บททั้งหมดของ คณิกาที่รักของชิงอ๋อง: บทที่ 1 - บทที่ 4

"คุณชาย อ๊ะ อื้อ...""แคว๊ก!!"ชุดบางนั้นถูกกระชากออกในทีเดียว ภายใต้ชุดนั้นงดงามยิ่งกว่าที่เขาคาดคิดเอาไว้ ทั้งขาวและเนียนน่าสัมผัสไปเสียหมด อกอวบนุ่มที่ซ่อนรูปตรงหน้ามันใหญ่โตมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้เสียอีก ไหนจะยอดถันสีชมพูสดที่เพียงเห็นก็อยากจะครอบครองนั่นอีก ไม่นานลิ้นหนาก็ก้มลงจัดการมันอย่างหิวโหย ว่านชิงดิ้นเร่าอยู่ในอ้อมแขนของเขา นางรู้สึกร้อนรุ่มจนต้องการมากขึ้นอย่างไม่รู้ตัว แม้ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่เปลือยกายต่อหน้าผู้อื่นแต่นางกลับอยากให้เขากระชากมันออกไปให้หมดในคราวเดียว"คุณชาย อ๊าา ได้โปรด เร็วเข้าเถิดเจ้าค่ะข้าต้องการท่านเช่นกัน"เสื้อผ้าทั้งคู่ถูกสลัดทิ้งโดยเร็ว สงครามกำลังจะเริ่มขึ้นเมื่อร่างหนาประกบลงไปพร้อมกับส่งลิ้นเข้าไปยังปากของนาง ลิ้นที่ตวัดกันไปมาทำให้อารมณ์ทั้งคู่กระเจิดกระเจิง เรือนร่างของนางเหตุใดจึงงดงามเช่นนี้ ทั้งขาวเนียนจนอยากทำให้เป็นริ้วรอยด้วยมือและปากของเขา นางเป็นของเขาแล้ว เป็นของเขาผู้เดียว เมื่อเริ่มลงมือ เสียงครางนั้นทำเอาเขาได้ใจเมื่อนางเริ่มตอบโต้เขา มือเรียวนั้นจับศีรษะเขาแน่นเมื่อเขาระดมรัวลิ้นลงไปที่กลีบดอกไม้ใจกลางลำตัวพร้อมกับโลมเลียน

“อ๊าา..เดี๋ยวก่อน… เพคะ ท่านอ๋อง”เขาไม่อาจรั้งรอต่อไปได้อีกแล้ว เพียงแค่เห็นองครักษ์ประจำตัวเขามองนางอย่างตกตะลึงเขาก็แทบจะทนไม่ได้ที่จะพานางเข้ามาลงโทษเช่นนี้ มันไม่ใช่ความผิดนางที่งดงามเกินไป แต่เป็นเพราะเขาหวง เขาไม่อยากให้ผู้ใดมองนางเช่นนั้น นี่ขนาดคนข้างกายเขาเองยังเป็นเช่นนี้ แล้วบุรุษอื่นเล่า “อาาา..ว่านชิง ข้าจะไม่มีทางให้เจ้าจากไป ว่านชิง”“ท่านอ๋อง…ท่านอ๋อง….อ๊าา…อ๊าาา!!!”ว่านชิงทนไม่ไหว เพียงแค่คำว่าจะไม่ปล่อยนางไป นางก็รู้สึกตื่นเต้น ดีใจอย่างบอกไม่ถูกจนกลั้นความรู้สึกเอาไว้ไม่ได้ เขายังคงกระแทกเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ว่านชิงเองเริ่มรู้จังหวะของเขาและเริ่มตอบสนองเขาได้แล้ว นางเรียนรู้ไวและอยากจะให้เขาไม่หลงลืมนางเช่นกัน “ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันเองเพคะ”“ว่านชิง นี่เจ้า…อาา..เดี๋ยวก่อน ข้าจะไม่ไหว ว่านชิง เจ้าอย่า..อาาา…”มือของนางบีบไปที่หน้าอกกว้างอย่างจงใจยั่วเขาเอวนางส่ายไปมาเป็นจังหวะจนเกิดเสียงดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องของทั้งคู่ ไม่นานน้ำรักของท่านอ๋องก็พุ่งออกมาจังหวะที่นางกระแทกจนมันหลุดโดยไม่รู้ตัว“ข้านึกแล้วเชียว เจ้าต้องฝึกอีกสักพัก ไปเถอะ ไปล้างตัวกัน”เขาอุ้มร่า