MasukShare
บทที่ 383
Bab terkait
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 384
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพูดมาถึงขนาดนี้ จางหยวนก็พยักหน้ารับ เขาหยิบโสมป่าออกมาให้ผู้จัดการสาวตรวจสอบก่อน อีกฝ่ายดูเหมือนจะคุ้นเคยกับโสมป่าเป็นอย่างดี เมื่อรับมาดูก็พยักหน้าด้วยความพอใจ “ดีมากๆ! โสมป่าอายุสิบสองปีเต็ม! หากผลลัพธ์ออกมาดีอย่างที่ประธานฉู่บอกจริงๆ ราคาหนึ่งแสนสองก็คุ้มค่าแน่นอน!” จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้ม “ผลลัพธ์ก็เหมือนกับโสมป่าสองต้นที่ขายให้ประธานฉู่ครั้งก่อน! ต่อไปเรามาคุยเรื่องการค้าอย่างที่สองกันเถอะ!” พูดพลาง จางหยวนก็หยิบไก่ฟีนิกซ์ที่หั่นเป็นชิ้นๆ ออกมาจากกระเป๋าผ้าที่พกติดตัวมา แล้วส่งให้ผู้จัดการสาวที่อยู่ตรงหน้า “ผู้จัดการต่งนี่คือการค้าอย่างที่สองที่ผมอยากคุยกับประธานฉู่ ไก่ฟีนิกซ์! ไก่ชนิดนี้เลี้ยงด้วยสมุนไพรจีน ทั้งรสชาติดีและกลิ่นหอมมาก!” ผู้จัดการสาวเหลือบมองไก่ฟีนิกซ์บนโต๊ะ แล้วหันมองจางหยวน และฉายแววเย้ยหยันแฝงอยู่ในดวงตา ในฐานะผู้ติดตามประธานฉู่เสียนมายาวนานที่สุด เธอรู้ดีว่าประธานฉู่ให้ความสำคัญกับโรงแรมเทียนเหอมากเพียงใดวัตถุดิบทุกชนิดที่โรงแรมเทียนเหอใช้ จะต้องเป็นวัตถุดิบที่มีคุณภาพสูง นี่คือเหตุผลว่าทำไมอาหารของโรงแรมเทียนเหอถึงมีรสชาติ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 385
ขณะพูด ผู้จัดการสาวเหลือบมองไก่ฟีนิกซ์ในมือด้วยสายตาเหยียดหยาม อยากจะโยนทิ้งไปเสียจริงๆ แต่พอคิดดูอีกทีก็นึกเสียดาย ให้เหล่าหลี่ยามเฝ้าประตูบ้านพักตากอากาศยังดีเสียกว่าเหล่าหลี่ก็เป็นคนชนบทเหมือนกับจางหยวน น่าจะพูดจาภาษาเดียวกัน ผู้จัดการสาวเหลือบมองร้านดิคอส และแสดงสีหน้าเย้ยหยันออกมารุนแรงขึ้น ก่อนจะก้าวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว จางหยวนไม่รู้ถึงการกระทำเล็กๆ น้อยๆ ของผู้จัดการสาวแต่เขาก็รู้สึกลางๆ ว่า ผู้จัดการสาวคนนี้แม้ภายนอกจะดูอ่อนโยน แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่คนแบบนั้น “ก็แค่ผู้จัดการคนหนึ่ง จะกลัวอะไรนักหนา ขอแค่ฉู่เสวี่ยเยี่ยนได้ลิ้มลองไก่ฟินิกซ์เข้าไป เธอต้องติดต่อกลับมาแน่นอน!” จางหยวนพูดกับตัวเอง ตอนนั้นเขายังไม่รู้ว่า ผู้จัดการสาวจะเอาไก่ฟินิกซ์ของเขาไปให้ยามเฝ้าประตูบ้านพักตากอากาศ หรือถึงขั้นคิดโยนทิ้งถังขยะเลยด้วยซ้ำ หากรู้เรื่องนี้ จางหยวนคงจะโกรธจนวิ่งออกไปตบผู้จัดการสาวคนนั้นแน่! ผู้จัดการสาวกลับไปที่บ้านพักตากอากาศ แล้วโยนไก่ฟินิกซ์ให้เหล่าหลี่ยามเฝ้าประตู เหล่าหลี่ได้รับไก่มากินฟรีๆ ก็ดีใจมาก จึงตัดสินใจว่าคืนนี้จะนำไปต้มกินก่อนครึ่งตัว ส่วนอีกครึ่งตัว เ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 386
จางหยวนพยายามเค้นรอยยิ้มออกมา “ไม่เป็นไรนะ พี่หวัง พี่ดูแลเรื่องสร้างบ้านไปก่อนนะ ผมมีธุระนิดหน่อย!”หลังจากอำลาหวังต้าเหลยแล้ว จางหยวนก็เดินไปยังฟาร์มเลี้ยงผึ้งด้วยสีหน้าเคร่งขรึมก่อนหน้านี้ เขายังคุยโอ้อวดกับพ่อแม่ว่าการเข้าเมืองครั้งนี้จะต้องตกลงเรื่องขายไก่ฟีนิกซ์ได้แน่เขานึกไม่ถึงว่าฉู่เสวี่ยเยี่ยนจะมีท่าทีแบบนี้!จางหยวนยังคงรู้สึกงุนงง เนื้อไก่ฟินิกซ์นุ่มอร่อยขนาดนี้ ทำไมฉู่เสวี่ยเยี่ยนถึงไม่รู้สึกอะไรเลย?แต่แล้วเขาก็ปฏิเสธความคิดนี้ไปแม้ฉู่เสวี่ยเยี่ยนจะรับรสไม่ได้ แต่พ่อครัวที่ทำอาหารให้เธอก็รับรสไม่ได้ด้วยหรือ?ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อวานหวังฮุ่ยมารดาของเขาตุ๋นไก่ กลิ่นหอมอันเข้มข้นนั้นแทบไม่มีสิ่งใดมากลบกลิ่นได้เลย!หากพ่อครัวทั้งรับรสและดมกลิ่นไม่ออก ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะสังเกตไม่เห็นความพิเศษของไก่ฟินิกซ์จางหยวนคิดไปคิดมา ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมฉู่เสวี่ยเยี่ยนถึงมีปฏิกิริยาเช่นนี้แต่ข้อความของอีกฝ่ายก็ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจมาก ที่บอกว่าอย่ามารบกวนเธอคิดถึงตรงนี้ จางหยวนก็อดฮึดฮัดออกมาไม่ได้“ฉู่เสวี่ยเยี่ยน ของดีอยู่ตรงหน้าเธอ แต่เธอไม่รู้จักค่า! หากเป็นแบบนี้ ต่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 387
จางหยวนตอบเสียงเข้มขรึม “ราคาสูงหน่อย ไม่ขายเป็นกิโล แต่ขายเป็นตัว! ตัวละสองร้อย หนักตัวละประมาณสองถึงสองกิโลกว่า!” พอได้ยินเช่นนั้น ตู้เหิงเสิงถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะไก่เนื้อหนึ่งตัว แค่ให้อาหารเหลือทิ้งจากสมุนไพร ก็จะขายตัวละสองร้อยเชียวหรือ? ที่ตลาดสด ไก่เนื้อตัวละสามสิบสี่สิบก็หาซื้อได้แล้ว ไม่เห็นจะต้องมาซื้อไก่เนื้อแพงๆ ของเอ็งเลย ถึงในใจจะเต็มไปด้วยความดูแคลนแต่พอนึกถึงอำนาจของเว่ยเทียนหมิง ตู้เหิงเสิงก็ได้แต่กลืนน้ำลาย“ไก่สมุนไพรของคุณจาง มีแค่รุ่นนี้? หรือว่า......” ตู้เหิงเสิงถามอีกครั้งเพื่อลองเชิงจางหยวนตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ตอนนี้มีแค่สี่สิบกว่าตัว แต่ต่อไปผมจะเพิ่มปริมาณการผลิต แต่ละเดือนน่าจะได้หลายร้อยตัว” เมื่อได้ยินประโยคแรกของจางหยวน ตู้เหิงเสิงก็โล่งใจ ครุ่นคิดในใจว่าไม่เป็นไร ถึงจะขาดทุนไปหลายพัน ก็ถือว่าได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ แต่เมื่อได้ยินประโยคหลังของจางหยวน เขาก็แทบจะเป็นลม หลายร้อยตัว แต่ละเดือน! เช่นนั้น หากเขาตกลงทำธุรกิจนี้ เขาจะต้องขาดทุนเดือนละหลายหมื่นถึงตระกูลตู้เหิงเสิงจะมีฐานะร่ำรวย แต่ก็รับการขาดทุนเช่นนี้ไม่ไหว สิ่งสำคัญ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 388
คืนนั้นประมาณสามทุ่ม ฉู่เสวี่ยเยี่ยนตรวจสอบบัญชียอดสุดท้ายเสร็จแล้ว ถึงลากร่างที่เหนื่อยล้าออกจากออฟฟิศ ปกติแล้วเธอจะไม่กลับบ้านดึกขนาดนี้ แต่เนื่องจากวันนี้ต้องตรวจสอบบัญชีของเดือนที่แล้วจึงทำงานถึงตอนนี้ ขณะนี้ร้านอาหารปิดให้บริการแล้ว แม้แต่พนักงานเสิร์ฟก็กลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือเพียงยามที่คอยเฝ้าอยู่เวรตอนกลางคืนเท่านั้น สิ่งที่ฉู่เสวี่ยเยี่ยนไม่คาดคิดก็คือ หม่าหรูหลงรองประธานร้านอาหารยังอยู่ชั้นหนึ่ง “รองประธานหม่า ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนถามด้วยความประหลาดใจ หม่าหรูหลงยิ้ม “ท่านประธานฉู่ก็ยังไม่กลับไม่ใช่หรือ ผมรอให้คุณกลับก่อน แล้วผมค่อยกลับ! พร้อมกับตรวจสอบห้องแยกว่าเก็บกวาดเรียบร้อยแล้วหรือไม่” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนพยักหน้า “ลำบากรองประธานหม่าแล้ว! รีบกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ!” สำหรับหม่าหรูหลงรองประธานผู้นี้ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนพึงพอใจมาก แม้ว่าอีกฝ่ายจะดูอ้วนราวกับแมวอ้วนในละคร แต่ความสามารถในการทำงานของเขากลับแข็งแกร่งมาก ร้านอาหารเทียนเหอประสบความสำเร็จได้ถึงทุกวันนี้ อย่างน้อยก็มาจากหม่าหรูหลงส่วนหนึ่งเมื่อฉู่เสวี่ยเยี่ยนขับรถกลับไปที่วิลล่าเพียงลำพั
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 389
เหล่าหลี่กล้าพูดเลยว่า นี่คือไก่อร่อยที่สุดเท่าที่เขาเคยกินมาตลอดทั้งชีวิต!เหล่าหลี่ตั้งใจว่า พรุ่งนี้จะไปถามผู้จัดการสาวให้ได้ว่า ไก่ที่อร่อยขนาดนี้ซื้อมาจากที่ไหนปีใหม่ เขาจะซื้อกลับบ้านไปสองตัวให้ได้ตอนนั้นกลิ่นไก่ตุ๋นคงส่งกลิ่นหอมจนเพื่อนบ้านทั้งสองข้างต้องน้ำลายไหลกันเลยทีเดียวขณะกิน เหล่าหลี่ก็ครุ่นคิดอย่างมีความสุขระหว่างที่เหล่าหลี่กินชามแรกหมดไปแล้ว และกำลังจะตักใส่ชามเพิ่มเสียงเคาะประตูก็ดังมาจากด้านนอกเหล่าหลี่หันมอง ก็เห็นว่าคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือฉู่เสวี่ยเยี่ยน!เขารีบวิ่งไปเปิดประตู แล้วพูดด้วยท่าทางนอบน้อม“ท่านประธานฉู่ มีอะไรหรือไม่ครับ?”ฉู่เสวี่ยเยี่ยนไม่ได้มองเหล่าหลี่ แต่กลับจ้องหม้อตุ๋นไก่ของเหล่าหลี่แทนไม่ต้องสงสัยเลยว่า กลิ่นหอมนั้นมาจากหม้อตุ๋นไก่หม้อนี้“ไม่มีอะไรมากหรอก เหล่าหลี่ สูตรตุ๋นไก่นี่นายได้มาจากที่ไหนหรือถึงตุ๋นไก่ได้หอมขนาดนี้” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนถามด้วยเสียงหยอกล้อพอได้ยินเช่นนี้ เหล่าหลี่ก็ยิ้มออกมา “ท่านประธานฉู่ ผมไม่ได้มีสูตรลับอะไรหรอกครับ แค่เอาขิง ข่า กระเทียม พริกไทย ไปตุ๋นกับไก่ธรรมดาๆ” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 390
“คุณหนูคงหิวมากจนตาพร่ามัวไปแล้ว ฉันเคี่ยวรังนกไว้ คุณหนูไปดื่มรังนกที่เตรียมไว้ดีหรือไม่” ผู้จัดการสาวถอนหายใจเอ่ยฉู่เสวี่ยเยี่ยนไม่ได้ตอบโต้ แต่กลับคีบเนื้อไก่ชิ้นหนึ่งยื่นให้กับผู้จัดการสาว “ลองชิมดูสิ” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนพูดผู้จัดการสาวมองเนื้อไก่ตรงหน้าด้วยความรังเกียจ เธอรู้ดีว่านี่คือไก่ที่จางหยวนมอบไว้ให้ ปกติแล้วไก่เนื้อที่ฉีดฮอร์โมนเร่งโตแบบนี้ เธอไม่แตะต้องเลยด้วยซ้ำ จะกินก็กินแต่ไก่บ้าน แต่ตอนนี้คุณหนูพูดเช่นนี้ จึงต้องกินสักคำเพื่อให้เกียรติ ผู้จัดการสาวกลืนเนื้อไก่คำโตลงไป เตรียมจะเคี้ยวสองสามทีแล้วค่อยกลืนแต่ทันทีที่เธอเคี้ยว ก็หยุดชะงักไป “เนื้อไก่ชิ้นนี้ ทำไมมันอร่อยขนาดนี้เนี่ย” เผลออุทานออกมาเสียงเบา ผู้จัดการสาวหันมองเหล่าหลี่อย่างรวดเร็ว “เหล่าหลี่ ไก่นี่เป็นไก่ที่นายเอามาเองใช่หรือไม่”“ไม่ใช่! นี่คือไก่เนื้อที่ผู้จัดการต่งให้ผมเอง! ผมต้มไปครึ่งตัว อีกครึ่งตัวผมเอาไปแช่ไว้ในตู้เย็นเล็ก”เหล่าหลี่พูดพลางเดินไปที่ตู้เย็นเล็ก เปิดออกแล้วหยิบไก่เนื้อครึ่งตัวที่แช่แข็งออกมา“น้าต่ง เหล่าหลี่บอกว่าไก่ตัวนี้น้าให้มา หมายความว่า.......” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนเ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 391
หลังจากนั้น ฉู่เสวี่ยเยี่ยนและผู้จัดการสาวก็กลับไปที่วิลล่า เหล่าหลี่ยามเฝ้าประตูกำลังมีความสุขกับการกินไก่ที่เหลืออยู่ พร้อมกับดีใจที่ได้เงินเดือนเพิ่มอีกหนึ่งเดือน ไม่นาน ณ ห้องทำงานของฉู่เสวี่ยเยี่ยน เธอกับผู้จัดการสาวนั่งตรงข้ามกัน มองไปที่ไก่ครึ่งตัวบนโต๊ะ “คุณหนูใหญ่คะ ก่อนหน้านี้ที่คุณไปคุยกับเหล่าหลี่ คุณบอกว่าคุณทำเรื่องพังไปแล้ว เกิดอะไรขึ้นคะ?” ผู้จัดการสาวอดถามไม่ได้ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนยิ้มอย่างขมขื่น แล้วอธิบายว่า “คือว่าตอนบ่าย จางหยวนส่งข้อความมาถามฉันว่าลองชิมไก่ฟีนิกซ์ของเขาแล้วหรือไม่ ตอนนั้นฉันรู้สึกหงุดหงิด เลยตอบไปว่าชิมแล้ว แต่รสชาติไม่ถึงมาตรฐานของร้านอาหารเรา! แล้วก็บอกเขาว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีก!" ดวงตาของผู้จัดการสาวเบิกกว้าง หากฉู่เสวี่ยเยี่ยนพูดแบบนั้นจริง เรื่องต่อจากนี้คงแก้ไขยากแล้ว! จางหยวนตั้งใจมาพูดคุยธุรกิจ แล้วก็ยังส่งไก่ฟีนิกซ์แสนอร่อยมาให้ฉู่เสวี่ยเยี่ยนชิมฟรีอีกด้วย แต่ฉู่เสวี่ยเยี่ยนกลับไม่ยอมชิม แล้วบอกว่ารสชาติธรรมดา ไม่ตรงตามมาตรฐาน แล้วก็บอกให้จางหยวนอย่ามายุ่งกับเธออีก หากเกิดเรื่องแบบนี้กับใคร ก็ต้องรู้สึกโกรธมากแน่นอน ผู้จัดการ
Bab terbaru
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
