Caline’s POVNang tumigil na siya sa pagkain sa akin, tumigil na rin ako. Sinabi ko kasi na may nalasahan akong parang maalat na katas ng galing sa kaniya.“Precúm ko na ‘yon,” pag-aamin niya. Hindi naman ako tanga para hindi malaman ‘yon, madalas kasing magkuwento ang mga kaibigan ako about sa ganitong pangyayari. Ang natatandaan ko, once nag-precúm na ang lalaki, ibig sabihin ay malapit na itong labasan ng júice nila.Tinignan ko siya nang tumayo na ulit. Hindi ko maiwasang mapatingin sa alaga niya, dahil sa ginawa kong pag-lollipop mabuti rito, heto, halos diretsyong-diretsyo at parang bato na ito sa tigas.“Handa na ako,” ako na ang unang nagsalita.“Sure?” tanong pa niya.“Oo, handang-handa na. Bahala na,” sagot ko kaya lumapit siya sa akin at saka binukakang mabuti ang mga hita.“Huwag kang mag-alala, dadahan-dahanin ko naman sa una, hindi kita sasaktan, saka, magiging mas masarap ito sa dulo kaya ang tanging masasabi ko lang ay tiisin mo sana ang sakit sa una,” sabi niya nang m
Caline’s POVNarinig ko ang mahinang tunog ng makina ng kotse bago ko tuluyang naramdaman ang bigat ng buong katawan ko. Tila ba may mga bisig na bumabalot sa akin, mahigpit ngunit banayad. Hindi ko agad maipaliwanag kung nasaan ako o ano ang nangyayari. Nang dahan-dahan kong idilat ang aking mga mata, bumungad sa akin ang mukha ni Akeno—seryoso, pero may bahid ng pag-aalala.“Caline,” mahina niyang tawag sa pangalan ko, tila ba tinitiyak na gising na ako.Bumigat ang dibdib ko nang biglang sumagi sa isip ko ang imahe ng apoy—ang mga naglalagablab na piraso ng kahoy, ang amoy ng nasusunog na pawid, at ang nakakabinging ingay ng mga pader na bumagsak. Kasalanan ko. Lahat ng iyon ay dahil sa akin.Habang tinatangay ako ng kaniyang hakbang, napansin kong nasa kotse na kami. Binuksan niya ang pinto ng kotse, at marahan niya akong ibinaba sa upuan. Binalutan niya ng kumot ang buo kong katawan, para bang protektahan ako mula sa malamig na hangin. Doon ko lang din napansin na wala na ang mga
Caline’s POVAt nang gabing iyon, kahit papaano, sa kabila ng lahat ng nangyari, nahanap ko ang lakas ng loob na ibahagi ang nararamdaman ko sa kaniya. Ngunit higit doon, sa tingin ko, nahanap namin ang panibagong simula para sa aming dalawa.Tahimik kaming bumibiyahe ni Akeno habang tinatahak ng kotse ko ang mahabang kalsada. Kaya ko namang mag-drive, wala naman akong naging sugat at hindi naman ako nanlalata.Walang nagsasalita sa aming dalawa, ngunit ramdam ko ang bigat ng hangin sa loob ng sasakyan. Ang mga salitang binitiwan ko kanina—ang pag-amin ng nararamdaman ko—tila ba nakabitin pa rin sa pagitan namin. Hindi ko alam kung paano niya tinitingnan ang sitwasyong ito, ngunit alam kong hindi na maaaring magbago ang sinabi ko.Lumingon ako sa kaniya habang mahigpit siyang nakapikit, marahil iniisip ang sunud-sunod na sakunang nangyari ngayong araw. Ang panga niya ay tila mas humigpit, at ang mga kamay niya ay tila nanlalamig.“Akeno…” mahina kong tawag, basag ko ang katahimikan.“
Caline’s POVUmaga na nang magising ako. Maliwanag na ang sikat ng araw na tumatagos sa mga kurtina ng kuwarto ko. Agad akong bumangon, dama ang bigat sa dibdib. Alam kong hindi ko na maaaring ipagpaliban pa ang araw na ito. Kailangan ko nang harapin ang mga magulang ko. Kailangan ko nang sabihin ang totoo tungkol sa nangyari kagabi—tungkol sa akin at sa kapangyarihang lumabas mula sa katawan ko.Napatingin ako sa direksyon ng guest room kung saan kasalukuyang nagpapahinga si Akeno. Tahimik ang buong bahay, pero sa loob ko, tila may bagyong nagngangalit. Kailangan kong maging matapang. Sa dining room, naroon sina Papa Corvus at Mama Alina. Nakaupo sila sa mahabang lamesa, naghihintay ng agahan. Kapwa sila mukhang relax, pero alam kong magbabago iyon kapag nalaman na nila ang sasabihin ko. Lumapit ako sa kanila, dama ang bahagyang panginginig sa mga binti ko.“Good morning, sweetheart,” bati ni Mama habang nagsasalin ng kape sa kaniyang tasa.“Good morning,” sagot ko habang pilit ang n
Caline’s POVSimula nang ma-discover ni Papa Corvus na may healing touch ako, tuloy-tuloy na ang training namin. Sabi niya, napakabihira raw ng ganitong kakayahan sa gaya naming mga flower fairy, pero dahil alam niya ako, hindi na siya nagtaka na pati ang healing power ay mayroon din ako.Ang apoy ko, na dati ay pasulpot-sulpot lang, ngayon ay may bago nang layunin—ang magpagaling. Kaya lang, hindi madali ang lahat. Ang pag-contain ng apoy na ito habang ginagamit ko sa pagpapagaling ay isang malaking hamon. Pero ang mainam ngayon, parang unlimited na ang kapangyarihan ko. Kaya ko na itong palabasin anytime, at kaya kong itago hanggang gusto ko.Kanina pa kami nasa likod ng mansiyon, sa open field na parang naging training ground ko na. Si Papa, seryosong-seryoso sa pagtuturo. Nakatayo siya sa harapan ko habang pinapanood ang umaapoy kong mga kamay. Tinuturuan niya akong kontrolin ito sa halip na hayaan lang itong lumabas nang walang direksyon.“Nakikita mo ba ang apoy sa kamay mo, Cal
Caline’s POVSimula nang maging active na ang kapangyarihan ko, nag-iba na ang takbo ng buhay ko. Araw-araw, may bagong pagsubok. Tinuturuan ako ni Papa Corvus na kontrolin ang kapangyarihan kong apoy na tila walang katapusan ang lakas. Pero ngayong araw, hindi ko inaasahang matutuklasan ko na naman ang isa pang aspeto ng kapangyarihan kong ito—isang bagay na hindi ko pa naiintindihan, ngunit halatang gusto ni Papa na pagtuunan ko ng pansin.Pagod na ako mula sa nakaraang training session. Ang dami kong iniisip—mga tanong na hindi ko masagot. Bakit ako? Bakit ganito ang kapangyarihan ko? Anong mangyayari kung hindi ko ito makontrol? Ang daming tanong na paulit-ulit sa isip ko habang naglalakad ako papunta sa hardin.Ang hardin namin ay parang kanlungan ko. Dito ako pumupunta kapag gusto kong magpahinga o mag-isip. Ngunit sa pagkakataong ito, hindi ko inakala na magiging saksi ito sa isa na namang kakaibang bahagi ng kapangyarihan ko.Habang nakatayo ako sa gitna ng mga bulaklak, bigla
Caline’s POVSa wakas, pahinga day, bonding day, I mean, date pala namin ni Akeno. Oo, sa wakas ay nagbigay na rin ng pahinga day si papa. Suggest din kasi ni mama na dapat ay hayaan naman daw kami ni Akeno na makapag-date sa labas, deserve ko raw ito kasi ginagalingan ko naman palagi ang pagte-training kaya pumayag naman si papa. The best mama talaga si mama Alina. Support lang din talaga sila sa relasyon namin ni Akeno. Nakikita rin kasi nila na seryoso at mahal ako ni Akeno.Naglalakad kami sa parke ngayong gabi, hawak ko ang baso ng milktea habang si Akeno naman ay nag-e-enjoy sa kinakain niyang isaw.“Simple dates are the best, don’t you think?” tanong niya sa akin habang ngumunguya. Nasasanay na siyang mag-english. Sinasanay na raw niya para raw kapag pinakilala ko na siya biglang boyfriend ko sa mga kaibigan ko, kaya na raw niyang makasagot ng english din. Natatawa ako pero seryoso siya roon.Tumango na lang ako, ngumingiti. Alam kong ito ang tipo ng date na gusto niya—malayo s
Akeno’s POVKahit girlfriend ko na si Caline, hindi ko pa rin tinigil ang pagiging hardinero ko rito sa mansiyon nila. Hindi ko na lang tinatanggap ang pasahod nila kasi dito naman na ako nakatira sa kanila. Ang saya nga kasi parang anak na rin ang turing sa akin nila Tito Corvus at Tita Alina. Anak na rin ang minsan na tawag nila sa akin. Tanggap agad nila ako, parang puwede na nga agad magpakasal, e.Ang hardin ang naging paborito kong lugar para magpahinga tuwing gabi. Tahimik at payapa, perpekto para sa mga oras na gusto kong mag-isip o makipag-usap sa isang kakaibang kaibigan—si Cass. Si Cass, ang kaluluwang ligaw na hanggang ngayon ay kami lang ni Caline ang nakakakita. Mula noong una ko siyang makita, lagi kong pinagtataka kung bakit siya nandito at kung anong layunin niya. Ngunit sa kabila ng lahat, naging magaan ang loob ko sa kaniya. Kahit na isang espiritu siya, para na siyang isang tunay na kaibigan.“Cass,” bungad ko habang nakaupo sa isang bato sa gitna ng hardin. “Bakit
Caline’s POVTahimik ang gabi. Katabi ko si Akeno, mahimbing na natutulog kasi pagod sa trabaho dahil overtime siya, actually ay kakauwi lang niya. Talagang binibigay niya ang best niya para mapabuti at mapalago ang negosyong binigay sa kaniya ni papa. At nakikita ko naman na maganda ang nagiging takbo ng lahat dahil magaling talaga ang asawa ko.Nakahilig ang ulo niya sa balikat ko, tila kampanteng-kampante sa mundo. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Ang lalaking ito, na minahal ko ng buong puso, ay naging katuwang ko sa lahat ng bagay—ngayon, magiging ama na siya.Pero ang ngiti ko ay napalitan ng kirot. Isang matinding sakit sa tiyan ang biglang dumaluyong sa akin. Nagising ako ng tuluyan, at sa ilang segundo pa, naramdaman kong may mainit na likidong umagos mula sa akin. Pumutok na ang panubigan ko.“Akeno, gumising ka!”Ginising ko si Akeno, na sa simula ay parang nag-aalangan pa kung gigising ba siya o hindi.“Hmm? Ano iyon, Honey?” tanong niya habang nakapikit pa rin ang
Akeno’s POVPagkatapos ng isang linggong honeymoon sa South Korea, heto, balik trabaho na ulit ako. Pero, nakaka-miss ding bumalik sa trabaho, nakaka-miss batiin ng mga empleyado, lalo’t sanay na akong tinatawag na sir.Nasa gitna ako ng isang mahalagang meeting sa opisina. Maraming desisyon ang kailangang gawin, maraming proyekto ang inaasikaso. Ngunit isang mensahe mula sa aking telepono ang nagpahinto sa lahat.“Sir, may nangyari kay Ma’am Caline. Nahimatay po siya sa mansion.”Parang tumigil ang mundo ko pagkatapos kong mabasa ang message na iyon. Hindi ko na inintindi kung sino ang nag-text. Hindi ko na rin narinig ang sinasabi ng mga tao sa empleyado ko. Ang tanging nasa isip ko ay si Caline—ang asawa kong minamahal ko ng higit pa sa kahit ano ay may nangyaring masama ngayong araw.“Meeting adjourned,” malamig kong sabi bago tumayo. Walang tanong-tanong. Walang paliwanag. Mabilis kong kinuha ang susi ng sasakyan at nagmamadaling umalis ng building.Habang nagmamaneho, halos suma
Caline’s POVSa lahat ng sandaling pinangarap ko ang araw na ito, hindi ko inakalang magiging ganito siya kaganda. Gising pa lang ako kaninang madaling araw, nararamdaman ko na ang excitement dahil alam kong special ang araw na ito para sa aming dalawa ni Akeno.Ito ang araw na ikakasal ako kay Akeno, ang taong nagpatunay na ang pag-ibig ay walang hanggan. Pagbukas ko ng aking mga mata, naramdaman ko agad ang kiliti ng liwanag ng araw na dumaan sa kurtina ng kuwarto ko. Ang mga kasambahay ay abala na, ang glam team ay nasa labas na ng pinto at naghihintay sa akin. Maaga akong naligo dahil ayokong maghintayin ang mga mag-aayos sa akin.“Good morning, bride-to-be!” Masiglang bati ng makeup artist na si Elle pagpasok niya sa kuwarto. Sikat siyang makeup artista sa social media kaya siya ang kinuha ko. Isa pa, mga maaarte kong kaibigan ang nag-suggest sa kaniya kasi nga iba gumalaw ang kamay niya kapag nagpapaganda ng isang tao. At dahil kasal ko ‘to, aba, dapat lang na maging mas maganda
Akeno’s POVMatapos ang araw na iyon, ang kaarawan ko na puno ng mga sorpresa, saya, at pagmamahal, akala ko tapos na ang lahat, pero tila may hinanda pang kakaiba si Papa Corvus para sa akin.Gabi na at handa na akong matulog sana. Nakahiga na ako sa kama at iniisip ang lahat ng nangyari kanina. Ang saya sa mga ngiti nina Caline at ng kanyang pamilya, ang amoy ng masasarap na pagkain, at ang ingay ng tawanan ay naglalaro pa rin sa isipan ko. Nang biglang kumatok sa pinto si Papa Corvus.“Akeno, can I have a word with you?” tanong niya.Napatayo agad ako at mabilis na nag-ayos ng sarili. Hindi ko alam kung bakit, pero parang kinabahan ako. Ano kaya ang pag-uusapan namin?“Uh, yes po. Sige po, Papa,” sagot ko habang dahan-dahang binubuksan ang pinto.Tumayo siya sa may pintuan, nakita ko ang seryosong mukha niya. “Sa opisina ko tayo mag-usap.”Hindi ko maiwasang kabahan habang sinusundan siya. Sa isip ko, baka may ginawa akong hindi tama o baka may plano siyang paghiwalayin na kami ni
Akeno’s POVIsang taon na ang lumipas mula nang magbalik sa dati ang mundo. Sa wakas, ang pinto ng impyerno ay naisara na, at ang mga demonyong minsang naghasik ng lagim ay nawala na lahat. Naging sikat na parang superhero sina Caline, Caius at Papa Corvus sa buong Pilipinas kasi nasaksihan ng buong Pilipinas kung paano nila tinapos at inubos ang mga demonyo.Pero ang mga alaala ng digmaang iyon ay nananatili, hindi lang sa kaluluwa ng bawat tao, kundi pati na rin sa mga bakas ng pagkawasak sa ating paligid.Ang Manila na dating puno ng buhay at sigla, ay naging larawan ng kaguluhan noon. Maraming gusali ang nawasak, maraming negosyo ang nagsara, at maraming buhay ang naiba. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, dahan-dahan na ring umaangat ang lahat. Ang tao, kahit kailan, ay marunong bumangon.At ngayon, isang taon matapos ang lahat ng iyon, tila bumalik na rin ang normalidad. Pero kahit bumalik na ang lahat sa dati, hindi maikakaila na may mga pagbabago na sa akin at sa paligid ko.**P
Caline’s POVAng unang araw ng labanan namin ay masyadong nakakamangha dahil sa nakikita ko kung paano makipaglaban ang kakambal kong si Caius.Tumayo kami sa isang lugar na tila naging entablado ng digmaang ito—isang malawak na disyerto ng abo at nasirang mga gusali. Ang dilim ng paligid ay sinisindihan lamang ng nag-aapoy naming mga kapangyarihan.Ngunit ang atensyon ko ay hindi maialis kay Caius.Nakangiti si Caius, tila ba para sa kaniya, ang mga demonyong humaharap sa amin ay mga laruan lamang. Ang asul niyang apoy, maliwanag na maliwanag, ngunit nakakatakot kapag ginamit na.Kumalat mula sa kaniyang mga palad ang asul na apoy at bumuo ng isang bilog sa kaniyang paligid. Ang gara, ang ganda talaga ng apoy niya.Biglang lumipad sa hangin ang apoy, tila naging mga asul na mga ibong nagliliyab, bawat isa ay may matalas na pag-atake. Nang magsimula nang sumugod ang mga demonyo, isa-isa silang binanatan ng apoy na iyon. Sa bawat atake, natutunaw sila ng parang abo, ganoon kabagsik ang
Caline’s POVHindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa katawan ng kapatid kong si Caius, na ngayon ay nasa sala ng mansiyon namin. Ilang taon naming hinanap ang sagot sa pagkawala niya, at ngayon, heto kami, muli nang magkasama.“Caline, hawakan mo ang kamay niya,” marahang sabi ni Papa Corvus. Ramdam ko ang bigat ng emosyon sa boses niya.Tumango ako, inilapit ang nanginginig kong kamay sa malamig na kamay ni Caius. Ang mama naman namin ay nakaluhod sa gilid, patuloy na umiiyak habang hinihintay ang susunod na mangyayari.Si Tita White ang isa sa mga gumagabay sa amin kasi maalam siya sa mga ganitong eksena.Pero bago namin makuha ang katawan ni Caius, inasikaso muna ni papa ang lahat ng kailangan. Nagsimula ang lahat nang magdala si Papa ng papel mula sa ospital. Nang sa wakas ay maayos na ang lahat ng dokumento para makuha namin ang katawan ni Caius. Tumawag siya ng ambulansya para ihatid ito sa mansiyon, at buong araw naming inihanda ang sala bilang lugar ng pagsasama-sama
Caline’s POVHindi ko akalain na darating ang gabi kung kailan mabubuo ang lahat ng lakas ko—ang lahat ng pinagsama-samang tapang at takot—upang labanan ang isa sa pinakamalakas na kalaban ng pamilya namin. Si Vorthak. Ang demonyong sumira ng napakaraming buhay, ay saka pa ako manghihina ng ganito.Pero ngayon, habang nakatingala ako mula sa lupa, ramdam ang bigat ng bawat sugat sa katawan ko, alam kong hindi ito ang oras para sumuko. Hindi ko hahayaang matapos ang laban nang ganito.“Caline,” marahang sabi ni Papa Corvus habang inaalalayan niya akong bumangon mula sa pagkakabagsak. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala, kahit na halata sa kanya ang pagod at hirap. “You’re not done yet. We’re not done yet.”Tumango ako, kahit pa nanginginig ang mga binti ko. Hinawakan ko ang baston kong halos basag na, kaya hinayaan kong mawala na ang kape nito. “We’ll finish this, Papa,” sabi ko habang ang boses ko ay pilit na tinatapangan.Si Vorthak, na nakatayo sa harap namin, ay tumawa ng malak
Caline’s POVAng init ng gabi ay tila sumasalamin sa init ng tensyon na bumabalot sa amin. Hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko habang tinitingnan si Papa Corvus, na abala sa paggawa ng plano para madala si Thomas sa likod ng ospital. Alam naming hindi na si Thomas ang nasa katawan niya. Ang demonyong si Vorthak ang nagmamanipula sa pinsan ng Mama ko.Ngayon na kami nagplanong labanan siya habang ang mga demonyong nakawala sa impyerno ay tahimik at hindi pa nagpaparamdam.“Caline, this has to be precise,” sabi ni Papa, ang malamig niyang boses ay halatang puno ng pag-aalala. “Vorthak is unlike any demon you’ve faced before. He’s cunning and extremely powerful.”Tumango ako, pinipilit maging kalmado kahit na parang umaalon ang kaba sa loob ko. “I understand, Papa. Whatever it takes, we’ll end this tonight.”Habang nasa ospital, sinimulan namin ang plano. Ginamit ni Papa ang koneksyon niya sa mga staff ng ospital upang magpasimuno ng isang “emergency evacuation drill.” Habang nagkakag