All Chapters of เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน: Chapter 561 - Chapter 570

เพียงแค่ตอนที่องค์รัชทายาทต้องการความช่วยเหลือ นางก็จะให้ความช่วยเหลือที่เหมาะสมก็พอแล้วเมื่อเห็นความมุ่งมั่นของท่านแม่ ลู่ซิงหว่านก็ยอมแพ้และปล่อยให้จิ่นซินอุ้มไปที่ตําหนักชิงอวิ๋นการเดินทางครั้งนี้ช่างบังเอิญเหลือเกินซ่งชิงเหยียนได้พบกับท่านแม่ของเสิ่นหนิงอีกครั้งอีกทั้งนางกําลังอยู่ระหว่างทางออกจากวัง แม้แต่เกี้ยวสักคันก็ไม่มีแม้ว่าซ่งชิงเหยียนจะเคยชินกับการไม่นั่งเกี้ยวในวัง นั่นเป็นเพราะนางเคยอยู่ในค่ายทหารมาก่อน ดังนั้นฝีเท้าของนางจึงเร็วยิ่งขึ้นแต่ตลอดทางจากตําหนักจิ่นซิ่วไปยังประตูตําหนัก ไม่ใกล้เลย“ถวายบังคมพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” เสิ่นฮูหยินย่อมรู้จักซ่งชิงเหยียนอยู่แล้ว จึงรีบเข้าไปทักทายซ่งชิงเหยียนมีความประทับใจที่ดีต่อเสิ่นฮูหยินคนนี้หรือพูดอีกอย่างก็คือ นางมีความประทับใจที่ดีต่อทุกคนในตระกูลเสิ่นยกเว้นเสิ่นหนิงจึงยิ้มพลางมองดูนาง “จากตําหนักจิ่นซิ่วถึงประตูตําหนักไม่ใกล้เลย ทําไมเสิ่นฮูหยินไม่นั่งเกี้ยวล่ะ”เสิ่นฮูหยินจึงเพิ่งตระหนักว่า ที่แท้เมื่อครู่บุตรสาวไม่ได้จัดเกี้ยวให้ตนเองตอนนี้นางไม่สนใจมารดาของตัวเองแม้แต่น้อยแล้วจริง ๆแต่ถึงอย่างไรนางก็

“พระสนมไม่จําเป็นต้องปลอบขวัญหม่อมฉัน” ในใจของเสิ่นฮูหยินกลับกระจ่างแจ้ง “บุตรสาวของหม่อมฉันเป็นคนเช่นไร ในใจของหม่อมฉันรู้ดี”พูดถึงตรงนี้ ฮูหยินเสิ่นถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา“แต่เมื่อก่อนตอนที่หนิงเอ๋อร์อยู่บ้าน ไม่ใช่เป็นแบบตอนนี้”“ตอนนั้นนางก็ไม่ได้ศึกษาตําราแพทย์อะไร ปกติก็เล่นสีซออยู่ในลานบ้าน อ่านนิทานอะไรพวกนั้น บางครั้งก็จะออกไปเดินเล่นข้างนอกเป็นเพื่อนข้า”“แต่หลังจากตัดสินใจเข้าวังแล้ว นางกลับเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องทั้งวัน ศึกษาตําราแพทย์อะไรสักอย่าง แม้แต่สาวใช้ข้างกายนางก็ยังเข้าใกล้ไม่ได้”“ต่อมาตอนเข้าวัง ก็ไม่ได้พาสาวใช้ที่รับใช้ข้างกายนางตั้งแต่เด็กไปด้วย”ฮูหยินเสิ่นดูเหมือนจะพูดถึงจุดที่เสียใจ ยิ่งเสียใจมากขึ้น แม้แต่ซ่งชิงเหยียนก็ติดไปแล้วรีบเข้าไปตบหลังฮูหยินเสิ่น ถือว่าเป็นการปลอบใจนาง“พระสนมไม่รู้ ตอนนี้นางเย็นชากับหม่อมฉันมาก และไม่ได้สนิทสนมเหมือนแต่ก่อน วังจิ่นซิ่วแห่งนี้ วันหลังหม่อมฉันก็ไม่ต้องมาอีกแล้ว”ในขณะที่เสิ่นฮูหยินกําลังร้องไห้ฟูมฟายอยู่นั้น จู่ ๆ ความคิดแปลก ๆ ก็ผุดขึ้นมาในสมองของลู่ซิงหว่าน[เสิ่นหนิงคนนี้ ไม่ว่า

ลู่ซิงหุยเป็นคนที่ไม่เคยเสียเปรียบมาก่อน ประกอบกับช่วงนี้นางอยู่ในตําหนักจิ่นซิ่วอย่างลำบากใจมาตลอด ตอนนี้ไม่มีทางยอมองค์หญิงสามอีกแน่นอน“ลู่ซิงอวี้ เจ้าเกลียดตําหนักชิงอวิ๋นมากที่สุดไม่ใช่หรือ ทําไมยังพูดแทนหย่งอันอีก”เมื่อลู่ซิงหุยตอบกลับ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็เงียบกริบแน่นอนว่าไม่รวมถึงลู่ซิงหว่านด้วย ตอนนี้นางกําลังบ่นในใจอย่างกระตือรือร้น![ข้าอดชื่นชมลู่ซิงหุยไม่ได้จริงๆ ตอนนี้ทุกคนในวังต่างก็กลัวเจ้าแม่ของข้า นางกล้าหาญมาก!][ดีมาก ดีมาก รีบตีกันเถอะ!]ปลาเล็ก ๆ ที่ลอยอยู่ในน้ำก็ไม่ได้อยู่เฉย ๆ“องค์หญิงหกคนนี้เลวจริง ๆ คราวก่อนแมวที่อยู่ข้าง ๆ นางยังบอกว่าองค์หญิงหกอุ้มมันไปขู่องค์หญิงใหญ่”“ใช่แล้ว เมื่อก่อนนางก็ทําร้ายพวกข้าไม่น้อย โยนพวกข้าไปตากแดดแดดจ้า เพราะเหตุนี้ข้ายังมีเพื่อนตายมากมายเลย”[พวกเจ้าเข้ากันได้ดี แต่แมวตัวนี้ไปนินทากับปลาได้ยังไง][หรือว่าพวกเจ้ามีพิษเข้าสู่ร่างกายแล้ว แม้แต่แมวก็ไม่กล้ากินพวกเจ้าแล้ว]“เทียบกับองค์หญิงหย่งอันผู้นี้น่ารักกว่าเยอะ ถึงแม้นางจะซน แต่ก็ไม่เคยทําร้ายพวกข้า”[ชมต่อไป ชมให้ดี ๆ ข้ากําลังรออยู่นะ][รอให้พวกเขาทะเลาะกันเสร็จแล

“เมื่อครู่บ่าวกับจิ่นซินกําลังเล่นอยู่กับองค์หญิงหย่งอันที่ริมทะเลสาบจิ้งหูในอุทยานหลวง”“องค์หญิงหกก็จะมาเล่นด้วยกัน พอดีตอนนี้องค์หญิงสามก็มาด้วย องค์หญิงทั้งสองคุยกันแค่สองสามประโยคก็โต้เถียงกันขึ้นมา”“บ่าวกับจิ่นซินอยากจะเข้าไปห้าม แต่จริง ๆ แล้ว... “ห้ามไม่ได้จริงๆ บ่าวจึงคิดจะไปขอความช่วยเหลือที่ตําหนักของฮองเฮา”เมื่อฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ยินคําพูดของจิ่นอวี้ ฝีเท้าของเขาก็ยิ่งเร็วขึ้นจําได้ว่าทิศทางที่จิ่นอวี้เดินเมื่อครู่คือทิศทางที่ไปยังตําหนักจิ่นซิ่วจริง ๆหลังจากเลี้ยวหัวมุม ฮ่องเต้ฉู่ก็ตกใจกับฉากตรงหน้าเขาบุตรสาวสองคนของเขาตอนนี้กําลังดึงกันอยู่บนพื้นด้วยข้าเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้าของลู่ซิงหุยค่อนข้างยุ่งเหยิงอาจเป็นเพราะทั้งสองคนหมดแรงแล้ว ตอนนี้ทั้งสองคนกําลังฉีกทึ้งกันอยู่บนพื้น ขยับตัวไม่ได้ แต่กลับไม่มีใครปล่อยมือแต่ปากของทั้งสองกลับไม่ว่าง“ลู่ซิงอวี้ เจ้าอย่าคิดว่าตอนนี้เจ้าเลี้ยงอยู่ในตําหนักพระสนมหลานเฟยแล้วจะมีที่พึ่งพิงได้ เจ้าดูท่าทางแบบนั้น พระสนมหลานเฟยจะชอบเจ้าหรือ?”“ตอนนี้ข้าถูกเลี้ยงมาในตำหนักของฮวงเฮา ที่สําคัญกว่านั้นก็คือข้ายังมีพี่ชายแท้ๆ อยู่

ฮองเฮากลับคิดไม่ถึงว่า พระมเหสีหลานเฟยจะสบายอกสบายใจเช่นนี้เดิมนางคิดว่า ตามนิสัยของพระมเหสีหลานเฟยแล้ว จะกลัวเกรงเรื่องขององค์หญิงสามนึกไม่ถึงว่าพระมเหสีหลานเฟยกลับปลอบใจเสิ่นหนิง“พระมเหสีก็ไม่จําเป็นต้องเก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ ดีชั่วตอนนี้ฝ่าบาทก็ไม่ได้ทรงกริ้วใส่พระองค์และหม่อมฉัน”“องค์หญิงสามและองค์หญิงหกเดิมทีก็มีนิสัยชอบทําสงครามเช่นนี้อยู่แล้ว เมื่อก่อนพระสนมเต๋อเฟยกับสนมอวิ๋นกุ้ยเหรินก็ยุ่งอยู่กับงานข้างหลังไม่น้อย ในเมื่อตอนนี้พวกข้าเลี้ยงดูแทน ก็มีแต่ทําตามโชคชะตาเท่านั้น”เสิ่นหนิงกลับไม่สนใจคำพูดของนาง เพียงแค่หันหน้าไปพูดเรื่องงานแต่งงานขององค์รัชทายาทในเวลานี้ในตําหนักซิงหยาง ต้องบอกว่าเผยฉู่เยี่ยนดูเหมือนจะเป็นคนที่เกิดมาเพื่อช่วยเหลือกษัตริย์จริงๆด้วยวิธีการของเขา เพียงชั่วเวลาหนึ่งก้านธูป สาวใช้นั้นก็ได้เปิดเผยเรื่องราวออกมาเป็นองค์ชายสามส่งมาชั่วพริบตาเดียว องค์รัชทายาททั้งสามก็ตกตะลึงอยู่กับที่องค์ชายสามใจร้อนจนทนไม่ไหวแล้วหรือ?“เสด็จพี่” หลังจากไล่ทุกคนออกไป ในห้องเหลือเพียงสามคนแล้ว องค์ชายรองก็เอ่ยปากในที่สุด “แต่ก่อนกระหม่อมก็รู้สึกว่าเสด็จพี่มี