บทที่ 0588

“เหอหย่ง หลินเหอเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่พูดถึงตรงนี้ก็หยุดชะงัก แล้วเคาะโต๊ะตรงหน้าเบาๆ

“พ่ะย่ะค่ะ”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ทั้งสองรีบโขกหัวลงไป แต่หมอบอยู่กับพื้น ไม่กล้าลุกขึ้น

“พวกท่านวางใจเถิด เราก็ไม่ใช่ทรราชเช่นนั้น ในเมื่อเรื่องนี้มีคนฟ้อง เราก็ต้องตรวจสอบ แต่หากเรื่องนี้เป็นจริงดังที่พวกนางพูด เราก็จะดําเนินการด้วยความยุติธรรม”

แม้ว่าฮ่องเต้ต้าฉู่จะพูดเช่นนี้ แต่น้ำเสียงก็ไม่ถือว่าดี

พูดจบก็หันไปมององค์ชายรอง “จิ่นหยู เรื่องนี้เจ้าเป็นคนจัดการเอง”

แต่นึกไม่ถึงว่าองค์ชายรองกลับออกมาปฏิเสธ “เสด็จพ่อ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับน้องสาม กระหม่อมจัดการเรื่องนี้เอง ไม่เหมาะสมจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับคิดไม่ถึงว่าองค์ชายรองจะปฏิเสธ จึงอดไม่ได้ที่จะอึ้งไป

เมิ่งเฉวียนเต๋ออดปาดเหงื่อแทนองค์ชายรองไม่ได้ องค์ชายรองกล้าไม่เชื่อฟังฝ่าบาทต่อหน้าธารกํานัล เกรงว่าฝ่าบาทจะทรงกริ้วอีกแล้ว

“คําพูดของจิ่นหยูถูกต้องยิ่งนัก” รัชทายาทยืนขึ้นและประสานมือ “กระหม่อมคิดว่าใต้เท้าหรง หัวหน้าผู้ตรวจการแผ่นดินและใต้เท้าเสิ่น ผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ร่วมกันพิจารณาคดีนี้ เหมาะสมที่สุดพ่ะย่ะค่ะ”

หน้าผากของเมิ่งเฉวียน