All Chapters of His Pet Nanny: Chapter 31 - Chapter 40

“Sir Dandreve! Ulo mo po.”Matapos kong mapatili dahil sa biglang pagbuhat sa akin ni Sir Danreve ay bigla naman akong nag-alala. Bawal nga siyang magbuhat ng mabigat. Isa ‘yon sa bilin ng doctor.Kahit ang liit kong babae. Alam kong mabigat pa rin ako.“Ibaba mo na po ako, Sir Danreve,” sabi ko pa habang karga pa rin niya ako, papunta sa kama. “Awww…” daing niya, at napahawak sa ulo niya matapos akong ilapag sa tabi ni Picca. Agad na rin siyang umupo sa tabi ko, habang hawak-hawak ang ulo niya.“Ayan na nga ba ang sinasabi ko, Sir Danreve. Bakit mo ba ‘yon ginawa? Kung ayaw mo akong humiga ro’n, sana sinabi mo. Hindi ‘yong pabigla-bigla ka ng kilos,” sabi ko na daing pa rin ang sagot niya.“Sir Danreve, naman e! Ano ba ang pumasok sa utak mo? Para ka namang bata. Hindi mo ba narinig, o naintindihan ang sinabi ng doctor kanina? Hindi porket, hindi nabasag ang bungo mo ay hindi na delikado ang nangyari sa’yo!” talak ko pa, pero panakanaka na hinihipan naman ang ulo nito. Nilingon niy

Lalo pang uminit ang ulo ko nang humiga siya sa couch. Kaya kahit pinagbawalan ako ng doctor na magbuhat ng mabigat, binuhat ko siya. Sumakit nga ang ulo ko. Ang sakit-sakit. Pero natuwa naman ako sa naging reaction niya. Natutuwa ako dahil nag-aalala siya. Gago na kung gago. Pero ginamit ko ang nararamdaman ko para makuha ang gusto ko. Iyon ay makatabi siya sa pagtulog. “Charmaine,” pabulong kong sabi kasabay ang pagyakap sa kanya mula sa likod. Binaon ko rin ang mukha ko sa batok niya. Napangiti naman ako nang hindi siya nag-react. Nagkunwaring tulog, pero halatang nanigas naman ang katawan. Napigil rin yata niya ang paghinga. At ang kamay niya na humaplos-haplos sa tiyan ni Picca, ngayon ay kumuyom na.“Sir Danreve, bakit mo ba ‘to ginagawa?” maya maya ay tanong niya, pero nagtakip naman ng bibig pagkatapos. Siguro ay hindi niya intensyon na isatinig ‘yon. “Ginagawa ko ‘to, kasi mahal kita,” pabulong kong sabi na alam kong nagpadilat sa mga mata niya.Ramdam ko kasi ang pagga

Hindi mawala-wala ang ngiti ko habang tanaw ang papasikat na araw. Parang ako lang, star na nagpakislap sa buhay ng asawa ko. Hindi pa rin ako makapaniwala sa ganap kagabi. Parang hindi totoo; parang panaginip lang. Mahal ako ng boss kong walang modo at matandang masungit na si Danreve.Yes, Danreve na lang, o my heart ang tawag ko sa kanya. Tanggal na ang sir, kasi, official Mrs. Abrazaldo na nga ako; official Senyorita na ng my heart ko.Kaya heto, at parang lutang pa rin ako hanggang ngayon. Bukod kasi sa official na kami ng my heart ko, hindi pa mawala sa isip ko ang sagot niya sa tanong ko kagabi. Paulit-ulit pa rin na nag-play sa utak ko.Memoryado ko na nga ang mga linyahan niya.“Charmaine, my star. Kahit pa bumalik siya bukas, hinding-hindi na magbabago ang nararamdaman ko. Ikaw na ang mahal ko; ikaw na ang buhay ko, at hindi na siya.”Ahay! Gumalaw na naman ang mga insekto ko sa tiyan. Ang saya-saya ng umaga ko. Ang gaan-gaan ng pakiramdam ko. Para nga akong nakalutang sa e

Matapos kong mapigil ang paghinga ko, napayuko naman ako. Hindi ko na kasi matagalan ang tingin ni Mommy. Hindi ko na matagalan ang parang nag-aapoy na tingin niya na parang sumusunog sa kaluluwa ko.Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. Dapat ba akong magpaliwanag o hindi?Pakiramdam ko ngayon ay nasa loob ako ng kahon, nakakulong. Hindi makakilos at kinakapos ang hininga. Kinakain na rin kasi ako ng guilt. Bakit kasi, nagpadala ako sa ka sweet-an ng asawa ko? Bakit hinayaan kong maging totoo ang relasyon namin na dapat ay pagpapanggap lang. Paano na ‘to ngayon? Paano kung sapilitan niya akong palayasin sa buhay ng anak niya?“Magsalita ka, Charmaine. Ang tapang-tapang mo noon na ipaglaban ang kasinungalingan n’yo ni Danreve, tapos ngayon ay na tameme ka na?”Matapos ang sandaling pananahimik, at titig sa akin ay nagsalita ulit si Mommy na lalo namang nagpatameme sa akin.Tama kasi ang sinabi niya. Ang tapang-tapang ko nga na sumag

Hindi na naman agad ako nakapagsalita. Nagulo ang utak ko. Nagulat ako sa sinabi ni Mommy; alam na niya ang lahat. Pero mas nagulat at naguguluhan ako sa sinabi niyang ginagamit ko si Charmaine para umuwi si Golda. “Alam mo na Mommy? How? When?” putol-putol kong tanong. Hindi ko na ma-express ng mabuti ang nilalaman nitong utak kong ang gulo-gulo na. Kagagawan ko ‘to. Ginusto ko ‘to, at alam ko sa simula palang, kung gaano ka komplikado ang pinapasok ko. At ngayong ramdam ko na ang epekto ng kalokohang pinaggagawa ko, parang hindi ko na alam ang gagawin. Hindi ko alam kung paano masosolusyonan ‘to. Hindi ko na nga alam kung paano ako mag-explain.“Ang bata-bata ng babaeng pinakilala mo sa amin na asawa mo, Danreve. Akala mo talaga, hindi kami magdududa? Akala n’yo mapapaniwala mo kami sa acting n’yo?” tanong nito na kamot na lang sa ulo ang sagot ko.“Kaya namin kayo sapilitang ipinakasal, para magtanda ka, Danreve! Para tigilan mo na ang kahibangan mo sa girlfriend mo, at hindi pa