All Chapters of His Pet Nanny: Chapter 41 - Chapter 50

Bumilog ang mga mata ko na sumabay rin sa pagkawala ng boses at mga yabag ni Mommy. At imbes na utusan ko na naman itong asawa ko na ibaba ako, at baka sumakit na naman ang ulo niya, hindi ko na magawa. Napatitig na lang kasi ang nanlalaki kong mga mata sa mukha nito na ngayon ay may pilyong ngiti na sa labi habang karga ako paakyat ng hagdan. “Danreve, ibaba mo na ako, please,” mahinahon kong pakiusap nang marating namin ang ikalawang palapag, at ngayon ay papunta na kami sa kwarto. “Later, my star,” malambing nitong sagot sabay na ang pagbubukas ng pinto na sumabay rin sa malakas na kabog ng dibdib ko. Sinong hindi kakabahan? Gagawa raw kami ng baby. Hindi pa pwede; hindi pa ako handa. Hindi pa kasi dumating si Golda. Ang presensya lang kasi ni Golda ang magpapatunay kung totoong mahal niya ba ako at hindi niya lang ginagamit. Oo, matapos ang nangyari kanina. Matapos kong masaktan sa narinig ko mula kay Mommy. Naisip ko na dapat lang na umuwi si Golda, para malaman ko kung to

Sandali akong napatitig sa kaibigan kong si Onse na ngayon ay nagtangis na ang bagang at parang gusto na akong sapakin. Ramdam ko rin na seryoso siya sa banta niya. Pero imbes na matakot ako sa naging banta niya. Tinampal ko lang ang daliri niya. Hindi ko nagustuhan ang klase ng pagsasalita niya kanina na parang pinagpantasyahan ang asawa ko. Pero gusto ko ng kompermasyon. Gusto kong alamin kung tama ba ang hinala ko. Gusto niya rin ba ang asawa ko, kaya ang lakas ng loob niya na pagbantaan ako?“Gano’n ba katindi ang nararamdaman mo para sa kaniya, at pati ako na matalik mong kaibigan ay nagawa mong pagbantaan?” Nag-aalburuto na itong kalooban ko, pero pinili kong maging kalmado. Gusto kong matapos ang usapan namin sa maayos na pag-uusap at hindi sa pisikalan. At saka, nasa opisina kami. Kung magkagulo kami rito, siguradong aabot ito sa mga magulang ko.“Ano ngayon kung may nararamdaman nga ako kay Charmaine?” Pagtayo ang kasabay ng sinabi niya, at hinarap ako na may pagyayabang.

“Susugal ka ba talaga sa lalaking alam mong may ibang mahal?” Susundan ko na sana ang asawa ko, kaya lang, nahinto ang paghakbang ko dahil sa tanong ni Sir Onse na ang lungkot pakinggan. Dahan-dahan akong lumingon, at ngayon ay hindi lang pala boses niya ang malungkot. Pati mukha niya ay bakas din ang lungkot. Hindi ko na tuloy alam kung paano sasagutin ang tanong niya. Napatitig na lang ako sa kanya. “Charmaine, gamitin mo ang utak mo. Pag-isipan mo muna ang bagay na ‘to ng ilang beses bago ka magdesisyon,” dagdag niya pa, kasabay ang dahan-dahan na paglapit sa akin. “Ano, sigurado ka na ba talaga? Nakapag-isip ka na ba?” tanong na naman niya, ngayong nasa malapit ko na siya. Kung kanina ay hindi ko alam kung paano siya sasagutin, ngayon ay tumango-tango na ako ng maraming beses, at saka, mapait na ngumiti. “Ilang beses ko po sinubukan na iwasan siya, Sir Onse. Ilang beses kong sinabi sa sarili ko na hindi siya para sa akin. Ilang beses ko nga ring tinampal ang ulo ko

“My star, tama ang nga pag-iisip, kalimutan mo ang nangyari kanina,” mahinahon kong kausap kay Charmaine. Sakay na nga kasi kami ng kotse, at papunta na sa hospital para bisitahin si Nanay, pero siya, tulala at tahimik pa rin.Kanina ko pa naririnig ang paulit-ulit niyang buntong-hininga na para bang ang bigat-bigat ng problema niya.Sabagay, hindi naman kasi madaling kalimutan ang nangyaring gulo kanina. Hindi madaling kalimutan ang mga salitang binitawan namin sa isa’t-isa ng kaibigan kong si Onse. Oo, at nagkaayos din kami kaagad, but still, ang hirap pa rin tanggapin sa loob ko na mahal din pala ng kaibigan ko si Charmaine. Ngayon, pakiramdam ko parang ang hirap gumalaw. Nakakatakot magkamali, dahil alam kong may isang tao na nag-aabang lang sa tabi-tabi; naghihintay na magkaproblema kami ng asawa ko, at siya naman ang papasok.“My star, cheer up, okay? Sige ka, alam mo naman si Nanay, kahit may sakit ‘yon, matalas pa rin ang pag-iisip. Tiyak na malulungkot ‘yon kapag nakita

((Charmaine))Hindi ko alam kung ano ang mayro’n sa araw na ‘to. Ang daming ganap. Halo-halo na nga ang emosyon na nararamdaman ko. At ngayon naman, biglang nag-propose naman itong asawa ko; lumukso ang puso ko. Hanggang ngayon nga ay ang lakas pa rin ng tibok ng puso ko.Ang saya-saya ko, sa totoo lang. Kaya lang, ‘yong saya nararamdaman ko ay na daig naman ng pangamba.Pangamba na baka, ayaw pumayag ni Nanay. Pangamba na baka magalit siya, at imbes na happy na kami ng asawa ko ay mauuwi na naman sa problema. Ayaw nga kasi ni Nanay sa mayaman. Hindi ko alam kung bakit o kung ano ang dahilan. Ayaw ko na rin kasing magtanong. Sumuko na ako, matagal na dahil sa tuwing susubok ako, hindi naman niya sinasagot, o hindi kaya ay iniiba niya ang usapan. Naisip ko na lang na baka, nagmahal siya ng mayaman noon, pero sinaktan at iniwan lang siya sa huli. “Ako ang na bahala kay Nanay, my star. Liligawan ko siya. Susuyuin hangga’t matanggap niya ako. I’ll do anything to prove to her that I lo