All Chapters of สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: Chapter 531 - Chapter 540

945 Chapters

บทที่ 531

ฟู่เจิงกลับไปที่ฟู่ซื่อจริง ๆ บัญชีทางการของกรุ๊ปประกาศข่าว นับตั้งแต่วันนี้ไปฟู่เจิงจะมาเป็นประธานกรรมการใหญ่ของกรุ๊ปอาจเป็นเพราะช่วงนี้สถานการณ์ของฟู่ซื่อไม่ดีนักถึงยังไงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเวินเหลียง เธอจึงปิดโทรศัพท์ไปเลย“ฝานฝานกลับไปแล้วใช่ไหม?”“ยัง นอนหลับอยู่ข้างในน่ะ” เวินเหลียงชี้ไปที่ห้อง “เธออยากไปดูชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนกับฉัน”“จูฝานไปหรือเปล่า?”“ไป ฉันถามเขาแล้ว”“งั้นฉันไปด้วย!”...ณ คลับแห่งหนึ่งตัวเลขบนหน้าจอของลิฟต์เด้งจนถึง ‘1’ ประตูลิฟต์ทั้งสองข้างเปิดออกเสียงดัง ‘ตึ๊ง’ฟู่เจิงเยื้องย่างเข้าไป ก่อนจะกดปุ่มปิดประตู และในขณะที่ประตูลิฟต์กำลังปิดนี้เอง แขนข้างหนึ่งก็ยื่นเข้ามา เซนเซอร์ประตูลิฟต์ตอบสนอง รีบเปิดออกไปทั้งสองข้างทันทีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ปากประตูลิฟต์ สวมสูทสีกรมท่า สะอาดเรียบร้อยประณีต มีเสื้อคลุมสีดำพาดอยู่บนแขนตัวหนึ่งเมื่อเห็นประตูลิฟต์เปิดออก เขาก็เงยหน้ามองมาด้านในทีหนึ่ง พลันไปสบตาเข้ากับฟู่เจิงโดยไม่ได้ตั้งใจสองวินาที ก่อนจะก้มหน้าเดินเข้ามาในลิฟต์ พร้อมเอนตัวเดินเข้ามายืนอยู่ข้าง ๆ ก้าวหนึ่งฟู่เจิงเองก็ชักสายตากลับ และท
Read more

บทที่ 532

เลขาหยางจะพูดแต่หยุดเอาไว้ถ้าเธอจำไม่ผิด ฮั่วตงเฉิงคนนี้ก็คือหัวหน้าสมาคมหัวเฉียวตอนที่คุณผู้หญิงไปเรียนหนังสือที่ต่างประเทศในปีนั้นยังไงล่ะ เคยช่วยคุณผู้หญิงมาไม่น้อย เป็นหนึ่งในผู้ชายที่สนิทกับคุณผู้หญิง และอาจเป็นพ่อของลูกที่คุณผู้หญิงเคยคลอดออกมาก็ได้!ไม่แน่ว่าที่เขาเหม็นขี้หน้าประธานฟู่ถึงขนาดนี้ เป็นเพราะรู้ว่าประธานฟู่คืออดีตสามีของคุณผู้หญิง!หนึ่งในสาเหตุที่ฟู่เจิงหวนกลับฟู่ซื่อในครั้งนี้ ก็เพราะตระกูลฮั่วกว้านซื้อตัวเหล่าบุคคลที่เป็นหัวใจหลักในโปรเจกต์พลังงานใหม่ของฟู่ซื่อ กรุ๊ปไปในราคาสูง โปรเจกต์จึงต้องหยุดพักไปต่อไม่ได้ทุกวันที่ล่าช้าไป จะมีความเสียหายมูลค่าหลายบาทก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเป็นคนประคองโปรเจกต์นี้คนเดียว ลงทุนไปไม่น้อย ผู้บริหารระดับสูงไม่ยอมให้ความพยายามที่ผ่านมาต้องสูญเปล่า ฟู่เจิงเองก็ไม่ยอมเช่นกันถึงยังไงก็ไม่ควรประมาทคนแซ่ฮั่วนี่เลขาหยางกำลังคิดจะพูดเตือนฟู่เจิงเรื่องความสัมพันธ์ของฮั่วตงเฉิงและเวินเหลียง ทว่าในจังหวะนี้เองประตูลิฟต์ก็เปิดออก ฟู่เจิงสาวเท้าก้าวยาวเดินออกไปเลขาหยางทำได้เพียงสับเท้าเดินตามไปอย่างรวดเร็วการทานอาหารในครั้งนี้ ที่ส
Read more

บทที่ 533

เธอถือกระเป๋าเดินเข้าไปในร้านอาหาร แล้วมุ่งตรงขึ้นไปยังชั้นสองเลย ก่อนจะเดินหน้าไปยังห้องรับรองที่จองไว้เดินผ่านตรงหัวมุม เวินเหลียงขึ้นบันไดไปพลางเงยหน้าขึ้น ทันใดนั้นก็เห็นคนคนหนึ่งยืนอยู่ตรงปากบันไดชั้นสอง ซึ่งคือเงาร่างที่เธอเห็นเมื่อครู่ ฉู่ซืออี๋!ฉู่ซืออี๋แต่งตัวสวยสะดุดตา กำลังยืนพิงอยู่บนราวบันได ใบหน้าแฝงรอยยิ้มอันงดงามเอาไว้ เธอมองเวินเหลียงตาไม่กะพริบ ราวกับจงใจมารอเธออย่างนั้น “ที่แท้ฉันก็ไม่ได้ตาฝาดไป นั่นเป็นรถเธอจริง ๆ!”ฝีเท้าของเวินเหลียงชะงัก ก่อนจะขึ้นบันไดต่อ “ทำไม? ที่คุณฉู่มายืนรอฉันตรงนี้ เพราะอยากพูดคุยเรื่องสัพเพเหระกับฉันเหรอ?”“แน่นอนว่าไม่ใช่อยู่แล้ว” ฉู่ซืออี๋ยิ้มไปพูดไป นัยน์ตาประกายความโหดร้ายออกมาสายหนึ่ง “ฉันก็แค่อยากเอาของขวัญสุดพิเศษชิ้นหนึ่งให้เธอเท่านั้น...”เมื่อสิ้นเสียง จู่ ๆ เธอก็ยื่นมือออกไปแล้วออกแรงผลัก“อ๊า...”เวินเหลียงไม่ทันได้ระวังตัว เท้าลอยขึ้นกลิ้งตกลงไปจากบนบันไดเลยในวินาทีนั้นโลกหมุนติ้วไปหมดเมื่อเธอได้สติกลับมา ก็ตกลงมาบนพื้นอย่างแรงแล้ว ความเจ็บปวดทำให้ตรงหน้าเธอมืดไปหมดเมื่อเธอเงยหน้ามองขึ้นไป ฉู่ซืออี๋หายไปแล้วแ
Read more

บทที่ 534

มิน่าล่ะ มิน่าล่ะหาอยู่ในอินเทอร์เน็ตตั้งนานสองนานก็หาข่าวที่เกี่ยวข้องกับปีนั้นไม่เจอเลยมิน่าล่ะเมื่อกี้ฉู่ซืออี๋ถึงได้ผลักเธออย่างกำเริบเสิบสาน เพราะรู้ว่าเธอมีเรื่องอยากจะขอร้องเขา จึงไม่กล้าแจ้งตำรวจอยู่แล้วในวินาทีนี้ ความคิดที่เดิมทีแจ่มชัดของเวินเหลียงพลันเปลี่ยนเป็นยุ่งเหยิงไปหมด ราวกับเส้นด้ายที่ม้วนพันอยู่ด้วยกัน จะคลี่ยังไงก็คลี่ไม่ออกก่อนหน้าจะเข้ามา เธอคิดเอาไว้แล้วว่าจะโน้มน้าวให้เหยื่อพูดให้การทว่าข่าวที่ว่าฉู่ซืออี๋คือเหยื่อคนนั้น ทำเอาเธอรับมือไม่ทัน กวนการเตรียมการที่เธอเตรียมเอาไว้แล้วยุ่งเหยิงไปหมดทันใดนั้นเธอก็ไม่รู้แล้วว่าควรจะทำยังไงดีฉู่ซืออี๋จะออกหน้าไประบุตัวไหม?เวินเหลียงไม่แน่ใจเลยเธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ก่อนจะเดินกะโผลกกะเผลกมานั่งลงข้างโซฟา “บุญคุณความแค้นของเราก่อนหน้านี้ยังไม่ต้องไปพูดถึง เธอรู้จุดประสงค์ที่ฉันนัดเจอเธอ ฉันหวังว่าเธอจะออกหน้ามาระบุตัวเมิ่งจินถัง เขาคือโจรเรียกค่าไถ่ที่ทำให้เกิดเรื่องกับเธอ หรือว่าเธอไม่อยากให้พวกเขาได้รับโทษตามกฎหมายที่สมควรได้รับ?”ฉู่ซืออี๋หัวเราะออกมาเบา ๆ เสียงหนึ่ง ก่อนจะยื่นมือไปชี้หน้า
Read more

บทที่ 535

เวินเหลียงกระตุกยิ้มมุมปาก “...”เธอจ้องฉู่ซืออี๋เขม็งอย่างเคียดแค้น ในใจเดือดดาลจนแทบจะระเบิดออกมา นิ้วกำเข้าหากันแน่นจนเป็นหมัด ถึงได้ควบคุมความพลุ่งพล่านที่ตัวเองอยากเข้าไปตบฉู่ซืออี๋สักสองฉาดได้ในใจเวินเหลียงรู้สึกวิตกกังวลเป็นอย่างมากไปแล้ว โดยพื้นฐานแล้วทางฝ่ายฉู่ซืออี๋คงตั้งความหวังไว้ไม่ได้แล้วเธอทำได้เพียงฝากความหวังไว้กับจี้ตัน หวังว่าเขาจะไม่ใช่จอมลวงโลก หวังว่าเขาจะพาตัวจางกั๋วอันกลับมาประเทศได้ในขณะนี้เอง จู่ ๆ โทรศัพท์ของเวินเหลียงก็มีเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าแว่วดังขึ้นมาเธอกดเปิดอ่าน เป็นข้อความตอบกลับของจี้ตันอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆเขาตอบ “โอ้ชิต! เราจับตัวจางกั๋วอันได้แล้ว แต่ใครจะไปรู้ว่าตอนที่ใกล้จะถึงชายแดน เขาจะหนีไปได้!”กลัวเธอไม่เชื่อ จี้ตันยังส่งเอ็มเอ็มเอสมาสองสามภาพ เป็นรูปภาพที่จางกั๋วอันถูกมัดเวินเหลียงตรวจสอบดู รูปร่างหน้าตาคล้ายกับในรูปที่ถูกประกาศจับของจางกั๋วอันจริง ๆ ดูท่าจี้ตันจะไม่ใช่จอมลวงโลก แต่จางกั๋วอันหนีไปแล้ว...การหนีไปครั้งนี้ เขามีการระแวดระวังตัวแล้ว จะจับตัวได้อีกคงยาก!ในใจเวินเหลียงพลันจมดิ่งลงไปใต้หุบเหว อารมณ์หดหู่อย่
Read more

บทที่ 536

ฟู่เจิงอุ้มเวินเหลียงเข้าไปวางในที่นั่งด้านหลังของรถ พร้อมมองประเมินเธออย่างจริงจังตรงขมับมีเลือดออก แปะปลาสเตอร์ยาเอาไว้ลวก ๆ สองอัน ใบหน้าซีกซ้ายบวมแดง ด้านบนมีรอยประทับห้านิ้วมือชัดเจน และยังมีเท้าซ้าย...เขายกเท้าซ้ายของเวินเหลียงขึ้นมา กำลังจะถอดรองเท้าบูตออก เวินเหลียงคิดจะชักเท้ากลับไป ทว่าถูกเขากดน่องเอาไว้ เมื่อถอดรองเท้าบูตออกมา แม้ยังใส่ถุงเท้าเอาไว้อยู่ แต่ยังคงเห็นส่วนที่บวมนูนปูดขึ้นมาตรงข้อเท้าสรุปก็คือมองไปทั้งตัวเธอน่าอนาถสุด ๆนัยน์ตาฟู่เจิงลึกซึ้งไปหมด เขาเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ตกลงนี่มันเกิดอะไรเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? แผลพวกนี้มาได้ยังไง? ใครตบตีเธอ?”เวินเหลียงเงียบไปอยู่สองสามวินาที “คุณไม่ต้องยุ่งหรอก”“เวินเหลียง!”เผชิญหน้ากับสายตาบีบให้ตอบคำถามของฟู่เจิง เวินเหลียงก็เบือนหน้าหนีไปเลยพลางหลับตาลงฟู่เจิง “...”เขาทั้งจนใจและทั้งโกรธเธอไม่พูดเขาก็จะไม่รู้งั้นเหรอ?ตกลงเป็นใครกันแน่ ที่ทำให้เธอต้องมาลำบากแบบนี้แถมยังปกปิดแทนคนนั้นอีก?ในการเข้าสังคมฟู่เจิงไม่ได้แตะแอลกอฮอล์เลย เลขาที่ช่วยดื่มแทนเขาก็ถูกส่งตัวกลับไปเรียบร้อยแล้ว เขาขับรถ
Read more

บทที่ 537

ฟู่เจิงยืนอยู่หน้าประตูห้องครัว เมื่อเห็นการกระทำของเธอ เขาก็เอ่ยขึ้นว่า “เข้าสังคมคืนนี้สนใจแต่พูดคุยกัน ไม่ค่อยได้กินข้าวเท่าไร เธออุ่นเกี๊ยวให้ฉันด้วยสักหน่อยสิ”เวินเหลียงหันหน้ากลับมาแล้วถลึงตาใส่เขาทีหนึ่งฟู่เจิงฉีกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหมุนตัวกลับไปยังห้องรับแขกทันใดนั้นโทรศัพท์ที่เวินเหลียงวางไว้บนโต๊ะก็ดังขึ้นมาฟู่เจิงเดินมาดูทีหนึ่ง เป็นข้อความไลน์ภายใต้การล็อกหน้าจอเอาไว้ เห็นเพียงแค่ช่องโชว์ชื่อคนที่ส่งข้อความมาชื่อว่าตงเจ๋อ ทว่าดูรายละเอียดข้อความไม่ได้ฟู่ซือฝานเคยเล่าให้ฟู่เจิงฟังว่า ตงเจ๋อคือช่างถ่ายภาพที่เวินเหลียงไปลงเรียนคอร์สถ่ายภาพ เธอยังมีแผนไปเที่ยวดูชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนกับตงเจ๋อด้วยแต่จูฝานและฟู่ซือฝานก็จะตามไปด้วย ฟู่เจิงจึงไมได้คิดมากอะไร คิดแค่เพียงเวินเหลียงอยากเรียนถ่ายภาพจริง ๆ“เข้ามายกถ้วยไปหน่อย!”มีเสียงของเวินเหลียงแว่วดังขึ้นมาจากในห้องครัวฟู่เจิงเดินเข้าไป มือแต่ละข้างถือถ้วยออกมาวางไว้บนโต๊ะเวินเหลียงเดินตามอยู่ด้านหลัง ในมือถือตะเกียบพร้อมกับถ้วยใบหนึ่ง ในถ้วยเป็นน้ำส้มสายชูละกระเทียมสับทั้งสองคนนั่งกินเกี๊ยวน้ำอยู่บนโซฟา ฟู่ซื
Read more

บทที่ 538

“ขอโทษค่ะ ให้พวกคุณรอนานแล้ว”“พวกเราเองก็เพิ่งถึงเหมือนกัน” ฮั่วตงเฉิงมองประเมินเวินเหลียงตั้งแต่หัวจรดเท้า “แผลบนขมับของเธอมันเกิดอะไรขึ้นกัน? ร้ายแรงไหม?”“ไม่เป็นไรค่ะ แค่ไม่ทันได้ระวังเลยหกล้มไป”“ไม่เจอกันหลายปี เธอยังสวยเหมือนตอนอยู่มหาลัยเลยนะ”“ที่ไหนกันล่ะคะ” เวินเหลียงยิ้มอย่างเขินอาย “พี่ตงเฉิง ฉันจะแนะนำให้คุณรู้จักนะคะ สองคนนี้เป็นเพื่อนฉัน นี่คือซือซือ นี่คือจูฝาน จูจูเองก็เป็นช่างภาพเหมือนกัน คนที่ยังไม่ลงมาจากรถคือหลานสาวของฉัน” ถังซือซือยิ้มพลางเอ่ย “พี่สุดหล่อ สวัสดีค่ะ ฉันคือถังซือซือ”การเป็นทุกข์ใจความรู้สึกประเภทนี้ ไม่มีทางอยู่กับถังซือซือนาน เธอมักจะเยียวยาให้หายด้วยตัวเองได้เสมอ ไม่นานก็กลับมาร่าเริงอีกครั้งแล้วจูฝานพยักหน้าไปทางฮั่วตงเฉิง “สวัสดีค่ะ ฉันคือจูฝาน”สายตาของฮั่วตงเฉิงเบือนไปทางถังซือซือ ก่อนจะชะงักไปครู่หนึ่งแล้วเบือนไปมองที่จูฝาน พยักหน้าพลางยิ้มแย้มอย่างสุภาพบุรุษ “สวัสดีครับทุกคน ผมฮั่วตงเฉิง เป็นอาจารย์ของอาเหลียง รอถึงหนิงชิงแล้ว เราจะได้ศึกษากันมากขึ้น”ประโยคสุดท้ายเขาพูดกับจูฝานจูฝานตอบกลับพร้อมยิ้มแย้ม “ด้วยความยินดีค่ะ”เบ
Read more

บทที่ 539

ประมาณห้าโมงเย็นกว่า ๆ ทุกคนก็มาถึงยังหนิงชิง รถยนต์แล่นตามกันเข้าไปยังลานจอดรถใต้ดินของโรงแรมที่จองเอาไว้แล้วหลังเวินเหลียงลงจากรถมาก็หันไปอุ้มฟู่ซือฝานลงมา จากนั้นก็เอากระเป๋าสัมภาระออกมา เดินไปทางลิฟต์พร้อมกับจูฝานและถังซือซือถังซือซือลากกระเป๋าสัมภาระพลางมองไปรอบ ๆ “พวกเขาล่ะ?”“รถพวกเขาจอดอยู่ทางนั้น เราไปทำเรื่องเช็กอินกันก่อนเถอะ” เวินเหลียงเอ่ยถังซือซือบ่นพึมพำ “ตรงนี้ก็มีที่ว่าง ทำไมพวกเขาถึงไปจอดไกลขนาดนั้น?”“ใครจะไปรู้ล่ะ”ทั้งสามคนบวกฟู่ซือฝานขึ้นลิฟต์ขึ้นไปชั้นหนึ่งก่อน แล้วไปทำเรื่องเช็กอินหลังพี่สาวหน้าเคาน์เตอร์ป้อนข้อมูลส่วนตัวเสร็จแล้ว ก็ส่งคีย์การ์ดให้พวกเธอ “เรียบร้อยแล้วค่ะ หมายเลขห้องของพวกคุณคือ 1605 ขึ้นลิฟต์ทางด้านนี้ไปยังชั้นสิบหก จากนั้นเลี้ยวซ้ายห้องที่สี่ค่ะ”พวกเธอยังคงจองห้องสวีทที่มีสามห้องนอนหนึ่งห้องนั่งเล่นร่วมกัน แบ่งห้องนอนกันคนละห้อง ฟู่ซือฝานนอนกับเวินเหลียง“โอเคค่ะ”เวินเหลียงหยิบคีย์การ์ดมา แล้วเดินไปทางลิฟต์ลิฟต์ลงมาพอดี ทั้งสี่คนเดินเข้าไประหว่างประตูลิฟต์ปิดลงพอดี ประตูลิฟต์ข้าง ๆ ที่ขึ้นมาชั้นหนึ่งจากด้านล่างก็เปิดออก พวก
Read more

บทที่ 540

“ซือซือ เจอกันอีกแล้วนะ สุขสันต์วันปีใหม่” บนใบหน้าของเยี่ยนหวยแฝงความอบอุ่นและรอยยิ้มเอาไว้ เขาเดินมาล้างมือตรงก๊อกน้ำข้างถังซือซือถังซือซือถามขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ “นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”“มาทำธุระที่นี่นิดหน่อยน่ะ เธอล่ะ?” เยี่ยนหวยดึงกระดาษทิชชูออกมาเช็ดมือจากบนผนังข้าง ๆ สองแผ่น ทำทุกอย่างอย่างสบายอกสบายใจ“เที่ยว” ถังซือซือเปล่งเสียงออกมาแค่คำเดียวอย่างกับขี้งก จากนั้นก็สะบัดน้ำที่มือออก แล้วก้าวเท้าเดินออกไปเลยเยี่ยนหวยคว้าแขนของเธอเอาไว้ “จะมีโอกาสได้ไปกินข้าวด้วยกันสักมื้อไหม?”“ไม่มีโอกาส” ถังซือซือสลัดมือของเขาออก แล้วสาวเท้าก้าวยาวเดินออกไปจากห้องน้ำทันทีกลับมาถึงโต๊ะกินข้าว เวินเหลียงเห็นสีหน้าเธอแปลกไป จึงถามขึ้นว่า “เป็นอะไรไปเหรอ?”ถังซือซือแค่นเสียงฮึขึ้นมาเสียงหนึ่ง “เจอขยะชิ้นหนึ่งน่ะ เซ็งจริง ๆ”เวินเหลียงรู้ได้ในทันทีว่าที่เธอพูดหมายถึงใคร “เขาก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”“อืม” ถังซือซือยัดอาหารเข้าปากไปอย่างไม่คิดอะไรอีกสองคำ ก่อนจะวางตะเกียบลง “ฉันไม่กินแล้ว ขอตัวกลับห้องก่อนนะ ตอนค่ำออกไปไหม?”เวินเหลียงมองไปที่ฮั่วตงเฉิงฮั่วตงเฉิงมองนาฬิกาข้อมือ แล้ว
Read more
PREV
1
...
5253545556
...
95
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status