เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 406
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-04 18:00:05บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 407
ดังนั้น เมื่อจางหยวนแจ้งราคาไก่ฟีนิกซ์ตู้เหิงเซิงจึงตั้งใจชวนจางหยวนให้ไปกินมื้ออาหารกับเว่ยเทียนหมิงที่ร้านอาหาร เพื่อทดสอบความสนิทสนมระหว่างจางหยวนกับเว่ยเทียนหมิงต่อมา จางหยวนโทรศัพท์หาตู้เหิงเซิง บอกว่าเขาชวนเว่ยเทียนหมิงมาไม่ได้ตู้เหิงเซิงจึงด่วนสรุปว่า จางหยวนกับเว่ยเทียนหมิงเป็นเพียงคนรู้จักกันเท่านั้น!มากที่สุดก็แค่เคยกินอาหารด้วยกันเพียงครั้งเดียว!ความสัมพันธ์แบบนี้ ไม่คุ้มค่าที่จะให้ตู้เหิงเซิงลงทุน!ดังนั้น ตู้เหิงเซิงจึงเปลี่ยนสีหน้าทันที พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างว่าเขาจะไม่ซื้อไก่ฟีนิกซ์ของจางหยวน และยังบอกด้วยว่าตนยุ่งมาก ให้จางหยวนอย่ามารบกวนตอนนี้เมื่อนึกย้อนกลับไป ตู้เหิงเซิงอยากจะตบหน้าตัวเองให้ดังฉาดๆ!ผู้จัดจำหย่ายที่มีค่าขนาดนี้มาหาถึงที่กลับถูกเขาปฏิเสธ!หากตอนนั้นตู้เหิงเซิงไม่เห็นแก่ตัว และให้จางหยวนนำไก่ที่เขาเลี้ยงมาที่ร้านอาหารเพื่อพูดคุยกับตู้เหิงเซิงตอนนี้ร้านอาหารที่ลูกค้าแน่นขนัดอาจจะไม่ใช่เทียนเหอ แต่เป็นฝูหลินเหมินของเขาก็เป็นได้!“ประธานตู้ คุณเป็นอะไรไปหรือ” ซ่งเวยเห็นสีหน้าอึดอัดของตู้เหิงเซิง จึงถามด้วยความงุนงงตู้เหิงเซิงพยายาม
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 408
ทำไมเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งวัน ถึงเปลี่ยนไปราวกับคนละคนไปได้?แต่ไม่นานเขาก็เข้าใจว่าทำไมตู้เหิงเซิงถึงเปลี่ยนท่าทีไปอย่างสิ้นเชิงเพราะตู้เหิงเซิงพูดตรงๆ ในสายเลย! “คุณจางเป็นคนที่มีพรสวรรค์อย่างแท้จริงที่สามารถเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์ให้มีรสชาติอร่อยได้ด้วยสมุนไพร! ยอดเยี่ยมมาก!” ตู้เหิงเซิงชมไม่ขาดปากจางหยวนเข้าใจในทันทีดูเหมือนว่าตู้เหิงเซิงจะเคยชิมไก่ฟีนิกซ์แล้ว และเขารู้ด้วยว่าไก่ฟีนิกซ์เป็นจางหยวนที่ส่งให้กับฉู่เสวี่ยเยี่ยนพูดเช่นนี้แล้วก็ดูเหมือนว่าตู้เหิงเซิงโทรมาหาเขาด้วยเจตนาที่ชัดเจนรอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏบนใบหน้าของจางหยวน เขาคาดเดาเจตนาของตู้เหิงเซิงออกแล้ว “พอก่อนประธานตู้! อย่าพูดพร่ำทำเพลง! เข้าเรื่องเลยดีกว่า! คุณยุ่งมาก แล้วมาพูดเรื่องไร้สาระกับคนธรรมดาอย่างผม ไม่เสียเวลาหรอกหรือ” น้ำเสียงของจางหยวนเต็มไปด้วยความเย้ยหยันก่อนหน้านี้ ตู้เหิงเซิงบอกว่าเขายุ่งมาก ห่มให้จางหยวนรบกวน ตอนนี้จางหยวนก็พูดกลับไปเช่นเดิมตู้เหิงเซิงรู้สึกอับอายมากแต่เมื่อนึกถึงเป้าหมายของตัวเอง เขาก็ยังคงทำหน้าตาฝืนยิ้ม แล้วพูดต่อ “คุณจางพูดเกินไปแล้ว! ผมอยากจะคุยกับคนรุ่นใหม่ที่มีความสา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 409
เมื่อจางหยวนวางสายไปอย่างกะทันหัน ตู้เหิงเซิงที่กำลังขับรถอยู่บนท้องถนนก็เหยียบเบรกอย่างแรงจนรถจอดสนิทริมทาง เขาตบพวงมาลัยอย่างแรง“ไอ้บ้านี่! ฉันให้ข้อเสนอดีขนาดนั้นแล้ว ยังไม่ยอมตอบตกลงอีก!” ตู้เหิงเซิงพูดด้วยน้ำเสียงโกรธจัดในความคิดของเขา ข้อเสนอที่เพิ่งพูดไปนับว่าดีมากแล้ว เขาจะรับผิดชอบค่าผิดสัญญาเอง และยังจะเพิ่มราคาให้จางหยวนอีกครึ่งนึง ตามหลักแล้ว จางหยวนไม่น่าจะปฏิเสธเขาได้!แต่ความจริงก็คือ จางหยวนปฏิเสธและปฏิเสธอย่างเด็ดขาด ไม่ยอมให้ตู้เหิงเซิงได้พูดอะไรต่อเลยขณะที่ตู้เหิงเซิงกำลังโมโหจนอยากจะสาปแช่งเขาก็สังเกตเห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ไม่ไกล และกำลังสั่นสะเทือนไปมาการที่มีคนมาเล่นอะไรสนุกๆ ริมทางในตอนกลางคืนถือเป็นเรื่องปกติแต่ตู้เหิงเซิงฉุกคิดขึ้นมา แล้วตบต้นขาตัวเองอย่างแรง“โอ้ย! ที่แท้ก็เป็นเพราะเรื่องนี้เอง!”ดวงตาของตู้เหิงเซิงเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นเขารู้แล้วว่าทำไมจางหยวนถึงไม่ยอมรับข้อเสนอของเขา สาเหตุเดียวก็คือ จางหยวนหลงใหลในความสวยของฉู่เสวี่ยเยี่ยน!ตู้เหิงเซิงที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน ตอนแรกที่เพิ่งรู้จักฉู่เสวี่ยเยี่ยน เขาก็เคยมีความรู้สึกพิเศษ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 410
น้อยคนนักที่จะรู้ว่าเบื้องหลังความรุ่งโรจของเกาเสี่ยวอวี้ เธอยังมีอีกหนึ่งบทบาทที่ซ่อนอยู่ นั่นคือ “หญิงขายบริการ”คนที่รู้ว่าเกาเสี่ยวอวี้เป็นหญิงขายบริการมีเพียงกลุ่มคนวงแคบเท่านั้นแม้แต่ตู้เหิงเซิงเอง ก็เพิ่งจะได้สัมผัสกับวงการนี้ตอนที่รู้ว่าเกาเสี่ยวอวี้ นักข่าวสาวสวย เป็นหญิงขายบริการ ตู้เหิงเซิงถึงกับอึ้งไปเลยหลังจากนั้น เขาก็จ้างเกาเสี่ยวอวี้มาค้างคืนในราคาสองหมื่นเช้าวันรุ่งขึ้น ตู้เหิงเซิงต้องพยุงตัวเองออกจากห้องตั้งแต่นั้นมา เขาจะไปหาเกาเสี่ยวอวี้เป็นครั้งคราวแต่ช่วงนี้เงินทองไม่ค่อยคล่องนัก ค่าใช้จ่ายในการไปค้างคืนกับเกาเสี่ยวอวี้ครั้งหนึ่งถึงสองหมื่น แม้แต่ตู้เหิงเซิงที่มีฐานะมั่นคงก็ยังรู้สึกว่ารับไม่ไหวคราวนี้เพื่อให้ได้ตัวจางหยวน ตู้เหิงเซิงจึงงัดเอาไพ่ไม้ตายอย่างเกาเสี่ยวอวี้ออกมาแม้ว่าหน้าตาของเกาเสี่ยวอวี้จะสู้ฉู่เสวี่ยเยี่ยนไม่ได้ แต่รูปร่างของเธอก็ไม่เป็นสองรองใครยิ่งไปกว่านั้น เสน่ห์อันเย้ายวนของเกาเสี่ยวอวี้ก็เหนือกว่าด้วยตู้เหิงเซิงเชื่อว่าจางหยวนต้องต้านทานเสน่ห์ของเกาเสี่ยวอวี้ไม่ได้แน่เช่นนี้ เขาจึงเพิ่มเงินอีกหนึ่งหมื่น เป็นสามหมื่นพอ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 411
แน่นอนว่าความคิดนี้แค่ผุดขึ้นมาในสมองแวบเดียว แล้วก็หายไปจางหยวนย่อมไม่คิดว่าจ้าวเจียซินจะโทรมาหาเขาเพราะมื้ออาหารเพียงมื้อเดียวหรอกครอบครัวของอีกฝ่ายเปิดฟาร์มเลี้ยงเป็ด จะสนใจเรื่องอาหารมื้อสองมื้อได้อย่างไรเมื่อรับสาย เสียงคุ้นเคยของจ้าวเจียซินก็ดังขึ้นมาจากปลายสาย“พี่หยวน อยู่บ้านหรือไม่วันนี้ มีเวลาว่างจะมาในเมืองหรือไม่”จางหยวนยิ้มตอบว่า “หากเป็นคนอื่นมาหา ฉันคงไม่มีเวลา แต่หากเป็นซินจื่อ ฉันมีเวลาให้เสมอ! บอกมาได้เลย หาฉันมีเรื่องอะไร”“แหะๆ! คราวนี้ฉันต้องขอความช่วยเหลือจากนาย! เป็ดที่บ้านฉันเป็นโรคประหลาด จะขอคุณหมอชื่อดังอย่างนายมาดูให้หน่อยได้หรือไม่” จ้าวเจียซินหัวเราะคิกคักจางหยวนค่อนข้างประหลาดใจ “ซินจื่อรู้ได้อย่างไรว่าฉันรักษาสัตว์ปีกได้?”ตอนเจอกันครั้งก่อนรีบร้อนเกินไป จางหยวนจึงไม่ได้บอกจ้าวเจียซินว่าเขาได้รักษาโรคระบาดในไก่ของหมู่บ้าน และโรคระบาดในหมูของฟาร์มเลี้ยงหมูให้หายเป็นปกติแล้วแต่ดูจากน้ำเสียงของจ้าวเจียซินเหมือนจะรู้แล้วว่าจางหยวนเป็น “สัตวแพทย์”จ้าวเจียซินหัวเราะ “ฉันบังเอิญเจอคนในหมู่บ้านของนายน่ะ แล้วก็คุยเรื่องนายกับเขา จึงได้รู้ว่า หลั
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 412
จางหยวนตบมือ แล้ววางเป็ดลง ใบหน้าแสดงออกถึงความเข้าใจ จ้าวเจียซินรีบเดินเข้าไปถามว่า “พี่หยวนเป็นไงบ้าง ดูออกแล้วหรือไม่ว่าเป็นโรคอะไร พ่อฉันเคยไปหาสัตวแพทย์สองคนแล้ว ยังไม่รู้ว่าเป็นโรคอะไรเลย” “เป็นโรคประหลาดจริงๆ ชื่อว่าโรคพยาธิเส้นเลือดในเป็ด! เป็ดพวกนี้ติดเชื้อพยาธิเส้นเลือดชนิดพิเศษ! หรือเรียกว่ามีพยาธิอาศัยอยู่!” จางหยวนพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ จ้าวเจียซินตกใจ “เป็ดที่บ้านเราติดพยาธิเส้นเลือดหรือเนี่ย แต่ฟาร์มเลี้ยงเป็ดของเรามีการจัดการสุขอนามัยอย่างเข้มงวดมาโดยตลอด ทำไมถึงมีพยาธิได้?” ขณะนั้น คนงานสองคนที่กำลังทำความสะอาดก็หันมองทางจางหยวนด้วย จางหยวนยิ้ม “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับสุขอนามัยหรอก หากคาดเดาไม่ผิด ตัวการน่าจะเป็นต้นนี้นี่แหละ!” เขาชี้ไปที่ต้นไทรใหญ่นอกฟาร์มเลี้ยงเป็ด ต้นไทรนี้ใหญ่มาก กิ่งก้านสาขาแตกออกไปจำนวนมาก มีกิ่งก้านส่วนหนึ่งยื่นเข้ามาในฟาร์มเลี้ยงเป็ดพอดี บังส่วนของโรงเลี้ยงเป็ด “พยาธิเส้นเลือดมักจะอาศัยอยู่ในนก ต้นไทรก็เป็นที่อยู่อาศัยของนก ดังนั้นพยาธิเส้นเลือดจึงอาจจะตกลงมาในโรงเลี้ยงเป็ดตามอุจจาระของนก แล้วติดเชื้อกับเป็ดได้!” พอได้ยินเช่นนั้น
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 413
รถจอดอยู่ไม่ไกล จ้าวลี่ซานและชายหนุ่มวัยประมาณยี่สิบแปดสวมแว่นกรอบทองคำเดินลงจากรถด้วยกันเมื่อทั้งสองเดินเข้ามาใกล้ จ้าวเจียซินรีบแนะนำจางหยวนทันที“ท่านพ่อ จำได้หรือไม่ นี่คือเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยม จางหยวน!”จางหยวนก็ยิ้มทักทายจ้าวลี่ซาน “สวัสดีครับอาจ้าว!”จ้าวลี่ซานจดจำจางหยวนได้ ใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้ม“พี่หยวนอีกแล้วหรือ! เมื่อไม่นานมานี้ เจียซินยังพูดถึงนายอยู่เลย! ตอนนี้เห็นนายเป็นแบบนี้ ดีแล้วๆ!”จางหยวนเข้าใจความหมายของจ้าวลี่ซานก่อนหน้านี้เขาสติไม่ดีมาหลายปี ตอนนี้สามารถฟื้นคืนสติได้ ถือว่าดีแล้ว“ท่านพ่อ ท่านพ่อไม่รู้หรอก พี่หยวนเก่งมาก! เขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดังไปทั่ว! แล้วเขายังรักษาโรคประหลาดของเป็ดบ้านเราได้ด้วย!” จ้าวเจียซินพูดด้วยความตื่นเต้นแต่ทันทีที่เขาพูดจบยังไม่ทันที่จ้าวลี่ซานจะพูดอะไร ชายหนุ่มสวมแว่นกรอบทองคำข้างๆ ก็ขยับแว่นขึ้นเล็กน้อย มองสำรวจจางหยวนด้วยสายตาจับจ้อง“เถ้าแก่จ้าวไม่ทราบว่าคุณจางท่านนี้ จบจากคณะสัตวแพทย์ของมหาวิทยาลัยไหนหรือ”“ขอโทษด้วย ผมไม่ได้จบจากคณะสัตวแพทย์ ผมจบแค่ชั้นมัธยม” จางหยวนตอบอย่างเรียบเฉยเมื่อได้ยินคำว่า “จบแค่ชั้นม
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
