ฟู่ซือฝานไม่ได้เจอกับเวินเหลียงสองเดือนแล้ว เธอคิดถึงเวินเหลียงมากตอนบ่ายเลิกเรียน ฟู่ซือฝานเข้าแถวออกจากโรงเรียนอนุบาลพร้อมกับเพื่อนร่วมโต๊ะตามปกติ กำลังมองไปรอบ ๆ ก็ได้ยินเสียงเตือนแสนไร้เดียงสาของเพื่อนร่วมโต๊ะ “ฝานฝาน พ่อกับแม่ของเธอมารับเธอด้วยกันแล้ว!”ฟู่ซือฝานกวาดสายตามองไปตามสายตาของเพื่อนร่วมชั้น จากนั้นก็เห็นผู้ชายและผู้หญิงยืนอยู่ข้างรถเคียงคู่กัน สายตากำลังควานหาอยู่ในกลุ่มนักเรียนโรงเรียนอนุบาลตัวน้อยชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ พับแขนเสื้อทั้งสองข้างขึ้น เผยให้เห็นแขนน้อย ๆ ที่แสนแข็งแกร่ง ตัวท่อนล่างสวมกางเกงสูทสีดำ เข็มขัดหนังแท้ดูเรียบโก้ เข้ากับขาแสนเรียวยาวทั้งสองข้างของเขา ช่างเหมือนไม้แขวนเสื้อที่มีชีวิตจริง ๆท่อนตัวด้านบนของหญิงสาวสวมเสื้อตัวน้อยลายลูกไม้สีขาวพอดีตัว บนกระดูกไหปลาร้าที่ขาวผ่องและแสนประณีตสวมสร้อยคอสีขาวเส้นหนึ่ง แขนเล็ก ๆ ที่เผยอยู่ด้านนอกขาวเนียนเล็กเรียว ขาวดุจกลั่นเกล็ดดอกหิมะ ท่อนตัวด้านล่างสวมกระโปรงสั้นปิดก้นสีน้ำเงิน ขาทั้งสองก็ทั้งขาวผ่องและเรียวเล็ก ช่างเป็นอย่างที่ว่าสีผิวเหมือนครีมข้นหนุ่มหล่อสาวสวยดึงดูดสายตาของผู้ปกครองเด็กนักเ
อ่านเพิ่มเติม
เข้าสู่ระบบ
