All Chapters of เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน: Chapter 421 - Chapter 430

หลังจากฮ่องเต้ต้าฉู่จากไปแล้ว ซ่งชิงเหยียนก็เรียกเหมยอิ่งมา และถามเรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอกในวันนี้อย่างละเอียด“องค์ชายสามไปที่จวนตระกูลกัวอีกแล้วหรือ?” ซ่งชิงเหยียนถามอย่างประหลาดใจหลังจากฟังจบคําพูดก่อนหน้านี้ไม่แตกต่างจากรายงานของเมิ่งเฉวียนเต๋อมากนัก แต่ข้อหลังนี้เป็นสิ่งที่ซ่งชิงเหยียนคาดไม่ถึงจริงๆ“ใช่ องค์ชายสามอยู่ในจวนตระกูลกัวไม่ถึงหนึ่งถ้วยชาก็ออกมาแล้ว ข้าน้อยไม่วางใจ จ้องมองอีกครู่หนึ่ง รอจนฟ้ามืดลง ผู้ติดตามข้างกายของกัวผิงในวันธรรมดาก็เข้ามาในวังแล้ว” ส่วนจะทําอะไรนั้น ตั้งแต่เข้าวังฉางชิวมา เหมยอิ่งก็ไม่แน่ใจแล้วซ่งชิงเหยียนเงียบไปนาน ในที่สุดก็โบกมือให้เหมยอิ่งออกไป จากนั้นก็หันไปสั่งจิ่นซินที่อยู่ข้าง ๆ ว่า “เจ้าไปเรียกฉยงหัวมา”แม้ว่าจะดึกมากแล้ว แต่ฉยงหัวก็มาอยู่ข้างซ่งชิงเหยียนโดยไม่บ่นสักคํา“รบกวนแม่นางฉยงหัวกลางดึกแล้ว” ซ่งชิงเหยียนวางใจไม่ลงจริงๆ “ข้ามีเรื่องหนึ่งจะขอให้แม่นางฉยงหัวช่วย”“พระสนมแค่พูดก็พอ” ฉบงหัวตอบสนองคําขอของซ่งชิงเหยียนเสมอได้พบเจ้านายที่ดีเช่นนี้ในเมืองหลวง นับเป็นความโชคดีของนางแล้ว“พรุ่งนี้แม่ของข้าจะไปไว้อาลัยหลินอินที่จวนต

กลับทําให้องค์ชายสามที่อยู่ข้างหลังตะลึงงันอยู่กับที่นึกไม่ถึงว่าเสด็จแม่จะเก็บคนไว้ให้ตัวเอง หรืออยู่ในมือของไป๋จื้อ?เมื่อก่อนเห็นเสด็จแม่ควรให้ความสําคัญกับไป๋เวยมากกว่าวันรุ่งขึ้น องค์ชายสามก็ส่งคนไปขอคนจากวังหลังของฮ่องเต้ ตามที่คาดไว้ ฝ่ายกิจการภายในได้ส่งขันทีสองคนชื่อหยวนฝูและอีกคนชื่อกว่างเฉียนมาจริง ๆพอสองคนนั้นเห็นองค์ชายสาม ก็ทําความเคารพอย่างนอบน้อมต่อเจ้านายกลับทําให้องค์ชายสามเชื่อคําพูดของป๋ายจื่อมากขึ้นแต่ไม่กี่วันต่อมา องค์ชายสามก็พบว่า ขันทีน้อยสองคนนี้สะดวกกว่าขันทีคนนั้นอีกทั้งพวกเขาทั้งสองคนต่างก็รู้ถึงการดํารงอยู่ของซิ่นเทียนคนนี้“พวกเจ้ารู้จักซิ่นเทียนด้วยหรือ?” องค์ชายสามอดทนอยู่นาน ในที่สุดก็ทนไม่ไหวเอ่ยปากถามออกมาหยวนฝูจัดโต๊ะหนังสือให้องค์ชายสามไปพลาง ตอบคําพูดขององค์ชายสามไปพลาง “คนที่เคยปรนนิบัติอยู่ข้างกายองค์ชายขันทีเจิ้งจงเคยพูดกับพวกเรา”“พวกเราทั้งหมดอยู่ภายใต้การดูแลของขันทีเจิ้งจงและแม่นางป๋ายจื่อ เพียงแต่วันหน้าพวกเราก็จะอยู่ภายใต้การดูแลของพระองค์เท่านั้น”คําพูดของหยวนฝูนั้นแยบยลมาก องค์ชายสามอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาไม่นานขั

“แม่ของเจ้าเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนและกตัญญูมาก” แม่เฒ่าเหอพูดและตัวเองก็ตกอยู่ในความทรงจํา “ภรรยาของข้าสามารถมีลูกสะใภ้อย่างนางได้ในชีวิตนี้ ก็ไม่เสียใจแล้ว”เมื่อเทียบกับนางหลินคนนี้ในภายหลัง แข็งแกร่งกว่าไม่รู้กี่พันเท่าร้อยเท่า“น่าเสียดายที่แม่ของเจ้าดวงไม่ดี ร่างกายก็ไม่แข็งแรง คาดไม่ถึงว่าหลังจากที่พ่อของเจ้าได้เลื่อนตําแหน่งก็เสียชีวิตไปแล้ว”“ถ้าไม่อย่างนั้น ตอนนี้ก็เป็นภรรยาของเสนาบดีที่สง่าผ่าเผย ทั้งครอบครัวก็ปรองดองกัน” แม่เฒ่าเหอพูดถึงตรงนี้ก็ขมวดคิ้วทันที ไม่เหมือนกับนางหลินในตอนนี้ที่ทําหน้าล้างตาหลังจากนั้นแม่เฒ่าเหอไม่ยอมเบียดเบียนคนนั้นต่อหน้าเหออวี่เหยาอีก นางเป็นฮูหยินของบ้านสกุลเหออย่างไรก็ต้องไว้หน้าให้นางบ้างดังนั้นประโยคครึ่งประโยคสุดท้าย แม่เฒ่าเหอจึงไม่ได้พูดออกมา"ท่านยาย หลิน... แม่รู้จักพ่อข้าได้ยังไง?”พอเหออวี่เหยาพูดแบบนี้ออกมา แม่เฒ่าเหอก็รู้ว่าคนที่นางถามคือนางหลิน ไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของตนเองถ้านางถามเกี่ยวกับความคุ้นเคยระหว่างแม่ผู้ให้กําเนิดและพ่อของนางจริง ๆ นางไม่สามารถพูดได้เผยเสียนเป็นบุตรสาวคนเดียวของท่านอันกั๋วกง ตั้งแต่เด็กก็เป็นเด็กท

จากนั้นก็ถอนหายใจเด็กโตแล้ว ในที่สุดก็มาถึงขั้นนี้แล้วเห็นฮูหยินโหวไม่พูดอะไรสักคํา คิดว่านางไม่ยอมบอกความจริงกับตัวเอง เหออวี่เหยาจึงก้มตัวลงโขกหัวอีกครั้ง “ขอให้ฮูหยินเฒ่าบอกเรื่องนี้กับข้า...”เหออวี่เหยาพูดถึงตรงนี้ก็เงยหน้าขึ้นมองฮูหยินโหว น้ำตาไหลอาบแก้ม“เรื่องนี้สําคัญมากสําหรับข้า”คําพูดของเหออวี่เหยาจริงจังมาก ในที่สุดฮูหยินโหวก็เปิดปากพูด “เมื่อก่อนท่านยายของเจ้าเคยกําชับข้าไว้ว่า เมื่อเจ้าโตขึ้น จะไม่มีทางบอกเรื่องนี้แก่เจ้าเด็ดขาด”“แต่ข้ากลับรู้สึกว่า เมื่อลูกโตขึ้น ควรมีสิทธิ์เลือกเองถึงจะถูก”“ในเมื่อวันนี้เจ้าถามข้าถึงที่นี่แล้ว ข้าก็จะบอกเจ้าเอง”“แต่มีเพียงข้อเดียว เจ้าต้องสัญญากับหญิงชราคนนี้ว่า จะทําอะไรโง่ ๆ ไม่ได้เด็ดขาด”“ฮูหยินเฒ่าวางใจเถิด” ได้ยินฮูหยินโหวพูดมาถึงขั้นนี้แล้ว เหออวี่เหยาจะไม่เข้าใจความหมายของมันได้อย่างไร เพียงมองฮูหยินโหวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ต่อให้ตาย ก็ต้องให้พวกนางตาย”เมื่อเห็นเหอยวี่เหยาพูดเช่นนี้ ในใจของฮูหยินโหวก็มีความคิดคร่าว ๆพี่เหยาคงรู้อะไรบางอย่างจึงมาถามตนจึงลุกขึ้น ประคองนางไปที่เก้าอี้ข้างกายตน แล้วค่อยๆ เอ่ยปาก

เมื่อท้องฟ้าใกล้จะมืดแล้ว กว่างเฉียนจึงกลับไปที่ตําหนักฉางชิว“องค์ชาย” กว่างเฉียนยืนต่อหน้าองค์ชายสามอย่างนอบน้อม รอองค์ชายสามสอบถามในใจขององค์ชายสามรู้สึกพึงพอใจกับขันทีน้อยสองคนนี้มาก เขาคิดไม่ถึงว่าเสด็จแม่จะยังมีแผนสํารองเช่นนี้ตนเองจะต้องไม่ทําให้ท่านแม่ผิดหวังอย่างแน่นอนคิดถึงตรงนี้ องค์ชายสามก็เงยหน้ามองกว่างเฉียน “เป็นอย่างไรบ้าง?”“ทูลองค์ชาย กระหม่อมได้ตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“หลินอินคนนั้น เกิดเรื่องขึ้นระหว่างทางกลับตอนไปงานเลี้ยงที่ลูกสาวของราชเลขาเหอเตรียมไว้”“คุณหนูเหอเป็นคนวางแผนใส่ร้าย”“คนที่ลักพาตัวนางไปก็เป็นคนที่คุณหนูเหอหามาให้ล่วงหน้า”“เดิมทีคุณหนูตระกูลเหอคิดจะพุ่งเป้ามาที่คุณหนูตระกูลหรง แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด หลินอินคนนั้นถึงยืนกรานที่จะเปลี่ยนรถม้ากับหรงเหวินเมี่ยว จึงได้รับบาดเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจ”เพราะรู้ว่าองค์ชายสามไม่สนใจรายละเอียดที่เป็นรูปธรรม กว่างเฉียนจึงเลือกแต่สิ่งสําคัญที่จะเล่าให้องค์ชายสามฟังองค์ชายสามก็จับประเด็นสําคัญได้อย่างรวดเร็ว “ดังนั้นจึงเป็นลูกสาวของราชเลขาเหอ ทําร้ายลูกสาวของรองเสนาบดีหลิน”“ถ้าข้าจําไม่ผิด