บททั้งหมดของ สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: บทที่ 911 - บทที่ 920

เธอเพิ่งมารู้เอาตอนนี้เอง ไม่คิดว่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเวินเหลียงพ่อของเวินเหลียงจากไปแล้ว เธอถูกตระกูลฟู่รับเลี้ยง เรียกว่าลูกพี่ลูกน้องต้องเป็นคนตระกูลฟู่แน่นอนเพราะฉะนั้น วันนี้ฟู่เจิงเองก็อยู่ที่งานด้วยเมื่อนึกถึงข้อตกลงที่เธอเคยทำร่วมกับฟู่เจิง เซี่ยหมิ่นก็ชำเลืองมองเวินเหลียงที่อยู่ข้าง ๆ ทีหนึ่ง พลางกำหมัดขึ้นมาโดยไม่ทันได้รู้ตัว ในใจเกิดความกระวนกระวายขึ้นมาเวินเหลียงนำทั้งสองคนเข้าไปในโถง เรียกให้พวกเขาหาที่นั่งนั่งลงเมื่อเห็นว่าแขกมากันพอประมาณแล้ว เวินเหลียงถึงได้เดินไปยังโต๊ะกลมที่อยู่ข้างเวทีรูปตัวทีคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะนี้เป็นคนตระกูลฟู่ มีคุณหญิง ซูชิงอวิ๋น ฟู่รุ่ย และยังมีบรรดาสะใภ้ญาติสนิทอีกสองสามคนฟู่ชิงเยว่นั่งอยู่ทางซ้ายของคุณหญิงเมื่อเวินเหลียงมาถึงยังข้างโต๊ะ ก็มาหยุดตรงที่นั่งที่มีเก้าอี้คั่นจากฟู่ชิงเยว่หนึ่งที่นั่ง เธอลากเก้าอี้ออกมาและนั่งลงไป ที่นั่งตรงกลางซึ่งติดกับฟู่ชิงเยว่นั้นเว้นเอาไว้ให้ฟู่เจิงฟูชิงเยว่มองเวินเหลียงทีหนึ่ง ก่อนจะหัวเราะเยาะออกมาไม่มีมารยาทเลยสักนิด!เสียงนั้นดึงดูดบรรดาญาติสะใภ้ให้มองมาที่เวินเหลียงอย่างคลุมเครือ

“แน่ใจว่าเป็นเลือดของเธอ?”“ของเธอนั่นแหละครับ ไม่เชื่อคุณก็ไปดูกล้องวงจรปิดสิ!” พนักงานเสิร์ฟคนนั้นตอบฟู่เยว่เพียงฉีกยิ้มทว่าไม่ได้พูดอะไรต่อ จากนั้นก็ล้วงบัตรเอทีเอ็มใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วส่งให้พนักงานเสิร์ฟ “ไม่มีรหัส”พูดจบเธอก็เอาขวดแก้วใส่เข้าไปในกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป...“เราขอตัวกลับก่อนนะ”หลังเวินเหลียงขึ้นไปบนรถก็บอกกับคนขับรถว่า “ออกไปดูหน่อยค่ะว่าแถวนี้มีคลินิกหรือเปล่า”คนขับรถขานรับก็สตาร์ตรถขับออกไปวันนี้ฤกษ์งามยามดี คนที่จัดงานแต่งมีเยอะเป็นพิเศษใกล้ ๆ โรงแรมทุกที่เต็มไปด้วยรถยนต์ส่วนตัว รถติดหนักถนนเส้นนี้เป็นถนนไม่ยาวมาก ทว่าใช้เวลาเดินทางถึงสิบนาทีเวินเหลียงตั้งใจดูบาดแผลของตัวเอง ทั้งหมดมีสี่จุด บนน่องหนักที่สุดเธอขมวดคิ้วเล็กน้อยจู่ ๆ ก็รู้สึกปวดที่ท้อวขึ้นมา เจ็บไม่มากทว่าทำให้เธอเหงื่อเย็นไหลท่วม“เดี๋ยวก่อนค่ะ ไปโรงพยาบาลดีกว่าค่ะ” เธอนั่งพิงเบาะหลังพร้อมเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนแรงยังไงไปตรวจสักหน่อยแล้วกันดังนั้นคนขับรถจึงกลับหัวไปโรงพยาบาลเวินเหลียงบอกอาการของตัวเองกับพยาบาลซักประวัติอย่างละเอียด พยาบาลซักประวัติมองเ

แม้คุณย่าเองก็ดีกับเธอมากเช่นกัน แต่เธอชอบคุณลุงกับคุณป้ามากกว่าเธอไม่อยากแยกกับคุณลุงคุณป้าก่อนหน้านี้ไม่นานเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งที่ชื่อเสี่ยวหยางหยางเพิ่งลาออกไปเธอได้ยินเพื่อนร่วมโต๊ะบอกว่า เสี่ยวหยางหยางเป็นลูกที่พ่อแม่ของเขารับมาเลี้ยงหลังจากที่เป็นโรคภาวะมีบุตรยาก คิดไม่ถึงว่าพอแม่บุญธรรมรักษาจนหายดีและมีลูกคนหนึ่ง ก็ส่งเสี่ยวหยางหยางไปอยู่กับพ่อแม่ที่บ้านนอกเมื่อได้ยินคำพูดของฟู่ซือฝาน ในใจของเวินเหลียงก็เกิดความสับสนขึ้นมาเธอนึกถึงตอนเด็ก ๆ ได้ยินข่าวลือในหมู่บ้านบอกว่า เธอเป็นลูกชู้ ในวินาทีนั้นในใจของเธอเกิดความกลัวขึ้นมาสุดขีด กลัวว่าพ่อจะไม่ต้องการเธอ กลัวว่าคุณปู่คุณย่าก็จะทอดทิ้งเธอ กระทั่งเก็บมาฝันจนตกใจสะดุ้งตื่นทุกคืนฉะนั้นเธอเข้าใจความรู้สึกของฟู่ซือฝานในวินาทีนี้เป็นอย่างดีเด็กที่น่ารักและฉลาดขนาดนี้ พ่อแม่ของเธอตัดใจทิ้งเธอลงได้ยังไงกันนะ?!“ไม่หรอก วางใจเถอะนะ ป้าจะให้หนูอยู่ที่นี่ ไม่เคยคิดจะส่งหนูกลับไปอยู่แล้ว รอลูกของป้าคลอดออกมา ฝานฝานก็จะอายุหกขวบ พาน้องชายน้องสาวไปเที่ยวเล่นได้แล้ว เขาเองก็ต้องชอบหนูแน่นอน”น้ำเสียงของเวินเหลียงอ่อนโยน ทั้งตั

หรือว่าเขาเจอความยากลำบากอะไรอีกแล้ว?เป็นไปไม่ได้ ฟู่เจิงเคยรับปากกับเธอแล้วว่าถ้าเจอความยากลำบากอะไรอีก จะไม่ตัดสินใจเอาเองเพียงลำพังและปิดบังเธออีกแต่ก็ไม่แน่ ถึงยังไงคำพูดที่ฟู่เจิงพูดออกมาก็ราวกับลมตด ไม่เคยพูดจริงทำจริงมาก่อน เชื่อถือไม่ได้ถ้าอยากจะรู้ให้แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทางที่ดียังไงเธอก็ต้องไปเจอหน้าฟู่เจิงแล้วถามให้เข้าใจกับตัวเองต่อหน้าเธอ ฟู่เจิงไม่มีทางกล้าโกหกแน่ตอนนี้เขาน่าจะยังอยู่ที่บ้านใหญ่เวินเหลียงรีบกลับไปบนรถ ให้คนขับรถวกกลับไปยังบ้านใหญ่เวินเหลียงเห็นรถยี่ห้อมาเซราติคันหนึ่งจอดอยู่ตรงหน้าประตูบ้านใหญ่อยู่ไกล ๆเธอรู้สึกคุ้นตาทะเบียนรถมาเซราติคันนี้เป็นอย่างมาก สองสามวันก่อนเธอเพิ่งทุบกระจกหน้าของรถคันนี้ไปฉะนั้นอิเลียอยู่ที่บ้านใหญ่เวินเหลียงนึกถึงที่ฟู่เจิงเคยบอกเธอว่า อิเลียเคยมาเยี่ยมคุณหญิงที่บ้านใหญ่โดยอ้างชื่อของฟู่ชิงเยว่ตอนนี้ฟู่ชิงเยว่เองก็อยู่ที่บ้านใหญ่เช่นกันตกลงเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ถึงต้องทำให้ฟู่เจิงหลบหน้าเธอ?เวินเหลียงใช้ให้คนขับรถจอดรถตรงที่ที่ห่างจากบ้านใหญ่หลายสิบเมตร จากนั้นเธอก็เดินลงจากรถไป พร้อมกับกำชับ

ทว่าความชอบประเภทนี้จะลึกซึ้งแค่ไหนกันเชียว?พอจะประคองให้เธอรับเรื่องที่เขามีลูกกับผู้หญิงคนอื่นได้ไหม?เมื่อคืนฟู่เจิงนอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียง ในใจคิดซ้ำไปซ้ำมา นึกถึงอดีตกับเวินเหลียงโดยละเอียด แต่เขาก็ต้องค้นพบอย่างเศร้าสร้อยว่า เขาหาเหตุผลที่เวินเหลียงจะรับเรื่องนี้ได้ไม่เจอแต่ตอนแรกเขาจงใจรั้งฟู่ซือฝานให้อยู่โดยเฉพาะ แล้วมาส่งฝานฝานกลับไปตอนที่เธอรู้ว่าเขาคือพ่อแท้ ๆ ของฝานฝาน เรื่องนี้จะทำร้ายเธอหนักแค่ไหน?เมื่ออิเลียเห็นฟู่เจิงไม่ตอบ ก็รีบเอ่ยขึ้นว่า “เวินเหลียงกับฉันเคยมีเรื่องกัน ฉันไม่วางใจให้ฝานฝานอยู่กับเวินเหลียง และยิ่งไม่มีทางยอมให้ฝานฝานเรียกเธอว่าแม่ ฉันไม่เชื่อว่าในใจของผู้หญิงคนหนึ่งจะไม่มีความรู้สึกแสลงใจต่อลูกของสามีที่เกิดจากผู้หญิงคนอื่น! ถ้าคุณจะรั้งฝานฝานไว้ ก็ต้องเลิกกับเวินเหลียง ถ้าคุณไม่ตกลง ฉันก็จะพาตัวฝานฝานไป!”“อาเจิง ในเมื่อเธอยอมรับฝานฝานแล้ว งั้นก็พิจารณาคำพูดของฉันเมื่อวานเถอะ ฝานฝานยังเด็ก ต้องการความรักของพ่อและแม่ อิเลียเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลวิลสัน ไม่ว่าจะหน้าตาหรือรูปร่าง มีตรงไหนที่ไม่คู่ควรบ้าง ทำไมพวกเธอไม่ลองคบกัน เพื่อมอบวัยเด็กที่