามองหลินหยางอย่าง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 515
ฉันอยากจะออมแรงงั้นเหรอ? ฉันก็แค่ต่อสู้ไม่ไหว! แกยังจะให้ฉันทำต่อไปอีก? ฉันเห็นว่าแกสั่งให้ฉันไปตายมากกว่า!และเว่ยเหยียนก็ขัดแย้งกับคนของเขาเองในที่สาธารณะทั้งยังเกิดขึ้นต่อหน้าพ่อตาแม่ยายของเขาอีก เขาจึงรู้สึกทั้งละอายทั้งโกรธขึ้นมาทันใด “ซุนคุน! เอ็งเป็นแค่ลูกน้องตระกูลเว่ย ตอนนี้กล้ามาต่อล้อต่อเถียงกับข้าเอ็งหมายความว่าไง ข้าจะพูดอีกครั้งนะ ว่าเอ็งแม่งต้องลงมือให้ข้า!” “แล้วทำไมแกไม่ลงมือเองล่ะ!” ซุนคุนที่อยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนั้น จึงตอบโดยไม่มีมารยาทเว่ยเหยียนก็เป็นเพียงแค่ลูกนอกสมรสเท่านั้น ที่เขาระดมตนเองมาเผชิญหน้าได้นั้น ก็เพราะว่าเขาจัดการกับเว่ยเฟิงนั่นได้อย่างดี! ตัวเองสามารถลงมือเพื่อเขาได้ แต่ไม่สามารถมอบชีวิตให้เขาได้! อย่างไรเสียเว่ยเหยียนก็เป็นเพียงลูกนอกสมรสอยู่ดี หรือว่าจะเป็นเว่ยเฟิง ก็ไม่อาจจะยอมรับโทษได้ไว้ด้วยตัวเองเขาหันหน้ากลับไป มองไปที่หลินหยางแล้วกล่าวเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรี “นายท่าหลิน ผมไม่ได้สนิทสนมกับเว่ยเหยียน! หากว่าท่านจะไปหาเรื่องไปหาที่เขาได้เลย ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะเขาอยากจะแก่งแย่งผู้หญิงของท่าน!”หลินหยางรู้สึกไม่พึงพอใจอย่าง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 516
“หลินหยาง! นี่เป็นคนจากตระกูลเว่ย แกกล้าเหรอ!” เฉาเค่อหมิงที่ตกตะลึงไปชั่วขณะ สายตามองไปเห็นเลือดสดอาบเต็มหน้าของเว่ยเหยียน จนแทบจะหมดสติไป แล้วมองไปทางหลินหยางก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน “อย่าว่าเลย นี่มันถึงไหนต่อไหนแล้ว? เยี่ยนหลิงเอง ก็เหนื่อยขึ้นมาแล้ว กลับไปพักกับผมเถอะ?” หลินหยางไม่ลืมความตั้งใจเดิมของเขา วันนี้ที่เขามาหาเฉาเยี่ยนหลิงก็เพื่อสระผมและทำผมให้สวยอืม เธอให้หลินหยางสระผมให้ หลินหยางก็ตกแต่งดูแลผมให้เธอ!ปรมาจารย์หลินเป็นผู้ที่ถือสัจวาจา พูดคำไหนเป็นคำนั้น!“เยี่ยนหลิง อย่ารับปากเขานะ!” สีหน้าของเฉาเค่อหมิงขาวซีด ทั้งเรียกร้องให้หยุด ส่วนเฉาเยี่ยนหลิงกลับหน้าแดงก่ำ ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นแล้ว พูดได้เลยว่าวันนี้เธอกดดันเกินไปแล้ว กรงขังที่เฉาเค่อหมิงถักทอไว้ กดดันเสียจนเธอหายใจไม่ออก แต่หลินหยางกลับบดขยี้ทิ้ง สายสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะไม่มีวันแตกหักนั้น พังทลายแหลกสลายลง อากาศแห่งอิสระที่พลุ่งพล่านต่อหน้าต่อตาเธอ ทำให้เธอตื่นเต้นอย่างมาก!“แกไม่ต้องมายุ่ง! ฉันไม่อนุญาตให้ไปกับหลินหยาง!” “แก แกมันช่างไร้ยางอาย! นี่แกจะให้ฉันกับแม่ของแกโกรธจนตายอย่างนั
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 517
“เฉาเค่อหมิง คุณยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม คุณเป็นคนตายเหรอ รีบคิดหาวิธีช่วยลูกสาวกลับมาสิ!” จางซูอวิ๋นร้อนใจอย่างมาก! แต่เว่นเหยียนกลับร้อนใจยิ่งกว่าเธอเสียอีก! “ผู้อำนวยการเฉา คุณรีบคิดหาวิธีสิ!” ท่ามกลางการซักถาม เฉาเค่อหมิงแทบจะระเบิดออกมา ชั่วชีวิตนี้ไม่เคยถูกรังแกขนาดนี้มาก่อนเลย!หากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ต่อจากนี้เขาต้องกลายเป็นตัวตลกที่สุดในเมืองลั่วเฉาเค่อหมิงกัดฟัน แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรออก "เหยียนหรูอวี้! ตอนนี้ผมต้องการฟ้องหลินหยางโทษฐานบุกรุกบ้าน ทั้งยังสังหารหมู่ทหาร และลักพาตัวลูกสาวของผมด้วย!"“ผมขอร้องหน่วยตรวจการลงมือปฏิบัติการทันที หยุดความโหดร้ายของสัตว์เดรัจฉานตัวนี้ที!” เขาต้องรีบฉีกหนังหน้าของหลินหยางกับเหยียนหรูอวี้ แต่สุดท้ายแล้วเหยียนหรูอวี้ก็เป็นเจ้าของเมือง!” เรื่องที่หลินหยางทำอยู่ตอนนี้ จริง ๆ แล้วมันก็มากไป! ทั้งยังฝ่าฝืนกฎหมายมากมายด้วย! แม้ว่าเธอจะปกป้องหลินหยางอย่างไร แต่ก็ต้องพูดถึงกฎเกณฑ์บางประการ จึงไม่สามารถพูดอย่างโจ่งแจ้งได้หรือว่าเขาจะคิดวิธีสุดท้ายออก คือให้เหยียนหรูอวี้ไปติเตือนหลินหยางเอง จะจับหรือไม่จับหลินหยางก็ค
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 518
ความจริงแล้วหลินหยางพาเฉาเยี่ยนหลิงมาไม่ได้ไกลเท่าไร ก็แค่หาโรงแรมห้าดาวแถวนั้นเองหลินหยางเปิดห้องสวีทสุดหรูชั้นบนสุดห้องหนึ่ง แต่ในใจก็ยังชั่งใจว่าจะต้องเปลี่ยนรถไหมตอนนี้รถคันนั้นของหลินหยางเล็กเกินไป แสดงออกได้ไม่เยอะ จึงหมดสนุกไปเยอะ จนถึงขั้นต้องมาโรงแรม สำหรับปรมาจารย์หลินผู้ขยันหมั่นเพียรและประหยัดมาโดยตลอด นี่เป็นการเปลืองเงินจริง ๆหลินหยางยืนอยู่ด้านหน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานที่ชั้นบนสุด จากที่นี่สามารถมองเห็นพื้นที่เล็ก ๆ จากบ้านของเธอได้พอดี หลินหยางลืมตาขึ้น วิวทิวทัศน์ก็ใกล้เข้ามามากขึ้น เขาก็มองเห็นสถานการณ์ภายในบ้านของเฉาเยี่ยนหลิงได้อย่างชัดเจน เฉาเยี่ยนหลิงเข้ามาสวมกอดหลินหยางจากด้านหลัง “หลินหยาง ขอบคุณนะ เพราะฉันได้พบคุณ ฉันถึงแหกคุกที่พวกเขาจะจับฉันขังได้ ทำให้ฉันมีชีวิตที่เป็นอิสระ”เฉาเยี่ยนหลิงไม่เสียใจกับสิ่งที่เธอเลือกเลย“งั้นก็ปล่อยให้ตัวเองโบยบินไปกับผมเถอะ” หลินหยางดีงเฉาเยี่ยนหลิงเข้าสู่อ้อมกอดจากด้านหลัง จนทำให้เธอฟุบลงไปบนบานหน้าต่างที่คฤหาสต์ตระกูลเฉา หลายคนกำลังเหมือนนั่งอยู่บนพรมเข็ม ทุกนาทีและทุกวินาทีคือความทุกข์ทรมานและทรมานสำหร
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 519
ผู้ที่ถูกพวกเขาตั้งความหวังไว้สูง ที่มาเพื่อทวงความยุติธรรมอย่างเหยียนหรูอวี้ ทันทีที่ขึ้นมา ก็ตบเหยื่ออย่างเฉาเค่อหมิงก่อนเลยหรือ? ทั้งยังเพิ่มอีกหนึ่งคดีความ ที่ว่ากล่าวหาเท็จต่อผู้อื่นให้เฉาเค่อหมิงอีกด้วย ดาร์คเกินไปแล้ว!ในตอนนี้เอง เสียงเย็นชาของเหยียนหรูอวี้ก็ดังขึ้น“เฉาเค่อหมิง คุณจำไว้เลยนะว่า ตอนนี้ฉันเป็นนายกเทศมนตรีแห่งเมืองลั่ว! ต่อหน้าฉัน โปรดรักษาปากของคุณให้สะอาดด้วย ฉันจะปฏิบัติต่อคุณเหมือนคนที่ดูหมิ่นเจ้านาย ตามความผิดอาญาดังกล่าวข้างต้น!”ใบหน้าของเธอเย็นชา ราวกับว่าอุณหภูมิของอากาศลดลงอย่างมาก จนทำให้เฉาเค่อหมิงถึงกับตัวสั่นทันทีทันใดนั้นเขาก็นึกตัวตนของเหยียนหรูอวี้ออกขึ้นมา!ไม่ว่าจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น เนื่องจากในตอนนี้ตัวเองยังเป็นแค่ผู้อำนวยการ อย่างนั้นจึงต้องปฏิบัติตามกฎหากเธอต้องการทำให้ตัวเองอับอายภายใต้กฎเกณฑ์ มันจะง่ายเกินไปท้ายที่สุดแล้ว ข้าราชการระดับหนึ่งก็ฆ่าคน...เขากัดฟันพูดว่า "ขออภัยนายกรัฐมนตรีเหยียน ผมแค่หวังว่าคุณจะบังคับใช้กฎหมายอย่างเป็นกลาง ท้ายที่สุดนอกเหนือจากผมแล้ว ก็ยังมีคนจากตระกูลเว่ยที่ดูอยู่! มีพยาน!"ในตอนนี้เอง เว่ย
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
