บทที่ 386

จางหยวนพยายามเค้นรอยยิ้มออกมา “ไม่เป็นไรนะ พี่หวัง พี่ดูแลเรื่องสร้างบ้านไปก่อนนะ ผมมีธุระนิดหน่อย!”

หลังจากอำลาหวังต้าเหลยแล้ว จางหยวนก็เดินไปยังฟาร์มเลี้ยงผึ้งด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ก่อนหน้านี้ เขายังคุยโอ้อวดกับพ่อแม่ว่าการเข้าเมืองครั้งนี้จะต้องตกลงเรื่องขายไก่ฟีนิกซ์ได้แน่

เขานึกไม่ถึงว่าฉู่เสวี่ยเยี่ยนจะมีท่าทีแบบนี้!

จางหยวนยังคงรู้สึกงุนงง เนื้อไก่ฟินิกซ์นุ่มอร่อยขนาดนี้ ทำไมฉู่เสวี่ยเยี่ยนถึงไม่รู้สึกอะไรเลย?

แต่แล้วเขาก็ปฏิเสธความคิดนี้ไป

แม้ฉู่เสวี่ยเยี่ยนจะรับรสไม่ได้ แต่พ่อครัวที่ทำอาหารให้เธอก็รับรสไม่ได้ด้วยหรือ?

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อวานหวังฮุ่ยมารดาของเขาตุ๋นไก่ กลิ่นหอมอันเข้มข้นนั้นแทบไม่มีสิ่งใดมากลบกลิ่นได้เลย!

หากพ่อครัวทั้งรับรสและดมกลิ่นไม่ออก ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะสังเกตไม่เห็นความพิเศษของไก่ฟินิกซ์

จางหยวนคิดไปคิดมา ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมฉู่เสวี่ยเยี่ยนถึงมีปฏิกิริยาเช่นนี้

แต่ข้อความของอีกฝ่ายก็ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจมาก ที่บอกว่าอย่ามารบกวนเธอ

คิดถึงตรงนี้ จางหยวนก็อดฮึดฮัดออกมาไม่ได้

“ฉู่เสวี่ยเยี่ยน ของดีอยู่ตรงหน้าเธอ แต่เธอไม่รู้จักค่า! หากเป็นแบบนี้ ต่