All Chapters of แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง: Chapter 401 - Chapter 410

“พูดจาจองหองมาก! จะมาพิชิตใจฉันงั้นหรือ? หึๆ! เมนูอาหารแนะนำของร้านอาหารหรูในเมืองจำนวนมากยังเอาชนะใจฉันไม่ได้เลย แล้วร้านอาหารเล็กๆ ระดับอำเภออย่างพวกคุณจะมาพิชิตใจฉันได้อย่างไร”เมื่อได้ยินคำพูดของชายผอมสูง หลี่ตงเซิ่งขมวดคิ้วชายผอมสูงคนนี้ชื่อว่าฟ่านเจี้ยนขุยเป็นเจ้าของฟาร์มเลี้ยงหมูเช่นกัน แต่ของเขาตั้งอยู่ในเมืองครั้งนี้ ฟ่านเจี้ยนขุยมาที่เมืองชิงเหอเพื่อเข้าร่วมประมูลโครงการใหญ่ แต่สุดท้ายกลับพ่ายแพ้ให้กับหลี่ตงเซิ่งเพื่อนร่วมสายอาชีพโห่ร้องให้หลี่ตงเซิ่งเลี้ยงอาหารเย็นหลี่ตงเซิ่งไม่อยากทิ้งฟ่านเจี้ยนขุยไว้ จึงชวนเขามาด้วยไม่คิดว่าคนผู้นี้จะตรงตามชื่อเสียจริงๆ ปากดีตั้งแต่แรกเห็น!“ประธานฟ่าน คุณพูดแบบนี้ ผมไม่เห็นด้วยนะ! ร้านอาหารในอำเภอเป็นอย่างไรหรือ จะไม่มีอาหารอันโอชะได้เลยรึ” หลี่ตงเซิ่งพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นฟ่านเจี้ยนขุยอุทานด้วยความไม่พอใจ “แค่พูดลอยๆ เห็นทีคงไม่ได้ ต้องลองชิมก่อนถึงจะรู้!”เมื่อเห็นว่าบรรยากาศระหว่างหลี่ตงเซิ่งกับฟ่านเจี้ยนขุยกำลังตึงเครียด รองประธานหม่าจึงรีบออกมาพูดไกล่เกลี่ย“ประธานฟ่านพูดถูกแล้ว! ท่านผู้มีเกียรติทุกท่านลองชิมแล้วจะรู

เมื่อรองประธานหม่าเห็นฉากตรงหน้า ก็อดแสดงสีหน้าภาคภูมิใจออกมาไม่ได้อันที่จริงแล้ว เขาก็ไม่ชอบหน้าฟ่านเจี้ยนขุยตั้งแต่แรกเพียงแต่ด้วยสถานะของเขา จึงไม่สามารถต่อปากต่อคำกับคนผู้นี้ได้ตรงๆทว่าการที่ไม่ต่อว่าตรงๆ ไม่ได้หมายความว่ารองประธานหม่าจะไม่สามารถเล่นงานฟ่านเจี้ยนขุยได้คราวนี้ดีแล้ว ฟ่านเจี้ยนขุยเสียหน้าไปมากรองประธานหม่ารู้สึกสบายใจขึ้น จึงสั่งให้พนักงานเสิร์ฟนำต้มไก่เห็ดหอมมาให้ทุกคนเพิ่มอีกคนละชามคราวนี้ฟ่านเจี้ยนขุยยิ่งดูน่าสงสารไก่ตุ๋นเห็ดหอมของเขายังไม่ทันมาถึง ก็ถูกหลี่ตงเซิ่งแย่งไปเสียแล้วเหตุผลของหลี่ตงเซิ่งเรียบง่ายมาก เห็นว่าฟ่านเจี้ยนขุยไม่ชอบกิน ก็ส่งให้เขากินแทนหลังจากเหตุการณ์นี้ ฟ่านเจี้ยนขุยเสียหน้าต่อหน้าหลี่ตงเซิ่งและเพื่อนร่วมอาชีพคนอื่นๆ คงจะอับอายจนไม่กล้ามาเมืองชิงเหออีกเลย!แน่นอน ห้องส่วนตัวของหลี่ตงเซิ่งเป็นเพียงหนึ่งในเหตุการณ์จำนวนมากที่เกิดขึ้นในร้านอาหารเทียนเหอเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นในทุกห้องส่วนตัวทุกคนที่ได้ลิ้มลองไก่ฟีนิกซ์ตุ๋นเห็ดหอม ต่างประหลาดใจมากครึ่งชั่วโมงต่อมา ในห้องทำงานของฉู่เสวี่ยเยี่ยน รองประธานหม่ามารายงานด้วยคว

สองคนไม่รอช้า ต่างคนต่างตักซุปมาชิมทันทีหลังจากได้ชิมเนื้อไก่ไปเพียงสองคำ สีหน้าของทั้งคู่ก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดไม่ใช่ว่าเนื้อไก่ไม่อร่อย แต่อร่อยมาก!ถึงแม้ก่อนหน้านี้ทั้งคู่จะเตรียมใจมาแล้วแต่ก็ไม่คิดว่าเนื้อไก่ฟีนิกซ์จะมีรสชาติที่นุ่มละมุนลิ้นและหอมหวานขนาดนี้เมื่อร้านอาหารเทียนเหอมีอาวุธลับเช่นนี้ ร้านอาหารของพวกเขาจะแข่งขันกับร้านอาหารเทียนเหอได้อย่างไรพอคิดว่าฉู่เสวี่ยเยี่ยนจะใช้ไก่ฟีนิกซ์วิเศษนี้ ดึงลูกค้าของร้านอาหารตนไปทีละน้อย ตู้เหิงเซิงก็อดเหงื่อตกไม่ได้ส่วนซ่งเวยก็ไม่ต่างกันมากทั้งสองสบตากัน แล้วเห็นความหวาดกลัวในแววตาของกันและกัน“ประธานซ่ง จะทำอย่างไรต่อไปดี?” ตู้เหิงเซิงถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าซ่งเหว่ยหัวเราะอย่างขมขื่น “จะทำอย่างไรได้ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนหาผู้จัดจำหน่ายที่ยอดเยี่ยมมาได้! วัตถุดิบชั้นเลิศแบบนี้หาไม่ได้ในท้องตลาด!”ตู้เหิงเซิงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วโบกมือเรียกพนักงานเสิร์ฟออกไปเมื่อเหลือเพียงแค่สองคนในห้องส่วนตัว ตู้เหิงเซิงจึงพูดเสียงทุ้มต่ำ“ตอนนี้ทางเดียวที่เราจะทำได้ คือแย่งผู้จัดจำหน่ายคนนั้นมาจากฉู่เสวี่ยเยี่ยน! ถึงแย่งมาไม่ได้ ก็ต

ทำไมเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งวัน ถึงเปลี่ยนไปราวกับคนละคนไปได้?แต่ไม่นานเขาก็เข้าใจว่าทำไมตู้เหิงเซิงถึงเปลี่ยนท่าทีไปอย่างสิ้นเชิงเพราะตู้เหิงเซิงพูดตรงๆ ในสายเลย! “คุณจางเป็นคนที่มีพรสวรรค์อย่างแท้จริงที่สามารถเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์ให้มีรสชาติอร่อยได้ด้วยสมุนไพร! ยอดเยี่ยมมาก!” ตู้เหิงเซิงชมไม่ขาดปากจางหยวนเข้าใจในทันทีดูเหมือนว่าตู้เหิงเซิงจะเคยชิมไก่ฟีนิกซ์แล้ว และเขารู้ด้วยว่าไก่ฟีนิกซ์เป็นจางหยวนที่ส่งให้กับฉู่เสวี่ยเยี่ยนพูดเช่นนี้แล้วก็ดูเหมือนว่าตู้เหิงเซิงโทรมาหาเขาด้วยเจตนาที่ชัดเจนรอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏบนใบหน้าของจางหยวน เขาคาดเดาเจตนาของตู้เหิงเซิงออกแล้ว “พอก่อนประธานตู้! อย่าพูดพร่ำทำเพลง! เข้าเรื่องเลยดีกว่า! คุณยุ่งมาก แล้วมาพูดเรื่องไร้สาระกับคนธรรมดาอย่างผม ไม่เสียเวลาหรอกหรือ” น้ำเสียงของจางหยวนเต็มไปด้วยความเย้ยหยันก่อนหน้านี้ ตู้เหิงเซิงบอกว่าเขายุ่งมาก ห่มให้จางหยวนรบกวน ตอนนี้จางหยวนก็พูดกลับไปเช่นเดิมตู้เหิงเซิงรู้สึกอับอายมากแต่เมื่อนึกถึงเป้าหมายของตัวเอง เขาก็ยังคงทำหน้าตาฝืนยิ้ม แล้วพูดต่อ “คุณจางพูดเกินไปแล้ว! ผมอยากจะคุยกับคนรุ่นใหม่ที่มีความสา

น้อยคนนักที่จะรู้ว่าเบื้องหลังความรุ่งโรจของเกาเสี่ยวอวี้ เธอยังมีอีกหนึ่งบทบาทที่ซ่อนอยู่ นั่นคือ “หญิงขายบริการ”คนที่รู้ว่าเกาเสี่ยวอวี้เป็นหญิงขายบริการมีเพียงกลุ่มคนวงแคบเท่านั้นแม้แต่ตู้เหิงเซิงเอง ก็เพิ่งจะได้สัมผัสกับวงการนี้ตอนที่รู้ว่าเกาเสี่ยวอวี้ นักข่าวสาวสวย เป็นหญิงขายบริการ ตู้เหิงเซิงถึงกับอึ้งไปเลยหลังจากนั้น เขาก็จ้างเกาเสี่ยวอวี้มาค้างคืนในราคาสองหมื่นเช้าวันรุ่งขึ้น ตู้เหิงเซิงต้องพยุงตัวเองออกจากห้องตั้งแต่นั้นมา เขาจะไปหาเกาเสี่ยวอวี้เป็นครั้งคราวแต่ช่วงนี้เงินทองไม่ค่อยคล่องนัก ค่าใช้จ่ายในการไปค้างคืนกับเกาเสี่ยวอวี้ครั้งหนึ่งถึงสองหมื่น แม้แต่ตู้เหิงเซิงที่มีฐานะมั่นคงก็ยังรู้สึกว่ารับไม่ไหวคราวนี้เพื่อให้ได้ตัวจางหยวน ตู้เหิงเซิงจึงงัดเอาไพ่ไม้ตายอย่างเกาเสี่ยวอวี้ออกมาแม้ว่าหน้าตาของเกาเสี่ยวอวี้จะสู้ฉู่เสวี่ยเยี่ยนไม่ได้ แต่รูปร่างของเธอก็ไม่เป็นสองรองใครยิ่งไปกว่านั้น เสน่ห์อันเย้ายวนของเกาเสี่ยวอวี้ก็เหนือกว่าด้วยตู้เหิงเซิงเชื่อว่าจางหยวนต้องต้านทานเสน่ห์ของเกาเสี่ยวอวี้ไม่ได้แน่เช่นนี้ เขาจึงเพิ่มเงินอีกหนึ่งหมื่น เป็นสามหมื่นพอ