เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 399
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-01 18:00:05บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 400
ทว่าดูเหมือนหลี่เหม่ยเฟิ่งจะไม่อยากทำเช่นนั้นแต่ด้วยการเร่งเร้าของหลี่เหม่ยเฟิ่ง หลิวเฉิงไฉจึงจำต้องยอมรับต่อหน้าทุกคนอย่างเสียใจว่าตนอบรมบุตรไม่ดีเมื่อหลิวเจี๋ยได้ยินพ่อแม่ยอมรับว่าอบรมบุตรไม่ดี เขาก็โกรธมากจนตะโกนเสียงดังแล้วผลักฝูงชนวิ่งหนีออกไปหลิวเฉิงไฉกับภรรยาจึงรีบวิ่งตามไปถึงตอนนี้ ละครเรื่องนี้จึงจบลงจริงๆหลังจากชาวบ้านดูละครจบ พวกเขาก็ถึงกับนึกขึ้นได้ว่าไก่ฟีนิกซ์ของจางหยวนตัวหนึ่งขายได้ถึงสองร้อยห้าสิบ “จางหยวนนี่เก่งจริงๆ ไม่เพียงรู้วิธีรักษาสัตว์ ยังรู้วิธีเลี้ยงไก่ด้วยยาสมุนไพรด้วย! ไก่ตัวหนึ่งขายได้ถึงสองร้อยห้าสิบแหนะ!” “บ้านตระกูลจางมีคนเก่งแล้ว! ดูๆ แล้ว ไม่กี่ปี จางหยวนต้องกลายเป็นคนรวยระดับต้นๆ ของหมู่บ้านเราแน่ๆ!” “เหอๆ! ในอนาคต พรากหยวนต้องกลายเป็นเศรษฐีประจำหมู่บ้านเรา แล้วยังรวยกว่าหลินจงเฟยเสียอีก!” “จางต้าซานกับภรรยามีบุญมากที่เลี้ยงลูกชายได้ดีขนาดนี้ ชั่วชีวิตที่เหลือก็รอรับความสุขได้เลย!”“......”ชาวบ้านต่างพากันชมเชยและแยกย้ายกันไป หลังจากที่ทุกคนจากไปแล้ว จางหยวนก็เชิญฉู่เสวี่ยเยี่ยนเข้าไปในบ้านเพื่อลงนามในสัญญา ฉู่เสวี่ยเยี่ยนตั้ง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 401
สูตรเฟิ่งหมิงฉีซานจำเป็นต้องใช้สัจปราณในการผัดหากไม่ใช่การฝึกฝนในคืนพระจันทร์เต็มดวงเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ทำให้สัจปราณของจางหยวนเพิ่มขึ้นมิเช่นนั้น ไก่ฟีนิกซ์ร้อยตัวคงดูดซับสัจปราณของจางหยวนหมดได้โชคดีที่สัจปราณเพิ่มขึ้นเมื่อพิจารณาถึงการผลิตน้ำผึ้งบำรุงกำลัง และการใช้ในการรักษาโรคของมนุษย์ปัจจุบัน การจัดหาไก่ฟีนิกซ์ห้าร้อยตัว ถือเป็นขีดจำกัดของจางหยวนแล้วในอนาคต เมื่อการฝึกฝนคัมภีร์ไท่ซ่างเสวียนของจางหยวนก้าวหน้าขึ้น และปริมาณสัจปราณเพิ่มขึ้น อาจเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์ได้มากขึ้นแต่ในตอนนี้ เขาสามารถเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์ได้มากที่สุดเพียงห้าร้อยตัวนอกจากนี้ จางหยวนย่อมเข้าใจดีว่าของหายากมักมีค่าหากเขาจัดหาไก่ฟีนิกซ์ได้จำนวนมากเกินไปไก่ฟีนิกซ์ก็จะค่อยๆ ไร้ค่าการควบคุมปริมาณให้อยู่ในระดับหนึ่ง จึงจะรักษามูลค่าของไก่ฟีนิกซ์ต่อไปได้เมื่อรู้ว่าจางหยวนสามารถเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์ได้มากที่สุดเพียงห้าร้อยตัว ฉู่เสวี่ยเยี่ยนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยแต่เมื่อนึกถึงรสชาติอันน่าทึ่งของไก่ฟีนิกซ์ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนก็รู้สึกโล่งใจการทำให้ไก่เนื้อธรรมดาอร่อยได้ขนาดนี้ จางหยวนต้องใช้วัตถุดิบจากสมุนไ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 402
“พูดจาจองหองมาก! จะมาพิชิตใจฉันงั้นหรือ? หึๆ! เมนูอาหารแนะนำของร้านอาหารหรูในเมืองจำนวนมากยังเอาชนะใจฉันไม่ได้เลย แล้วร้านอาหารเล็กๆ ระดับอำเภออย่างพวกคุณจะมาพิชิตใจฉันได้อย่างไร”เมื่อได้ยินคำพูดของชายผอมสูง หลี่ตงเซิ่งขมวดคิ้วชายผอมสูงคนนี้ชื่อว่าฟ่านเจี้ยนขุยเป็นเจ้าของฟาร์มเลี้ยงหมูเช่นกัน แต่ของเขาตั้งอยู่ในเมืองครั้งนี้ ฟ่านเจี้ยนขุยมาที่เมืองชิงเหอเพื่อเข้าร่วมประมูลโครงการใหญ่ แต่สุดท้ายกลับพ่ายแพ้ให้กับหลี่ตงเซิ่งเพื่อนร่วมสายอาชีพโห่ร้องให้หลี่ตงเซิ่งเลี้ยงอาหารเย็นหลี่ตงเซิ่งไม่อยากทิ้งฟ่านเจี้ยนขุยไว้ จึงชวนเขามาด้วยไม่คิดว่าคนผู้นี้จะตรงตามชื่อเสียจริงๆ ปากดีตั้งแต่แรกเห็น!“ประธานฟ่าน คุณพูดแบบนี้ ผมไม่เห็นด้วยนะ! ร้านอาหารในอำเภอเป็นอย่างไรหรือ จะไม่มีอาหารอันโอชะได้เลยรึ” หลี่ตงเซิ่งพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นฟ่านเจี้ยนขุยอุทานด้วยความไม่พอใจ “แค่พูดลอยๆ เห็นทีคงไม่ได้ ต้องลองชิมก่อนถึงจะรู้!”เมื่อเห็นว่าบรรยากาศระหว่างหลี่ตงเซิ่งกับฟ่านเจี้ยนขุยกำลังตึงเครียด รองประธานหม่าจึงรีบออกมาพูดไกล่เกลี่ย“ประธานฟ่านพูดถูกแล้ว! ท่านผู้มีเกียรติทุกท่านลองชิมแล้วจะรู
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 403
เห็นสีหน้าเกินจริงของพวกเขา ฟังคำพูดเกินจริงของพวกเขา และเห็นพวกเขากินไก่อย่างรีบร้อน ฟ่านเจี้ยนขุยคิดว่าพวกเขาถูกหลี่ตงเซิ่งซื้อตัวไปแล้ว และเป็นหน้าม้าให้กับหลี่ตงเซิ่งอยู่! “น่าขันนัก! แค่ไก่ไม่กี่ชิ้น ก็ทำให้พวกนี้ทำตัวน่าอายได้ขนาดนี้! บ้านนอกก็คือบ้านนอกจริงๆ! เปรียบเทียบกับคนเมืองอย่างผมไม่ได้เลย!” ฟ่านเจี้ยนขุยหัวเราะเยาะในใจ เขาคีบไก่ชิ้นเล็กเข้าปาก คิดว่าหลังจากชิมแล้ว จะได้เยาะเย้ยหลี่ตงเซิ่งอย่างหนัก รวมถึงเจ้าของฟาร์มหมูคนอื่นๆ ด้วย แต่ทันทีที่ไก่เข้าปาก ฟ่านเจี้ยนขุยก็นิ่งอึ้งไป ถึงแม้เขาจะดูผอมแห้ง แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนรักการกินมากคนหนึ่ง ถือได้ว่ากินร้านอาหารดังๆ ทั่วเมืองมาหมดแล้ว แต่ฟ่านเจี้ยนขุยไม่เคยได้ลิ้มลองรสชาติไก่ที่อร่อยละลายในปากแบบนี้มาก่อน! อร่อยมาก! อร่อยจนฟ่านเจี้ยนขุยอยากร้องไห้! โดยสัญชาตญาณ เขาก็รีบคีบไก่ใส่ปากอีกชิ้น แล้วกินอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นฟ่านเจี้ยนขุยกินไก่คำใหญ่หลี่ตงเซิ่งอดหัวเราะเยาะไม่ได้ “ประธานฟ่าน ทำไมถึงไม่พูดจาโอ้อวดต่อล่ะ ไม่ใช่คุณหรอกหรือที่ดูถูกร้านอาหารในอำเภอเล็กๆ ของเรา แต่ดูเหมือนคนที่กินมูมมามที่สุดคือค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 404
เมื่อรองประธานหม่าเห็นฉากตรงหน้า ก็อดแสดงสีหน้าภาคภูมิใจออกมาไม่ได้อันที่จริงแล้ว เขาก็ไม่ชอบหน้าฟ่านเจี้ยนขุยตั้งแต่แรกเพียงแต่ด้วยสถานะของเขา จึงไม่สามารถต่อปากต่อคำกับคนผู้นี้ได้ตรงๆทว่าการที่ไม่ต่อว่าตรงๆ ไม่ได้หมายความว่ารองประธานหม่าจะไม่สามารถเล่นงานฟ่านเจี้ยนขุยได้คราวนี้ดีแล้ว ฟ่านเจี้ยนขุยเสียหน้าไปมากรองประธานหม่ารู้สึกสบายใจขึ้น จึงสั่งให้พนักงานเสิร์ฟนำต้มไก่เห็ดหอมมาให้ทุกคนเพิ่มอีกคนละชามคราวนี้ฟ่านเจี้ยนขุยยิ่งดูน่าสงสารไก่ตุ๋นเห็ดหอมของเขายังไม่ทันมาถึง ก็ถูกหลี่ตงเซิ่งแย่งไปเสียแล้วเหตุผลของหลี่ตงเซิ่งเรียบง่ายมาก เห็นว่าฟ่านเจี้ยนขุยไม่ชอบกิน ก็ส่งให้เขากินแทนหลังจากเหตุการณ์นี้ ฟ่านเจี้ยนขุยเสียหน้าต่อหน้าหลี่ตงเซิ่งและเพื่อนร่วมอาชีพคนอื่นๆ คงจะอับอายจนไม่กล้ามาเมืองชิงเหออีกเลย!แน่นอน ห้องส่วนตัวของหลี่ตงเซิ่งเป็นเพียงหนึ่งในเหตุการณ์จำนวนมากที่เกิดขึ้นในร้านอาหารเทียนเหอเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นในทุกห้องส่วนตัวทุกคนที่ได้ลิ้มลองไก่ฟีนิกซ์ตุ๋นเห็ดหอม ต่างประหลาดใจมากครึ่งชั่วโมงต่อมา ในห้องทำงานของฉู่เสวี่ยเยี่ยน รองประธานหม่ามารายงานด้วยคว
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 405
ฉู่เสวี่ยเยี่ยนได้คำนวณแล้วว่า หากต้องการจะผลักดันไก่ฟีนิกซ์ให้เป็นเมนูเด่นจริงๆแต่ละเดือนจะต้องมีไก่ฟีนิกซ์อย่างน้อยสี่ร้อยตัวขึ้นไป!เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ วิธีเดียวคือต้องช่วยจางหยวนสร้างฟาร์มเลี้ยงไก่!“คนเจ้าเล่ห์! ถือว่านายได้เปรียบเลยนะเนี่ย!” ฉู่เสวี่ยเยี่ยนริมฝีปากแดงอ้าเล็กน้อย พ่นลมหายใจออกมาเบาๆพูดจบ เธอก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าประโยคนี้ดูคลุมเครือ เหมือนว่าได้ให้ร่างกายของเธอเป็นของขวัญแก่จางหยวนเสียอย่างนั้น!ประธานหญิงที่ดูเย็นชา ใบหน้าขาวผ่องก็แดงก่ำขึ้นมาทันทีเธอโล่งอกที่ในห้องทำงานมีเพียงเธอคนเดียว หากคนอื่นได้ยินคำพูดของเธอเมื่อครู่ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนคงจะอายจนหน้าแดงและไม่อยากสู้หน้าใครอีกดังเป็นพลุแตกในค่ำคืนเดียว!การใช้คำนี้มาอธิบายเมนูใหม่ของร้านอาหารเทียนเหออย่างไก่ฟีนิกซ์ตุ๋นเห็ดหอมนั้น เหมาะสมที่สุดแล้วเพียงแค่ข้ามคืน เหล่าเจ้าของกิจการและผู้มีอำนาจที่มักจะไปกินอาหารตามร้านอาหารทั้งสามแห่ง ก็ได้ยินข่าวเมนูใหม่ของร้านอาหารเทียนเหอแล้วและทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณลูกค้าเมื่อคืนที่ช่วยกันประชาสัมพันธ์หลังจากได้ลิ้มลองรสชาติของไก่ฟีนิกซ์แล้ว พวกเขาทุกคนต่างปร
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 406
สองคนไม่รอช้า ต่างคนต่างตักซุปมาชิมทันทีหลังจากได้ชิมเนื้อไก่ไปเพียงสองคำ สีหน้าของทั้งคู่ก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดไม่ใช่ว่าเนื้อไก่ไม่อร่อย แต่อร่อยมาก!ถึงแม้ก่อนหน้านี้ทั้งคู่จะเตรียมใจมาแล้วแต่ก็ไม่คิดว่าเนื้อไก่ฟีนิกซ์จะมีรสชาติที่นุ่มละมุนลิ้นและหอมหวานขนาดนี้เมื่อร้านอาหารเทียนเหอมีอาวุธลับเช่นนี้ ร้านอาหารของพวกเขาจะแข่งขันกับร้านอาหารเทียนเหอได้อย่างไรพอคิดว่าฉู่เสวี่ยเยี่ยนจะใช้ไก่ฟีนิกซ์วิเศษนี้ ดึงลูกค้าของร้านอาหารตนไปทีละน้อย ตู้เหิงเซิงก็อดเหงื่อตกไม่ได้ส่วนซ่งเวยก็ไม่ต่างกันมากทั้งสองสบตากัน แล้วเห็นความหวาดกลัวในแววตาของกันและกัน“ประธานซ่ง จะทำอย่างไรต่อไปดี?” ตู้เหิงเซิงถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าซ่งเหว่ยหัวเราะอย่างขมขื่น “จะทำอย่างไรได้ ฉู่เสวี่ยเยี่ยนหาผู้จัดจำหน่ายที่ยอดเยี่ยมมาได้! วัตถุดิบชั้นเลิศแบบนี้หาไม่ได้ในท้องตลาด!”ตู้เหิงเซิงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วโบกมือเรียกพนักงานเสิร์ฟออกไปเมื่อเหลือเพียงแค่สองคนในห้องส่วนตัว ตู้เหิงเซิงจึงพูดเสียงทุ้มต่ำ“ตอนนี้ทางเดียวที่เราจะทำได้ คือแย่งผู้จัดจำหน่ายคนนั้นมาจากฉู่เสวี่ยเยี่ยน! ถึงแย่งมาไม่ได้ ก็ต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 407
ดังนั้น เมื่อจางหยวนแจ้งราคาไก่ฟีนิกซ์ตู้เหิงเซิงจึงตั้งใจชวนจางหยวนให้ไปกินมื้ออาหารกับเว่ยเทียนหมิงที่ร้านอาหาร เพื่อทดสอบความสนิทสนมระหว่างจางหยวนกับเว่ยเทียนหมิงต่อมา จางหยวนโทรศัพท์หาตู้เหิงเซิง บอกว่าเขาชวนเว่ยเทียนหมิงมาไม่ได้ตู้เหิงเซิงจึงด่วนสรุปว่า จางหยวนกับเว่ยเทียนหมิงเป็นเพียงคนรู้จักกันเท่านั้น!มากที่สุดก็แค่เคยกินอาหารด้วยกันเพียงครั้งเดียว!ความสัมพันธ์แบบนี้ ไม่คุ้มค่าที่จะให้ตู้เหิงเซิงลงทุน!ดังนั้น ตู้เหิงเซิงจึงเปลี่ยนสีหน้าทันที พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างว่าเขาจะไม่ซื้อไก่ฟีนิกซ์ของจางหยวน และยังบอกด้วยว่าตนยุ่งมาก ให้จางหยวนอย่ามารบกวนตอนนี้เมื่อนึกย้อนกลับไป ตู้เหิงเซิงอยากจะตบหน้าตัวเองให้ดังฉาดๆ!ผู้จัดจำหย่ายที่มีค่าขนาดนี้มาหาถึงที่กลับถูกเขาปฏิเสธ!หากตอนนั้นตู้เหิงเซิงไม่เห็นแก่ตัว และให้จางหยวนนำไก่ที่เขาเลี้ยงมาที่ร้านอาหารเพื่อพูดคุยกับตู้เหิงเซิงตอนนี้ร้านอาหารที่ลูกค้าแน่นขนัดอาจจะไม่ใช่เทียนเหอ แต่เป็นฝูหลินเหมินของเขาก็เป็นได้!“ประธานตู้ คุณเป็นอะไรไปหรือ” ซ่งเวยเห็นสีหน้าอึดอัดของตู้เหิงเซิง จึงถามด้วยความงุนงงตู้เหิงเซิงพยายาม
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
