บททั้งหมดของ ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: บทที่ 251 - บทที่ 260

ในเมืองไห่เฉิง ใครจะกล้าแฮ็คโทรศัพท์มือถือของเขา?"ให้ฝ่ายเทคนิคตรวจสอบเดี๋ยวนี้ว่าใครเป็นคนทำ !""ครับ!"เลขาหลี่ไม่กล้ารอช้ารีบเอาโทรศัพท์ไปป๋อซือเหยียนกลับรู้สึกใจเต้นแรงราวกับว่า จะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นคิดถึงตรงนี้ ป๋อซือเหยียนก็หยิบกุญแจรถบนโต๊ะทันทีและออกจาะห้องทำงานเขาขับรถมากลับบ้านป๋ออย่างรวดเร็ว และทันทีที่เขาเปิดประตู เขาก็เห็นหลินหวั่นเอ๋อร์และคุณนายป๋อกําลังรับประทานอาหารอยู่ในห้องนั่งเล่นไม่เห็นเสิ่นม่านในบ้ายเมื่อเห็นท่าทางเร่งรีบของป๋อซือเหยียน คุณนายป๋อก็ขมวดคิ้ว :"ซือเหยียน ไม่ต้องประชุมที่บริษัทเหรอ ? ทําไมวันนี้คุณกลับมาเร็วจัง""เสิ่นม่านล่ะ?"ป๋อซือเหยียนก็ได้ถามหาเสิ่นม่านทันทีสีหน้าของหลินหวั่นเอ๋อร์ไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อยคุณนายป๋อไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ได้พูดว่า:"เมียของตัวเองดูแลไม่ดีเอง ใครจะรู้ว่าเธอแอบไม่เจอผู้ชายคนไหนอีก?""มีคนใช้โทรศัพท์ของผมส่งข้อความหาม่านม่าน ตอนนี้เธอติดต่อเธอไม่ได้ ผมอยากรู้ว่าเธอออกจากบ้านเมื่อไหร่!"ทันทีที่ป๋อซือเหยียนพูดออกมา คุณนายป๋อก็เข้าใจถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ทันทีในแวดวงของพวกเขา การลักพาตัวก

เมื่อเผชิญกับความบ้าคลั่งของซูเฉี่ยนเฉี่ยน ปลายสายก็ได้เยาะเย้ยเบา ๆ ว่า:"พวกเราลักพาคุณหญิงของป๋อซือกรุ๊ปเชียวนะ ภรรยาของป๋อซือเหยียน และค่าไถ่ที่สามารถไถ่ได้ก็ได้มากกว่าเงินที่เธอจ้างให้ฆ่าคนมาก ต้องขอบคุณสําหรับที่อยู่ที่เธอให้มา ไม่งั้น พวกเราก็คงไม่รู้ว่าที่อยู่ของป๋อซือเหยียนอยู่ที่ไหน!"สีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนน่าเกลียดชายที่อยู่ปลายสายก็ได้พูดต่อว่า :"แต่ว่าไม่ต้องกังวล พอป๋อซือเหยียนเอาค่าไถ่ให้พวกเรา พวกเราก็จะจัดการปัญหานี้ให้เธอ ถ้าเขาไม่ให้ค่าไถ่ พวกเราก็จะแก้ปัญหานี้ให้ มันก็เป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น""พวกนายทําแบบนี้ไม่ได้นะ ! ถ้านายติดต่อป๋อซือเหยียน ป๋อซือเหยียนจะทําทุกวิถีทางเพื่อค้นหาตัวพวกนายแน่นอน แล้วเรื่องของฉันก็จะหลุดไปด้วย!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้วิธีการของป๋อซือเหยียนดี จะตามหาตัวพวกคนร้ายเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องออกแรงอะไรมากมาย และเมื่อถึงตอนนั้นป๋อซือเหยียนต้องสืบมาถึงตัวเธอแน่นอน !ถึงตอนนั้นต่อให้เสิ่นม่านตายไป ความฝันที่จะแต่งเข้าตระกูลที่ร่ำรวยของเธอก็ดับลงเหมือนกัน !"นั้นมันไม่เกี่ยวอะไรกับเรา เราแค่เอาเงินทำงานเท่านั้น แต่ก็แค่เรียกเงินเพิ่มตามสถานก

"ประธารป๋อ…… ""ไม่มีอะไรสําคัญเท่ากับชีวิตของเสิ่นม่าน! นายเข้าใจไหม?"ได้ยินคําพูดของป๋อซือเหยียน ในท้ายที่สุดเลขาหลี่พูดว่า:"……ครับ ประธานป๋อ "เลขาหลี่ก็ได้เอากระเป๋าเงินสดลงมาจากรถและบนเรือผู้ร้ายลักพาตัวได้วางมีดไว้ที่คอของเสิ่นม่านแล้ว เดินขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ และตะโกนว่า:"เงินทั้งหมดขึ้นมาบนเรือ! อย่าเล่นตุกติก ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอแน่!""เลขาหลี่พูดกับบอดี้การ์ดว่า :"เอาเงินทั้งหมดไปวาง!"ผู้คนก็ได้ขนกระเป๋าเงินสดใบแล้วใบเล่าขึ้นเรือ เสิ่นม่านได้มองดูฉากนี้อย่างเย็นชารอหลังจากขนเงินไปที่เรือแล้ว เลขาหลี่ก็ได้พูดผ่านโทรโข่งว่า"เงินก็ได้ให้พวกแกแล้ว! ปล่อยคนซะ!"คนร้ายลักพาตัวเปิดกระเป๋าเงิน เมื่อแน่ใจว่าว่าเป็นเงินจริง ก็ได้ยิ้มไม่หุบปาก"โอเค ปล่อยคน!"รอยยิ้มที่น่ากลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้ร้ายลักพาตัวและในขณะนั้น ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็รีบไปที่ชายฝั่งเช่นกัน เธอซ่อนตัวอยู่ในมุมที่ไม่มีใครสนใจ ดูฉากนี้อย่างกังวลเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเครื่องยนต์เรือได้สตาร์ท ประสาทของป๋อซือเหยียนก็เกร็ง เขาก็วิ่งไปทางชายฝั่งโดยไม่สนใจอะไร เลขาหลี่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อห้ามป๋อซือเหยียนทันที :"ป

"คุณนาย……เมื่อกี้พี่ซือเหยียนบอกว่าคุณหญิงตกทะเล เธอคงไม่……""ตายก็ดี ตายไปก็จะตัดความหวังของเขา!"คุณนายป๋อไม่เชื่อว่าป๋อซือเหยียนจะตายเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งจริงๆ เขาตายไม่ได้ เธอจะไม่ยอมให้เขาตาย!ทีมกู้ภัยในทะเลก็ได้ค้นหาเป็นเวลาสามวันสามคืน แต่ทะเลกว้างใหญ่มาก และแม้ว่าพวกเขาจะกระจายระยะการค้นหา แต่ก็ยังไม่พบร่างของเสิ่นม่านในเวลาเดียวกัน ตระกูลเสิ่นก็ได้ข่าวเสิ่นม่านตกลงทะเล ลุงรองเสิ่นก็ได้ก็กังวลราวกับมดบนหม้อไฟ มีเพียงคุณฉินเท่านั้นที่มีความสุขมากเสิ่นม่านตายไปในเวลานี้ และข้อตกลงอะไรนั้นที่เธอเซ็นกับเสิ่นม่านก็จะเป็นโมฆะ ตระกูลเสิ่นก็ยังเป้นของเธอและลูกชายเธอ!ในเวลานี้ คุณฉินมองไปที่ลุงรองเสิ่นที่กำลังกระวนกระวาย นัยน์ตาก็ได้มีความเย็นชาเสิ่นเจียนซาน ก่อนหน้านี้แกก็ได้ใจกับพวกเราแม่ลูก งั้นแกก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายกลับล่ะกัน……ในวันที่สาม ป๋อซือเหยียนได้สิ้นหวังอย่างที่สุดไม่มีใครที่ตกทะเลสามวันแล้วยังสามารถรอดได้ในห้องทํางานของประธาน เลขาหลี่เดินเข้ามา ป๋อซือเหยียนก็ได้ถามทันที:"หาตัวเสิ่นม่านเจอหรือยัง"เลขาหลี่ส่ายหัว พูด:"ยังครับ"แสงในตาของป๋อซือเหยียนก็ได้ห

"ไม่……ไม่เอา ! ฉันพูด ฉันพูด!"เมื่อแม่ซูได้ยินป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้เธอก็ร้อนรนทันที เธอยังไม่อยากตาย เธอไม่อยากตาย!แม่ซูตัวสั่นไปหมดและพูดว่า:"แก แกต้องรับประกันว่า ถ้าฉันพูดออกไปแล้ว แกก็จะปล่อยฉันไป ฉันก็จะพูดทุกอย่าง!""ฉันไม่รับประกัน แต่ถ้าแกบอกฉัน ฉันก็จะใจดีกับแกมากขึ้น"ได้ยินป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้ สีหน้าของแม่ซูก็ซีดทันทีซึ่งหมายความว่า ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรในวันนี้ อีกฝ่ายจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆป๋อซือเหยียนมองแม่ซูที่ล้มกับพื้นจากที่สูง พูด:"ไปหาตํารวจ หรือเข้าไปห้องดํา แกเลือกเอง"แม่ซูเงยหน้าขึ้นและเห็นดวงตาที่เย็นชาของป๋อซือเหยียน และในที่สุดก็ทำในและพูดว่า:"ทุกอย่าง……ทุกอย่างเป็น……"แม่ซูยังพูดไม่จบ โทรศัพท์ในห้องทำงานก็ดังขึ้นเลขาหลี่รับสาย ปลายสายก็ได้พูดอะไรบางอย่าง เลขาหลี่ก็พูดว่า:"ฉันรู้แล้ว "หลังจากพูดจบ เลขาหลี่ก็วางสาย จากนั้นมองไปที่ป๋อซือเหยียนและพูด :"ประธานป๋อ คุณซูมาครับ""เธอมาทําอะไร ไม่เจอ!"เสียงของป๋อซือเหยียนเย็นชาเมื่อแม่ซูได้ยินว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนมา สีหน้าของเธอก็แข็งทื้อสายตาของป๋อซือเหยียนก็มองไปที่แม่ซู พูดว่า:"ตอนนี้แกพูดได้แล้ว"