การแสดงของแม่ซูไม่ดีนัก และเห็นได้ชัดว่าสายตาตื่นตระหนกมากป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว :"เธอเหรอ?"เลขาหลี่ พูดว่า:"ครับ ประธานป่อ เป็นเธอครับ"ป๋อซือเหยียนมองไปที่แม่ซู แม่ซูก็ตัวสั่น"แกไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร?""ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร! คนของคุณพาฉันมา มันมีกฏหมายในสายตาไหม ? ฉันจะโทรแจ้งตํารวจ! ฉันจะแจ้ง……""ได้ เอาโทรศัพท์ให้เธอ ให้เธอโทรแจ้งตํารวจ!"ป๋อซือเหยียนพูดจบ ท่าทางได้ใจของแม่ซูเมื่อกี้ก็หายไป"ยังไงก็บอกตํารวจเรื่องที่สมรู้ร่วมคิดกับผู้ร้ายลักพาตัว! เพื่อลักพาตัวเสิ่นม่านด้วย !"ฟังป๋อซือเหยียนพูด แม่ซูก็ไม่อวดดีอีกต่อไป เธอก็ได้ล้มไปกับพื้น ไม่ได้พูดอะไรคนที่อยู่ข้างๆ พูด :"ประธานป๋อ ตอนที่พวกเราจะไปจับเธอ เธอกําลังซื้อตั๋วรถไฟเพื่อหนี รถไฟขบวนนั้นจะไปเมืองหลินเฉิงข้างๆ สันนิษฐานว่าบ้านเกิดของเธอต้องเป็นเมืองหลินเฉิงครับ""ไม่ ไม่ ไม่ บ้านเกิดของฉันไม่ใช่เมืองหลินเฉิง ! ฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเมืองหลินเฉิง! ฉันแค่จะไปเที่ยว ฉันไม่ได้หนี!"แม่ซูกลัวมาก ร่างกายของเธอก็สั่นสะท้านป๋อซือเหยียนพูดอย่างเย็นชา :"ลักพาตัวเสิ่นม่านทําไม? แกเป็นใคร?"เขาจำไม่ได้เลยว่าตนเคยเจอหญิงแ
"ไม่……ไม่เอา ! ฉันพูด ฉันพูด!"เมื่อแม่ซูได้ยินป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้เธอก็ร้อนรนทันที เธอยังไม่อยากตาย เธอไม่อยากตาย!แม่ซูตัวสั่นไปหมดและพูดว่า:"แก แกต้องรับประกันว่า ถ้าฉันพูดออกไปแล้ว แกก็จะปล่อยฉันไป ฉันก็จะพูดทุกอย่าง!""ฉันไม่รับประกัน แต่ถ้าแกบอกฉัน ฉันก็จะใจดีกับแกมากขึ้น"ได้ยินป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้ สีหน้าของแม่ซูก็ซีดทันทีซึ่งหมายความว่า ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรในวันนี้ อีกฝ่ายจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆป๋อซือเหยียนมองแม่ซูที่ล้มกับพื้นจากที่สูง พูด:"ไปหาตํารวจ หรือเข้าไปห้องดํา แกเลือกเอง"แม่ซูเงยหน้าขึ้นและเห็นดวงตาที่เย็นชาของป๋อซือเหยียน และในที่สุดก็ทำในและพูดว่า:"ทุกอย่าง……ทุกอย่างเป็น……"แม่ซูยังพูดไม่จบ โทรศัพท์ในห้องทำงานก็ดังขึ้นเลขาหลี่รับสาย ปลายสายก็ได้พูดอะไรบางอย่าง เลขาหลี่ก็พูดว่า:"ฉันรู้แล้ว "หลังจากพูดจบ เลขาหลี่ก็วางสาย จากนั้นมองไปที่ป๋อซือเหยียนและพูด :"ประธานป๋อ คุณซูมาครับ""เธอมาทําอะไร ไม่เจอ!"เสียงของป๋อซือเหยียนเย็นชาเมื่อแม่ซูได้ยินว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนมา สีหน้าของเธอก็แข็งทื้อสายตาของป๋อซือเหยียนก็มองไปที่แม่ซู พูดว่า:"ตอนนี้แกพูดได้แล้ว"
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยายามสลัดมือของเลขาหลี่:"ปล่อย!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรวบรวมความกล้าเพื่อเผชิญหน้ากับป๋อซือเหยียน และพูดว่า:"พวกแกห้ามแตะต้องฉัน ! ฉันท้องแล้ว ฉันท้องลูกของประธานป๋อของพวกแก!"เสียงของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ดังมากและไม่เบามาก แต่ก็พอให้ทุกคนรอบตัวได้ยินนอกประตู พนักงานบางคนโผล่หัวออกมาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นข้างในสีหน้าของป๋อซือเหยียนก็ได้เปลี่ยนไปสิ่งนี้ทําให้พวกเขารู้ว่ามันอาจเป็นความจริงซูเฉี่ยนเฉี่ยนเดินไปข้างหน้าป๋อซือเหยียน แตะท้องน้อยที่แบนราบของเธอ แล้วพูดว่า:"ซือเหยียน นี่คือลูกของคุณนะ นี่คือลูกคนแรกของคุณ! คุณจะทําแบบนี้เขาจริงๆเหรอ?"ดูซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่มาหาเรื่อง ป๋อซือเหยียนก็ได้กำหมัดได้ยินซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดแบบนี้ แม่ซูที่ล้มกับพื้นก็เหมือนมีความกล้าขึ้นมาทันทียิ่งตระกูลใหญ่ๆ พวกลูกหลานนั้นก็สำคัญมากเท่านั้นตอนนี้เธอก็ท้องแล้ว เป็นไปได้เหรอที่จะไม่ได้เข้าตระกูลป๋อ?แม่ซูก็ได้ผ่อนคลายเล็กน้อย ก็ไม่ได้กลัวอะไรอีก กลับกันเธอก็ได้รู้สึกดีใจเพราะเธอจะได้เป็นแม่ยายของป๋อซือเหยียนแล้ว ! เป็นคุณยายของลูกคนโตของป๋อซือกรุ๊ป !เธอยังต้องกลัวอะไร?ป๋อซือเหยียนยิ
เขาไม่เคยบอกเสิ่นม่านให้รู้เกี่ยวกับภาพถ่ายตอนที่เขากดถ่ายเขาก็ประหลาดใจ ตอนนั้นเขาไม่ได้ชอบเสิ่นม่านแม้ๆ และเขาก็พูดกับเธออย่างเย็นชาเสมอป๋อซือเหยียนนวดหว่างคิ้วและเอนหลังบนเก้าอี้ทำงานเสิ่นม่าน……คุณยังไม่ตายใช่ไหม? ทําไมคุณไม่กลับมาล่ะ?……ฟ้ามืดแล้ว ห้องโถงประกาศข่าวภรรยาของประธานป๋อถูกโยนลงทะเลและนางเอกของเหตุการณ์กําลังนั่งอยู่บนโซฟา และมองดูข่าวนี้เงียบๆ เซียวตั๋ววางถ้วยยาไว้ตรงหน้าเสิ่นม่านแล้วพูดว่า:"ยังไม่หายหวัดเลย ยังไม่พักผ่อนอีก ?"เสิ่นม่านเงยหน้า หลังจากเห็นเซียวตั๋ว เธอถือยาในมือของเธอ:"สามวันแล้ว รู้งี้ไม่น่าเลือกที่จะตกทะเลเลย ตัดต่อคลิปหลอกป๋อซือเหยียนยังดีกว่าอีก"ในตอนนั้น เธอและผู้ร้ายลักพาตัวเหล่านั้นได้ตกลงแผนกันแล้ว แค่เธอแกล้งตาย จะให้เงินพวกเขาอีกร้อยล้านดอล์ล่า พวกเขายินดีที่จะเรียกเก็บเงินเพิ่ม ดังนั้นพวกเขาจึงตกลงอย่างมีความสุขหลังจากที่เธอตกน้ํา เธอก็จะว่ายน้ํากลับเรือชูชีพ ทันใดนั้นเซียวตั๋วและฟู่ฉือโจวก็ปรากฏตัวขึ้น เธอจึงตามทั้งสองคนหลีกเลี่ยงทีมค้นหาที่กําลังจะตามทัน และกลับไปที่บ้านของเซียวตั๋วก่อนเรื่องมันกะทันหัน เธอก็คิดไม่ถึงว่าเซ
เสิ่นม่านคำพูดที่เซียวตั๋วพูดล้อเล่นมาเก็บใส่ใจ แต่เช้าวันรุ่งขึ้นมีข่าวลือที่ทําให้ทุกคนตกตะลึงในเมืองไห่เฉิงคุณท่านเซียวมอบทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเซียวให้กับเซียวตั๋ว และเซียวตั๋วก็กลายเป็นผู้ปกครองตระกูลเซียวในชั่วข้ามคืนเมื่อเห็นข่าวนี้ เสิ่นม่านก็ตกตะลึง คุณท่านเซียวนั่นเป็นตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสละอํานาจโดยไม่มีเหตุผลเซียวตั๋วต้องทําอะไรบางแน่ๆ ถึงได้ให้คุณท่านเซียวตัดสินใจมอบตระกูลเซียวให้เซียวตั๋วจัดการสถานะของตระกูลเซียวในเมืองไห่เฉิงก็สามารถเห็นได้ แม้ว่าจะมีการกล่าวกันว่าพวกเขาได้ถอนตัวออกจากแท่นบูชาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่ก็ยังมีอิทธิพลในเมืองไห่เฉิงอย่างมากตามไทม์ไลน์ก็ชาติก่อน สามปีหลังเซียวตั๋วถึงได้รับการยอมรับจากคุณท่านเซียวว่าเป็นผู้สืบทอดตระกูลเซียวแต่หลังจากที่เธอเกิดใหม่ ทุกอย่างก็เร็วกว่ากําหนด เซียวตั๋วก็ได้ถูกคุณท่านเซียวยอมรับในฐานะผู้สืบทอดตระกูลเซียว ตอนนี้เขาได้ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเซียวมาแล้วเสิ่นม่านก็ตกใจอย่างมากซึ่งหมายความว่า การแย่งอำนาจของเซียวตั๋วและป๋อซือเหยียนก็ได้เริ่มขึ้นก่อนแล้วและเพราะการโจมตีของบริษัท
เมื่อได้ยินคําพูดของคุณนายป๋อ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็วางใจหลินหวั่นเอ๋อร์รู้สึกประหม่าเล็กน้อย ถ้าเป็นสิบเดือนต่อมาซูเฉี่ยนเฉี่ยนให้กําเนิดลูกชาย และได้รับการยืนยันว่าเป็นลูกของป๋อซือเหยียน งั้นเธอก็ไม่มีโอกาสแล้วสิ?เวลานี้ คุณนายป๋อพูดกับหลินหวั่นเอ๋อร์ข้างๆว่า"หวั่นเอ๋อร์ ไปทําความสะอาดห้องออกมา ให้เธอไปพักห้องนั้น""ค่ะ คุณนาย"แม้ว่าหลินหวั่นเอ๋อร์ไม่เต็มใจ แต่ตอนนี้ก็ทำได้แต่เชื่อฟังคุณนายป๋อซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองหลินหวั่นเอ๋อร์อย่างได้ใจในฐานะผู้หญิงเหมือนกัน เธอจะมองไม่ออกได้ยังไงว่าหลินหวั่นเอ๋อร์ชอบป๋อซือเหยียน?เธอไม่มีทางให้หลินหวั่นเอ๋อร์ได้มีโอกาสหรอก"คุณนาย ไหนๆฉันก็ท้องแล้ว ต้องหาแม่บ้านที่มีประสบการณ์มาดูแลไหมคะ? ปล่อยให้เด็กสาวคนนี้ดูแลฉัน ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเด็กจะทำยังไง?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ได้พูดคำขอออกไป ต่อให้เป็นคนโง่ก็รู้ความหมายที่เธอจะสื่อหลินหวั่นเอ๋อร์ได้ยินแบบนั้น สีหน้าก็ไม่ดีขึ้นมาทันทีเธอรีบมองคุณนายป๋อเธอไม่อยากไปจากบ้านป๋อ ไม่อยากไปจากป๋อซือเหยียน!ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ เธอก็จะไม่มีโอกาสเลย"พูดมาก็ถูก งั้นก็ให้แม่บ้านหลิวกลับมาดูและเถอะ""คุณน
เมื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นแบบนี้ ก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ:"ใครให้ฉันท้องลูกของซือเหยียนล่ะ ? บางคนแม้จะสวมชุดสีขาว แต่ก็ปีนขึ้นไปบนเตียงของผู้ชายไม่ได้ ไร้ประโยชน์ซะจริง"หลินหวั่นเอ๋อร์กัดฟัน ตัวสั่นไปหมดซูเฉี่ยนเฉี่ยนเดินไปที่ห้องด้านหลัง:"ให้ฉันดูหน่อยว่า ห้องของเธออยู่ที่ไหน"หลินหวั่นเอ๋อร์เป็นคุณหนูของตระกูลหลิน ตอนที่คุณนายป๋อรับมาอยู่ด้วย ก็ได้อยู่ในห้องรับรองแขกที่ใหญ่และดีที่สุด แต่ก็ไม่ดีเท่าห้องของเสิ่นม่านซูเฉี่ยนเฉี่ยนเคยเห็นห้องนอนของเสิ่นม่านมาก่อน ตอนนั้นเธอก็ตัดสินใจแล้วว่าไม่ช้าก็เร็วเธอจะนอนในนั้นซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองลงไปที่ท้องของเธอ :"ลูก คุณต้องสู้นะ แม่จะได้เป็นคุณหญิงของตระกูลป๋อไหม ก็ต้องดูแล้วว่าลูกเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง "ในตอนเย็น ป๋อซือเหยียนกลับบ้าน และเห็นบ้านป๋อเปลี่ยนราวเป็นบ้านใหม่ ก็ได้ขมวดขึ้นมาคุณนายป๋อก็ได้เรียกแม่บ้านหลิวกลับมาอย่างเร่งด่วน หลังจากที่เธอเห็นป๋อซือเหยียนก็เหมือนเห็นที่พึ่ง :"คุณชาย ! ในที่สุดก็กลับมา……"แม่บ้านหลิวมองไปที่การตกแต่งโดยรอบและอยากจะพูดอะไร ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดในบ้านถูกเปลี่ยน และแม้แต่ของใช้ใน
เมื่อเห็นแบบนั้น คุณนายป๋อก็ลุกขึ้นทันทีและพูดด้วยความโกรธ: "ใครอนุญาตให้แกมาโวยวายที่บ้านป๋อ!"เมื่อก่อนลุงรองเสิ่นจะเป็นคนที่ปอดแหกมาตลอด แต่เรื่องนี้เขาไม่อ่อนข้อเลยแม้แต่น้อย :"หลานสาวของฉันแต่งงานกับแก ตอนนี้เธอต้องมาถูกทำร้ายก็เพราะแกอีก ถึงตอนนี้ก็ยังไม่พบร่องรอยของหลานสาวฉัน ! ฉันจะมาโวยวายไม่ได้เหรอ ? ฉันจะบอกอะไรให้พวกแก ถ้าม่านม่านเป็นอะไรไป พวกเราตระกูลเสิ่นไม่ปล่อยพวกแกไว้แน่ !""แก ! แกนี้มันไร้เหตุผลสิ้นดี !"คุณนายป๋อเอามือกุมหน้าอกด้วยความโกรธ เธอที่ได้ถูกเคารพยกย่องมาก่อน เคยโดนเหยียบหยามแบบนี้ที่ไหน ?คุณนายป๋อก็พูดกับแม่บ้านหลิวว่า"ไป! ไปเรียก รปภ. มา ไล่สองคนนี้ออกไปจากที่นี่!""ที่รัก อยู่ดีๆก็ดีแล้วทำไมต้องโมโหขนาดนี้ ?"คุณฉินยังจะลากลุงรองเสิ่น ลุงรองเสิ่นสะบัดมือของคุณฉิน พูด :"วันนี้ ตระกูลป๋อต้องอธิบายเรื่องนี้กับฉัน!"คุณนายป๋อแม่บ้านหลิวที่ตกตะลึงพูดด้วยความโกรธ:"ยังนิ่งอยู่ทำไม ? ยังไม่รีบไปอีก !""……ค่ะ ค่ะคุณนาย"แม่บ้านหลิวกําลังจะออกไปข้างนอก แต่ถูกป๋อซือเหยียนหยุด:"หยุดก่อน"ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วเขาพูดว่า:"ผู้อํานวยการเสิ่น เรื่องนี้เป็นควา