นางพบเขาเมื่อตอนไร้หนทางเลือก จึงยอมตกลงเป็นคณิกาของเขาเพียงเพื่อหนีจากหอนางโลม ใครจะรู้ว่าถูกฟ้ากำหนดให้มาพบกับท่านอ๋องเอวดุที่ต้องการนางไม่สิ้นสุดเช่นนี้กันเล่า!! สวัสดีค่ะรี้ดที่น่ารักทุกคน เรื่องนี้เป็น 1 ใน 4 สุดยอดบุรุษแห่งต้าเฉิน เป็นนิยายที่ไร้ต์เขียนและดองในไหอยู่นานกว่าจะนำมาเผยแพร่ค่ะ นิยายต่อเนื่อง 4 เรื่อง 4 ท่านอ๋องของแต่ละเมือง นิยายจะมีตอนไม่มากไร้ต์พยายามจะให้จบประมาณไม่เกิน 40 ตอน / เรื่องนะคะ ( มี E-book แล้วนะคะเรื่องนี้) ว่าแล้วก็ ไปลองตามอ่านกันดูนะคะ เนื้อเรื่องไม่ได้มีปมมากมาย เน้นความรักชายหญิงเบาๆ ไม่เน้นดราม่านะคะ เป็นสายสุขนิยมจ้าาา
View More“อ๊าา..เดี๋ยวก่อน… เพคะ ท่านอ๋อง”เขาไม่อาจรั้งรอต่อไปได้อีกแล้ว เพียงแค่เห็นองครักษ์ประจำตัวเขามองนางอย่างตกตะลึงเขาก็แทบจะทนไม่ได้ที่จะพานางเข้ามาลงโทษเช่นนี้ มันไม่ใช่ความผิดนางที่งดงามเกินไป แต่เป็นเพราะเขาหวง เขาไม่อยากให้ผู้ใดมองนางเช่นนั้น นี่ขนาดคนข้างกายเขาเองยังเป็นเช่นนี้ แล้วบุรุษอื่นเล่า “อาาา..ว่านชิง ข้าจะไม่มีทางให้เจ้าจากไป ว่านชิง”“ท่านอ๋อง…ท่านอ๋อง….อ๊าา…อ๊าาา!!!”ว่านชิงทนไม่ไหว เพียงแค่คำว่าจะไม่ปล่อยนางไป นางก็รู้สึกตื่นเต้น ดีใจอย่างบอกไม่ถูกจนกลั้นความรู้สึกเอาไว้ไม่ได้ เขายังคงกระแทกเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ว่านชิงเองเริ่มรู้จังหวะของเขาและเริ่มตอบสนองเขาได้แล้ว นางเรียนรู้ไวและอยากจะให้เขาไม่หลงลืมนางเช่นกัน “ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันเองเพคะ”“ว่านชิง นี่เจ้า…อาา..เดี๋ยวก่อน ข้าจะไม่ไหว ว่านชิง เจ้าอย่า..อาาา…”มือของนางบีบไปที่หน้าอกกว้างอย่างจงใจยั่วเขาเอวนางส่ายไปมาเป็นจังหวะจนเกิดเสียงดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องของทั้งคู่ ไม่นานน้ำรักของท่านอ๋องก็พุ่งออกมาจังหวะที่นางกระแทกจนมันหลุดโดยไม่รู้ตัว“ข้านึกแล้วเชียว เจ้าต้องฝึกอีกสักพัก ไปเถอะ ไปล้างตัวกัน”เขาอุ้มร่า
หยงว่านชิงตื่นขึ้นในตอนเช้า เมื่อนางค่อยๆขยับตัวขึ้นก็รู้สึกว่าตั้งแต่ช่วงเอวลงไปปวดร้าวมากจนแทบจะลุกไม่ขึ้น เพราะคุณชายของนางทำเอาเหนื่อยเกือบทั้งคืนกว่าจะยอมให้นางได้พักผ่อน นางตกใจอีกครั้งเมื่อประตูเปิดออกมาพร้อมกับสาวใช้อีกสามคนที่เดินเข้ามา“คุณหนูท่านตื่นแล้วหรือเจ้าคะ ข้าน้อยชื่อว่าอาลี่ มีหน้าที่ดูแลคุณหนูนับจากนี้เจ้าค่ะ”“อาลี่งั้นหรือ ข้าชื่อ..”“คุณหนูหยง ข้าทราบแล้วเจ้าค่ะ คุณหนูเชิญไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนเถิดเจ้าค่ะ ท่านอ๋องทรงรออยู่ที่ห้องอักษรแล้วเจ้าค่ะ”“เดี๋ยวก่อน เมื่อครู่เจ้าเรียกว่า....ท่านอ๋องงั้นหรือ”“ใช่เจ้าค่ะ จวนนี้เป็นจวนตากอากาศของท่านอ๋องชิงเย่หาน ผู้ที่พาท่านมาก็คือท่านอ๋องของพวกเราเจ้าค่ะ”“ท่านอ๋อง….อ๋องชิง..ผู้ที่จะมาปกครองเมืองเฉินตูแทน..ท่านเจ้าเมืองคนเก่า”“ใช่แล้วเจ้าค่ะ คุณหนูท่านเดินไหวหรือไม่เจ้าคะ”“ข้าเดินไหว ขอบคุณเจ้ามาก”“คุณหนูอย่าได้เกรงใจอาลี่เลยเจ้าค่ะ ต่อไปข้าจะอยู่ข้างกายท่าน เรียกอาลี่เฉยๆก็ได้เจ้าค่ะ”“เช่นนั้นอาลี่ รบกวนเจ้าด้วย”นางเดินไปทำธุระและอาบน้ำอุ่นที่สาวใช้ตระเตรียมให้ อาลี่แอบหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อเห็นร่องรอยบนกายของว่านชิง
"คุณชาย อ๊ะ อื้อ...""แคว๊ก!!"ชุดบางนั้นถูกกระชากออกในทีเดียว ภายใต้ชุดนั้นงดงามยิ่งกว่าที่เขาคาดคิดเอาไว้ ทั้งขาวและเนียนน่าสัมผัสไปเสียหมด อกอวบนุ่มที่ซ่อนรูปตรงหน้ามันใหญ่โตมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้เสียอีก ไหนจะยอดถันสีชมพูสดที่เพียงเห็นก็อยากจะครอบครองนั่นอีก ไม่นานลิ้นหนาก็ก้มลงจัดการมันอย่างหิวโหย ว่านชิงดิ้นเร่าอยู่ในอ้อมแขนของเขา นางรู้สึกร้อนรุ่มจนต้องการมากขึ้นอย่างไม่รู้ตัว แม้ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่เปลือยกายต่อหน้าผู้อื่นแต่นางกลับอยากให้เขากระชากมันออกไปให้หมดในคราวเดียว"คุณชาย อ๊าา ได้โปรด เร็วเข้าเถิดเจ้าค่ะข้าต้องการท่านเช่นกัน"เสื้อผ้าทั้งคู่ถูกสลัดทิ้งโดยเร็ว สงครามกำลังจะเริ่มขึ้นเมื่อร่างหนาประกบลงไปพร้อมกับส่งลิ้นเข้าไปยังปากของนาง ลิ้นที่ตวัดกันไปมาทำให้อารมณ์ทั้งคู่กระเจิดกระเจิง เรือนร่างของนางเหตุใดจึงงดงามเช่นนี้ ทั้งขาวเนียนจนอยากทำให้เป็นริ้วรอยด้วยมือและปากของเขา นางเป็นของเขาแล้ว เป็นของเขาผู้เดียว เมื่อเริ่มลงมือ เสียงครางนั้นทำเอาเขาได้ใจเมื่อนางเริ่มตอบโต้เขา มือเรียวนั้นจับศีรษะเขาแน่นเมื่อเขาระดมรัวลิ้นลงไปที่กลีบดอกไม้ใจกลางลำตัวพร้อมกับโลมเลียน
หอเซียงเฟย"จงหมิง มีความเคลื่อนไหวหรือไม่""ยังเลยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องหรือว่าสายข่าวของเราจะผิดพลาด""รออีกหน่อย"สุราในเหยือกถูกเทลงจอกแล้วจอกเล่า แต่บุคคลที่เฝ้ารอของท่านอ๋องชิงเย่หานก็ยังไม่ปรากฏตัว โจรชั่วที่ก่อคดีฆาตกรรมต่อเนื่องในเมืองเฉินตูที่เขาพึ่งมารับหน้าที่ปกครองดูแลแทนเสด็จพ่อนั้นตอนนี้ยังไม่ปลอดภัย หอคณิกาแห่งนี้เป็นที่ที่น่าสงสัยและสายข่าวของเขาแจ้งว่าพวกมันจะนัดพบกันที่นี่คืนนี้"ปล่อยข้านะ ข้าบอกให้ปล่อย""แม่หนู หากเจ้ายังไม่เงียบข้าจะตบปากเจ้า""ขอร้องล่ะ ปล่อยข้าไปเถิด ข้าเป็นบุตรของเจ้าเมืองเฉินตู ข้า..""โอ๊ย ผู้ใดจะเชื่อเจ้า สภาพตอนพบเจ้าแทบจะไม่มีอะไรอยู่แล้ว นี่หากมิได้แต่งตัวให้เจ้าคงไม่งดงามเช่นนี้หรอก หึ มานี่!! มารับแขก""ไม่นะ ได้โปรด"ประตูด้านหน้าถูกเปิดออกพร้อมกับผู้คุมหอคณิกาที่ลากสตรีคนหนึ่งมาด้วยพร้อมกับผู้คุมอีกสองคนที่ยืนคุมตัวนางเอาไว้"นี่อะไรกัน""นายท่านเจ้าคะ ขออภัยที่ให้ท่านรอนาน นางเป็นเด็กใหม่ที่เราพึ่งรับมาวันนี้เจ้าค่ะ""ข้า...""ท่านอ๋อง แม่นางผู้นี้คือบุตรของเจ้าเมืองเฉินตูคนเก่าที่พึ่งถูกฆ่าไปพ่ะย่ะค่ะ""เช่นนั้น...ขอบใจ จงหมิง มอบรางว
หอเซียงเฟย"จงหมิง มีความเคลื่อนไหวหรือไม่""ยังเลยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องหรือว่าสายข่าวของเราจะผิดพลาด""รออีกหน่อย"สุราในเหยือกถูกเทลงจอกแล้วจอกเล่า แต่บุคคลที่เฝ้ารอของท่านอ๋องชิงเย่หานก็ยังไม่ปรากฏตัว โจรชั่วที่ก่อคดีฆาตกรรมต่อเนื่องในเมืองเฉินตูที่เขาพึ่งมารับหน้าที่ปกครองดูแลแทนเสด็จพ่อนั้นตอนนี้ยังไม่ปลอดภัย หอคณิกาแห่งนี้เป็นที่ที่น่าสงสัยและสายข่าวของเขาแจ้งว่าพวกมันจะนัดพบกันที่นี่คืนนี้"ปล่อยข้านะ ข้าบอกให้ปล่อย""แม่หนู หากเจ้ายังไม่เงียบข้าจะตบปากเจ้า""ขอร้องล่ะ ปล่อยข้าไปเถิด ข้าเป็นบุตรของเจ้าเมืองเฉินตู ข้า..""โอ๊ย ผู้ใดจะเชื่อเจ้า สภาพตอนพบเจ้าแทบจะไม่มีอะไรอยู่แล้ว นี่หากมิได้แต่งตัวให้เจ้าคงไม่งดงามเช่นนี้หรอก หึ มานี่!! มารับแขก""ไม่นะ ได้โปรด"ประตูด้านหน้าถูกเปิดออกพร้อมกับผู้คุมหอคณิกาที่ลากสตรีคนหนึ่งมาด้วยพร้อมกับผู้คุมอีกสองคนที่ยืนคุมตัวนางเอาไว้"นี่อะไรกัน""นายท่านเจ้าคะ ขออภัยที่ให้ท่านรอนาน นางเป็นเด็กใหม่ที่เราพึ่งรับมาวันนี้เจ้าค่ะ""ข้า...""ท่านอ๋อง แม่นางผู้นี้คือบุตรของเจ้าเมืองเฉินตูคนเก่าที่พึ่งถูกฆ่าไปพ่ะย่ะค่ะ""เช่นนั้น...ขอบใจ จงหมิง มอบรางว...
Comments