บททั้งหมดของ แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง: บทที่ 371 - บทที่ 380

ในใจของเขาคิดอย่างภาคภูมิใจว่า เงินก้อนนี้ได้หักไว้แล้วครึ่งหนึ่ง เพราะเงินที่จางหยวนให้มากกว่านี้!เห็นใบหน้าของหยางซินที่เขียนคำว่าจางหยวนเป็นคนดีอยู่เต็มหน้า เจิ้งชิวเยว่ก็รู้สึกโมโหขึ้นมาคนที่นายเรียกว่าคนดี เคยทำเรื่องไม่ดีกับภรรยาของนายบนภูเขาเลยนะ!คนเจ้าชู้แบบนี้ จะเป็นคนดีได้อย่างไร?“พอแล้ว! เอาเงินมา! ผู้ชายไม่ควรมีเงินติดตัวมากเกินไร ผู้ชายมีเงินจะเสียคน!” เจิ้งชิวเยว่ยื่นมือออกไปหยางซินส่งเงินห้าร้อยให้เจิ้งชิวเยว่ด้วยท่าทางเสียดาย แต่ในสายตากลับเต็มไปด้วยความหวังเจิ้งชิวเยว่ดูเหมือนจะเข้าใจความหมายของเขาหลังจากรับเงินห้าร้อยมาแล้ว เธอก็หยิบเงินห้าสิบจากกระเป๋าเงินให้เขา“ขอบคุณภรรยา! ภรรยาอายุยืนหมื่นปี!” หยางซินรับเงินห้าสิบไปด้วยความตื่นเต้นเจิ้งชิวเยว่กลอกตาใส่เขา “เสียงเบาหน่อย อย่าให้ท่านพ่อได้ยิน! แล้วก็ ต่อไปนี้เวลากินยาให้ระวังด้วย ครั้งก่อนฉันเห็นท่านพ่อแอบไปโรงพยาบาลในเมือง!”“ท่านพ่อไปโรงพยาบาลในเมืองทำไม?” หยางซินเริ่มรู้สึกกังวลเจิ้งชิวเยว่ถอนหายใจ “จะไปทำอะไรได้อีก นอกจากไปขอดูประวัติการตรวจของฉันครั้งก่อนน่ะสิ! โชคดีที่ฉันได้บอกกับหมอฉินที่

“พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋นลองดื่มดู ดื่มแล้วจะเห็นผลภายในครึ่งชั่วโมง”เสิ่นซิ่วอวิ๋นก้มศีรษะด้วยใบหน้าแดงก่ำ และถามว่า “จะได้ผลจริงๆ หรือ” “แน่นอน! ยานี้ได้ผลดีมาก ผมกังวลว่าพี่จะต้มยาไม่เป็น จึงต้มมาให้เลย” จางหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม เสิ่นซิ่วอวิ๋นเงยหน้ามองมาด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ และกล่าวด้วยน้ำเสียงขอบคุณ “ขอบคุณพี่หยวนมาก”จางหยวนโบกมือปฏิเสธ “ไม่เป็นไร เราเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน การช่วยเหลือกันเป็นเรื่องธรรมดา”พอเสิ่นซิ่วอวิ๋นดื่มยาหมด จางหยวนก็เก็บกล่องข้าวเตรียมตัวจะกลับ แต่เสิ่นซิ่วอวิ๋นกลับเรียกเขาไว้ด้วยสีหน้าเขินอาย “พี่หยวน ช้าก่อน อย่าเพิ่งไป”จางหยวนหัวใจเต้นตึกตัก กลางดึกแบบนี้ หม้ายสาวสวยกลับเรียกเขาไว้ หรือว่า......จะให้เขาค้างคืน? คิดถึงใบหน้าอันงดงามและรูปร่างสุดเซ็กซี่ของเสิ่นซิ่วอวิ๋น โดยเฉพาะช่วงให้นมบุตร จางหยวนกลืนน้ำลายหนึ่งอึกเขาไม่อยากรังแกหม้ายสาว แต่หากหม้ายสาวเชื้อเชิญเขาเอง เขาจะทำอย่างไรดี? เขาควรปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาหรือไม่?หรือจะยอมตามใจไปเลย ใช้เวลากับหม้ายสาวให้เป็นค่ำคืนแสนโรแมนติก?ยังไม่ทันที่จางหยวนจะได้คิดอะไรต่อ เสิ่นซิ่วอวิ๋นก็พู

ฉะนั้น เขาจึงช่วยประชาสัมพันธ์ให้กับจางหยวนอย่างเต็มที่ถึงขั้นไม่เพียงแค่เขาแม้แต่คนงานก่อสร้างในทีมก็ช่วยกันบอกชาวบ้านตามคำสั่งของหวังต้าเหลยว่า จางหยวนจะสร้างบ้านสองชั้นในราคาสามแสนทันทีที่พวกเขาพูดจบ ชาวบ้านที่มามุงดูก็ต่างตกตะลึง “อะไรนะ บ้านราคาสามแสน! ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่หรือไม่ บ้านที่สร้างในหมู่บ้านเราไม่ใช่ประมาณสองแสนหรอกหรือ” “ใช่แล้ว! บ้านของหลินจงเฟย เศรษฐีประจำหมู่บ้านดูเหมือนจะใช้เงินไปไม่ถึงสองแสนแปดหมื่นเลย!” “จางหยวนจะสร้างบ้านราคาสามแสนได้อย่างไร เขามีเงินมากกว่าหลินจงเฟยอีกหรือ เก่งจริงๆ!” “พูดมั่วอะไรกันเนี่ย! หลินจงเฟยเขามีโรงงานด้วยนะ! แต่จางหยวนก็เก่งจริงๆ แหละที่เอาเงินสามแสนมาสร้างบ้านได้!” “ดูเหมือนหมู่บ้านเราจะมีบ้านใหม่เพิ่มขึ้นอีกหลังแล้ว!”“......”ชาวบ้านต่างพูดคุยกันอย่างคึกคักทุกคนล้วนตกตะลึงที่จางหยวนใช้เงินจำนวนมหาศาลถึงสามแสนสร้างบ้านสองชั้นที่หรูหราที่สุดในหมู่บ้านเมื่อจางหยวนกินข้าวที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้งเสร็จแล้วกลับมา เหล่าชาวบ้านก็รีบเข้ามาล้อมรอบเขาและถามว่าเขาจะสร้างบ้านหรูจริงๆ ใช่หรือไม่หลังจากที่ได้รับคำตอบยืนยันจากจางหยว

ได้ยินเช่นนั้น สวีฉางชุนก็อุทานด้วยความไม่พอใจ “ทำไม ก็เพราะลูกสาวคนเก่งของเธอนั่นแหละ!” พอได้ยินว่าไฟลามมาถึงตัวเอง เสี่ยวเจียวเจียวที่อยู่ในห้องโถงก็เบ้ปากทันที “ท่านพ่อ เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย ลูกก็ทำตามที่ท่านพ่อสั่ง ไม่ได้ออกไปไหนเลยตั้งแต่กลับมาบ้านสองวันนี้” หนิวอ้ายชุนพยักหน้า “ถูก! เจียวเจียวช่วงนี้เรียบร้อยมาก!” “เรียบร้อย? หึ! เธอยังไม่รู้อีกหรือ ได้ข่าวมาจากหมู่บ้านเซี่ยวานแล้ว! จางหยวนกำลังสร้างบ้านหลัง ราคาสามแสนเลยนะ!” สวีฉางชุนหัวเราะเยาะ พอได้ยินถึงตรงนี้ ทั้งหนิวอ้ายชุนและลูกสาวก็ตกตะลึง “อะไรนะ? บ้านสามแสนหรือ พ่อเจียวเจียว ไม่ได้ล้อเล่นกันใช่หรือไม่ บ้านของจางหยวนจนขนาดนั้น จะสร้างบ้านสองแสนยังไม่ไหวเลย แล้วจะสร้างบ้านสามแสนได้ยย่างไร” หนิวอ้ายชุนพูดด้วยความตกตะลึง เสี่ยวเจียวเจียวก็กระโดดขึ้นมาและตะโกน “ใช่เลย! ลูกไปดูที่หมู่บ้านเซี่ยวานมาแล้ว! บ้านเขายังเป็นบ้านดินอยู่เลย จะสร้างบ้านสามแสนได้อย่างไร!” “ถูกต้อง ครั้งก่อนจางหยวนหยิบเงินออกมาสองแสนต่อหน้าทุกคน แต่นั้นแค่เงินสองแสน จะว่าจางหยวนไม่มีเงินสามแสนก็ไม่ใช่! ถึงแม้เขาจะมีเงินสามแสน ก็ย่อมไม่กล้า

จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “ถูกต้อง ประธานฉู่ ผมเจอโสมป่าอีกต้นหนึ่ง อายุราวสิบสองปี!”“จริงหรือ” น้ำเสียงของฉู่เสวี่ยเยี่ยนเต็มไปด้วยความประหลาดใจถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยชอบจางหยวนเท่าใดนักแต่โสมป่าที่จางหยวนจัดหาให้กลับเป็นโสมป่าที่มีสรรพคุณทางยาดีที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็น“แต่ประธานฉู่ คราวนี้ผมไม่ได้จะคุยแค่เรื่องการค้าโสมป่าอย่างเดียว ผมอยากคุยกับคุณอีกเรื่องด้วย!” จางหยวนพูดพร้อมรอยยิ้มเมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉู่เสวี่ยเยี่ยนทางปลายสายก็ค่อนข้างประหลาดใจ “การค้าอะไร หรือว่านอกจากโสมป่าแล้ว คุณยังมีสมุนไพรหายากอื่นๆ จะมาขายให้ฉัน?”เมื่อพิจารณาถึงคุณภาพของโสมป่าที่จางหยวนส่งมา หากเขามีสมุนไพรหายากอื่นๆ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็อยากจะซื้อมาด้วยสำหรับคนรวยอย่างเธอ เงินหลักหมื่นหรือหลักแสนไม่ใช่เรื่องใหญ่หากจะใช้เงินหลักแสเพื่อแลกกับสมุนไพรหายากที่มีสรรพคุณโดดเด่น ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็ย่อมไม่ปฏิเสธจางหยวนกระแอมแล้วพูดว่า “ไม่ใช่แบบนั้น ตอนนี้ผมเพาะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์ที่เลี้ยงด้วยสมุนไพรจีนอยู่จำนวนหนึ่ง การค้าที่อยากจะพูดคุยคือการค้าเกี่ยวกับไก่ฟีนิกซ์น่ะ”“ไก่ฟีนิกซ์หรือว่าไก่ป่า?” ฉู่เสวี่ยเย