บทที่ 0424

ถ้าท่านพี่รู้เรื่องนี้ เขาคงจะตีอวิ๋นเหยาจนตาย

ต่อให้ไม่ลงมือ วันหลังเขาก็จะไม่รักอวิ๋นเหยาเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

เขาวางแผนอย่างยากลําบากมาครึ่งค่อนชีวิตถึงได้ไต่เต้าขึ้นมาเป็นราชเลขากรมแรงงาน จะปล่อยให้ลูกสาวของตัวเองกลายเป็นจุดด่างพร้อยของตัวเองได้อย่างไร?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ความกลัวในใจของนางหลินก็ยิ่งมากขึ้น

แต่กลับไม่มีทางเลือก ได้แต่เดินไปเดินมาอยู่ในจวน รอให้พี่ชายพาพี่สะใภ้กลับมา

โดยไม่คาดคิดเข็มขัดถูกนํากลับมา แต่ก็นํา"ข่าวดี" กลับมาด้วย

พอนางโจวเห็นนางหลินก็ก้าวยาวๆ เข้ามา “วันนี้ขอบคุณน้องสาวที่ชี้แนะ ตอนนี้ไม่เพียงแต่ใต้เท้าจ้าวใต้เท้าศาลาว่าการบอกว่าจะตรวจสอบเรื่องนี้อย่างเข้มงวด แม้แต่องค์ชายสามยังบอกว่าจะให้ความเป็นธรรมกับข้าด้วย”

นางหลินตกตะลึง

นางอ้าปาก แต่ไม่ได้พูดอะไรสักคํา แล้วหันไปมองพี่ชายตัวเอง เห็นพี่ชายกําลังมองมาที่ตนอย่างโกรธเคือง

"ไม่ใช่... “ข้าไม่ใช่...” นางหลินอ้าปากพูดอีกสองสามคํา แต่ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไร

“เจ้าไปยุ่งก่อนเถิด” นางโจวปล่อยมือนางหลิน “ข้ากลับห้องไปเตรียมตัวก่อน”

เมื่อมีความคิดที่จะแก้แค้นแทนลูกสาว นางโจวก็ดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมาและ