เมื่อเผชิญกับความบ้าคลั่งของซูเฉี่ยนเฉี่ยน ปลายสายก็ได้เยาะเย้ยเบา ๆ ว่า:"พวกเราลักพาคุณหญิงของป๋อซือกรุ๊ปเชียวนะ ภรรยาของป๋อซือเหยียน และค่าไถ่ที่สามารถไถ่ได้ก็ได้มากกว่าเงินที่เธอจ้างให้ฆ่าคนมาก ต้องขอบคุณสําหรับที่อยู่ที่เธอให้มา ไม่งั้น พวกเราก็คงไม่รู้ว่าที่อยู่ของป๋อซือเหยียนอยู่ที่ไหน!"สีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนน่าเกลียดชายที่อยู่ปลายสายก็ได้พูดต่อว่า :"แต่ว่าไม่ต้องกังวล พอป๋อซือเหยียนเอาค่าไถ่ให้พวกเรา พวกเราก็จะจัดการปัญหานี้ให้เธอ ถ้าเขาไม่ให้ค่าไถ่ พวกเราก็จะแก้ปัญหานี้ให้ มันก็เป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น""พวกนายทําแบบนี้ไม่ได้นะ ! ถ้านายติดต่อป๋อซือเหยียน ป๋อซือเหยียนจะทําทุกวิถีทางเพื่อค้นหาตัวพวกนายแน่นอน แล้วเรื่องของฉันก็จะหลุดไปด้วย!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้วิธีการของป๋อซือเหยียนดี จะตามหาตัวพวกคนร้ายเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องออกแรงอะไรมากมาย และเมื่อถึงตอนนั้นป๋อซือเหยียนต้องสืบมาถึงตัวเธอแน่นอน !ถึงตอนนั้นต่อให้เสิ่นม่านตายไป ความฝันที่จะแต่งเข้าตระกูลที่ร่ำรวยของเธอก็ดับลงเหมือนกัน !"นั้นมันไม่เกี่ยวอะไรกับเรา เราแค่เอาเงินทำงานเท่านั้น แต่ก็แค่เรียกเงินเพิ่มตามสถานก
ปกติคนที่พวกเขาลักพาพอลืมตาขึ้นก็จะตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าดูไม่กลัวเลย สีหน้าก็ไม่เห็นความหวาดกลัวอะไร "ผู้หญิงของป๋อซือเหยียน ไม่ธรรมดาจริงๆ"ลูกพี่ใหญ่ก็ได้เอื้อมมือไปบีบคางของเสิ่นม่าน มองซ้ายขวาพูด :"หน้านี้ สวยจริงๆ""นายไม่จำเป็นต้องข่มขู่ฉัน ถ้าไม่ได้เงินค่าไถ่พวกแกก็ไม่กล้าแตะฉัน"ดูทั้งสามก็รู้ว่าว่าเป็นพวกคนร้ายลักพาตัวและนักฆ่ามืออาชีพ คนที่ทําธุรกิจนี้มีกฎในการทําธุรกิจนี้ตามคาด ลูกพี่ใหญ่คนนั้นก็ปล่อยเสิ่นม่าน พูด :"ก็แค่มีคนใช้เงินมาซื้อชีวิตแก ขอแค่ที่ได้เงินของป๋อซือเหยียนมา พวกเราก็จะฆ่าแก ไม่ว่ายังไงแกก็ต้องตาย ถึงตอนนั้นก็ให้พวกเราสามคนสนุกกันก่อน ก็ไม่ขาดทุน"เสิ่นม่านก็ได้ขำออกมาเหมือนได้ยินลูกพี่ใหญ่พูดแบบนั้นไม่ได้เห็นความกลัวบนใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ ลูกพี่ใหญ่ก็ได้หงุดหงิดเล็กน้อย :"แกกําลังหัวเราะอะไร?""ฉันขำที่พวกแกไร้เดียงสา"เสิ่นม่านพูด :"ป๋อซือเหยียนคือใคร? ฉันเป็นใคร? พวกแกมั่นใจได้เหรอว่าจะได้รับเงินอย่างปลอดภัยและอพยพทางเรือ ? พวกแกไม่สามารถรับประกันได้เลย ถ้าพวกแกแตะต้องฉัน ต่อไปถ้าพวกแกตกอยู่ในมือของป๋อซือเหยียน พวกแก
"ประธารป๋อ…… ""ไม่มีอะไรสําคัญเท่ากับชีวิตของเสิ่นม่าน! นายเข้าใจไหม?"ได้ยินคําพูดของป๋อซือเหยียน ในท้ายที่สุดเลขาหลี่พูดว่า:"……ครับ ประธานป๋อ "เลขาหลี่ก็ได้เอากระเป๋าเงินสดลงมาจากรถและบนเรือผู้ร้ายลักพาตัวได้วางมีดไว้ที่คอของเสิ่นม่านแล้ว เดินขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ และตะโกนว่า:"เงินทั้งหมดขึ้นมาบนเรือ! อย่าเล่นตุกติก ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอแน่!""เลขาหลี่พูดกับบอดี้การ์ดว่า :"เอาเงินทั้งหมดไปวาง!"ผู้คนก็ได้ขนกระเป๋าเงินสดใบแล้วใบเล่าขึ้นเรือ เสิ่นม่านได้มองดูฉากนี้อย่างเย็นชารอหลังจากขนเงินไปที่เรือแล้ว เลขาหลี่ก็ได้พูดผ่านโทรโข่งว่า"เงินก็ได้ให้พวกแกแล้ว! ปล่อยคนซะ!"คนร้ายลักพาตัวเปิดกระเป๋าเงิน เมื่อแน่ใจว่าว่าเป็นเงินจริง ก็ได้ยิ้มไม่หุบปาก"โอเค ปล่อยคน!"รอยยิ้มที่น่ากลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้ร้ายลักพาตัวและในขณะนั้น ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็รีบไปที่ชายฝั่งเช่นกัน เธอซ่อนตัวอยู่ในมุมที่ไม่มีใครสนใจ ดูฉากนี้อย่างกังวลเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเครื่องยนต์เรือได้สตาร์ท ประสาทของป๋อซือเหยียนก็เกร็ง เขาก็วิ่งไปทางชายฝั่งโดยไม่สนใจอะไร เลขาหลี่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อห้ามป๋อซือเหยียนทันที :"ป
กลางดึก ป๋อซือเหยียนกลับไปที่บ้านป๋อด้วยความโกรธ ได้ผลักประตูบ้านป๋อออกอย่างแรงคุณนายป๋อที่หลับไปแล้วก็ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวที่ประตู จึงให้หลินหวั่นเอ๋อร์ประคองตัวเองเดินไปที่ประตูทันทีที่มาถึงห้องนั่งเล่น คุณนายป๋อเห็นป๋อซือเหยียนมีสีหน้าเคร่งเครียดคุณนายป๋อขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า:"เราเป็นอะไรไป""เธอมานี่ !"ป๋อซือเหยียนก้าวไปข้างหน้าและคว้าหลินหวั่นเอ๋อร์อย่างรุนแรงหลินหวั่นเอ๋อร์ไม่เคยเห็นท่าทางโกรธเกรี้ยวของป๋อซือเหยียนมาก่อน ก็ตกใจอยู่ครู่หนึ่ง"พี่ซือเหยียน ! พี่ซือเหยียน พี่กําลังทําอะไร?……""ฉันไม่อนุญาตให้เธอเรียกฉัน ! ทำไมเธอถึงได้เลวขนาดนี้ ? ไปเปลี่ยนเงินหมื่นล้านดอลลาร์พวกนั้น?!"ท่าทางของป๋อซือเหยียนโหดเหี้ยมมาก หลินหวั่นเอ๋อร์ส่ายหัวอย่างหนัก และพูดว่า:"พี่ซือเหยียน……มันไม่เกี่ยวกับฉัน……จริงๆนะ พี่ต้องเชื่อใจฉัน……""เธอให้ฉันเชื่อเธอ?"ดวงตาของป๋อซือเหยียนก็ได้หรี่อย่างน่ากลัว พูดว่า:"เสิ่นม่านตกลงไปในทะเล ตอนนี้ยังหาตัวไม่เจอเลย! ถ้าเธอตายไป ตระกูลหลินของพวกแกต้องชดใช้!"สีหน้าของหลินหวั่นเอ๋อร์ไม่ดีเอามาก คุณนายป๋อก็พูดอย่างเย็นชาว่า:"พอแล้ว!"
"คุณนาย……เมื่อกี้พี่ซือเหยียนบอกว่าคุณหญิงตกทะเล เธอคงไม่……""ตายก็ดี ตายไปก็จะตัดความหวังของเขา!"คุณนายป๋อไม่เชื่อว่าป๋อซือเหยียนจะตายเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งจริงๆ เขาตายไม่ได้ เธอจะไม่ยอมให้เขาตาย!ทีมกู้ภัยในทะเลก็ได้ค้นหาเป็นเวลาสามวันสามคืน แต่ทะเลกว้างใหญ่มาก และแม้ว่าพวกเขาจะกระจายระยะการค้นหา แต่ก็ยังไม่พบร่างของเสิ่นม่านในเวลาเดียวกัน ตระกูลเสิ่นก็ได้ข่าวเสิ่นม่านตกลงทะเล ลุงรองเสิ่นก็ได้ก็กังวลราวกับมดบนหม้อไฟ มีเพียงคุณฉินเท่านั้นที่มีความสุขมากเสิ่นม่านตายไปในเวลานี้ และข้อตกลงอะไรนั้นที่เธอเซ็นกับเสิ่นม่านก็จะเป็นโมฆะ ตระกูลเสิ่นก็ยังเป้นของเธอและลูกชายเธอ!ในเวลานี้ คุณฉินมองไปที่ลุงรองเสิ่นที่กำลังกระวนกระวาย นัยน์ตาก็ได้มีความเย็นชาเสิ่นเจียนซาน ก่อนหน้านี้แกก็ได้ใจกับพวกเราแม่ลูก งั้นแกก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายกลับล่ะกัน……ในวันที่สาม ป๋อซือเหยียนได้สิ้นหวังอย่างที่สุดไม่มีใครที่ตกทะเลสามวันแล้วยังสามารถรอดได้ในห้องทํางานของประธาน เลขาหลี่เดินเข้ามา ป๋อซือเหยียนก็ได้ถามทันที:"หาตัวเสิ่นม่านเจอหรือยัง"เลขาหลี่ส่ายหัว พูด:"ยังครับ"แสงในตาของป๋อซือเหยียนก็ได้ห
การแสดงของแม่ซูไม่ดีนัก และเห็นได้ชัดว่าสายตาตื่นตระหนกมากป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว :"เธอเหรอ?"เลขาหลี่ พูดว่า:"ครับ ประธานป่อ เป็นเธอครับ"ป๋อซือเหยียนมองไปที่แม่ซู แม่ซูก็ตัวสั่น"แกไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร?""ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร! คนของคุณพาฉันมา มันมีกฏหมายในสายตาไหม ? ฉันจะโทรแจ้งตํารวจ! ฉันจะแจ้ง……""ได้ เอาโทรศัพท์ให้เธอ ให้เธอโทรแจ้งตํารวจ!"ป๋อซือเหยียนพูดจบ ท่าทางได้ใจของแม่ซูเมื่อกี้ก็หายไป"ยังไงก็บอกตํารวจเรื่องที่สมรู้ร่วมคิดกับผู้ร้ายลักพาตัว! เพื่อลักพาตัวเสิ่นม่านด้วย !"ฟังป๋อซือเหยียนพูด แม่ซูก็ไม่อวดดีอีกต่อไป เธอก็ได้ล้มไปกับพื้น ไม่ได้พูดอะไรคนที่อยู่ข้างๆ พูด :"ประธานป๋อ ตอนที่พวกเราจะไปจับเธอ เธอกําลังซื้อตั๋วรถไฟเพื่อหนี รถไฟขบวนนั้นจะไปเมืองหลินเฉิงข้างๆ สันนิษฐานว่าบ้านเกิดของเธอต้องเป็นเมืองหลินเฉิงครับ""ไม่ ไม่ ไม่ บ้านเกิดของฉันไม่ใช่เมืองหลินเฉิง ! ฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเมืองหลินเฉิง! ฉันแค่จะไปเที่ยว ฉันไม่ได้หนี!"แม่ซูกลัวมาก ร่างกายของเธอก็สั่นสะท้านป๋อซือเหยียนพูดอย่างเย็นชา :"ลักพาตัวเสิ่นม่านทําไม? แกเป็นใคร?"เขาจำไม่ได้เลยว่าตนเคยเจอหญิงแ
"ไม่……ไม่เอา ! ฉันพูด ฉันพูด!"เมื่อแม่ซูได้ยินป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้เธอก็ร้อนรนทันที เธอยังไม่อยากตาย เธอไม่อยากตาย!แม่ซูตัวสั่นไปหมดและพูดว่า:"แก แกต้องรับประกันว่า ถ้าฉันพูดออกไปแล้ว แกก็จะปล่อยฉันไป ฉันก็จะพูดทุกอย่าง!""ฉันไม่รับประกัน แต่ถ้าแกบอกฉัน ฉันก็จะใจดีกับแกมากขึ้น"ได้ยินป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้ สีหน้าของแม่ซูก็ซีดทันทีซึ่งหมายความว่า ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรในวันนี้ อีกฝ่ายจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆป๋อซือเหยียนมองแม่ซูที่ล้มกับพื้นจากที่สูง พูด:"ไปหาตํารวจ หรือเข้าไปห้องดํา แกเลือกเอง"แม่ซูเงยหน้าขึ้นและเห็นดวงตาที่เย็นชาของป๋อซือเหยียน และในที่สุดก็ทำในและพูดว่า:"ทุกอย่าง……ทุกอย่างเป็น……"แม่ซูยังพูดไม่จบ โทรศัพท์ในห้องทำงานก็ดังขึ้นเลขาหลี่รับสาย ปลายสายก็ได้พูดอะไรบางอย่าง เลขาหลี่ก็พูดว่า:"ฉันรู้แล้ว "หลังจากพูดจบ เลขาหลี่ก็วางสาย จากนั้นมองไปที่ป๋อซือเหยียนและพูด :"ประธานป๋อ คุณซูมาครับ""เธอมาทําอะไร ไม่เจอ!"เสียงของป๋อซือเหยียนเย็นชาเมื่อแม่ซูได้ยินว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนมา สีหน้าของเธอก็แข็งทื้อสายตาของป๋อซือเหยียนก็มองไปที่แม่ซู พูดว่า:"ตอนนี้แกพูดได้แล้ว"
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยายามสลัดมือของเลขาหลี่:"ปล่อย!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรวบรวมความกล้าเพื่อเผชิญหน้ากับป๋อซือเหยียน และพูดว่า:"พวกแกห้ามแตะต้องฉัน ! ฉันท้องแล้ว ฉันท้องลูกของประธานป๋อของพวกแก!"เสียงของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ดังมากและไม่เบามาก แต่ก็พอให้ทุกคนรอบตัวได้ยินนอกประตู พนักงานบางคนโผล่หัวออกมาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นข้างในสีหน้าของป๋อซือเหยียนก็ได้เปลี่ยนไปสิ่งนี้ทําให้พวกเขารู้ว่ามันอาจเป็นความจริงซูเฉี่ยนเฉี่ยนเดินไปข้างหน้าป๋อซือเหยียน แตะท้องน้อยที่แบนราบของเธอ แล้วพูดว่า:"ซือเหยียน นี่คือลูกของคุณนะ นี่คือลูกคนแรกของคุณ! คุณจะทําแบบนี้เขาจริงๆเหรอ?"ดูซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่มาหาเรื่อง ป๋อซือเหยียนก็ได้กำหมัดได้ยินซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดแบบนี้ แม่ซูที่ล้มกับพื้นก็เหมือนมีความกล้าขึ้นมาทันทียิ่งตระกูลใหญ่ๆ พวกลูกหลานนั้นก็สำคัญมากเท่านั้นตอนนี้เธอก็ท้องแล้ว เป็นไปได้เหรอที่จะไม่ได้เข้าตระกูลป๋อ?แม่ซูก็ได้ผ่อนคลายเล็กน้อย ก็ไม่ได้กลัวอะไรอีก กลับกันเธอก็ได้รู้สึกดีใจเพราะเธอจะได้เป็นแม่ยายของป๋อซือเหยียนแล้ว ! เป็นคุณยายของลูกคนโตของป๋อซือกรุ๊ป !เธอยังต้องกลัวอะไร?ป๋อซือเหยียนยิ
เสิ่นม่านไม่ได้ระลึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ในหลายปีก่อนมานานแล้ว อุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในตอนนั้นเธอยังเด็ก ต่อให้โตขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา แต่ตอนนี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ไตร่ตรองมาอย่างดี!"พ่อแม่ของเซียวตั๋วตายในอุบัติเหตุรถยนต์ซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตา ในตอนนั้นป้าเซียวที่ตั้งครรภ์อยู่รอดชีวิต เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นค้นพบ และเพื่อให้ป้าเซียวคลอดลูกได้อย่างสบายใจ คุณปู่เซียวได้ส่งป้าเซียวไปต่างประเทศ ไม่นานนัก เซียวตั๋วก็เกิดขึ้น"ตามข่าวลือ แม่ของเซียวตั๋วถูกกล่าวหาว่าเป็นภรรยาลับที่เซียวเป่ยเจิงเลี้ยงดูอยู่นอกบ้าน ซึ่งโกรธแค้นตระกูลเซียวมาโดยตลอด และปลูกฝังความคิดที่ต้องการแก้แค้นตระกูลเซียวให้แก่เซียวตั๋ว ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่คนบ้าแต่อย่างใด ครั้งหนึ่งบนเรือสำราญ เซียวตั๋วก็เคยยอมรับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงข่าวลือจากภายนอกแม่ของเซียวตั๋วไม่ใช่ภรรยาลับ แต่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเซียวเป่ยเจิง เป็นคุณหญิงเซียวตัวจริง"คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า ใ
เบื้องหน้าคือวิลล่าที่ดูธรรมดา แต่ทำเลที่ตั้งของที่นี่ถือว่าดีที่สุด วิลล่าในย่านนี้มีราคาขั้นต่ำขั้นสูงกว่าล้านล้านบาท คนที่สามารถอาศัยอยู่แถวนี้ได้ต้องเป็นคนร่ำรวยหรือจะต้องรวยหรือมีเกียรติแต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนไม่ใช่ที่ที่มีคนอาศัยอยู่เป็นประจำ"ไม่นึกเลยว่าคุณฮั่วจะมีบ้านที่งดงามแบบนี้ที่นี่""นี่ไม่ใช่ของผม"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบเฉย เสิ่นม่านยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ฮั่วหยุนเหลียนก็หยิบกุญแจออกมา เขาไอเบา ๆ สองครั้ง หน้าตาดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร จากนั้นเขาก็เปิดประตูวิลล่าเสิ่นม่านก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: "ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ แล้วทำไมคุณถึงมีกุญแจล่ะ?""เพื่อนให้ผมมา"คนที่ฮั่วหยุนเหลียนเรียกว่าเพื่อนในเมืองไห่เฉิงนี้ไม่มีมากนัก เสิ่นม่านจึงนึกถึงเซียวตั๋วเป็นคนแรกฮั่วหยุนเหลียนเปิดประตูแล้วเสิ่นม่านก็เดินตามฮั่วหยุนเหลียนเข้าไป แม้วิลล่าจะดูเรียบง่ายจากด้านนอก แต่การตกแต่งภายในก็พิถีพิถันมาก แม้ในยุคนี้ก็ยังถือเป็นสิ่งที่ล้ำเลิศหลังจากฮั่วหยุนเหลียนเปิดไฟ เสิ่นม่านก็มองไปรอบ ๆ เหมือนที่นี่มีคนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก
"คุณเคยคิดเรื่องนี้อาจจะเหลือหลักฐานไหม? คุณยังสัญญากับฉันว่า จะไม่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว"วันนี้เซียวตั๋วพาคนมาทั้งหมดเป็นพวกลุกฮือที่เคยติดตามเขาตลอด ซึ่งเสิ่นม่านก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในชาติก่อน เสิ่นม่านรู้ว่า เซียวตั๋วมาเเมืองไห่เฉิง แท้จริงแล้วก็คือมีเป้าหมายอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าเซียวตั๋วมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่สิ่งที่แน่นอนก็คือ เซียวตั๋วต้องการจะเป็นใหญ่ในเมืองไห่เฉิง และอุปสรรคคนแรกก็คือป๋อซือเหยียนแต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ในชาตินี้ เส้นทางอนาคตได้ถูกปรับเปลี่ยนไป แต่เป้าหมายของเซียวตั๋วกลับไม่เปลี่ยนเลย และยังมีกลุ่มอันตรายเช่นนี้ซ่อนอยู่ด้วยหากมีสักคนที่ถูกจับได้ เซียวตั๋วอาจจะพังพินาศได้เสิ่นม่านไม่กล้าคิดถึงเรื่องในอนาคต เธอมองไปที่เซียวตั๋วตรงหน้า รอให้เซียวตั๋วอธิบายเซียวตั๋วนิ่งเงียบ เสิ่นม่านจึงถามตรงๆ "คุณมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในเมืองไห่เฉิง ใช่ไหม?""...ใช่""ก่อนที่คุณมาเมืองนี้แต่อยู่ต่างประเทศก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ได้แล้ว ทำไมถึงต้องมาเมืองไห่เฉิงด้วย หยุนเฟยหานไม่ใช่มาเมืองหลินเฉิงแล้วกำลังรุ่
เสิ่นม่านมองป๋อซือเหยียนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงแล้วพูดเรียบๆ ว่า: "ไม่ล่ะ รอให้เขาหายดีแล้วฉันค่อยมาอีกทีก็แล้วกัน"เสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้โดยไม่ลังเลเลย ในตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนลืมตาก็ตกตะลึง"คุณป๋อ? คุณ...""ช่วยพยุงผมลุกหน่อย"เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งเลขาหลี่รีบเข้าไปช่วยพยุงป๋อซือเหยียนให้ลุกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: "คุณป๋อครับ นี่คุณ... ใช้กลอุบายเรียกร้องความสนใจหรือครับ?"ป๋อซือเหยียนไม่พูดอะไรตอนนั้น เขาสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยส่งสัญญาณเตือนตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าคนที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อในเวลานี้มีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้น และมีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้นที่มีความสามารถทำเช่นนี้ได้และเมื่อกลุ่มโจรบุกเข้ามา ด้วยรูปร่างของเขาสามารถหลบดาบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น แต่เลือกที่จะรับดาบนั้นเต็มๆเขาแค่อยากรู้ว่า เสิ่นม่านจะเสียใจหรือกังวลเพราะเขาหรือไม่ป๋อซือเหยียนแสดงสีหน้าอ่อนล้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า: "คุณหลี่ ในใจของเธอ คงยังมีผมอยู่บ้างมั้ง"
"กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วค่ะ!"แม่บ้านวางกล่องปฐมพยาบาลลงตรงหน้าเสิ่นม่าน ขณะเดียวกัน เจียงฉินและฟู่ฉือโจวก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงเต็มพื้น เจียงฉินชะงักไป ทั้งสองคนต่างรู้ชัดว่า 'โจร' ที่ว่านั้นคือใครเจียงฉินขมวดคิ้วและพูดว่า: "นั่งรถฉันไปเถอะ ไม่รู้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงเมื่อไหร่""ตกลง"เสิ่นม่านสั่งให้ยามช่วยกันยกป๋อซือเหยียนไปที่รถของเจียงฉินที่อยู่หน้าประตูในโรงพยาบาล แพทย์รีบทำการช่วยชีวิตป๋อซือเหยียนทันที เจียงฉินนั่งอยู่กับเสิ่นม่านบนเก้าอี้ในทางเดิน และพูดว่า: "ไม่ต้องกังวลนะ เมื่อกี้หมอบอกว่าไม่ใช่จุดอันตราย""แต่ถ้าเสียเลือดมากเกินไป ก็อาจเสียชีวิตได้"เสิ่นม่านนวดขมับและถามว่า: "แล้วฟู่ฉือโจวล่ะ?""เขา... เขามีธุระต้องกลับไปก่อน""ไปหาเซียวตั๋วใช่ไหม?"เสิ่นม่านและเจียงฉินต่างรู้ว่าโจรที่บุกเข้าบ้านตระกูลป๋อวันนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเซียวตั๋วครั้งนี้เซียวตั๋วทำอะไรลงไปอย่างบุ่มบ่ามเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการตัดสินใจกะทันหัน แม้ว่าการแทงครั้งนี้จะไม่ถึงกับเอาชีวิตป๋อซือเหยียน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าในระหว่างนั้นจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรือไม่"ใครเป็นญาติผู้ป่ว
"ไม่มีเหตุผล ทำไมบ้านตระกูลป๋อจะถูกโจรบุกได้"เสิ่นม่านรู้ดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลป๋อ นอกจากยามรักษาความปลอดภัย 20 คนแล้ว ยังมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกหลายคน ภายในบ้านตระกูลป๋อมีศาลบรรพชนของตระกูล ดังนั้นประตูหน้าและหลังจึงใช้ประตูเทคโนโลยีทั้งหมด คนทั่วไปยากที่จะเข้าไปในบ้านตระกูลป๋อได้ แล้วโจรที่ไหนจะมีฝีมือขนาดนี้ สามารถบุกเข้าประตูหลังของบ้านตระกูลป๋อได้อย่างกะทันหัน"ตำรวจคงจะมาถึงเร็วๆ นี้ พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่เพื่อสร้างความวุ่นวาย ม่านม่าน รีบไปกันเถอะ"เจียงฉินดึงแขนของเสิ่นม่านด้วยความกลัว แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วพูดว่า: “อย่าแจ้งตำรวจ ฉันจะเข้าไปข้างใน""คุณหนูเสิ่น คุณบ้าไปแล้วหรือ!"ฟู่ฉือโจวมองเสิ่นม่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เสิ่นม่านมองประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ หากเธอเดาไม่ผิด โจรที่อยู่ในบ้านตระกูลป๋อตอนนี้ น่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงเสิ่นม่านวิ่งไปที่ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ ขณะนี้บ้านตระกูลป๋ออยู่ในสภาพยับเยิน และในความมืด เสิ่นม่านก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว: “หัวหน้า จับผู้หญิงได้คนหนึ่ง!"เสียงของโจรดึงดูดความสนใจของชายคนหนึ่งในความ
เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์มู่หยุนหานเดินเข้ามาถามว่า :“เกิดอะไรขึ้น?”“คุณและกู้ไป๋รู้จักคนในวงการบันเทิงบางคน ฉันมีธุระต้องไปก่อน”“แต่วันนี้มันเป็นงานสำคัญ คุณจะไปได้เหรอ?”เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่ยังคุยอยู่กับกู้ไป๋แล้วพูดว่า :“ฉันจะไปแบบเงียบๆ”พูดจบ เสิ่นม่านก็รีบดื่มไวน์จนหมดแล้วส่งแก้วเปล่าให้มู่หยุนหาน ก่อนจะยกกระโปรงแล้ววิ่งหนีไปในทันที เมื่อไม่มีใครสังเกตมู่หยุนหานพยายามเรียกเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านวิ่งได้เร็วมาก จนในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากประตูบ้านป๋อได้แล้วหลังจากนั้นสิบห้านาที รถสปอร์ตขับมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นม่านมายืนที่หน้าบ้านป๋อ เจียงฉินก็ก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงกลับมาคืนดีกันอย่างเฉียบพลัน?”“ใช่ค่ะ เสิ่นม่าน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่าป๋อซือเหยียนข่มขู่คุณ? อย่ากลัวนะ มีเซียวตั๋วอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก ” ฟู่ฉือโจวพูดสนับสนุนจากข้างๆเสิ่นม่านพูดว่า: “มันไม่ใช่การข่มขู่ แต่เราทำข้อตกลงกัน”“ข้อตกลงอะไร?”“ฉันกับป๋อซือเหยียนได้เซ็นสัญญากันแล้ว เอกสารหย่าก็เซ็นเรียบร้อย เพียงแค่แกล้งทำเป็นคู่รักที่รักกับโลกภายนอกเพื่อช่วยฟื้นฟูภ
ประธานซ่งและซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบออกจากตระกูลป๋อ ขณะที่ป๋อซือเหยียนก็ลงมาจากชั้นสอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาใกล้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า: “ประธานป๋อ ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมิ่งจงเซิง”ป๋อซือเหยียนมองไปรอบๆ เขาเคยคิดว่านี่จะเป็นโอกาสดีในการดูตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งจงเซิง แต่ไม่คาดคิดว่าเมิ่งจงเซิงจะยังคงไม่ให้เกียรติเลย“แม้ว่าเมิ่งจงเซิงจะไม่มา แต่กู้ไป๋ก็มา”ทันทีที่เลขาหลี่กล่าวเสร็จ กู้ไป๋ก็เดินเข้ามาทางนี้: “ประธานป๋อ ยินดีที่ได้เจอกัน”“ยินดีที่ได้เจอกัน แต่ทำไมประธานเมิ่งไม่มา?”“ประธานเมิ่งไม่มา แต่การที่ผมมาที่นี่ก็เหมือนกัน”คำพูดของกู้ไป๋มีนัยยะ ซึ่งดึงความสนใจของป๋อซือเหยียนก่อนหน้านี้กู้ไป๋เป็นเพียงนักแสดงชั้นนำของบริษัท M กรุ๊ป ในสายตาของกลุ่มนักลงทุนใหญ่ๆ เขาเป็นเพียงแค่คนทำงานในบริษัท M แต่เขากลับพูดอย่างชัดเจนว่าตนอยู่ในระดับสูงสุดของบริษัท M กรุ๊ป“คุณกู้ หมายความว่าอะไรครับ?”กู้ไป๋ยิ้มเล็กน้อย สายตาของเขามีความลึกลับบางอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจของบริษัท M กรุ๊ป คือเมิ่งจงเซิง ไม่เคยปรากฏตัวเลย มักจะปรากฏตัวแค่ในการเต้นรำที่สวมหน้ากากครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเข
เธอเข้าข่ายไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นมือที่สาม เลขาหลี่ก็พูดอย่างอ้อมๆ แต่ความหมายก็ชัดเจนในช่วงเวลานี้ ตระกูลป๋อไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งสูญเสียลูกไปได้ จึงต้องรักษาชื่อเสียงไว้ด้วยการอยู่คู่กับภรรยาเดิม สร้างภาพลักษณ์ว่าครอบครัวมีความรักกัน เพื่อให้เศรษฐกิจของตระกูลป๋อกลับมาฟื้นตัวเมื่อประธานซ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็เอ่ยห้ามซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังจะพูด: “เหนี่ยนสือ อย่าทำตัวไม่รู้เรื่องนะ”“พ่อ…”“ผมเข้าใจความกังวลของประธานป๋อ และเข้าใจว่าท่านทำไปเพื่ออนาคตของตระกูลป๋อ ถ้าประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นหย่ากันแล้ว จะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของผม?”ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร เลขาหลี่ก็ตามมาอธิบายว่า: “หกเดือนครับ สัญญาระหว่างประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นจะสิ้นสุดในหกเดือน ดังนั้นต้องให้คุณซ่งรออีกหกเดือน”“ ไม่ ตำแหน่งคุณหญิงป๋อควรเป็นของฉัน!”“เธอหุบปากซะ!”ประธานซ่งตัดบทพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยความโกรธเมื่อเห็นประธานซ่งโกรธ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับถอยไปอยู่ข้างๆประธานซ่งลุกขึ้นพูดว่า: “ดี หกเดือนก็หกเดือน ผมหวังว่าประธานป๋อจะไม่ทำให้ผ