แชร์

บบที่ 513

ผู้เขียน: ด้านนอกด่านประตูห่านป่า
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
“ดี ดี! เมืองลั่วเล็ก ๆ เมืองหนึ่ง ยังมีคนมากความสามารถแบบนี้ซ่อนอยู่จริงเหรอ! แกฆ่าเว่ยจ้งตายไปแล้ว ยังจะมายุ่งกับฉันอีก หลินหยาง นี่แกไม่ได้เห็นตระกูลเว่ยของฉันอยู่ในสายตาเลยเหรอ?”

“ดู ๆ แล้วเหมือนว่าคุณจะไม่ได้เรียนรู้อะไรจากการต่อสู้กันที่ทะเลสาบเฉาอินเลยนะ”

เว่ยเหยียนหัวเราะอย่างโกรธเคือง ตอนที่อยู่หนานตูตนถูกเหล่าตระกูลชนชั้นกลางที่อยู่เหนือกว่าทำให้อับหายก็ไม่เป็นไร

เมื่อมาถึงเมืองลั่วแล้ว แม้แต่ปรมาจารย์ก็ยังกล้าเหยียบย่ำหน้าเขา!

“ปัญญาอ่อน! แม้แต่ตระกูลหลูก็ไม่ได้อยู่ในสายตาผมด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับบคุณ?”

หลินหยางดูถูกเหยียดหยาม

เว่ยเหยียนโกรธตึงตังขึ้นมา เขารู้ว่าหลินหยางช่างเย่อหยิ่ง แต่เขาก็ยังคงคิดว่าที่หลินหยางได้รับชัยชนะอันน่าสังเวชนั้น ก็ควรได้รับบทเรียนมาบ้าง

ใครจะรู้ว่าการต่อสู้นัดชี้ชะตานั้น ไม่เพียงแค่ไม่ได้ให้หลินหยางรู้ถึงความก้าวหน้าอะไรเลย ในทางตรงกันข้าม มันยิ่งเพิ่มความเย่อหยิ่งของเขาเข้าไปอีก!

“ ซุนเหล่า! ผมไม่ยอมให้มีคนหยิ่งยโสอยู่ในเมืองลั่วมากขนาดนี้หรอกนะ!”

ขณะที่เว่ยเหยียนพูดจบ

ยืนอยู่ข้างเขา ซุนเหล่าที่ไม่ค่อยได้ปริปากพูดอะไรตั้งแต่แรกก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 514

    เขาตกตะลึงเล็กน้อย ไม่คิดว่าเขาจะโจมตีจุดสำคัญของหลินหยางได้อย่างง่ายดาย แล้วใบหน้าของเขาก็แสดงท่าทีปีติยินดีออกมาทันใด “ยังกล้าไม่หนีไปไหนอีกเหรอ? ไอ้เด็กเวรอย่างแกนี่มันจริง ๆ.....” “จริงอะไร?” เมื่อเสียงแผ่วเบาเปล่งออกมา ท่าทางภาคภูมิใจบนใบหน้าของซุนเหล่าก็แข็งทื่อขึ้นมา ราวกับว่าเห็นเป็นสายตาของปีศาจก็ไม่ปานเพียงแค่เห็นว่าร่างของหลินหยางไม่ไหวติง เรียกได้ว่าบนเรือนร่างไม่ได้มีแผลอยู่เลย บนสีหน้าก็ไม่ได้มีรอยแดงหลงเหลืออยู่ด้วยซ้ำหลินหยางเอ่ยขึ้นว่า “เป็นอะไรไป กลัวแล้วเหรอ?” ร่างของซุนเหล่าแข็งทื่อ ด้วยท่าทีที่ซีดเผือด “ไม่ เป็นไปไม่ได้ ไม่จริง นะ นี่มันไม่จริง.....” นั่นมันคือกำลังทั้งหมดของตัวเองแล้ว แต่กลับไม่มีผลอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว! ข้างในจะต้องมีปัญหาแล้วแน่ ๆ และเป็นปัญหาใหญ่ด้วย! ไม่จริงน่า ฉันลองดูอีกสักครั้งแล้วกัน! ผลปรากฏว่าเมื่อเขาคิดจะลงมือ แต่เขากลับไม่สามารถขยับมือได้ เนื่องจากหลินหยางจับข้อมือของเขาเอาไว้ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนอย่างไร ก็รู้สึกว่าข้อมือของตัวเองถูกลวดพันธนาการเอาไว้อยู่ จนขยับเขยื้อนไม่ได้เลย! “แก แก.....” ซุนเหล่ามองหลินหยางอย่าง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 515

    ฉันอยากจะออมแรงงั้นเหรอ? ฉันก็แค่ต่อสู้ไม่ไหว! แกยังจะให้ฉันทำต่อไปอีก? ฉันเห็นว่าแกสั่งให้ฉันไปตายมากกว่า!และเว่ยเหยียนก็ขัดแย้งกับคนของเขาเองในที่สาธารณะทั้งยังเกิดขึ้นต่อหน้าพ่อตาแม่ยายของเขาอีก เขาจึงรู้สึกทั้งละอายทั้งโกรธขึ้นมาทันใด “ซุนคุน! เอ็งเป็นแค่ลูกน้องตระกูลเว่ย ตอนนี้กล้ามาต่อล้อต่อเถียงกับข้าเอ็งหมายความว่าไง ข้าจะพูดอีกครั้งนะ ว่าเอ็งแม่งต้องลงมือให้ข้า!” “แล้วทำไมแกไม่ลงมือเองล่ะ!” ซุนคุนที่อยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนั้น จึงตอบโดยไม่มีมารยาทเว่ยเหยียนก็เป็นเพียงแค่ลูกนอกสมรสเท่านั้น ที่เขาระดมตนเองมาเผชิญหน้าได้นั้น ก็เพราะว่าเขาจัดการกับเว่ยเฟิงนั่นได้อย่างดี! ตัวเองสามารถลงมือเพื่อเขาได้ แต่ไม่สามารถมอบชีวิตให้เขาได้! อย่างไรเสียเว่ยเหยียนก็เป็นเพียงลูกนอกสมรสอยู่ดี หรือว่าจะเป็นเว่ยเฟิง ก็ไม่อาจจะยอมรับโทษได้ไว้ด้วยตัวเองเขาหันหน้ากลับไป มองไปที่หลินหยางแล้วกล่าวเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรี “นายท่าหลิน ผมไม่ได้สนิทสนมกับเว่ยเหยียน! หากว่าท่านจะไปหาเรื่องไปหาที่เขาได้เลย ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะเขาอยากจะแก่งแย่งผู้หญิงของท่าน!”หลินหยางรู้สึกไม่พึงพอใจอย่าง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 516

    “หลินหยาง! นี่เป็นคนจากตระกูลเว่ย แกกล้าเหรอ!” เฉาเค่อหมิงที่ตกตะลึงไปชั่วขณะ สายตามองไปเห็นเลือดสดอาบเต็มหน้าของเว่ยเหยียน จนแทบจะหมดสติไป แล้วมองไปทางหลินหยางก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน “อย่าว่าเลย นี่มันถึงไหนต่อไหนแล้ว? เยี่ยนหลิงเอง ก็เหนื่อยขึ้นมาแล้ว กลับไปพักกับผมเถอะ?” หลินหยางไม่ลืมความตั้งใจเดิมของเขา วันนี้ที่เขามาหาเฉาเยี่ยนหลิงก็เพื่อสระผมและทำผมให้สวยอืม เธอให้หลินหยางสระผมให้ หลินหยางก็ตกแต่งดูแลผมให้เธอ!ปรมาจารย์หลินเป็นผู้ที่ถือสัจวาจา พูดคำไหนเป็นคำนั้น!“เยี่ยนหลิง อย่ารับปากเขานะ!” สีหน้าของเฉาเค่อหมิงขาวซีด ทั้งเรียกร้องให้หยุด ส่วนเฉาเยี่ยนหลิงกลับหน้าแดงก่ำ ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นแล้ว พูดได้เลยว่าวันนี้เธอกดดันเกินไปแล้ว กรงขังที่เฉาเค่อหมิงถักทอไว้ กดดันเสียจนเธอหายใจไม่ออก แต่หลินหยางกลับบดขยี้ทิ้ง สายสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะไม่มีวันแตกหักนั้น พังทลายแหลกสลายลง อากาศแห่งอิสระที่พลุ่งพล่านต่อหน้าต่อตาเธอ ทำให้เธอตื่นเต้นอย่างมาก!“แกไม่ต้องมายุ่ง! ฉันไม่อนุญาตให้ไปกับหลินหยาง!” “แก แกมันช่างไร้ยางอาย! นี่แกจะให้ฉันกับแม่ของแกโกรธจนตายอย่างนั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 517

    “เฉาเค่อหมิง คุณยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม คุณเป็นคนตายเหรอ รีบคิดหาวิธีช่วยลูกสาวกลับมาสิ!” จางซูอวิ๋นร้อนใจอย่างมาก! แต่เว่นเหยียนกลับร้อนใจยิ่งกว่าเธอเสียอีก! “ผู้อำนวยการเฉา คุณรีบคิดหาวิธีสิ!” ท่ามกลางการซักถาม เฉาเค่อหมิงแทบจะระเบิดออกมา ชั่วชีวิตนี้ไม่เคยถูกรังแกขนาดนี้มาก่อนเลย!หากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ต่อจากนี้เขาต้องกลายเป็นตัวตลกที่สุดในเมืองลั่วเฉาเค่อหมิงกัดฟัน แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรออก "เหยียนหรูอวี้! ตอนนี้ผมต้องการฟ้องหลินหยางโทษฐานบุกรุกบ้าน ทั้งยังสังหารหมู่ทหาร และลักพาตัวลูกสาวของผมด้วย!"“ผมขอร้องหน่วยตรวจการลงมือปฏิบัติการทันที หยุดความโหดร้ายของสัตว์เดรัจฉานตัวนี้ที!” เขาต้องรีบฉีกหนังหน้าของหลินหยางกับเหยียนหรูอวี้ แต่สุดท้ายแล้วเหยียนหรูอวี้ก็เป็นเจ้าของเมือง!” เรื่องที่หลินหยางทำอยู่ตอนนี้ จริง ๆ แล้วมันก็มากไป! ทั้งยังฝ่าฝืนกฎหมายมากมายด้วย! แม้ว่าเธอจะปกป้องหลินหยางอย่างไร แต่ก็ต้องพูดถึงกฎเกณฑ์บางประการ จึงไม่สามารถพูดอย่างโจ่งแจ้งได้หรือว่าเขาจะคิดวิธีสุดท้ายออก คือให้เหยียนหรูอวี้ไปติเตือนหลินหยางเอง จะจับหรือไม่จับหลินหยางก็ค

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 518

    ความจริงแล้วหลินหยางพาเฉาเยี่ยนหลิงมาไม่ได้ไกลเท่าไร ก็แค่หาโรงแรมห้าดาวแถวนั้นเองหลินหยางเปิดห้องสวีทสุดหรูชั้นบนสุดห้องหนึ่ง แต่ในใจก็ยังชั่งใจว่าจะต้องเปลี่ยนรถไหมตอนนี้รถคันนั้นของหลินหยางเล็กเกินไป แสดงออกได้ไม่เยอะ จึงหมดสนุกไปเยอะ จนถึงขั้นต้องมาโรงแรม สำหรับปรมาจารย์หลินผู้ขยันหมั่นเพียรและประหยัดมาโดยตลอด นี่เป็นการเปลืองเงินจริง ๆหลินหยางยืนอยู่ด้านหน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานที่ชั้นบนสุด จากที่นี่สามารถมองเห็นพื้นที่เล็ก ๆ จากบ้านของเธอได้พอดี หลินหยางลืมตาขึ้น วิวทิวทัศน์ก็ใกล้เข้ามามากขึ้น เขาก็มองเห็นสถานการณ์ภายในบ้านของเฉาเยี่ยนหลิงได้อย่างชัดเจน เฉาเยี่ยนหลิงเข้ามาสวมกอดหลินหยางจากด้านหลัง “หลินหยาง ขอบคุณนะ เพราะฉันได้พบคุณ ฉันถึงแหกคุกที่พวกเขาจะจับฉันขังได้ ทำให้ฉันมีชีวิตที่เป็นอิสระ”เฉาเยี่ยนหลิงไม่เสียใจกับสิ่งที่เธอเลือกเลย“งั้นก็ปล่อยให้ตัวเองโบยบินไปกับผมเถอะ” หลินหยางดีงเฉาเยี่ยนหลิงเข้าสู่อ้อมกอดจากด้านหลัง จนทำให้เธอฟุบลงไปบนบานหน้าต่างที่คฤหาสต์ตระกูลเฉา หลายคนกำลังเหมือนนั่งอยู่บนพรมเข็ม ทุกนาทีและทุกวินาทีคือความทุกข์ทรมานและทรมานสำหร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 519

    ผู้ที่ถูกพวกเขาตั้งความหวังไว้สูง ที่มาเพื่อทวงความยุติธรรมอย่างเหยียนหรูอวี้ ทันทีที่ขึ้นมา ก็ตบเหยื่ออย่างเฉาเค่อหมิงก่อนเลยหรือ? ทั้งยังเพิ่มอีกหนึ่งคดีความ ที่ว่ากล่าวหาเท็จต่อผู้อื่นให้เฉาเค่อหมิงอีกด้วย ดาร์คเกินไปแล้ว!ในตอนนี้เอง เสียงเย็นชาของเหยียนหรูอวี้ก็ดังขึ้น“เฉาเค่อหมิง คุณจำไว้เลยนะว่า ตอนนี้ฉันเป็นนายกเทศมนตรีแห่งเมืองลั่ว! ต่อหน้าฉัน โปรดรักษาปากของคุณให้สะอาดด้วย ฉันจะปฏิบัติต่อคุณเหมือนคนที่ดูหมิ่นเจ้านาย ตามความผิดอาญาดังกล่าวข้างต้น!”ใบหน้าของเธอเย็นชา ราวกับว่าอุณหภูมิของอากาศลดลงอย่างมาก จนทำให้เฉาเค่อหมิงถึงกับตัวสั่นทันทีทันใดนั้นเขาก็นึกตัวตนของเหยียนหรูอวี้ออกขึ้นมา!ไม่ว่าจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น เนื่องจากในตอนนี้ตัวเองยังเป็นแค่ผู้อำนวยการ อย่างนั้นจึงต้องปฏิบัติตามกฎหากเธอต้องการทำให้ตัวเองอับอายภายใต้กฎเกณฑ์ มันจะง่ายเกินไปท้ายที่สุดแล้ว ข้าราชการระดับหนึ่งก็ฆ่าคน...เขากัดฟันพูดว่า "ขออภัยนายกรัฐมนตรีเหยียน ผมแค่หวังว่าคุณจะบังคับใช้กฎหมายอย่างเป็นกลาง ท้ายที่สุดนอกเหนือจากผมแล้ว ก็ยังมีคนจากตระกูลเว่ยที่ดูอยู่! มีพยาน!"ในตอนนี้เอง เว่ย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 520

    สีหน้าของเหยียนหรูอวี้อึมครึมลง เธอสามารถใช้อำนาจกดขี่เฉาเค่อหมิงกับเว่ยเหยียนได้ ท้ายที่สุดแล้วเมืองลั่วก็อยู่ภายใต้เขตอำนาจของเธอแต่ถ้ามีคนจากกรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูเข้ามาแทรกแซง ไม่ต้องพูดถึงหลินหยางเลย แม้แต่ตัวเธอเองก็ปกป้องตัวเองไม่ได้...“คึกคักมากเลยนะ การที่ผมนอนกับผู้หญิงสักคนมีคนเยอะแยะขนาดนี้เข้ามาเยี่ยมชมเลยเหรอ?”ในตอนนี้เอง จู่ ๆ ก็มีเสียงขี้เกียจดังเข้ามา ทำลายบรรยากาศลงหลินหยางเดินจากข้างนอกเข้ามา อย่างสบายใจ ทั้งยังเสียไม้จิ้มฟันคาไว้ในปากอีกด้วย“ไอ้สารเลวนี้แม่งยังกล้ากลับมาเหรอ! แล้วลูกสาวฉันล่ะ?”เมื่อเห็นท่าทางอิ่มเอมของหลินหยาง ก็ยิ่งทำให้เฉาเค่อหมิงเดือดดาลออกมา“ทำไมผมถึงไม่กล้ากลับมาล่ะ? อย่างไรเสียนี่ก็เป็นบ้านของคุณนี่ โอ๊ะไม่ใช่ เล่นกับเฉาเยี่ยนหลิงเพลินไปหน่อยน่ะ จนลืมไปเลยว่านี่เป็นบ้านของคุณจริง ๆ ได้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นผมกลับก่อนนะ อ้อใช่สิ....” หลินหยางยิ้มอย่างขอโทษ แต่ยังเตือนเขา "ลูกสาวของคุณเหนื่อยแล้ว กำลังพักผ่อนอยู่ในโรงแรม เธอขอให้ผมมาบอกคุณ ว่าต้องการตัดความสัมพันธ์พ่อลูกกับคุณ หากว่าคุณอยากจะประจบตระกูลเว่ย งั้นคุณก็แต่งเข้าตร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 521  

    เหยียนหรูอวี้มีสีหน้าตกตะลึง แม้หลินหยางจะเป็นนายท่านที่ทรงศักดิ์สูงสุดในใจเธอ แต่ตัวเขาในด้านคอนเนคชั่นนั้น ทำให้คนพูดไม่ออกจริงๆ หรือหากให้เปลี่ยนวิธีพูดแล้ว บุคลิกและวิธีการจัดการกับเรื่องราวของนายท่านเธอนี่ ยังมีเพื่อนกับเขาด้วยจริงๆ หรือ? “นี่ ในสายตาของเธอ ฉันคงไม่ได้ไร้สมองขนาดนั้นหรอกใช่ไหม? ถ้าฉันไม่มีแผนสำรองอยู่บ้าง จะบุกไปหาเรื่องพวกมันถึงที่หรือ?” หลินหยางพูดอย่างขำขัน “คุณรู้จักคนของกรมอัยการสูงสุดจริงหรือคะ…” เหยียนหรูอวี้พูดอย่างสงสัย “ไม่ใช่แค่รู้จัก พวกเรายังสนิทสนมกันดีด้วยล่ะ… กล่าวจบ หลินหยางก็เบะปาก ไม่พอใจต่อความไม่เชื่อใจของเหยียนหรูอวี้เท่าใดนัก มนุษยสัมพันธ์ของตนแย่ขนานนั้นเลยหรือ? แต่ไรมาตนก็ปฏิบัติกับผู้อื่นอย่างมีเมตตามาโดยตลอด ยกตัวอย่างเช่นกับลูกชายของอธิบดีกรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตู ก็คลุกคลีกันจนคุ้นเคยมากเลยนะ เหยียนหรูอวี้เห็นหลินหยางหยิบมือถือขึ้นมาเริ่มโทรหาคน ก็ได้แค่แสดงออกว่าเชื่อทั้งที่ยังสงสัย ผลคือเห็นหลินหยางที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จู่ๆ ก็เกาหัวขึ้นมาเล็กน้อย “นั่นสิ ฉันไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของไอ้หมอนั่นนี่นา” “เธอรอแป๊บนึ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29

บทล่าสุด

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 608

    “ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 607

    “แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 606

    ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 605

    เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 604

    “เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 603

    ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 602

    หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 601

    จ้าวเจี้ยนชิงตกตะลึงไปแล้ว “ราง รางวัลพลเมืองดีเด่น?”เฉิงคั่วร้อนใจ “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าคนตายคาที่ ทุกคนเห็นกันหมด! คุณทำ...”เสียงเพี้ยะดังขึ้นทีหนึ่ง!เหยียนฮ่าวสะบัดฝ่ามือเข้าไปที่บนใบหน้าของเขา เขากล่าวเสียงขรึม “เมื่อครู่นี้แกเห็นอะไร?”“ผม...”เฉิงคั่วสีหน้าซีดขาว ภายใต้สีหน้าที่เย็นยะเยือกของเหยียนฮ่าว กลับไม่กล้าพูดอะไรอีกเขาเป็นปรมาจารย์บ้านนอกคนหนึ่ง จะล่วงเกินเหยียนฮ่าวไม่ได้อย่างเด็ดขาด!“พวกแกเห็นอะไร?”เหยียนฮ่าวกวาดสายตามองคนอื่นด้วยสีหน้าเย็นชาพร้อมกล่าวขึ้นอีกครั้งทั้งหมดนิ่งเงียบ“คดีของวันนี้ง่ายมาก!” เหยียนฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “หวังเทียนเหิงรัฐมนตรีกรมอัยการสูงสุด กลั่นแกล้งประชาชน บังคับใช้กฎหมายที่รุนแรง!”“คุณหลินป้องกันตัวตามกฎหมาย ถือว่าเป็นการอพยพฉุกเฉิน!”“ผมพูดจบแล้ว มีใครเห็นด้วย มีใครคัดค้านไหม?”การอพยพฉุกเฉินสามารถฆ่าคนได้ตามใจชอบอย่างนั้นเหรอ? ไม่มีเหตุผล!ทุกคนตะลึงงันแต่ว่าภายใต้สายตาของเหยียนฮ่าว สีหน้าของทุกคนดูไม่ดีแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพียงเพราะบิดาของเหยียนฮ่าวยังเป็นอธิบดีกรมอัยการสูงสุด คำพูดของเขาก็คือกฎหม

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 600

    เหยียนฮ่าวรู้สึกหมดความอดทนอยู่บ้าง “อยากจะเจรจาก็รีบพูดมา ไม่พูดฉันจะไปแล้ว!”หลินหยางกลับจิบไวน์อึกหนึ่ง ถึงได้หันหน้าไปมองเขาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณชายเหยียน เหมือนว่าคุณจะเข้าใจผิดไปนะ”“คุณ มีสิทธิ์อะไรมาเจรจากับผม?”“ว่าอะไรนะ?”เหยียนฮ่าวงุนงงไปทันที หลินหยางเพียงแค่ดีดนิ้วทีหนึ่ง!ทันใดนั้น เหยียนฮ่าวก็ล้มลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดราวกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์! ร่างกายคดงอราวกับกุ้งต้มสุก!ยังดีที่ครั้งก่อนต่อสู้ครั้งใหญ่กับหวังเหลียนเฉิง หลังจากทำลายคฤหาสน์จนพัง หลินหยางก็ได้ให้คนมาซ่อมแซมแล้ว ยังใช้วัสดุเก็บเสียงชั้นดีอีกด้วย ถึงไม่ทำให้เสียงร้องที่ราวกับจะขาดใจตายของเขาไม่ดังเล็ดลอดออกไปข้างนอกหลินหยางนั่งอยู่บนโซฟา ดื่มไวน์อย่างไม่รีบไม่ร้อน เอาหูไปนาเอาตาไปไร่กับเสียงร้องอันน่าเวทนานั่นหลังจากผ่านไปห้านาที ถึงได้ค่อย ๆ วางแก้วไวน์ลงเสียงร้องอันน่าเวทนาของเหยียนฮ่าวก็ค่อย ๆ หยุดลงเขาในเวลานี้นอนอยู่บนพื้น เหงื่อท่วมตัว สีหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ แม้แต่พรมยังถูกเขาฉีกจนเละเทะ!“รู้สึกดีแล้วใช่ไหม?”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“แก แกทำอะไรกับฉัน?

DMCA.com Protection Status