คณิกาที่รักของชิงอ๋อง의 모든 챕터: 챕터 21 - 챕터 30

จวนพักหลินเนี่ยเฟย“เรียกคนที่เกี่ยวข้องเข้ามาให้หมด”“พ่ะย่ะค่ะ”ทั้งคู่เร่งเข้าไปดูอาการของหลินเนี่ยเฟยที่อยู่บนเตียงโดยมีผ้าม่านคลุมโดยรอบ สาวใช้รีบวิ่งออกมาถวายความเคารพพร้อมกับแจ้งอาการ“หมอหลวงเล่า กลับไปหมดแล้วงั้นหรือ”“ทูลท่านอ๋อง ท่านหมอ…ถูกคุณหนูไล่กลับไปหมดเลยเพคะ”“ไล่!! นางไม่อยากหายหรืออย่างไร”“ให้หม่อมฉันเข้าไปดูเองเถิดเพคะ”“อืม เจ้าไปเถอะ”“เจ้าเป็นสาวใช้ประจำตัวของคุณหนูหลินใช่หรือไม่”“เจ้าค่ะ ข้าคอยดูแลคุณหนูตั้งแต่เด็ก ข้าเติบโตมาพร้อมกับคุณหนูเจ้าค่ะ”“ดีแล้ว เจ้าตามข้าเข้ามาเถอะข้ามีเรื่องจะถามเจ้า”ว่านชิงพาสาวใช้เดินเข้าไปที่เตียงของหลินเนี่ยเฟย ซึ่งตอนนี้นางนอนหายใจเสียงดังและมีผื่นขึ้นเต็มใบหน้าและลำตัว“คุณหนูหลิน”“เจ้า!!…เหตุใดจึงเป็นเจ้า”“คุณหนูเจ้าคะ แม่นางมากับท่านอ๋องเพื่อดูอาการท่านเจ้าค่ะ”“หึ มาดูอาการหรือมาสมน้ำหน้าข้ากันแน่ แฮ่ก แฮก…”“คุณหนูเจ้าคะอย่าพึ่งพูดเลยนะเจ้าคะ…”“คุณหนูหลิน ท่านแพ้สิ่งใดเป็นพิเศษหรือไม่”“เจ้ามาถามข้าทำไม เจ้าต้องการอะไรเจ้าเป็นหมองั้นหรือ”“ข้าพอจะมีความรู้เล็กน้อย อาจจะพอช่วยท่านได้เพียงแต่ว่าท่านจะต้องให้ความร่วมม

“ว่านชิง เจ้าไม่รู้จริงๆหรือ หรือเจ้าแกล้งทำเป็นไม่เห็นว่าความรู้สึกของข้าที่มีต่อเจ้าเป็นอย่างไร”“ขอบคุณในความรู้สึกของใต้เท้ามู่ที่มีให้ข้า แต่หัวใจข้ามีเจ้าของแล้ว เช่นนั้นเรื่องนี้ย่อมเป็นไปไม่ได้เจ้าค่ะ”“แต่เจ้าต้องยอมรับความจริง ว่านชิงท่านอ๋องเป็นคนที่อันตรายกว่าที่เจ้าคิด เขาโหดเหี้ยมเกินกว่าที่เจ้าเข้าใจ โจรที่ฆ่าล้างบางเจ้าเมืองคนเก่าเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่เขากลับเลือกฆ่าโจรพวกนั้นให้สิ้นซากเพื่อหลีกหนีความผิด”“ท่านว่าอย่างไรนะ เรื่องโจรนี่เกี่ยวอะไรกับท่านอ๋อง”“จะไม่เกี่ยวข้องได้เช่นไร เข้าจับโจรได้ยังไม่ทันได้ไต่สวนความผิดก็ฆ่าทิ้ง ทำราวกับว่าต้องการปกปิดความผิดบางอย่าง”“ความผิดที่ท่านพูดหมายถึงเรื่องอะไร ท่านอ๋องทำสิ่งใดล้วนเปิดเผยตรงไปตรงมาอยู่เสมอ มีสิ่งใดที่ต้องปกปิด”“เจ้ารู้จักเขาแค่มุมเดียวสินะ ทั่วทั้งเมืองหลวงต่างก็รู้ ท่านอ๋องชิงผู้นี้ทั้งเสเพลทั้งไม่เอาความ เรื่องสุราและสตรีมีไม่ขาด ฮ่องเต้หมดทางเยียวยาจึงส่งเขามาที่เฉินตูเพื่อสืบคดี ใครจะคิดว่าเขาจะสุกเอาเผากิน จับโจรกลุ่มหนึ่งมาแล้วฆ่าทิ้งแล้วจบคดีของเจ้าเมืองคนเก่าง่ายๆโดยไม่ไต่สวนก็ปิดคดีไปอย่างรวดเร็

“พระองค์ตรัสเช่นนี้ หม่อมฉันยิ่งนอนไม่หลับ”“ข้าไม่บอกเจ้าหรอก แต่หากว่าเจ้านอนไม่หลับข้าอาจจะช่วยเจ้าได้นะ”“ไม่เพคะ หม่อมฉันจะนอนแล้ว ขยับออกไปเลย”“เรื่องอะไร ไม่ได้นอนกอดเจ้าเสียหลายคืน มีหรือจะปล่อยเจ้าไป กอดหน่อยน่า อย่าดิ้นสิ หากมังกรน้อยข้าตื่นขึ้นมาอีกเจ้าต้องเป็นคนรับผิดชอบนะ”“มันยังมีแรงตื่นอีกหรือเพคะ”ว่านชิงหันไปค้อนให้กับท่านอ๋องที่กกกอดนางเอาไว้แน่น นางพูดเรื่องจริง กว่าที่เขาจะยอมให้นางได้อาบน้ำก็ใช้เวลาอยู่นาน ทั้งโต๊ะทำงานที่กระจัดกระจายและกระจกในห้องแต่งตัว และในห้องอาบน้ำนั่น นางรับศึกเขาอยู่นานกว่าจะได้พัก ตอนนี้หากยังไม่นอนและหาเรื่องจนเจ้ามังกรที่นอนหลับไปแล้วตื่นขึ้น มีหวังพรุ่งนี้นางคงลุกไม่ขึ้นแน่ๆวันรุ่งขึ้น“เนี่ยเฟย หน้าเจ้ากลับมาเหมือนเดิมแล้ว ยินดีด้วยๆ”“มันไม่ใช่ดีขึ้นธรรมดา เจ้าดูนี่ มันทั้งเนียนขึ้นแล้วก็รู้สึกว่ามันขาวขึ้นมาด้วย ว่านชิงเจ้ายอดไปเลย ข้าเหมือนได้เกิดใหม่เลยทีเดียว ขอบคุณเจ้ามากเลย อาเวินดูสิ ข้าสวยหรือไม่”“สวยเจ้าค่ะคุณหนู”“นี่ว่านชิง อีกไม่กี่วันท่านพ่อก็จะมาถึงเฉินตูแล้วนะ เจ้าน่ะเตรียมตัวหรือยัง”ว่านชิงหันมาถามเนี่ยเฟยด้วยควา

ท่านมหาเสนาบดีหันไปมองเนี่ยเฟยที่ถามเขาด้วยรอยยิ้ม เขาไม่รู้ว่าจะตอบเช่นไรเพราะคิดว่าหลินเนี่ยเฟยรักท่านอ๋องมาก่อนหน้านี้ เหตุใดมาตอนนี้จึงถามเรื่องนี้ให้พี่สาวหมาดของตนเองได้ด้วยหน้าตาดีใจถึงเพียงนี้“เอ่อ แล้วเจ้า…”“ข้าไม่ได้รักเขาเช่นนั้นเจ้าค่ะ ท่านพ่ออย่าเข้าใจข้าผิดนะ พี่ว่านชิงกับพี่เย่หานเขารักกันและเหมาะสมกันมากกว่าข้า และตอนนี้นางก็เป็นพี่สาวข้าแล้วเช่นนั้นเรื่องของพวกเขาก็ไม่น่ามีปัญหาใช่หรือไม่เจ้าคะ”“ใช่แน่นอน อันที่จริงแล้ว…ท่านอ๋อง กระหม่อมมีราชโองการของฝ่าบาทมามอบให้พระองค์ด้วยเช่นกัน เพียงแต่ยังไม่อยากมอบตอนก่อนหน้านี้”หลินอี้เสิ่นหยิบราชโองการฉลับสีทองผูกด้ายสีแดงออกมายื่นให้ท่านอ๋องพร้อมรอยยิ้ม“เสด็จพ่อ….”“ราชโองการประทานสมรสพ่ะย่ะค่ะ”“ขอบพระทัยเสด็จพ่อ”“พี่ว่านชิงท่านได้ยินหรือไม่ ฝ่าบาทรับรู้เรื่องของพวกท่านพระองค์ประทานสมรสมาแล้วด้วย”“ท่านพ่อ…นี่คือ…”“ว่านชิง ฝ่าบาทรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับพี่เหิงและสกุลหยงของเจ้าและรับรู้ว่าเจ้าคือผู้ใด เจ้าคิดว่าท่านอ๋องจะไม่เคยรายงานเรื่องนี้แก่ฝ่าบาทเลยงั้นหรือ ตอนนี้เจ้ามีข้าเป็นบิดา เป็นมหาเสนาบดีฝ่ายขวาของฝ่าบาท มีท

ทั้งงานหันไปมองผู้ที่เดินเข้ามาในห้องโถง นางมาพร้อมกับสมุดบัญชีเล่มหนึ่งในมือ มู่เสียนอี่ยิ้มออกมาด้วยความพอใจเมื่อหยงว่านชิงยืนอยู่กลางห้องโถง“นี่เจ้า!! มาที่นี่ได้เช่นไร ข้าไม่ต้อนรับสตรีคณิกาเช่นเจ้า เด็กๆ ลากนางออกไป”“ช้าก่อนใต้เท้าเหมิน นางเป็นคนของสำนักบัญชีของข้า ให้ข้าสอบถามนางก่อนว่านางมาที่นี่ด้วยธุระอันใด”ว่านชิงหันมามองหน้ามู่เสียนอี่พร้อมกับยกสมุดบัญชีเล่มนั้นขึ้นมา “ข้ามาที่นี่เพราะสิ่งนี้”“เจ้าพูดเรื่องอะไร อย่ามาพูดจาเหลวไหลที่นี่”“ท่านอ๋องทราบดีว่าข้า….กำลังพูดเรื่องอะไร”“ว่านชิง นี่เจ้ากำลังพูดสิ่งใดอยู่อย่างนั้นหรือ”ท่านอ๋องถามเสียงเรียบๆพร้อมกับมองว่านชิงและสมุดบัญชีในมือที่นางถือมาด้วย“ท่านอ๋อง ในนี้เป็นรายงานบัญชีที่ถูกยักยอกออกจากกรมคลังและรวบรวมหลักฐานการใช้เงินผิดกฎหมาย ปลอมแปลงตราสารและแอบอ้างฝ่าบาทเพื่อทำการค้าผิดกฎหมาย”“บังอาจ!! ว่านชิง เจ้ากล้าใส่ร้ายท่านอ๋องงั้นหรือ ข้าเป็นขุนนางของฝ่าบาท ย่อมเป็นขุนนางของท่านอ๋องด้วย บัญชีนี่ต้องเป็นของปลอม ข้าอยู่ทำงานที่นี่มานาน ตรวจสอบการเข้าออกของเงินอย่างละเอียดถี่ถ้วน ท่านอ๋องไม่เคยทำเรื่องชั่วช้าเช่นนี้