All Chapters of แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง: Chapter 381 - Chapter 390

“ไก่ฟีนิกซ์? ที่แท้ก็เป็นเพราะไก่ฟีนิกซ์นี่เอง!” หวังฮุ่ยร้องออกมาด้วยความประหลาดใจต่อมาใบหน้าของเธอก็ปรากฏความประหลาดใจ “หรือว่าไก่ที่เลี้ยงด้วยยาจีนจะตุ๋นออกมาหอมขนาดนี้?”จางหยวนชี้ไปที่เนื้อไก่ในหม้อที่สุกแล้วและพูดว่า “อร่อยหรือไม่ ก็ลองชิมดูสิ!”หวังฮุ่ยรีบใช้ทัพพีตักเนื้อชิ้นโตขึ้นมา ไม่ได้กินเอง แต่กลับตักใส่ถ้วยแล้วส่งให้จางหยวนจากนั้นเธอก็ใช้ตะเกียบคีบเนื้อไก่ชิ้นเล็กชิ้นหนึ่งมาเป่าสองสามที และค่อยๆ กินเมื่อเนื้อไก่เข้าปาก เธอเคี้ยวเพียงไม่กี่ที หวังฮุ่ยก็ตกตะลึงเนื้อไก่เพิ่งตุ๋นสุกใหม่ๆ แต่กลับเหมือนกับตุ๋นด้วยหม้อดินนานหลายชั่วโมงไม่! ยังดีกว่าเนื้อไก่ที่ตุ๋นเสียอีก!แทบไม่ต้องเคี้ยวเลย เข้าปากแล้วละลายเลย!รสชาติที่หอมหวานนั้นเหนือกว่าเนื้อไก่ทุกชนิดที่หวังฮุ่ยเคยกินมา แม้แต่ไก่บ้านที่เลี้ยงเองก็ยังอร่อยสู้ไม่ได้!และที่สำคัญคือ ไม่เหนียวเลย!ในขณะนี้ ไม่เพียงแต่หวังฮุ่ยจะตกตะลึง จางหยวนก็ตกตะลึงกับรสชาติอันยอดเยี่ยมของไก่ฟีนิกซ์เช่นกันเขาสาบานได้เลยว่า นี่คือไก่ตุ๋นที่อร่อยที่สุดที่เขาเคยกินมา!ไก่มีสองวิธีในการทำ คือการผัด ซึ่งเน้นที่เนื้อเหนียวและรสชา

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพูดมาถึงขนาดนี้ จางหยวนก็พยักหน้ารับ เขาหยิบโสมป่าออกมาให้ผู้จัดการสาวตรวจสอบก่อน อีกฝ่ายดูเหมือนจะคุ้นเคยกับโสมป่าเป็นอย่างดี เมื่อรับมาดูก็พยักหน้าด้วยความพอใจ “ดีมากๆ! โสมป่าอายุสิบสองปีเต็ม! หากผลลัพธ์ออกมาดีอย่างที่ประธานฉู่บอกจริงๆ ราคาหนึ่งแสนสองก็คุ้มค่าแน่นอน!” จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้ม “ผลลัพธ์ก็เหมือนกับโสมป่าสองต้นที่ขายให้ประธานฉู่ครั้งก่อน! ต่อไปเรามาคุยเรื่องการค้าอย่างที่สองกันเถอะ!” พูดพลาง จางหยวนก็หยิบไก่ฟีนิกซ์ที่หั่นเป็นชิ้นๆ ออกมาจากกระเป๋าผ้าที่พกติดตัวมา แล้วส่งให้ผู้จัดการสาวที่อยู่ตรงหน้า “ผู้จัดการต่งนี่คือการค้าอย่างที่สองที่ผมอยากคุยกับประธานฉู่ ไก่ฟีนิกซ์! ไก่ชนิดนี้เลี้ยงด้วยสมุนไพรจีน ทั้งรสชาติดีและกลิ่นหอมมาก!” ผู้จัดการสาวเหลือบมองไก่ฟีนิกซ์บนโต๊ะ แล้วหันมองจางหยวน และฉายแววเย้ยหยันแฝงอยู่ในดวงตา ในฐานะผู้ติดตามประธานฉู่เสียนมายาวนานที่สุด เธอรู้ดีว่าประธานฉู่ให้ความสำคัญกับโรงแรมเทียนเหอมากเพียงใดวัตถุดิบทุกชนิดที่โรงแรมเทียนเหอใช้ จะต้องเป็นวัตถุดิบที่มีคุณภาพสูง นี่คือเหตุผลว่าทำไมอาหารของโรงแรมเทียนเหอถึงมีรสชาติ

จางหยวนพยายามเค้นรอยยิ้มออกมา “ไม่เป็นไรนะ พี่หวัง พี่ดูแลเรื่องสร้างบ้านไปก่อนนะ ผมมีธุระนิดหน่อย!”หลังจากอำลาหวังต้าเหลยแล้ว จางหยวนก็เดินไปยังฟาร์มเลี้ยงผึ้งด้วยสีหน้าเคร่งขรึมก่อนหน้านี้ เขายังคุยโอ้อวดกับพ่อแม่ว่าการเข้าเมืองครั้งนี้จะต้องตกลงเรื่องขายไก่ฟีนิกซ์ได้แน่เขานึกไม่ถึงว่าฉู่เสวี่ยเยี่ยนจะมีท่าทีแบบนี้!จางหยวนยังคงรู้สึกงุนงง เนื้อไก่ฟินิกซ์นุ่มอร่อยขนาดนี้ ทำไมฉู่เสวี่ยเยี่ยนถึงไม่รู้สึกอะไรเลย?แต่แล้วเขาก็ปฏิเสธความคิดนี้ไปแม้ฉู่เสวี่ยเยี่ยนจะรับรสไม่ได้ แต่พ่อครัวที่ทำอาหารให้เธอก็รับรสไม่ได้ด้วยหรือ?ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อวานหวังฮุ่ยมารดาของเขาตุ๋นไก่ กลิ่นหอมอันเข้มข้นนั้นแทบไม่มีสิ่งใดมากลบกลิ่นได้เลย!หากพ่อครัวทั้งรับรสและดมกลิ่นไม่ออก ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะสังเกตไม่เห็นความพิเศษของไก่ฟินิกซ์จางหยวนคิดไปคิดมา ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมฉู่เสวี่ยเยี่ยนถึงมีปฏิกิริยาเช่นนี้แต่ข้อความของอีกฝ่ายก็ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจมาก ที่บอกว่าอย่ามารบกวนเธอคิดถึงตรงนี้ จางหยวนก็อดฮึดฮัดออกมาไม่ได้“ฉู่เสวี่ยเยี่ยน ของดีอยู่ตรงหน้าเธอ แต่เธอไม่รู้จักค่า! หากเป็นแบบนี้ ต่

คืนนั้นประมาณสามทุ่ม ฉู่เสวี่ยเยี่ยนตรวจสอบบัญชียอดสุดท้ายเสร็จแล้ว ถึงลากร่างที่เหนื่อยล้าออกจากออฟฟิศ ปกติแล้วเธอจะไม่กลับบ้านดึกขนาดนี้ แต่เนื่องจากวันนี้ต้องตรวจสอบบัญชีของเดือนที่แล้วจึงทำงานถึงตอนนี้ ขณะนี้ร้านอาหารปิดให้บริการแล้ว แม้แต่พนักงานเสิร์ฟก็กลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือเพียงยามที่คอยเฝ้าอยู่เวรตอนกลางคืนเท่านั้น สิ่งที่ฉู่เสวี่ยเยี่ยนไม่คาดคิดก็คือ หม่าหรูหลงรองประธานร้านอาหารยังอยู่ชั้นหนึ่ง “รองประธานหม่า ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนถามด้วยความประหลาดใจ หม่าหรูหลงยิ้ม “ท่านประธานฉู่ก็ยังไม่กลับไม่ใช่หรือ ผมรอให้คุณกลับก่อน แล้วผมค่อยกลับ! พร้อมกับตรวจสอบห้องแยกว่าเก็บกวาดเรียบร้อยแล้วหรือไม่” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนพยักหน้า “ลำบากรองประธานหม่าแล้ว! รีบกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ!” สำหรับหม่าหรูหลงรองประธานผู้นี้ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนพึงพอใจมาก แม้ว่าอีกฝ่ายจะดูอ้วนราวกับแมวอ้วนในละคร แต่ความสามารถในการทำงานของเขากลับแข็งแกร่งมาก ร้านอาหารเทียนเหอประสบความสำเร็จได้ถึงทุกวันนี้ อย่างน้อยก็มาจากหม่าหรูหลงส่วนหนึ่งเมื่อฉู่เสวี่ยเยี่ยนขับรถกลับไปที่วิลล่าเพียงลำพั

“คุณหนูคงหิวมากจนตาพร่ามัวไปแล้ว ฉันเคี่ยวรังนกไว้ คุณหนูไปดื่มรังนกที่เตรียมไว้ดีหรือไม่” ผู้จัดการสาวถอนหายใจเอ่ยฉู่เสวี่ยเยี่ยนไม่ได้ตอบโต้ แต่กลับคีบเนื้อไก่ชิ้นหนึ่งยื่นให้กับผู้จัดการสาว “ลองชิมดูสิ” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนพูดผู้จัดการสาวมองเนื้อไก่ตรงหน้าด้วยความรังเกียจ เธอรู้ดีว่านี่คือไก่ที่จางหยวนมอบไว้ให้ ปกติแล้วไก่เนื้อที่ฉีดฮอร์โมนเร่งโตแบบนี้ เธอไม่แตะต้องเลยด้วยซ้ำ จะกินก็กินแต่ไก่บ้าน แต่ตอนนี้คุณหนูพูดเช่นนี้ จึงต้องกินสักคำเพื่อให้เกียรติ ผู้จัดการสาวกลืนเนื้อไก่คำโตลงไป เตรียมจะเคี้ยวสองสามทีแล้วค่อยกลืนแต่ทันทีที่เธอเคี้ยว ก็หยุดชะงักไป “เนื้อไก่ชิ้นนี้ ทำไมมันอร่อยขนาดนี้เนี่ย” เผลออุทานออกมาเสียงเบา ผู้จัดการสาวหันมองเหล่าหลี่อย่างรวดเร็ว “เหล่าหลี่ ไก่นี่เป็นไก่ที่นายเอามาเองใช่หรือไม่”“ไม่ใช่! นี่คือไก่เนื้อที่ผู้จัดการต่งให้ผมเอง! ผมต้มไปครึ่งตัว อีกครึ่งตัวผมเอาไปแช่ไว้ในตู้เย็นเล็ก”เหล่าหลี่พูดพลางเดินไปที่ตู้เย็นเล็ก เปิดออกแล้วหยิบไก่เนื้อครึ่งตัวที่แช่แข็งออกมา“น้าต่ง เหล่าหลี่บอกว่าไก่ตัวนี้น้าให้มา หมายความว่า.......” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนเ