All Chapters of Pangarap Kong Matikman Ka: Chapter 61 - Chapter 70

Alina’s POVI am here at Helena’s house. When I heard from Corvus what happened to her, I felt sad. Mabagal pa ang paglalakad ko nun papunta sa kuwarto niya. Ayokong maniwala kay Corvus. Inisip ko na baka gawa-gawa niya lang ang sinabi niya pero pagdating ko rito sa bahay niya, maraming tao ang nasa labas. Agad na kumalat ang nangyari kay Helena kaya alisto naman ang mga reporter na agad namang tumungo rito.Nung una, inisip ko na baka magaya siya sa akin. Na baka maging ligaw na kaluluwa rin siya. Kaya lang pagkakita ko sa katawan niya, wala na. Maitim na ang mga labi niya, tapos matigas na ang katawan niya. Talagang wala na siya kaya nalungkot ako ng husto. Even though I found out that she also planned to take my wealth, my anger disappeared upon finding out that I had lost the only best friend I had been with for a long time.Alam ko hindi niya magagawang magpakamatay. Marami pa siyang gustong gawin sa buhay niya kaya imposibleng kitilin niya ang sarili niyang buhay. Ganitong-ganit

Corvus’ POVMagaling na ako kinabukasan kaya nagawa ko nang makatayo. Salamat kay Nacho kasi malaking tulong ang nagawa niya para mapabilis ang paggaling ko. Gabi na nung umuwi si Nacho kagabi. Kagabi rin, narinig kong may kausap siya sa phone. Siguro akala niya ay tulog pa rin ako. Narinig ko na may kausap siyang tao. Pilit niyang sinasabi sa kausap niya na wala siyang kinalaman sa pagkamatay ng fiance niyang si Miss Alina. Napapamura pa siya kasi hindi niya matanggap na siya ang pinagbibintangan ng kausap niya sa pagkawala ni Miss Alina. Ang gusto kong malaman ay kung sino ang kausap niya sa cellphone? Sino ang nagbibintang sa kaniya?Ngayong umaga, nandito ulit ako sa labas ng bahay ni Madam Imelda.“Ikaw na naman?! Bakit ba ang kulit-kulit mo?” galit na tanong sa akin ng isang security guard.“Si Alina, kailangan ko siyang makita kasi. Nandiyan siya sa loob ng manisyon na ‘yan. Bakit ba kasi ayaw ninyong maniwala sa akin?” iritado kong sabi sa kanila. Hindi ko rin kasi masabi na k

Corvus’ POVNagising ako na nakahiga na ako sa isang kama. Pagdilat ko, nasa isang magarang bedroom na ako. Dali-dali akong napabangon kasi inisip ko na baka kung saan na ako napunta. Pagbangon ko, sakto namang bumukas ang pinto at niluwa nito si Madam Imelda. Nagulat siya nang makitang gising na ako.“Corvus, ano bang nangyari sa ‘yo? Bakit nakita ka ng mga guard ko na wala ng malay sa loob ng sasakyan mo?”Nang itanong niya ‘yon, doon ko lang naalala ang nangyari. “Ang libro kasi biglang naglabas ng malakas na liwanag. Pagkatapos, pumasok ang liwanag na ‘yon sa loob ng katawan ko. Tapos, ayon na, nahimatay na ako at wala na akong naalala sa sunod na nangyari,” sagot ko sa kaniya. “Ano ba pong libro ‘yon at ganoon ang nangyari sa akin?” tanong ko pa sa kaniya.“Mukhang mahiwaga ang libro na ‘yon. Sa tingin ko ay may tinatagong mahika ang libro na ‘yon. Dapat mong pag-aralang mabuti ang libro. Sigurado akong may hiwagang tinatago ang libro na ‘yon,” sabi pa niya.Kahit na nahimatay ak

Corvus’ POVAyaw maniwala ni Madam Imelda sa mga sinabi ko tungkol sa napag-usapan namin ng lola ko habang nag-aagaw-buhay ako nun. Kaya ang ginawa niya, nag-hire siya ng tao na papaslang sa akin. Kung nagsinungaling pala ako sa kaniya at gawa-gawa ko lang ‘yon, matutuluyan ako. Alam kong siya ang may gawa nun kasi nung umuwi na ako sa amin kahapon ng gabi, tadtad ang buong katawan ko ng mga bạla ng bạril ng isang lalaking naka-motor na huminto sa harap ng bahay ko. Naligo na naman ako sa sarili kong dugo nun tapos pagkagising ko, nasa hospital na naman ako.Naisip ko na agad ang naiisip sa akin ng mga kapitbahay ko. Na para ba akong pusa kasi kaka-aksidente ko lang kahapon, tinadtad naman ako ng bạla ng bạril ngayon. Nahihiya na tuloy akong umuwi doon. Sigurasi kasi akong pinag-uusapan na ako ng lahat ng mga tao sa street na ‘yon.Pagdilat ng mga mata ko dito sa ospital, nginitian ko ulit ang nag-aabang sa akin na si Madam Imelda sa akin. Again, tinanggal ko ulit ang mga aparatong na

Corvus’ POVNasa manisyon na ako nang muli akong magkamalay-tao. Muli, mukha na naman ni Madam Imelda ang bumungad sa akin.“Look, ito ‘yung bala ng baril na pinatama sa iyo nung Madam Camilla na ‘yon,” sabi ni Madam imelda saka inabot sa akin ang bala ng baril na lumusot sa dibdib ko. Nakangiti siya na para bang natatawa sa akin. Hindi niya siguro lubos maisip na matatalo ako ng babae lang.“Base sa mga nakikita ko sa ‘yo. Namamatay ka pa rin, pero halos ilang oras lan ‘yon. Maya maya, saka ka lang magiging okay kapag niluwa na ng kusa ng katawan mo ang mga bala ng baril. Ganiyan din ang nasaksihan ko noon sa ospital nung ipabaril kita ng marami sa buong katawan mo para malaman ko kung nagsasabi ka ba talaga ng totoo. Nung makita ko mismo ng mga mata ko ang pagluwa ng mga bala na baril sa katawan mo, doon na ako tuluyang naniwala na nakausap mo na nga ang lola mo at nagsasabi ka ng totoo,” pag-aamin na niya. Sabi na e, kagagawan din niya ‘yon. Pero, wala na sa akin ‘yon. Na kay Madam