เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0583
บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0584
เหอหย่งถึงกับรู้สึกว่าสมองของเขาส่งเสียงหึ่งๆ วันนี้ตนทําเวรกรรมอะไรไว้กันแน่ ถึงได้ออกมาฟ้องตนทีละคนสองคนแต่วันนี้เขาทําเวรกรรมที่ไหนกัน เขาทําเวรกรรมตั้งแต่เมื่อก่อน ทําเวรกรรมมาตลอดต่างหากเขาได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของทุกคนในราชสํานักอย่างชัดเจน“คิดไม่ถึงว่าวันนี้สองคนนี้จะมาฟ้องราชเลขาเหอ ดูท่าวันนี้เขาต้องตายแน่แล้ว”“เหอหย่งคนนี้เจ้าสมบัติธรรมดาแต่กลับเป็นขุนนางขั้นหนึ่ง แต่ความจริงแล้วเขาพึ่งพาอาศัยจวนอันกั๋วกง เขายังกล้าทําร้ายเจ้าหนูเผยอีก”......คนที่ในสมองมีเสียงหึ่งๆ เหมือนกัน ยังมีฮ่องเต้ฉู่เขารู้ว่าเหอหย่งคนนี้ไม่ถือว่าเป็นคนที่มีความสามารถอะไร แต่ยังไงก็ดํารงตําแหน่งราชเลขากรมแรงงานมาหลายปี แม้ว่าจะไม่ได้ประสบความสําเร็จอะไรมากนัก แต่ก็ไม่มีความผิดพลาดอะไรดังนั้นฮ่องเต้ต้าฉู่จึงไม่เคยมีความคิดที่จะเปลี่ยนคนแต่ตอนนี้ถ้าสิ่งที่เหออวิ๋นเหยาพูดเป็นความจริง เกรงว่าคนคนนี้จะรักษาไว้ไม่ได้เมื่อเห็นเหล่าขุนนางที่กําลังวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่ด้านล่าง ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “พอแล้ว”จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและมองไปที่ทิศทางขององค์รัชทายาท "องค์ร
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0585
พูดจบก็มองไปทางนางโจวอย่างอ่อนโยน “เจ้าวางใจเถิด หากเหอหย่งมีความผิดจริง ข้าจะไม่ละเว้นเขาแน่นอน”เขาหันไปสั่งให้เมิ่งเฉวียนเต๋อไปพาเหออวิ๋นเหยาและฮูหยินกว่างฉินโหวมานางโจวออกจากประตูใหญ่ของห้องทรงอักษร ถูกดวงอาทิตย์ส่องตรงจากด้านนอก รู้สึกถึงแสงสว่างวาบในชั่วพริบตาฝีเท้าก็เลื่อนลอยแล้วองค์รัชทายาทกลับยื่นมือเข้าไปประคองนาง “แม่นางโจวขอแสดงความเสียใจด้วย เสด็จพ่อจะให้คําอธิบายแก่เจ้าอย่างแน่นอน”นางโจวมองย้อนแสงไปยังองค์รัชทายาท แต่กลับมองไม่ชัดช่วงเวลานี้อยู่ในจวนอันกั๋วกง นางแทบไม่เคยออกไปไหน วันๆ เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องนั้น คิดแต่จะแก้แค้นให้ลูกสาวของตนเองนางโจวพยักหน้า ย่อกายให้องค์รัชทายาท แล้วตามจงผิงออกไปข้างนอกตอนนี้ในราชสํานัก เหอหย่งกําลังจ้องมองเหออวี่เหยาที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าอย่างเอาเป็นเอาตายนึกไม่ถึงว่าลูกสาวคนนี้ของตัวเอง ลูกสาวที่"ดี" ที่ตัวเองเลี้ยงมาหลายปี กลับเตรียมทําลายตัวเองคาดไม่ถึงว่านางจะเอาเรื่องเมื่อหลายปีก่อนมาฟ้องตัวเอง สิ่งที่เขาทุ่มเทให้กับนางมาหลายปี เสียแรงเปล่าจริงๆ เลี้ยงคนเนรคุณมาจริงๆ แต่จ้องไปจ้องมา เหอหย่งกลับไม่กล้าขยับตัวแม้
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0586
แม้แต่ลู่ซิงหว่านก็นั่งตัวตรง รอให้จิ่นซินพูดต่อเมื่อเห็นท่าทางกระสับกระส่ายของจิ่นซิน ฉยงหัวรีบก้าวเข้าไปส่งชาถ้วยหนึ่งให้นาง ช่วยลูบหลังให้นางดวงตาของนางเต็มไปด้วยความกังวลลู่ซิงหว่านอดหัวเราะคิกคักไม่ได้[ท่านแม่ดูสิ ข้าบอกแล้วว่าพี่ฉยงหัวเป็นคนที่ชอบนินทาเหมือนท่าน]“เมื่อกี้พระสนมได้ยินเสียงกลองจากข้างนอกไม่ใช่หรือเพคะ? “บ่าวไปถามแล้ว มีคนตีกลองร้องทุกข์เพคะ”“ตีกลองร้องทุกข์?” ซ่งชิงเหยียนสงสัยจริงๆ นางเข้าวังมาหลายปีแล้ว เหมือนไม่เคยได้ยินเสียงกลองนี้มาก่อนเลยจิ่นซินพยักหน้า พูดต่อ “ว่ากันว่าเป็นนางโจว ฮูหยินของใต้เท้าหลิน ราชเลขาแห่งกรมขุนนางฟ้องลูกสาวของราชเลขากรมแรงงานว่าบงการให้ฆ่าลูกสาวของนาง”“ต่อมา ลูกสาวของเหอหย่งคนนั้นก็ตีกลองร้องทุกข์ บอกว่าจะฟ้องเหอหย่งด้วย บอกว่า...” พูดถึงตรงนี้ จิ่นซินก็กลืนน้ำลายลงคออย่างหนัก “บอกว่าเหอหย่งร่วมมือกับนางหลิน ฆ่ามารดาของนาง”“ได้ยินว่ายังถือฎีกาที่ผู้เฒ่าอันกั๋วจงเคยเขียนไว้อีกฉบับหนึ่ง”“แม้แต่ฮูหยินกว่างฉินโหวยังออกมาเป็นพยานแล้ว”จิ่นซินพูดจบ ภายในห้องก็เงียบกริบแม้แต่เข็มในมือของซ่งชิงเหยียนก็จับไม่มั่นและตกลงบน
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0587
เหออวี่เหยาและฮูหยินกว่างฉินโหวสองคนอยู่ในห้องทรงอักษรเป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วยามฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ได้ทําความเข้าใจเรื่องนี้อย่างชัดเจนแล้วในช่วงเวลานี้ เมิ่งฉวนเต๋อได้วิ่งทั้งภายในและภายนอกหลายครั้งเช่นเดียวกับนางโจว เหออวี่เหยาและสองคนยังคงมอบให้องค์รัชทายาทจัดการดูแล ตอนนี้คนเหล่านี้ล้วนเป็นบุคคลสําคัญ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้พวกนางถูกลอบทําร้ายก่อนที่เรื่องจะเปิดเผยออกมา การมอบให้องค์รัชทายาทปลอดภัยที่สุดฮ่องเต้ต้าฉู่เชื่อใจองค์รัชทายาทมาโดยตลอดในที่สุด หลังจากห้องทรงอักษรเงียบลง ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงเอ่ยปากถามความหมายขององค์รัชทายาท“ตามที่กระหม่อมเห็น สิ่งที่เหออวี่เหยาพูดนั้นผสมปนเปกันจริงเท็จ” รัชทายาทกุมหมัดคารวะ เผชิญหน้ากับฮ่องเต้ต้าฉู่“ดูท่าทางของนางโจว คงไม่รู้ว่าเรื่องที่เหออวี่เหยาพูดนั้นมีอยู่จริง”“แต่เหออวี่เหยา ต้องรู้แน่ว่าวันนี้ตระกูลโจวจะเข้าวัง” เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัยของพระบิดา เขาจึงจําเป็นต้องพูดอะไรบางอย่างออกไป“แต่ไม่ว่าอย่างไร สิ่งที่เหออวี่เหยาพูดและสิ่งที่เหอหย่งทํา กระหม่อมกลับคิดว่าเป็นเรื่องจริง”“ไม่ว่านางจะใช้วิธีการใด ก็เพื่อแก้แค้นให้ท่านแม่ขอ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0588
“เหอหย่ง หลินเหอเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่พูดถึงตรงนี้ก็หยุดชะงัก แล้วเคาะโต๊ะตรงหน้าเบาๆ “พ่ะย่ะค่ะ”“พ่ะย่ะค่ะ”ทั้งสองรีบโขกหัวลงไป แต่หมอบอยู่กับพื้น ไม่กล้าลุกขึ้น“พวกท่านวางใจเถิด เราก็ไม่ใช่ทรราชเช่นนั้น ในเมื่อเรื่องนี้มีคนฟ้อง เราก็ต้องตรวจสอบ แต่หากเรื่องนี้เป็นจริงดังที่พวกนางพูด เราก็จะดําเนินการด้วยความยุติธรรม”แม้ว่าฮ่องเต้ต้าฉู่จะพูดเช่นนี้ แต่น้ำเสียงก็ไม่ถือว่าดีพูดจบก็หันไปมององค์ชายรอง “จิ่นหยู เรื่องนี้เจ้าเป็นคนจัดการเอง”แต่นึกไม่ถึงว่าองค์ชายรองกลับออกมาปฏิเสธ “เสด็จพ่อ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับน้องสาม กระหม่อมจัดการเรื่องนี้เอง ไม่เหมาะสมจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับคิดไม่ถึงว่าองค์ชายรองจะปฏิเสธ จึงอดไม่ได้ที่จะอึ้งไปเมิ่งเฉวียนเต๋ออดปาดเหงื่อแทนองค์ชายรองไม่ได้ องค์ชายรองกล้าไม่เชื่อฟังฝ่าบาทต่อหน้าธารกํานัล เกรงว่าฝ่าบาทจะทรงกริ้วอีกแล้ว“คําพูดของจิ่นหยูถูกต้องยิ่งนัก” รัชทายาทยืนขึ้นและประสานมือ “กระหม่อมคิดว่าใต้เท้าหรง หัวหน้าผู้ตรวจการแผ่นดินและใต้เท้าเสิ่น ผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ร่วมกันพิจารณาคดีนี้ เหมาะสมที่สุดพ่ะย่ะค่ะ”หน้าผากของเมิ่งเฉวียน
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0589
เมื่อเห็นใต้เท้าศาลาว่าการที่ใบหน้าถูกแดดเผาจนแดง องค์ชายรองก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาจริงสินะ เมื่อครู่ตอนที่นางโจวขึ้นตําหนัก เสด็จพ่อเคยส่งคนไปเชิญใต้เท้าจ้าวที่จวนศาลาว่าการมาแต่ต่อมาเหออวี่เหยาเข้าไปในตําหนักอีกครั้ง เรื่องราวก็ใหญ่โตขึ้น เสด็จพ่อกลับลืมใต้เท้าจ้าวไปเลยรัชทายาทเองก็พยายามกดมุมปากที่ยกขึ้นของตนเองลง “ที่แท้ก็เป็นใต้เท้าจ้าว วันนี้รบกวนใต้เท้าจ้าวแล้ว”“เดิมเสด็จพ่อมีเรื่องจะถาม แต่ภายหลังได้รับคําตอบจากที่อื่นแล้ว ก็ไม่จําเป็นต้องรบกวนใต้เท้าจ้าวแล้ว”ใต้เท้าจ้าวชะงัก กลืนน้ำลายลงคอ “พระองค์เกรงใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ ในเมื่อฝ่าบาทไม่ต้องการกระหม่อมแล้ว กระหม่อมก็ขอตัวก่อนพ่ะย่ะค่ะ”หันหน้ากลับไป แต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความคับข้องใจดังนั้นฝ่าบาทเรียกเขามาแล้วก็ลืมเขาไปเลยว่างั้นเถอะโชคดีที่คําพูดขององค์รัชทายาทนั้นไพเราะมาก แต่รอยยิ้มขององค์ชายรองก็ได้อธิบายความจริงไปแล้วทางด้านซ่งชิงเหยียนและลู่ซิงหว่าน ในที่สุดก็ได้รู้ความจริงของเรื่องนี้แล้วฮ่องเต้ต้าฉู่มาแล้ว[เสด็จพ่อ เสด็จพ่อรีบเล่ามา เกิดอะไรขึ้นกันแน่?][จิ่นซินสอบถามไปสอบถามมา ก็แค่ได้ข่าวว่ามี
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0590
ทันใดนั้น เสียงเล็กๆ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในห้องลู่ซิงหว่านรีบปิดปากตัวเอง[แม่เจ้า เสียงเมื่อกี้คือเสียงอะไร เป็นเสียงของข้าเหรอ? เสียงแปลกๆ แบบนี้เนี่ยนะ]เดิมทีซ่งชิงเหยียนก็สงสัยเช่นกัน แต่หลังจากได้ฟังเสียงในใจของลู่ซิงหว่านแล้ว ก็แน่ใจแล้วนางรีบลุกขึ้นและนั่งยองๆ ต่อหน้าลู่ซิงหว่าน มองนางด้วยความประหลาดใจ “หวานหว่าน?”นางเงยหน้าขึ้นมองฮ่องเต้ต้าฉู่อีกครั้งเมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่ก็มองมาด้วยสีหน้าประหลาดใจเช่นกัน “หวานหว่านเรียกท่านแม่เป็นแล้วหรือ?”ลู่ซิงหว่านเงยหน้ามองซ่งชิงเหยียน แล้วก็มองฮ่องเต้ต้าฉู่ แล้วหันหลังวิ่งออกไปฮ่องเต้ต้าฉู่ที่ลุกขึ้นแล้วในเวลานี้ กลับดึงมือของซ่งชิงเหยียนขึ้นมา พูดเสียงเบาว่า “ผ่านไปเกือบหนึ่งปีแล้วหรือเนี่ย ไม่รู้ตัวเลย”ใช่ เกือบหนึ่งปีแล้วในปีนี้ ด้วยความช่วยเหลือของหวานหว่าน ฮ่องเต้ต้าฉู่สามารถหลีกเลี่ยงวิกฤตการณ์มากมายได้คิดถึงตรงนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาอย่างกะทันหัน แล้วหันไปมองซ่งชิงเหยียน “เรื่องของซิงอวี้ เจ้าคิดว่าอย่างไร”ซ่งชิงเหยียนหันไปมองฮ่องเต้ฉู่ด้วยความประหลาดใจกลับหัวเราะออกมาเบาๆ “ฝ่าบาททรงหม
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0591
[นางเป็นคนที่รู้วิธีการประจบซะขนาดนั้น ไม่ควรเอาอกเอาใจพระสนมหลานเฟย ให้พระสนมหลานเฟยจัดงานแต่งงานที่ดีให้นางหรือ?]เมื่อกี้ลู่ซิงหว่านวิ่งออกไปเพราะรู้สึกอับอายขายหน้า ตอนนี้กลับวิ่งกลับมาอย่างดีอกดีใจกำลังพึมพําเบาๆ ยืนพิงประตูอยู่ซ่งชิงเหยียนรีบก้าวออกไปอุ้มนางเข้ามา “ข้างนอกร้อน รีบเข้ามาเร็ว”เรื่องขององค์หญิงสาม ยังคงต้องรอให้ผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ได้ข้อสรุปในเรื่องนี้ก่อน จึงจะสามารถตัดสินใจได้แม้ว่าจะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตน แต่หากเรื่องเลวร้ายเช่นนี้เกี่ยวข้องกับนางจริง เขาย่อมไม่ปล่อยนางไว้แน่หลังจากฮ่องเต้ต้าฉู่เสวยพระกระยาหารกลางวันที่ตําหนักชิงอวิ๋นแล้ว ก็กลับไปพักผ่อนที่ตําหนักจิ่นซิ่วกลับเป็นเสิ่นหนิง ที่นานๆ ทีจะไปที่ตำหนักหลงเซิงสักครั้งแต่กลับมาพร้อมกับกล่องอาหารเนื่องจากเรื่องที่อวิ๋นผิงวางยาพิษก่อนหน้านี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ยังคงไม่พอใจเสิ่นหนิง ดังนั้นของทุกอย่างที่วังจิ่นซิ่วเอามา เขาไม่มีทางนําเข้าไปเด็ดขาดแต่เสิ่นหนิงก็ไม่สนใจ เรื่องนี้ไม่ใช่จุดประสงค์ของนางอยู่แล้วเสิ่นหนิงยิ้มร่าเดินไปข้างหน้า บีบไหล่ให้ฮ่องเต้ต้าฉู่ เอ่ยเสียงเบาว่า “ตั้งแต่เป็น
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0598
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0597
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0596
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0595
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0594
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0593
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0592
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0591
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0590
