Lahat ng Kabanata ng DESPERATE MOVE: Kabanata 31 - Kabanata 40

May ilang hakbang pa lang ang layo ko mula sa pintuan ay kaagad ng binuksan ng tauhan ni Alistair ang pinto ng opisina. Diretso akong pumasok sa loob ng opisina ng aking asawa at nadatnan ko siya na nakatutok ang buong atensyon sa screen ng kanyang laptop. Ni hindi man lang ito nag-angat ng mukha para sulyapan ako kahit alam naman nito na nasa harapan na niya ako. Tahimik na lumapit ako sa center table at ibinaba ang hawak kong bag na may lamang lunch box. Lihim akong humanga sa ganda at lawak ng opisina nito. Para ka na ring nasa isang bahay dahil may sala set pa at mukhang mamahalin ang mga sofa nito. Masyadong elegante ang ayos ng opisina at masasabi ko na ang lahat ng bagay ay nasa tamang ayos. Pinuno ko muna ng hangin ang aking dibdib bago magdesisyon na humarap sa aking asawa upang asikasuhin ito. Subalit sa pagpihit ng aking katawan paharap sa direksyon ng aking asawa ay nagulat ako at kulang na lang ay mapatalon sa aking kinatatayuan. Sumalubong sa akin ang madilim na mukha n

"Ms. Zakin, can you explain to this court how the suspect, Mr. Zelliam, was able to freely enter the victim Mr. Matthew's house?" Seryosong tanong ko sa witness na si Ms. Zakin, tanging ito lang ang witness sa nangyaring krimen ngunit kalaunan ay itinuring na rin ito na may personal interest sa nangyaring krimen mula sa tahanan ng yumaong si Mr. Matthew, dalawang buwan na ang nakalipas. Unang napansin ko ay ang mabilis na pagsulyap ni Ms. Zakin sa direksyon ng kanyang among babae. Ito ang huling hearing ng kaso ni Mr. Matthew at sadyang ibayong kabâ ang nararamdaman ng bawat isa sa amin. "Ms. Zakin, answer my question. Everyone needs to know what really happened the night the victim was killed. What happened on the Saturday before the victim, Mr. Matthew, died?" Seryoso, ngunit makapangyarihan kong tanong habang diretsong nakatitig sa kanyang mga mata at mabilis na binabasa ang bawat ekspresyon ng kanyang mukha. Kasinungalingan, pagpapanggap, pag-ako at matinding takot, ilan lamang

“Mommy!” Naalimpungatan ako ng marinig ko ang malakas na sigaw ng aking mga anak. Sa pagmulat ng aking mga mata ay sumalubong sa aking paningin ang tatlong anak ko na nag-uunahan na makapasok sa loob ng silid naming mag-asawa. Isang matamis na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko at nagmamadaling bumangon habang kipkip ang kumot sa tapat ng dibdib ko.Nang kumilos ako ay naalimpungat si Alistair at mabilis na bumangon din ito habang nakatitig sa mga bata, halatang inaantok pa rin ito ngunit kalaunan ay lumapad ang ngiti sa mga labi ng aking asawa ng masilayan niya ang mukha ng aming mga anak na puro lalaki. Kaagad na inabot ko ang aking roba na nakatupi sa gilid ng kama at may pagmamadali na isinuot ito. Wala kasi akong saplot sa katawan. Samantalang si Alistair ay tanging puting brief lang ang suot nito kaya nakahantad ang maskulado nitong katawan. “My sons!” Sabik na bigkas ni Alistair habang nakalahad sa ere ang mga braso nito. Ngunit natigil sa paghakbang ang aking mga anak habang na

“N-No… Mom, nagbalik s’ya, nagbalik si Louise…” nahintakutan na saad ni Denice habang nakatitig ang nanlalaki niyang mga mata sa malaking flat screen ng TV na nasa kanilang salas. Samantala, nanatili lang na tahimik si Mrs. Cynthia ngunit ang mga mata nito ay nakatutok sa mukha ng babaeng kasalukuyang pinagkaguluhan ng mga media. “Attorney Thompson, sa tingin mo ba ay kaya mong ipanalo ang kasong ito? At hindi ka ba natatakot na malagay sa alanganin ang buhay mo?” Seryosong tanong ng reporter kay Louise ngunit mas lalong napako ang tingin ng mag-ina sa mukha ng lalaking nasa tabi nito na naka suot ng mamahaling suit habang ang mga mata ay natatakpan ng mamahalin sunglasses. “Of course we will, at bakit ako matatakot? May mas nakakatakot pa ba sa asawa ko?” Puno ng confindence na sagot ni Louise habang nakapaskil ang isang tipid na ngiti mula sa malarosas nitong mga labi. Natawa ang lahat dahil sa kanyang tinuran maging ang asawa nito na nakayakap ang isang braso sa maliit niyang

“Nervous?” Pagkapatapos na maghilamos ay natigilan si Denice ng marinig niya mula sa kanyang likuran na nagsalita si Louise. Mabilis siyang nag-angat ng mukha at nanlilisik sa galit na tumitig siya sa salamin. Sumalubong sa kanyang mga mata ang matapang na mukha ni Louise habang nakapaskil sa sulok ng bibig nito ang nang-uuyam na ngiti.Pak!” Isang malakas na sampal ang gumimbal kay Denice mula kay Louise ng pumihit siya paharap dito. Kasalukuyan silang nasa loob ng restroom. Hindi alam ni Denice na sinundan pala siya ni Louise. Nanlalaki ang mga mata na nag-angat ng mukha si Denice at wala sa sarili na tumitig siya sa mukha ni Louise habang sapo ng kanyang palad ang nasaktang pisngi. Madilim ang ekspresyon ng mukha ni Louise na para bang gusto na siya nitong patayin. Nakadama ng matinding takot si Denice kaya paulit-ulit na kumurap ang kanyang mga mata. “Now tell me, bakit mo ako trinaidor? Wala akong maalala na ginawa kong kasalanan sayo Denice!” Matigas kong tanong sa kanya habang