All Chapters of แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง: Chapter 391 - Chapter 400

หลังจากนั้น ฉู่เสวี่ยเยี่ยนและผู้จัดการสาวก็กลับไปที่วิลล่า เหล่าหลี่ยามเฝ้าประตูกำลังมีความสุขกับการกินไก่ที่เหลืออยู่ พร้อมกับดีใจที่ได้เงินเดือนเพิ่มอีกหนึ่งเดือน ไม่นาน ณ ห้องทำงานของฉู่เสวี่ยเยี่ยน เธอกับผู้จัดการสาวนั่งตรงข้ามกัน มองไปที่ไก่ครึ่งตัวบนโต๊ะ “คุณหนูใหญ่คะ ก่อนหน้านี้ที่คุณไปคุยกับเหล่าหลี่ คุณบอกว่าคุณทำเรื่องพังไปแล้ว เกิดอะไรขึ้นคะ?” ผู้จัดการสาวอดถามไม่ได้ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนยิ้มอย่างขมขื่น แล้วอธิบายว่า “คือว่าตอนบ่าย จางหยวนส่งข้อความมาถามฉันว่าลองชิมไก่ฟีนิกซ์ของเขาแล้วหรือไม่ ตอนนั้นฉันรู้สึกหงุดหงิด เลยตอบไปว่าชิมแล้ว แต่รสชาติไม่ถึงมาตรฐานของร้านอาหารเรา! แล้วก็บอกเขาว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีก!" ดวงตาของผู้จัดการสาวเบิกกว้าง หากฉู่เสวี่ยเยี่ยนพูดแบบนั้นจริง เรื่องต่อจากนี้คงแก้ไขยากแล้ว! จางหยวนตั้งใจมาพูดคุยธุรกิจ แล้วก็ยังส่งไก่ฟีนิกซ์แสนอร่อยมาให้ฉู่เสวี่ยเยี่ยนชิมฟรีอีกด้วย แต่ฉู่เสวี่ยเยี่ยนกลับไม่ยอมชิม แล้วบอกว่ารสชาติธรรมดา ไม่ตรงตามมาตรฐาน แล้วก็บอกให้จางหยวนอย่ามายุ่งกับเธออีก หากเกิดเรื่องแบบนี้กับใคร ก็ต้องรู้สึกโกรธมากแน่นอน ผู้จัดการ

พอได้ยินคำพูดของฉู่เสวี่ยเยี่ยน จางหยวนก็อดขำไม่ได้ แน่นอนว่าเป็นไปตามที่เขาคาดเดาไว้ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนพอได้ลองชิมไก่ฟีนิกซ์แล้ว ก็ต้องอยากได้ไก่ฟีนิกซ์อย่างแน่นอน! ถึงแม้ราคาจะสูงถึงตัวละสองร้อย เธอก็ยอมรับได้! แต่จางหยวนกลับไม่ยอมให้เธอง่ายๆ ข้อความที่ฉู่เสวี่ยเยี่ยนส่งมาตอนกลางวัน ทำให้จางหยวนรู้สึกไม่พอใจมาก เธอพูดว่าจะซื้อก็ซื้อ จะไม่ซื้อก็ไม่ซื้อ แล้วอย่างนี้เขาจะไม่เสียหน้าหรอกหรือ? “ประธานฉู่ ต้องขอโทษด้วย! ตอนนี้ผมกำลังคุยเรื่องความร่วมมือกับร้านอาหารฝูหลินเหมินอยู่” จางหยวนพูดด้วยน้ำเสียงยิ้มแย้มพอได้ยินเช่นนั้น ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็ตกใจ หรือว่าจางหยวนจะติดต่อกับร้านอาหารฝูหลินเหมินได้ภายในช่วงบ่าย? ทันทีที่คิดเช่นนี้ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ จางหยวนเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาๆ แม้จะไปที่ร้านอาหารฝูหลินเหมิน ก็คงจะไม่ได้พบกับตู้เหิงเสิงผู้หยิ่งยโสหรอก อาจจะไม่รู้จักชื่อตู้เหิงเสิงเลยด้วยซ้ำเมื่อนึกถึงตรงนี้ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็ลองเชิงถาม “เช่นนี้หมายความว่านายได้ติดต่อกับซ่งเวย เถ้าแก่ร้านฝูหลินเหมินแล้วใช่หรือไม่”จางหยวนหัวเราะลั่น “ประธานฉู่การที่ค

“ราคาขนาดนี้... แพงเท่าไก่ป่าเลย!” จางต้าซานพูดเสียงเบาด้วยความตกใจหวังฮุ่ยก็มองไปที่ไก่ฟีนิกซ์ทางทิศตะวันตกของฟาร์มเลี้ยงผึ้งด้วยความตกใจก่อนหน้านี้ แม้ว่าเธอจะคิดว่าราคาไก่ฟีนิกซ์ต้องแพงกว่าไก่ทั่วไปอย่างแน่นอน เพราะผงสมุนไพรจำนวนมาก ไม่ได้ให้กินฟรีๆ แต่เธอนึกไม่ถึงเลยว่าไก่ฟีนิกซ์ตัวหนึ่งจะขายได้ถึงสองร้อยห้าสิบ! สองร้อยห้าสิบ ซื้อไก่ล้วงได้ถึงเจ็ดแปดตัวเลย!“พี่หยวนของเรามีอนาคตไกลจริงๆ มีอนาคตไกลจริงๆ!” หวังฮุ่ยพูดด้วยความรู้สึกตื้นตันใจหลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ จางหยวนก็โทรหาตู้เหิงเสิง โกหกว่าเว่ยเทียนหมิงไม่มีเวลามากินอาหารในช่วงสองสามวันนี้ ปฏิกิริยาของตู้เหิงเสิงตรงกับที่จางหยวนคาดการณ์ไว้ และแย่กว่าที่จางหยวนคาดคิดไว้เสียอีก!“จริงหรือ? ประธานเว่ยไม่มีเวลามากินอาหาร งั้นเรื่องการซื้อไก่ก็คงจบแค่นี้แหละนะ! ฉันยุ่งมาก อย่าโทรมาหาฉันหากไม่มีเรื่องสำคัญ!”ตู้เหิงเสิงพูดรัวๆ แล้วก็วางสายไปทันที เปลี่ยนสีหน้าไวกว่าที่จางหยวนคาดคิดไว้จางหยวนเบ้ปาก “นี่แหละคือโฉมหน้าของนักธุรกิจใช่หรือไม่ โชคดีที่ไม่ได้ขายไก่ฟีนิกซ์ให้ไอ้หมอนี้ มิเช่นนั้นฉันคงเสียใจมากแน่!”เมื่อเที

ตอนนั้นเอง หลี่เหม่ยเฟิ่งพูดเสียงเย็นชาว่า “ก็แค่ไก่ไม่กี่ตัว จะอะไรนักหนา! นี่เงินร้อยนึง เอาไปเลย ไม่ต้องทอน! สามีจับไก่ตายกลับบ้าน!”พูดจบ เธอก็ล้วงเอาธนบัตรใบร้อยออกมาจากกระเป๋าแล้วโยนลงบนพื้นอย่างแรงเงินที่อยู่บนพื้นนั้น จางหยวนไม่ได้แม้แต่จะเหลียวมอง แต่เพียงหัวเราะเย้ยหยันออกมา“จะจ่ายเงินร้อยเดียวชดเชยไก่ฟีนิกซ์ของผมงั้นเหรอ? ไก่ฟีนิกซ์สี่ตัวนี้ รวมแล้วต้องจ่ายพันหนึ่งถึงจะพอ!”เดิมทีไก่ฟีนิกซ์ถูกเด็กซนทุบจนตาย จางหยวนแม้จะโกรธมาก แต่ก็ไม่ได้คิดจะให้อีกฝ่ายชดเชยเพราะว่าก็เป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน เห็นหน้ากันบ่อยๆแต่ทัศนคติของหลิวเฉิงไฉกับภรรยา กลับทำให้จางหยวนรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างยิ่งเป็นเพราะพวกเขาอบรมสั่งสอนลูกไม่ดีชัดๆ แต่พวกเขากลับไม่ยอมรับผิด และยังมาพูดจาโอ้อวดอยู่ได้เมื่อเป็นเช่นนี้ จางหยวนก็ไม่จำเป็นต้องสนใจถึงความสัมพันธ์ฉันพี่น้องในหมู่บ้านเดียวกันกับพวกเขาอีกแล้ว!“เอ็งพูดว่าอะไรนะ?” หลี่เหม่ยเฟิ่งหันกลับมาจ้องจางหยวนตาเขม็งหลิวเฉิงไฉก็มองจางหยวนด้วยความตกใจ เห็นได้ชัดว่าไม่ได้คาดคิดว่าจางหยวนจะเรียกราคาสูงขนาดนี้“ฉันพูดว่า! ไก่ที่ตายทั้งสี่ตัว รวมแ

จางหยวนยกไหล่ หันไปหาฉู่เสวี่ยเยี่ยน และพูดว่า “ประธานฉู่ คุณน่าจะนำสัญญามาด้วยใช่หรือไม่ ในสัญญาก็น่าจะระบุราคาซื้อไก่ฟีนิกซ์ไว้แล้วใช่หรือไม่?” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนเพิ่งเข้าใจสถานการณ์ เมื่อได้ยินคำพูดของจางหยวน เธอก็รีบหยิบสัญญาที่พิมพ์เสร็จแล้วออกจากกระเป๋าสะพายข้างจางหยวนรับมาแล้วแสดงให้ทุกคนดู เมื่อเห็นราคาที่เขียนไว้ชัดเจนในสัญญา หลี่เฉิงไฉและหลี่เหม่ยเฟิ่งก็ทำหน้าไม่สบอารมณ์และปิดปากเพียงแค่ไก่สี่ตัว ต้องชดใช้เงินถึงหนึ่งพัน แม้ทั้งสองคนจะทำงานในโรงงาน แต่ก็ไม่อยากจ่ายเงินจำนวนนี้“หลี่เหม่ยเฟิ่งทำไมตอนนี้เงียบไปล่ะ! เมื่อครู่ยังเล่นใหญ่อยู่เลย รีบจ่ายเงินสิ!” ชาวบ้านคนหนึ่งที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านตะโกนขึ้นมา“ใช่! หลิวเฉิงไฉ่ เอ็งไม่ใช่ชอบอวดว่าทำงานเป็นหัวหน้าแผนก ได้เงินเดือนเป็นหมื่นหรอกหรือ พันเดียวจะเป็นอะไรไป รีบจ่ายเลย!”“จ่ายเงินไปเถอะ อย่าให้ลูกชายอับอายเลย ฮ่าๆ!”“......”ชาวบ้านต่างส่งเสียงโห่ร้อง เมื่อเทียบกับจางหยวน พวกเขาไม่ชอบหลิวเฉิงไฉกับภรรยามากกว่า “พ่อแม่ยืนนิ่งทำไม? รีบชดใช้ค่าเสียหายซะ! หากพ่อแม่ไม่ชดใช้ หน้าของข้าในฐานะหนึ่งในสี่จตุรเทพจะไป