Share

บทที่ 0577

Author: อันอี่หราน
last update Last Updated: 2024-11-13 18:00:00
ตอนนี้เรื่องมันบานปลายแล้ว ค่อยไปแก้ไข ยังทันไหม?

คิดถึงตรงนี้องค์รัชทายาทก็หันไปมององค์ชายรอง “ทางกัวผิงเป็นอย่างไรบ้าง?”

“กระหม่อมไปหาเขาแล้ว แต่เขาไม่ยอมพูดเลย” ดวงตาขององค์ชายรองเต็มไปด้วยความไม่พอใจต่อกัวผิง “คิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นคนที่ภักดีต่อลู่จิ่นเฉินอย่างสุดจิตสุดใจ”

องค์รัชทายาทกลับส่ายหน้า “เขาไม่ได้ภักดี ตอนนี้เขากลัวแล้ว”

“ได้ยินว่างานเลี้ยงที่จวนตระกูลเหอเมื่อวาน กัวผิงไม่ได้ปรากฏตัว”

“วันนี้ตอนเช้าเขาก็ไม่เคยปรากฏตัวออกมา เขาเป็นปลิ้นปล้อนเจ้าเล่ห์ ตอนนี้หลบองค์ชายสามไม่ได้ ก็พยายามติดต่อกับเขาน้อยที่สุด”

“แต่เขากลับไม่กล้าขัดใจลู่จิ่นเฉิน เกรงว่าจะมีจุดอ่อนอยู่ในมือเขา”

“ไม่เป็นไร” พูดถึงตรงนี้ องค์รัชทายาทก็หันไปปลอบองค์ชายรอง “ตอนนี้หลักฐานในมือฉู่เยี่ยนยังอยู่ ถ้าถอนรากถอนโคนตระกูลเหอและตระกูลหลิน ถึงตอนนั้นกัวผิงก็จะออกหน้าแล้ว”

“เขาไม่ได้โง่”

เผยฉู่เยี่ยนจึงเอ่ยปากถาม “องค์รัชทายาท แล้วทางตระกูลโจวล่ะพ่ะย่ะค่ะ”

“พรุ่งนี้ก็ให้นางไปตีกลองร้องทุกข์ที่นอกวัง ในเมื่อสถานการณ์วุ่นวายขึ้นแล้ว ก็ทําให้มันวุ่นวายยิ่งขึ้นเสียเลย”

ในตําหนักชิงอวิ๋น ซ่งชิงเหยียนรู้ส
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0578

    รัชทายาทพยักหน้า “ท่านน้าพูดถูกแล้ว นี่เป็นจุดอ่อนของกระหม่อมจริงๆ”“จิ่นหยูก็เคยเล่าเรื่องนี้ให้กระหม่อมฟังหลายครั้ง ตอนนี้ข้าไม่เพียงแต่ทําเพื่อตัวเองเท่านั้น แต่ยังทําเพื่อคนที่สนับสนุนข้าอีกด้วย”คืนนั้นเผยฉู่เยี่ยนกลับไปที่อันกั๋วจงเพื่อพบกับนางโจวก่อนนางโจวเห็นเผยซื่อจื่อมาก็รีบลุกขึ้นยืน “ซื่อจื่อ จะลงมือแล้วหรือ?”ช่วงนี้นางทนทุกข์ทรมานอยู่ในจวนอันกั๋วกงมาตลอด ก็เพื่อรอการฟ้องตระกูลราชเลขาเหอ เพื่อแก้แค้นให้อินเอ๋อร์ของตนเองเผยฉู่เยี่ยนพยักหน้า จากนั้นนางโจวก็คุกเข่าลงทันที“ซื่อจื่อ เรื่องของตระกูลเหอข้าน้อยทราบแล้ว ขอบคุณซื่อจื่อที่ช่วยเหลือ” พูดถึงตรงนี้นางโจวก็โขกหัวอีกครั้ง “ซื่อจื่อวางใจเถิด ข้าน้อยจะไม่เปิดโปงซื่อจื่อแน่นอน”แต่นางโจวกลับไม่มีน้ำตาแม้แต่หยดเดียวเผยฉู่เยี่ยนรู้ว่าตอนนี้นางกําลังกลั้นหายใจและรอที่จะโค่นล้มตระกูลเหอคิดถึงตรงนี้ ในที่สุดเขาก็เอ่ยปากเตือนประโยคหนึ่ง “ฮูหยินหลินต้องพิจารณาให้ดี หากตระกูลเหอล้มลง จวนหลินจะไม่ยั่งยืนแน่นอน”ต้นไม้ไร้รากย่อมไร้ผลนางโจวพยักหน้าอย่างแน่วแน่ “ตําแหน่งขุนนางของหลินเหอเฉิงนั้น เดิมทีก็ขโมยมาอยู่แล้ว อา

    Last Updated : 2024-11-14
  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0579

    “เป็นนาง ต้องเป็นนางแน่ ๆ”เผยฉู่เยี่ยนไม่สนใจนางอีกและหันหลังเดินจากไปพูดกับองครักษ์ที่เฝ้าอยู่นอกประตูอีกสองสามประโยค แล้วจึงเข้าไปในวังส่วนเหออวี่เหยาในเวลานี้ ก็อาศัยความมืดยามราตรีมุ่งหน้าไปยังจวนกว่างฉินโหวแล้วและนางเคาะประตูหลังบ้านเมื่อรู้ว่าเหออวี่เหยามาเยี่ยมเยียนตอนดึกดื่นเช่นนี้ต้องมีธุระสําคัญแน่ ฮูหยินของกว่างฉินโหวจึงรีบให้คนมารับนางไปที่เรือนด้านในเหออวี่เหยาเงียบไปนาน ในที่สุดก็คุกเข่าลง “ฮูหยิน อวี่เหยามีเรื่องจะขอร้องเจ้าค่ะ”“เหยาเหยา” ฮูหยินกว่างฉินโหวกลับรีบเข้าไปดึงนางขึ้นมา “เจ้ามีเรื่องอะไรก็บอกมาได้เลย ท่านยายของเจ้าไม่มีแล้ว ข้าก็คือท่านยายแท้ๆ ของเจ้า”แต่ในใจก็พอจะเดาออกแล้วว่านางมาเพราะเรื่องอะไรเหออวี่เหยาล้วงฎีกาฉบับหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อของตนเอง ยื่นไปตรงหน้าฮูหยินโหว “ท่านยายเถียน เหยาเหยาเตรียมจะไปฟ้องต่อหน้าฝ่าบาท”เนื่องจากนามตระกูลเดิมของภรรยาของกว่างฉินโหวคือเถียน ดังนั้นเหออวี่เหยาจึงเรียกนางว่า "ท่านยายเถียน"ไม่รอให้เหออวี่เหยาพูดคําต่อไป นางเถียนก็เข้าใจความหมายของนางแล้ว “เหยาเหยา ยายเถียนยินดีสนับสนุนเจ้า”เหออวี่เหยาได้ยินก

    Last Updated : 2024-11-14
  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0580

    กว่างฉินโหวอธิบายสถานการณ์ให้สองสามีภรรยาฟังอย่างคร่าวๆถึงค่อยหันไปมองก่วนหลาง “หากวันนี้ท่านแม่ของเจ้าไปแล้ว หากฝ่าบาททรงกริ้วขึ้นมา จวนกว่างฉินโหวของข้าจะมีผลดีหรือ?”หลังจากฟังประโยคนี้ ก่วนหลางสือก็คุกเข่าลงเมื่อนางเถียนเห็นเขาเป็นเช่นนี้ ในใจก็ยิ่งร้อนรุ่ม ลูกชายที่ตัวเองเลี้ยงมาก็เป็นคนที่ไม่ยุติธรรมเช่นกันเขาสะบัดแขนเสื้อและหันหลังกลับไปแต่คําพูดของก่วนหลางสือกลับทําให้ทุกคนในที่นั้นตกใจ“ท่านแม่ ลูกจะส่งท่านไปพรุ่งนี้เช้า ถ้าท่านแม่กลัว ลูกก็ยอมอยู่เป็นเพื่อนท่านแม่“เจ้า...” กว่างฉินโหวคิดไม่ถึงว่าลูกชายที่อ่อนแอของตนมาตลอดจะพูดคําพูดเช่นนี้ออกมาได้ จึงชี้นิ้วไปทางเขาทันที แต่กลับพูดไม่ออกแม้แต่คําเดียวก่วนหลางสือกลับสบสายตาบิดาพอดี “ท่านพ่อสั่งสอนลูกชายให้เป็นคนดีมีเมตตาเสมอ ไม่ต้องพูดถึงว่าฮูหยินอันกั๋วกงกับท่านแม่สนิทกันมาตลอด พวกข้าจะนั่งดูเฉย ๆ ได้อย่างไร?”พูดถึงตรงนี้ก่วนหลางถึงกับโขกหัว “ท่านพ่อวางใจเถิด หากพ่อบ้านของข้าถูกตําหนิ หรือลูกชายถูกปลดออกจากตําแหน่ง ข้ากับอวิ๋นอีก็จะไม่บ่นใด ๆ ทั้งสิ้น”ก่วนหลางสือหันไปมองต้วนอวิ๋นอี ราวกับกําลังรอการตัดสินใจ

    Last Updated : 2024-11-14
  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0581

    ประโยคนี้ของเขา กลับทําให้ท้องพระโรงระเบิดทันทีคนแรกที่ร้อนใจย่อมเป็นเหอหย่ง เขาจึงลุกขึ้นโต้แย้งทันที “เป็นไปไม่ได้ องค์ชายรองพูดจาเหลวไหลต่อหน้าฝ่าบาทได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ!”เขาจัดการดาบนั้นไปแล้วชัด ๆ ศพของจ้าวไซหยวนและหลินซื่อเขาก็หาคนมาจัดการเรียบร้อยแล้ว เรื่องถูกวางยานั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นได้เมื่อคิดถึงตรงนี้ เหอหย่งก็ยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้นองค์ชายรองกลับไม่สนใจเขา เพียงเล่าเรื่องที่ตนเองสืบมาต่อ “เสด็จพ่อ และเท่าที่กระหม่อมทราบ ราชเลขาเหอส่งเหออวิ๋นเหยาบุตรสาวคนรองของเขาออกจากเมืองหลวงในคืนนั้น บอกว่าส่งยิ่งไกลยิ่งดี”“ตอนนี้คนที่กระหม่อมส่งไปได้ขัดขวางเหออวิ๋นเหยาไว้แล้ว”เหอหย่งได้ยินคําพูดนี้ขององค์ชายรอง ก็เงยหน้าขึ้นมามององค์ชายรองอย่างตะตะลึงเขาค้นพบได้อย่างไร เขารู้ได้อย่างไรคนที่ตะตะลึงเหมือนกันคือองค์ชายสามเห็นเพียงองค์ชายสามรีบเดินไปข้างหน้า ทําความเคารพต่อฮ่องเต้ต้าฉู่ “เสด็จพ่อ ราชเลขาเหอปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มที่มาโดยตลอด เป็นไปไม่ได้ที่จะทําเรื่องเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ”พูดจบก็ชําเลืองมองทิศทางขององค์ชายรอง “คิดว่าเรื่องนี้จิ่นหยูถูกใครทําให้เข้

    Last Updated : 2024-11-15
  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0582

    เหอหย่งยิ่งตกตะลึงมากขึ้นคาดไม่ถึงว่าจะเป็นนางโจว ตนเองให้หลินเหอเฉิงตามหาอย่างยากลําบากอยู่หลายวัน ไม่นึกเลยว่านางจะมาปรากฏตัวที่นี่แล้ว ยังกล้าตีกลองร้องทุกข์กล่าวโทษตนเองอีกเหอหย่งลุกขึ้นทันทีและกําลังจะเดินไปหานางโจว เตรียมจะเตะนางกลับถูกองค์ชายรองตาไวมือไวขวางเอาไว้“ราชเลขาเหอ ที่นี่คือราชสํานัก ไม่ใช่บ้านท่าน”เหอหย่งสบตากับองค์ชายรอง เดิมคิดจะข่มขวัญเขาแต่ไม่คิดว่าแม้องค์ชายรองจะอายุยังน้อย แต่รัศมีกลับไม่อ่อนด้อยเลย ความดุดันที่แผ่ออกมาจากดวงตาทําให้เหอหย่งรู้สึกขี้ขลาดขึ้นมาหลายส่วนและแล้ว รัชทายาทก็ได้เอ่ยปากขึ้นในเวลานี้ “เสด็จพ่อ ในเมื่อนางโจวตีกลองร้องทุกข์แล้ว ก็ควรสอบสวนพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่พยักหน้า สั่งให้นางโจวก้าวไปข้างหน้า “เจ้ามีเรื่องคับข้องใจอะไรก็บอกมาได้เลย”“ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตาเพคะ” นางโจวเดินไปข้างหน้าหลายก้าวและคุกเข่าลงอีกครั้ง “ลูกสาวคนเล็กของหม่อมฉันหลินอิน ถูกเหออวิ๋นเหยาลูกสาวของเหอหย่งทําร้าย และถูกโจรปล้นสะดมฆ่า น่าเวทนาจนทนดูไม่ได้จริงๆ เพคะ”“แต่หลังจากนั้น ตระกูลเหอไม่เพียงแต่ไม่ยอมรับ แต่ยังส่งลูกสาวของพวกเขาเหออวิ๋นเหยาออ

    Last Updated : 2024-11-15
  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0583

    แต่เขาไม่ถามก็ยังดี คําถามนี้เพิ่มความลำบากให้กับตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัยองค์รัชทายาทเพียงจ้องมองเขา ไม่ได้พูดอะไรสักคํา ไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธแต่การกระทําขององค์รัชทายาท เมื่ออยู่ในสายตาของฮ่องเต้ต้าฉู่ ก็ย่อมเป็นการปฏิเสธอยู่แล้วมิน่าเล่า หวานหว่านและชิงเหยียนถึงชอบตําหนิองค์ชายสามอยู่บ่อย ๆ ที่แท้คือเขาคอยชักใยอยู่เบื้องหลังองค์รัชทายาทนี่เอง เสียแรงที่ตัวเองยังเชื่อว่าจิ่นเฉินเปลี่ยนไปจริง ๆฮ่องเต้ต้าฉู่พยายามควบคุมตัวเอง แล้วพูดกับเมิ่งเฉวียนเต๋อว่า “เมิ่งเฉวียนเต๋อ ไปเชิญใต้เท้าศาลาว่าการมาพบข้า”ในขณะที่เมิ่งเฉวียนเต๋อกําลังจะจากไป เสียงกลองแห่งความคับข้องใจข้างนอกก็ดังขึ้นอีกครั้งฮ่องเต้ต้าฉู่ลูบหน้าผาก รู้สึกปวดหัวกลองแห่งความคับข้องใจนี้ไม่ดังมากี่ปีแล้ว ทําไมตอนนี้เรื่องถึงมาพร้อมกันได้ล่ะจึงโบกมือให้เมิ่งเฉวียนเต๋อ “พาคนเข้ามาก่อน”ตอนนี้คนที่ตีกลองร้องทุกข์อยู่ข้างนอกก็คือเหออวี่เหยาและฮูหยินกว่างฉินโหวเมื่อเห็นคนที่มา เมิ่งเฉวียนเต๋อก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันในเวลานี้เหออวี่เหยาคุกเข่าอยู่บนพื้นนานแล้ว รอคอยการเฆี่ยนตีของฝ่าบาท แต่กลับถูกเมิ่งเฉวียนเต๋อห้

    Last Updated : 2024-11-15
  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0584

    เหอหย่งถึงกับรู้สึกว่าสมองของเขาส่งเสียงหึ่งๆ วันนี้ตนทําเวรกรรมอะไรไว้กันแน่ ถึงได้ออกมาฟ้องตนทีละคนสองคนแต่วันนี้เขาทําเวรกรรมที่ไหนกัน เขาทําเวรกรรมตั้งแต่เมื่อก่อน ทําเวรกรรมมาตลอดต่างหากเขาได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของทุกคนในราชสํานักอย่างชัดเจน“คิดไม่ถึงว่าวันนี้สองคนนี้จะมาฟ้องราชเลขาเหอ ดูท่าวันนี้เขาต้องตายแน่แล้ว”“เหอหย่งคนนี้เจ้าสมบัติธรรมดาแต่กลับเป็นขุนนางขั้นหนึ่ง แต่ความจริงแล้วเขาพึ่งพาอาศัยจวนอันกั๋วกง เขายังกล้าทําร้ายเจ้าหนูเผยอีก”......คนที่ในสมองมีเสียงหึ่งๆ เหมือนกัน ยังมีฮ่องเต้ฉู่เขารู้ว่าเหอหย่งคนนี้ไม่ถือว่าเป็นคนที่มีความสามารถอะไร แต่ยังไงก็ดํารงตําแหน่งราชเลขากรมแรงงานมาหลายปี แม้ว่าจะไม่ได้ประสบความสําเร็จอะไรมากนัก แต่ก็ไม่มีความผิดพลาดอะไรดังนั้นฮ่องเต้ต้าฉู่จึงไม่เคยมีความคิดที่จะเปลี่ยนคนแต่ตอนนี้ถ้าสิ่งที่เหออวิ๋นเหยาพูดเป็นความจริง เกรงว่าคนคนนี้จะรักษาไว้ไม่ได้เมื่อเห็นเหล่าขุนนางที่กําลังวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่ด้านล่าง ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “พอแล้ว”จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและมองไปที่ทิศทางขององค์รัชทายาท "องค์ร

    Last Updated : 2024-11-16
  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0585

    พูดจบก็มองไปทางนางโจวอย่างอ่อนโยน “เจ้าวางใจเถิด หากเหอหย่งมีความผิดจริง ข้าจะไม่ละเว้นเขาแน่นอน”เขาหันไปสั่งให้เมิ่งเฉวียนเต๋อไปพาเหออวิ๋นเหยาและฮูหยินกว่างฉินโหวมานางโจวออกจากประตูใหญ่ของห้องทรงอักษร ถูกดวงอาทิตย์ส่องตรงจากด้านนอก รู้สึกถึงแสงสว่างวาบในชั่วพริบตาฝีเท้าก็เลื่อนลอยแล้วองค์รัชทายาทกลับยื่นมือเข้าไปประคองนาง “แม่นางโจวขอแสดงความเสียใจด้วย เสด็จพ่อจะให้คําอธิบายแก่เจ้าอย่างแน่นอน”นางโจวมองย้อนแสงไปยังองค์รัชทายาท แต่กลับมองไม่ชัดช่วงเวลานี้อยู่ในจวนอันกั๋วกง นางแทบไม่เคยออกไปไหน วันๆ เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องนั้น คิดแต่จะแก้แค้นให้ลูกสาวของตนเองนางโจวพยักหน้า ย่อกายให้องค์รัชทายาท แล้วตามจงผิงออกไปข้างนอกตอนนี้ในราชสํานัก เหอหย่งกําลังจ้องมองเหออวี่เหยาที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าอย่างเอาเป็นเอาตายนึกไม่ถึงว่าลูกสาวคนนี้ของตัวเอง ลูกสาวที่"ดี" ที่ตัวเองเลี้ยงมาหลายปี กลับเตรียมทําลายตัวเองคาดไม่ถึงว่านางจะเอาเรื่องเมื่อหลายปีก่อนมาฟ้องตัวเอง สิ่งที่เขาทุ่มเทให้กับนางมาหลายปี เสียแรงเปล่าจริงๆ เลี้ยงคนเนรคุณมาจริงๆ แต่จ้องไปจ้องมา เหอหย่งกลับไม่กล้าขยับตัวแม้

    Last Updated : 2024-11-16

Latest chapter

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0640

    พูดถึงตรงนี้องครักษ์เงามังกรก็ถอนหายใจ “เพียงแต่อีกฝ่ายล้วนเป็นนักรบที่ตายแล้ว ไม่ได้เหลือผู้รอดชีวิตไว้”[แม่เจ้าโว้ย ทหารพลีชีพหนึ่งร้อยคน นี่มันฐานะอะไรเนี่ย][ดูเหมือนว่าชีวิตของเสด็จพ่อมีค่ามากจริงๆ สามารถทําให้อีกฝ่ายส่งทหารพลีชีพได้หนึ่งร้อยคน]เรื่องนี้เป็นไปตามที่คาดไว้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ย่อมไม่ตําหนิองครักษ์เงามังกร จึงออกคําสั่งให้คนขับรถม้าเดินทางต่อไป ต้องไปถึงสถานที่ปลอดภัยถึงจะดําเนินการต่อได้ภายในรถม้าก็เงียบกริบเช่นกันในที่สุดสนมเยว่กุ้ยเหรินก็ลองเอ่ยปาก “ฝ่า...นายท่าน ฮูหยิน คือว่า...”ซ่งชิงเหยียนเหมือนเพิ่งนึกถึงสนมเยว่กุ้ยเหรินที่ขดตัวอยู่ที่มุมห้อง ดึงนางขึ้นมา “วางใจเถอะ ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว”ในใจก็อดทอดถอนใจไม่ได้ มิน่าเล่าสนมเยว่กุ้ยเหรินถึงอยู่ในวังมาเจ็ดแปดปีก็ไม่มีทายาทสักคน เกรงว่าโอกาสที่ฝ่าบาทจะโปรดปรานนางก็มีน้อยมากในรถม้าคันเดียวมีกันแค่สี่คน ตัวเองยังสามารถลืมนางได้อย่างสนิทใจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฮ่องเต้ที่มีสนมมากมายส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็จัดเสื้อผ้าให้ตนเอง แล้วอุ้มลู่ซิงหว่านเข้ามาในอ้อมกอดของตน หยอกล้อนางว่า “หวานหว่าน ตกใจหรือเปล่า?”ลู่ซิงหว่านเอื

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0639

    เพราะว่าตอนนี้อยู่ข้างนอก ทุกคนต่างก็เปลี่ยนคําเรียกขานกัน จึงสามารถปกป้องฝ่าบาทได้อย่างทั่วถึง“ปกป้องนายท่าน!” เว่ยเฉิงดึงกระบี่ออกจากฝักกระบี่ของตัวเอง แล้วพูดกับฮ่องเต้ต้าฉู่ที่อยู่บนรถม้า “นายท่านไม่ต้องเป็นห่วง คนขอวเราข้าล้วนเลือกคนที่มีวรยุทธ์สูงทั้งนั้น ต้องสามารถปกป้องนายท่านและฮูหยินให้ปลอดภัยได้อย่างแน่นอนขอรับ”“ได้” เสียงทุ้มต่ำของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังขึ้น ทําให้เว่ยเฉิงรู้สึกสบายใจขึ้นหลายส่วนซ่งชิงเหยียนก็กุมมือของสนมเยว่กุ้ยเหรินในเวลานี้ และพยักหน้าให้นางเพื่อแสดงให้เห็นว่านางสบายใจได้ลู่ซิงหว่านกลับไม่กลัวอย่างที่สนมเยว่กุ้ยเหรินคิดแม้กระทั่งนางยังตบแขนสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ ปากก็พึมพําว่า “ไม่กลัว”สนมเยว่กุ้ยเหรินรู้สึกอับอายขายหน้าจริงๆ [ว้าว ทําไมมันน่าตื่นเต้นจัง][เสด็จพ่อและท่านแม่ต้องสู้ๆ นะ! เสด็จพ่อไม่ใช่ฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าฉู่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในนิทานหรอกหรือ! โชว์ฝีมือให้หวานหว่านดูหน่อย ให้หวานหว่านดูบ้าง!]ซ่งชิงเหยียนกุมหน้าผากอย่างพูดไม่ออกโชคดีที่เป็นเสียงในใจ ฝ่าบาทจึงไม่ได้ยิน หวานหว่านเอ๋ย เจ้ามีกี่หัวให้ถูกตัดกันล่ะเนี่ย!แม้แต่ฮ่องเต้ต้

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0638

    ฮ่องเต้ต้าฉู่และคณะเดินทางลงใต้ต่อ แล้วเลือกที่พักต่อไปก่อนออกเดินทาง อัครมหาเสนาบดีและคนอื่นๆ ได้กําหนดสถานที่ตั้งหลักสําหรับฝ่าบาทตามทางแล้ว ล้วนเป็นอำเภอที่เจริญรุ่งเรืองแต่ฮ่องเต้ต้าฉู่ได้รูปแบบการเดินทางแล้ว ตอนนี้เป็นการเยี่ยมเยือนส่วนตัวแล้วประการที่สองคือสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ในอําเภอไถจินซึ่งจําเป็นต้องป้องกันดังนั้นฮ่องเต้ต้าฉู่จึงปรึกษากับเว่ยเฉิงและซ่งชิงเหยียน เปลี่ยนเส้นทางและเลือกเมืองอื่นๆ เพื่อพักระหว่างทาง เพื่อสํารวจประเพณีท้องถิ่นดูว่าสถานที่อื่นๆ ก็มีพฤติกรรมที่หลอกลวงและปกปิดเช่นเดียวกับอําเภอไถจินหรือไม่ดังที่หวานหว่านกล่าวไว้ อําเภอไถจินที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมนี้ยังเกิดเรื่องเช่นนี้ได้ แล้วอําเภออื่นๆ ล่ะซ่งชิงเหยียนยังไม่ทันได้พูดอะไร ลู่ซิงหว่านก็พูดก่อน[ได้สิ ๆ ! ออกมาเที่ยวเล่นก็ต้องเที่ยวเล่นไปทั่วอยู่แล้ว ถ้าทุกที่ถูกคนจับตามองอยู่ จะมีความหมายอะไรอีกล่ะ][ทําไมไม่ให้ผู้บัญชาการเว่ยเลือกสถานที่เล็กๆ หน่อย พวกเราไปเดินเล่นกัน ยังไงก็ต้องรับรองความปลอดภัยของเสด็จพ่อนะ!][ออกมาห้าวันแล้ว แต่ก็ยังปลอดภัยอยู่ เดิมคิดว่าจะถูกลอบสังหารในวันแรกท

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0637

    “ตอนนี้เกรงว่าพระมเหสีคงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้มีโอกาสส่งองค์หญิงหกออกจากตําหนักจิ่นซิ่ว” สนมหลานพูดอย่างมีความหมายลึกซึ้งพระสนมหลานเฟยพูดได้ไม่ผิด เดิมทีเสิ่นหนิงก็ไม่ยอมรับองค์หญิงหกอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้ฮ่องเต้เป็นคนออกปากเอง นางจึงปฏิเสธไม่ได้ไม่สู้ครั้งนี้วางแผนซ้อนแผน ส่งองค์หญิงหกออกไปก็แล้วกันพระสนมหลานเฟยพาจิ่นซินไปที่ตําหนักหรงเล่อแม้แต่ไทเฮาที่อาศัยอยู่ในวังหลังมานานขนาดนี้ เมื่อเห็นบาดแผลบนใบหน้าของจิ่นซิน ก็อดไม่ได้ที่จะอกสั่นขวัญแขวน“จิ่นซิน” ไทเฮาจับมือจิ่นซินปลอบ “พระสนมของเจ้าไม่อยู่ มีเรื่องอะไรเจ้าก็บอกแม่นมซูได้เลย ข้าจะตัดสินใจแทนเจ้าเอง”จิ่นซินกลับมีสมองอย่างหาได้ยาก เพียงแค่ส่ายหน้าเบาๆ “บ่าวไม่เป็นอะไรเพคะ ไทเฮาเพคะ จิ่นซินเป็นเพียงบ่าวคนหนึ่งเท่านั้น หากผู้เป็นนายอารมณ์ไม่ดี จะตีจะด่าสักหน่อยก็สมควรแล้วเพคะ”แม้ว่าไทเฮารู้ว่าคําพูดของจิ่นซินเป็นคําพูดที่สุภาพ แต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของนาง บวกกับบาดแผลบนใบหน้าของนาง ก็เห็นถึงความอดทนและความคับข้องใจอย่างชัดเจนจึงหันไปมองพระสนมหลานเฟย “ในเมื่อชิงเหยียนไม่อยู่ ช่วงนี้ให้จิ่นซินอยู่ในวังของเจ้าเถอะ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0636

    เมื่อได้ยินจิ่นซินกล้าที่จะเถียงตนเอง องค์หญิงหกก็โกรธทันที“เจ้าคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!” องค์หญิงหกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจิ่นซินย่อมคุกเข่าลงอย่างเรียบร้อย แต่ร่างกายยังคงตั้งตรงตอนนี้นางจึงอยู่ในระดับเดียวกันกับองค์หญิงหกองค์หญิงหกรีบก้าวเท้าไปข้างหน้าและตบหน้าจิ่นซินหนึ่งฉาด “เจ้าบ่าวรับใช้บังอาจนัก แม้แต่นายของเจ้ายังไม่กล้าพูดกับข้าเช่นนี้ เจ้ากล้าเถียงข้าหรือ?”พูดถึงตรงนี้ ราวกับไม่คลายความโกรธ หันไปมองอิงหงที่อยู่ข้างๆ อีกครั้ง “ตบปากนางให้ข้าที!”อิงหงกลับขดตัวไม่กล้าก้าวไปข้างหน้าถึงอย่างไรจิ่นซินก็เป็นคนข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟย แม้ว่านายของนางจะเป็นองค์หญิงหก แต่ว่า...เมื่อเห็นอิงหงไม่ขยับตัว องค์หญิงหกก็ยื่นขาออกไปเตะที่ขาของนาง “เจ้าไม่เข้าใจที่ข้าพูดหรือ?”อิงหงกัดฟัน ในที่สุดก็เดินมาตรงหน้าจิ่นซินแล้วเริ่มลงมือเมื่อเห็นใบหน้าของจิ่นซินแดงและบวมขึ้นในที่สุด องค์หญิงหกจึงเอ่ยปากให้อิงหงหยุดมือ แต่ยังคงไม่คลายความโกรธ “เจ้าคุกเข่าตรงนี้ให้ข้าสองชั่วยาม หากคุกเข่าไม่ถึงสองชั่วยาม ข้าจะตบเจ้าอีก!”พูดจบก็พาอิงหงเดินไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมามองในเวลานี้อวิ๋นหลานที่

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0635

    พูดจบก็ยิ้มให้เสิ่นผิงอีก “การสอบระดับกลางปีหน้า ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่เมืองหลวง”ฮ่องเต้ต้าฉู่ไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นจริงๆ แต่คนนี้ ในเมื่อหวานหว่านบอกว่าเขาเป็นคนมีความสามารถ เมื่อพบแล้ว ก็ไม่อาจไม่ยุ่งได้พูดจบก็เดินก้าวยาวๆ ออกไปเสิ่นผิงเพิ่งได้สติหลังจากฮ่องเต้ต้าฉู่จากไปแล้ว “ขอบพระทัยฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ทําเรื่องใหญ่อีกครั้ง ในใจย่อมมีความสุขมากคนทั้งกลุ่มจึงเก็บสัมภาระอีกครั้งและเดินทางต่อฮ่องเต้ต้าฉู่เดินเที่ยวชมวิวตลอดทาง มีความสุขมากแต่หลังจากที่เขาจากไป ในวังก็มีคนก่อความวุ่นวายขึ้นคนแรกที่ก่อความวุ่นวายขึ้นก็คือองค์หญิงหกที่ตอนนี้อาศัยอยู่ในวังจิ่นซิ่วจิ่นซินอยู่ในตําหนักชิงอวิ๋นเพียงลําพัง ที่จริงแล้วก็ไม่มีอะไรให้ทํา ทั้งวันจึงไม่มีอะไรทําดังนั้นวันนี้ ตําหนักชิงอวิ๋นกลับมีคนที่จิ่นซินคาดไม่ถึงคนหนึ่งมา อวิ๋นหลานเมื่อเห็นอวิ๋นหลานมา จิ่นซินก็รีบเข้าไปต้อนรับ “พี่หญิงอวิ๋นหลานมาได้อย่างไรกัน?”จะว่าไปตําหนักจิ่นซิ่วกับตําหนักชิงอวิ๋นก็ไม่ได้มีความขัดแย้งต่อหน้าอะไรกันแต่จิ่นซินและจินอวี้ในตําหนักชิงอวิ๋นต่างก็รู้ว่าเมื่อฮองเฮายังเป็นพ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0634

    เขาเป็นฮ่องเต้และเข้าใจวิธีการใช้คนเป็นอย่างดีคนอย่างเสิ่นผิงเป็นดาบที่แหลมคม ต้องให้ผู้ถือดาบควบคุมให้ดีเรื่องต่อไปนั้นง่ายมากฮ่องเต้ต้าฉู่สั่งให้เว่ยเฉิงออกหน้าเพื่อปลอบขวัญราษฎรทั้งหมด ส่วนตัวเขาเองก็พาเสิ่นผิงกลับไปที่จวนนายอำเภออีกครั้งครั้งนี้ เพื่อความปลอดภัย ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงตั้งใจพาลู่ซิงหว่านมาอยู่ข้างกายถึงอย่างไรเขาก็มีความคิดแบบนี้มานานแล้ว อยากจะพาลู่ซิงหว่านไปประชุมเช้าด้วยแต่เมื่อนึกถึงคนแก่คร่ำครึกลุ่มนั้น เพื่อลดความยุ่งยากให้กับลู่ซิงหว่านและซ่งชิงเหยียนสองแม่ลูก ในที่สุดเขาก็ยกเลิกความคิดนี้แต่ตอนนี้อยู่ข้างนอกมันไม่เหมือนกันแล้ว สิ่งที่ควรใช้ก็ต้องใช้ให้ดีเมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังอุ้มเด็กคนหนึ่ง เสิ่นผิงก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นฮ่องเต้ เขาเป็นแค่ข้าน้อยธรรมดาคนหนึ่ง จะกล้าเอ่ยปากได้อย่างไรจนกระทั่งทั้งสองนั่งลง ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงเอ่ยปากถามว่า “คุณชายเสิ่นแม้จะสวมเสื้อผ้าธรรมดา แต่ดูแล้วก็สง่างาม ไม่รู้ว่าพ่อเจ้าเป็นใครกัน”เสิ่นผิงกลับส่ายหน้า “ทูลฝ่าบาท ข้าน้อยไม่รู้ว่าท่านพ่อเป็นใคร ข้าน้อยอาศัยอยู่กับท่านแม่ที่อําเภอไถจิ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0633

    [นี่เป็นขบวนเสด็จของฝ่าบาท พวกเจ้ายังกล้าขัดขวางอีกหรือ?]ส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เปิดม่านรถออกอย่างเงียบๆ และมองออกไปด้านนอกตอนนี้ที่หน้ารถของพวกเขา มีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกําลังคุกเข่าอยู่ เป็นธรรมดาที่มีชาวบ้านทยอยกันเดินมาทางนี้ลู่ซิงหว่านตาไว มองปราดเดียวก็เห็นคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุด เป็นชายที่คุยกับพวกเขาเมื่อวาน“เสด็จพ่อ พี่ชาย” ลู่ซิงหว่านชี้นิ้วไปยังคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุดฮ่องเต้ต้าฉู่หันมองลู่ซิงหว่านอย่างสงสัย แล้วมองไปข้างหน้าคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขาคิดไปคิดมา ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ลุกขึ้นและออกจากรถม้าไป“ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นๆ ปี” ทุกคนคุกเข่าลงและตะโกนถวายบังคมชายที่อยู่ด้านหน้าสุดกลับเอ่ยปากก่อน “ข้าน้อยเสิ่นผิง ถวายบังคมฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”พูดจบ เสิ่นผิงก็เงยหน้าขึ้น มองตรงไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ก่อนหน้านี้ที่ฝ่าบาททรงมอบเงินเหล่านั้นให้ข้าน้อย ข้าน้อยก็รู้สึกว่าฝ่าบาทต้องเป็นผู้มีบุญญาธิการแน่นอน นึกไม่ถึงว่าจะเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน”พูดถึงตรงนี้ เสิ่นผิงก็โขกหัวลงไปอีกครั้ง “ฝ่าบาททรงเมตตากรุณายิ่งนัก เป็นความโชคดีของราษฎรในใต้หล้าเหลือเกินพ่ะย่

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0632

    ฮ่องเต้ต้าฉู่จัดการเรื่องนี้เสร็จ ก็เสียเวลาไปบ้าง ได้แต่พักค้างคืนหนึ่งคืนก่อนแล้วค่อยออกเดินทางอีกครั้งในวันถัดไปเท่านั้นค่ำคืนนี้ พวกฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่ได้ไปพักที่โรงเตี๊ยมหรือเรือนรับรองใดๆ อีก แต่พักอยู่ในที่ว่าการอําเภอโดยตรงตอนนี้ไม่มีงานราชการที่ต้องจัดการ หลังจากรับประทานอาหารเย็นแล้ว ก็รู้สึกเบื่อมาก“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ชะโงกหน้าไปถาม “ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของอําเภอเทียนจินนี้เป็นอย่างไร?”พูดถึงตรงนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ยืนขึ้น “ไม่สู้เรียกหวงกุ้ยเฟยมาดีกว่า ให้ออกไปเดินเล่นด้วยกัน”บังเอิญจริงๆ ซ่งชิงเหยียนและพรรคพวกก็กําลังเดินมาทางนี้เช่นกัน“นายท่าน” เยวี่ยกุ้ยเหรินเดิมทีก็มีนิสัยร่าเริงอยู่แล้ว เมื่อก่อนอยู่ต่อหน้าฝ่าบาทและพระสนมหวงกุ้ยเฟยยังไม่กล้าปล่อยมากนัก หลายวันมานี้คุ้นเคยกันแล้ว ย่อมมีชีวิตชีวามากขึ้น “พระ...ฮูหยินเรียกข้าออกไปเดินเล่นด้วยกัน นายท่านจะไปด้วยหรือไม่เจ้าคะ?”เมื่อได้ยินสนมเยว่กุ้ยเหรินเรียกซ่งชิงเหยียนแบบนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็อึ้งไปชั่วขณะเขาจับตาซ่งชิงหย่านอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าเขาสามารถเห็นใบหน้าของซ่งชิงหย่าผ่านใบหน้าของนางเมื่อฮ่องเต

DMCA.com Protection Status