All Chapters of Pangarap Kong Matikman Ka: Chapter 211 - Chapter 220

Caline’s POVHapon na at kakauwi lang ni Akeno. Kakatapos lang din ng training ko at habang tumatagal, mas lalo akong nahihirapan sa mga pinapagawa sa akin ni papa. Kaya naman naisip ko, paano kaya kapag nasa katawan ko na habangbuhay ang kapangyarihan ko, siguro mas madali ang training kasi makapangyarihan na ako.Nadedemonyo tuloy akong puntahan si Akeno para magpasakop na, para isuko na ang aking pagkabirhen, iyon lang naman na ang kailangan, e. Sadyang ako lang ‘yung tangang malanding pakipot na ayaw pa, todo-bigay pa naman na si Akeno.Habang nandito ako sa loob ng kuwarto, nakahiga at namamahinga, panay ang isip ko kay Akeno. Iniisip kong ituloy na, kaya lang e, buwisit ang puso ko. Hindi tumutugma sa isip kong naughty mag-isip.“Anak, tara, mag-merienda ka, nagluto ako ng carbonara,” sabi ni mama sa labas ng kuwarto ko.“Sige po, susunod po ako sa ibaba,” sagot ko naman.“Huwag kang magtagal, lalamig, mas masarap iyon kapag mainit.”“Okay po.”Bumangon na ako at nagpalit ng dam

Caline’s POVNapansin ko, kapag mas pinapasikip ko ang bibig ko at hinahaluan ko nang pagsipsip ang pagsubo sa ulo ng alaga niya, mas lalo kong naririnig ang paglakas ng ungol niya. Nakakapagsalita pa si Akeno ng mga bad words.Habang tumatagal din ay lalong tumitigas ang ari niya. Lalo ring namumula ang ulo nito.“Not bad para sa first timer na gaya mo,” puri pa niya habang namumula na ang mukha at katawan niya.Tumayo ako at tumigil muna. Tinitigan ko siya upang pag-isipan ang gagawin ko. Dahil nag-enjoy naman ako sa ginawa kong pagkain sa alaga niya, naisip ko na ibigay-todo na ang pangyayaring ‘to.Nagulat na lang si Akeno nang isa-isa kong tanggalin ang mga saplot ko habang nasa harap niya ako. Titig na titig si Akeno sa mga dibdib ko, dahan-dahang bumaba ang tingin niya hanggang sa hiwa ko sa ibaba.Muntik pa akong matawa nang makita kong mapakagat-labi siya.“Wow, hindi ko inaasahan ‘to, Caline,” sabi niya at saka ako hinila para pumasok na sa kuwarto niya. Hiniga niya ako sa k

Caline’s POVNarinig ko ang mahinang tunog ng makina ng kotse bago ko tuluyang naramdaman ang bigat ng buong katawan ko. Tila ba may mga bisig na bumabalot sa akin, mahigpit ngunit banayad. Hindi ko agad maipaliwanag kung nasaan ako o ano ang nangyayari. Nang dahan-dahan kong idilat ang aking mga mata, bumungad sa akin ang mukha ni Akeno—seryoso, pero may bahid ng pag-aalala.“Caline,” mahina niyang tawag sa pangalan ko, tila ba tinitiyak na gising na ako.Bumigat ang dibdib ko nang biglang sumagi sa isip ko ang imahe ng apoy—ang mga naglalagablab na piraso ng kahoy, ang amoy ng nasusunog na pawid, at ang nakakabinging ingay ng mga pader na bumagsak. Kasalanan ko. Lahat ng iyon ay dahil sa akin.Habang tinatangay ako ng kaniyang hakbang, napansin kong nasa kotse na kami. Binuksan niya ang pinto ng kotse, at marahan niya akong ibinaba sa upuan. Binalutan niya ng kumot ang buo kong katawan, para bang protektahan ako mula sa malamig na hangin. Doon ko lang din napansin na wala na ang mga

Caline’s POVUmaga na nang magising ako. Maliwanag na ang sikat ng araw na tumatagos sa mga kurtina ng kuwarto ko. Agad akong bumangon, dama ang bigat sa dibdib. Alam kong hindi ko na maaaring ipagpaliban pa ang araw na ito. Kailangan ko nang harapin ang mga magulang ko. Kailangan ko nang sabihin ang totoo tungkol sa nangyari kagabi—tungkol sa akin at sa kapangyarihang lumabas mula sa katawan ko.Napatingin ako sa direksyon ng guest room kung saan kasalukuyang nagpapahinga si Akeno. Tahimik ang buong bahay, pero sa loob ko, tila may bagyong nagngangalit. Kailangan kong maging matapang. Sa dining room, naroon sina Papa Corvus at Mama Alina. Nakaupo sila sa mahabang lamesa, naghihintay ng agahan. Kapwa sila mukhang relax, pero alam kong magbabago iyon kapag nalaman na nila ang sasabihin ko. Lumapit ako sa kanila, dama ang bahagyang panginginig sa mga binti ko.“Good morning, sweetheart,” bati ni Mama habang nagsasalin ng kape sa kaniyang tasa.“Good morning,” sagot ko habang pilit ang n

Caline’s POVSimula nang maging active na ang kapangyarihan ko, nag-iba na ang takbo ng buhay ko. Araw-araw, may bagong pagsubok. Tinuturuan ako ni Papa Corvus na kontrolin ang kapangyarihan kong apoy na tila walang katapusan ang lakas. Pero ngayong araw, hindi ko inaasahang matutuklasan ko na naman ang isa pang aspeto ng kapangyarihan kong ito—isang bagay na hindi ko pa naiintindihan, ngunit halatang gusto ni Papa na pagtuunan ko ng pansin.Pagod na ako mula sa nakaraang training session. Ang dami kong iniisip—mga tanong na hindi ko masagot. Bakit ako? Bakit ganito ang kapangyarihan ko? Anong mangyayari kung hindi ko ito makontrol? Ang daming tanong na paulit-ulit sa isip ko habang naglalakad ako papunta sa hardin.Ang hardin namin ay parang kanlungan ko. Dito ako pumupunta kapag gusto kong magpahinga o mag-isip. Ngunit sa pagkakataong ito, hindi ko inakala na magiging saksi ito sa isa na namang kakaibang bahagi ng kapangyarihan ko.Habang nakatayo ako sa gitna ng mga bulaklak, bigla