บทที่ 387

จางหยวนตอบเสียงเข้มขรึม “ราคาสูงหน่อย ไม่ขายเป็นกิโล แต่ขายเป็นตัว! ตัวละสองร้อย หนักตัวละประมาณสองถึงสองกิโลกว่า!”

พอได้ยินเช่นนั้น ตู้เหิงเสิงถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ

ไก่เนื้อหนึ่งตัว แค่ให้อาหารเหลือทิ้งจากสมุนไพร ก็จะขายตัวละสองร้อยเชียวหรือ?

ที่ตลาดสด ไก่เนื้อตัวละสามสิบสี่สิบก็หาซื้อได้แล้ว ไม่เห็นจะต้องมาซื้อไก่เนื้อแพงๆ ของเอ็งเลย

ถึงในใจจะเต็มไปด้วยความดูแคลน

แต่พอนึกถึงอำนาจของเว่ยเทียนหมิง ตู้เหิงเสิงก็ได้แต่กลืนน้ำลาย

“ไก่สมุนไพรของคุณจาง มีแค่รุ่นนี้? หรือว่า......” ตู้เหิงเสิงถามอีกครั้งเพื่อลองเชิง

จางหยวนตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ตอนนี้มีแค่สี่สิบกว่าตัว แต่ต่อไปผมจะเพิ่มปริมาณการผลิต แต่ละเดือนน่าจะได้หลายร้อยตัว”

เมื่อได้ยินประโยคแรกของจางหยวน ตู้เหิงเสิงก็โล่งใจ ครุ่นคิดในใจว่าไม่เป็นไร ถึงจะขาดทุนไปหลายพัน ก็ถือว่าได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่

แต่เมื่อได้ยินประโยคหลังของจางหยวน เขาก็แทบจะเป็นลม หลายร้อยตัว แต่ละเดือน!

เช่นนั้น หากเขาตกลงทำธุรกิจนี้ เขาจะต้องขาดทุนเดือนละหลายหมื่น

ถึงตระกูลตู้เหิงเสิงจะมีฐานะร่ำรวย แต่ก็รับการขาดทุนเช่นนี้ไม่ไหว

สิ่งสำคัญ