All Chapters of สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: Chapter 921 - Chapter 930

“ว่ามาสิ ครั้งนี้เกิดอะไรขึ้น” ถังซือซือเห็นจนเป็นเรื่องชินไปแล้วในใจของเวินเหลียงหนักอึ้ง เธอเอ่ยปากขึ้นมาอย่างยากลำบาก “เขามีลูกสาวนอกสมรส”“อะไรนะ?!!”เมื่อถังซือซือได้ยินดังนั้น ดวงตาของเธอก็เบิกโพลง ทำท่าอย่างเหลือเชื่อ “ลูกสาวนอกสมรส?! คุณพระ!!”“อืม...มีก่อนที่จะแต่งงานกับฉัน...เธอก็รู้จัก ฝานฝานไง”“คุณพระ ๆ ๆ!! ฟู่ซือฝานเป็นลูกสาวนอกสมรสของฟู่เจิง?!!”“อืม...”“แม่เจ้า งั้นฟู่เจิงก็ทำตัวไม่ใช่คนเกินไปแล้วหรือเปล่า! เอาลูกสาวนอกสมรสของตัวเองกลับบ้านมาให้เธอเลี้ยงดู ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะมีความรู้สึกต่อกัน สุดท้ายกลับบอกเธอว่าฝานฝานคือลูกของเขากับคนอื่น...นี่เขาอยากทำให้เธอประสาทเสียหรือไง ขอให้เธอไม่สืบสาวราวเรื่องความผิดพลาดของเขา แถมยังช่วยเขาเลี้ยงลูกอีกงั้นเหรอ?! เวรเอ้ย ๆ ฉันโมโหจนปอดแทบจะระเบิดแล้ว!!”“…ก่อนหน้านี้เขาเองก็ไม่รู้ชาติกำเนิดของฝานฝานเหมือนกัน...”“เธอเงียบไปเลยนะ! ยังกล้าพูดแทนเขาอีก? ขืนพูดอีกคำหนึ่งนะไม่ต้องอยู่ที่บ้านฉันแล้ว!” ถังซือซือตะคอกอย่างโหดเหี้ยมเวินเหลียงปิดปากเงียบอย่างอ่อนแอ“ฟู่ซือฝานเป็นลูกของเขากับใคร?”“...อิเลีย”นี่มันบ้าสุด

เวินเหลียงเงียบไปอยู่สองสามวินาที จากนั้นเธอก็ฉีกยิ้มอย่างขมขื่นออกมา “ฉันรู้เรื่องแล้วจริง ๆ ที่แท้ฝานฝานก็เป็นลูกสาวแท้ ๆ ของคุณ มิน่าล่ะหน้าตาถึงได้เหมือนคุณอยู่หน่อย ๆ แต่ฉันไม่เคยคิดสงสัยเลย...”“ขอโทษนะ ขอโทษนะอาเหลียง ฉันไม่ได้มีเจตนาจะปิดบังเธอ ฉันก็...เพิ่งรู้เรื่องเมื่อวานนี้เองว่า ฝานฝานเป็นลูกของฉัน...” ฟู่เจิงกดเสียงต่ำ น้ำเสียงแหบพร่าเล็กน้อย“คุณกับอิเลีย...มันเรื่องอะไรกัน?” เวินเหลียงอดกลั้นไว้ไม่อยู่ เธอถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเธอยังยอมถาม ยอมทำความเข้าใจ ดีกว่าไม่แยแสเขาเลยเยอะฟู่เจิงเอ่ยขึ้นมาอย่างยากลำบาก “อาเหลียง ฉันสาบาน ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยรู้จักเขา...หกปีก่อน แค่อุบัติเหตุครั้งหนึ่ง...”ฤดูร้อนเมื่อหกปีก่อน ที่ค็อกเทลปาร์ตี้แห่งหนึ่ง จู่ ๆ ฟู่เจิงก็รู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัว สงสัยว่าตัวเองจะถูกวางยา เขาขึ้นไปพักที่โรงแรมชั้นบนในระหว่างที่สติสัมปชัญญะของเขาเลือนราง นางฟ้าก็จุติลงมาร่วมรสกับเขาเมื่อเขาตื่นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น บนเตียงก็เหลือเพียงเขาคนเดียวฟู่เจิงส่งคนไปสืบ ทว่าสืบไม่เจออะไรเลย ผู้หญิงเมื่อคืนราวกับเขาแค่ฝันไปเท่านั้นสืบนานแล้วก็ยังไม่เจออ

เวินเหลียงรีบลงจากรถไปตรวจสอบดู ท้ายรถถูกชนจนเนียน หัวรถคันสีขาวด้านหลังเองก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเจ้าของรถคันสีขาวลงจากรถมาดูจุดที่รถทั้งสองคันชนกัน จากนั้นก็เดินไปมองท้ายรถของตัวเอง เขาพ่นคำด่าใส่รถคันสีดำที่อยู่ข้างหลัง “คุณขับรถยังไงของคุณเนี่ย ขับเป็นหรือเปล่า?”คนขับรถสีดำล้วงใบขับขี่ออกมาอย่างอ่อนแอ “ฉัน...ยังฝึกหัดอยู่...”คนขับรถสีขาว “...”ในตอนนี้เวินเหลียงเพิ่งค้นพบว่า เป็นการชนท้ายแบบต่อเนื่องรถคันสีดำชนรถคันสีขาว รถคันสีขาวไม่ได้รักษาระยะห่างระหว่างรถให้ดี จึงมาชนเวินเหลียงอีกทีคนขับรถสีดำวางกรวยสองอันเอาไว้ด้านหลัง คนขับรถทั้งสามคนเดินไปข้างถนน ที่ควรแจ้งตำรวจก็แจ้งตำรวจ ที่ควรโทรหาประกันก็โทรหาประกันแม้จะเป็นคดีง่าย ๆ แต่ตลอดทั้งกระบวนการก็ต้องใช้เวลาไม่น้อยเมื่อเวินเหลียงออกมาจากหน่วนตำรวจจราจร ขณะมาถึงยังสถานีตำรวจที่ฉู่ซืออี๋ถูกคุมขัง ก็เลยเวลาเยี่ยมแล้วเธอถอนหายใจ ทำได้เพียงกลับไปแล้วค่อยมาใหม่ในวันพรุ่งนี้เท่านั้น...ช่วงนี้เซี่ยมู่ยิ่งขี้เกียจตื่นขึ้นทุกวันใกล้จะเสร็จสิ้นช่วงฝึกงานแล้ว อดทนต่อไปอีกนิดเดียวเท่านั้น เธอปลอบตัวเองขณะมาถึงโถงบริษัทก็

โรงเรียนอนุบาลระหว่างคาบ พวกเด็ก ๆ กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานอยู่ในสนามเด็กเล่น ครึกครื้นมากทีเดียวผอ.โรงเรียนอนุบาลเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ ครั้นจับได้ถึงเงาร่างของฟู่ซือฝาน เธอก็ฉีกยิ้มพลางตะโกนเรียก “หนูฝานฝาน แม่ของหนูมาหาหนูน่ะ ไปที่ห้องทำงานผอ.กับครูหน่อยสิจ๊ะ”เมื่อได้ยินดังนั้น นัยน์ตาทั้งสองของฟู่ซือฝานก็เปล่งประกายคุณป้าสะใภ้มา?คุณลุงเคลียร์กับคุณป้าสะใภ้แล้วเหรอ?คุณป้าสะใภ้ไม่ได้เกลียดเธอ?คุณป้าสะใภ้มาหาเธอตอนนี้ อยากพูดความในใจกับเธอ?“ค่ะ”เธอขานรับเสียงดัง จากนั้นก็รีบไถลลงมาจากสไลด์เดอร์แล้วเยื้องย่างขาน้อย ๆ สั้น ๆ ไปทางผอ. และเดินตามไปอยู่เบื้องหลัง ผอ. อย่างเชื่อฟังเมื่อมาถึงหน้าห้องทำงาน ผอ.ก็ฉีกยิ้มให้ฟู่ซือฝาน “แม่ของหนูอยู่ข้างใน พวกหนูแม่ลูกไปคุยกันเถอะจ๊ะ ครูไม่เข้าไปละ”“อืม ๆ ขอบคุณคุณน้าผอ.นะคะ!” ฟู่ซือฝานแหงนหน้าขึ้นไปเอ่ยอย่างสุภาพ“ไม่เป็นไรจ๊ะ ฝานฝานเป็นเด็กดีจริง ๆ”ผอ. มองดวงตากลมโตของเจ้าตัวน้อย พลางอดไม่ได้ที่จะลูบศีรษะของเธอ ในใจลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่งที่แท้ฟู่ซือฝานก็ไม่ใช่ลูกของฟู่เจิงกับคุณผู้หญิงภรรยาคนแรกของเขา แต่เป็นลูกนอกสมรสของเ

เมื่อสบกับสายตาของเด็กน้อย เธอก็อธิบายไปตามสัญชาตญาณว่า “ต่อไปแม่แค่อยากให้เราสามคนพ่อแม่ลูกไปกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา”“พ่อหนูชอบกินเนื้อแพะ!” นัยน์ตาดำขลับของเจ้าตัวน้อยกลอกไปมาทีหนึ่ง “เนื้อแพะน้ำแดง เนื้อแพะนึ่ง เนื้อแพะย่าง ซุปเนื้อแพะ เขาชอบทุกอย่างเลยค่ะ”“งั้นเหรอ?”“ค่ะ” เจ้าหนูน้อยแสดงสีหน้าดังเดิม“โอเค แม่จะจำเอาไว้ ไม่รู้ว่าตอนนี้พ่อของหนูกินข้าวเที่ยงหรือยัง? ฝานฝาน ไม่งั้นหนูโทรหาเขาถามไถ่เขาดูหน่อย?”เผยไต๋เร็วขนาดนี้เลยเหรอ!นี่มันไม่มีความอดทนเกินไปแล้วหรือเปล่า!ฟู่ซือฝานเบะปาก “ไม่ดีมั้งคะ ตอนนี้คุณลุงอาจจะคุยธุรกิจอยู่ก็ได้ หนูจะไปรบกวนเขาไม่ได้”“จะนับว่าเป็นการรบกวนได้ยังไงกัน? ถ้าพ่อหนูได้รับสายจากหนูต้องดีใจมากแน่ ๆ!”ฟู่ซือฝานทำปากจู๋พลางส่ายหน้า “ไม่เอาค่ะ”อิเลียจ้องฟู่ซือฝานด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ทว่าเห็นฟู่ซือฝานไม่สะทกสะท้าน ที่ควรกินก็กิน ที่ควรดื่มก็ดื่ม ราวกับปล่อยหมัดไปบนผ้าฝ้าย ทำเธอเดือดเป็นฟืนเป็นไฟเด็กคนนี้ระแวดระวังตัวสูงจริง ๆหลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ อิเลียก็ไปส่งฟู่ซือฝานที่โรงเรียนอนุบาลยังไม่หมดเวลาพัก ฟู่ซือฝานไปนอนพักที่เตียงขอ