LOGINShare
บทที่ 535
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 536
ฟู่เจิงอุ้มเวินเหลียงเข้าไปวางในที่นั่งด้านหลังของรถ พร้อมมองประเมินเธออย่างจริงจังตรงขมับมีเลือดออก แปะปลาสเตอร์ยาเอาไว้ลวก ๆ สองอัน ใบหน้าซีกซ้ายบวมแดง ด้านบนมีรอยประทับห้านิ้วมือชัดเจน และยังมีเท้าซ้าย...เขายกเท้าซ้ายของเวินเหลียงขึ้นมา กำลังจะถอดรองเท้าบูตออก เวินเหลียงคิดจะชักเท้ากลับไป ทว่าถูกเขากดน่องเอาไว้ เมื่อถอดรองเท้าบูตออกมา แม้ยังใส่ถุงเท้าเอาไว้อยู่ แต่ยังคงเห็นส่วนที่บวมนูนปูดขึ้นมาตรงข้อเท้าสรุปก็คือมองไปทั้งตัวเธอน่าอนาถสุด ๆนัยน์ตาฟู่เจิงลึกซึ้งไปหมด เขาเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ตกลงนี่มันเกิดอะไรเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? แผลพวกนี้มาได้ยังไง? ใครตบตีเธอ?”เวินเหลียงเงียบไปอยู่สองสามวินาที “คุณไม่ต้องยุ่งหรอก”“เวินเหลียง!”เผชิญหน้ากับสายตาบีบให้ตอบคำถามของฟู่เจิง เวินเหลียงก็เบือนหน้าหนีไปเลยพลางหลับตาลงฟู่เจิง “...”เขาทั้งจนใจและทั้งโกรธเธอไม่พูดเขาก็จะไม่รู้งั้นเหรอ?ตกลงเป็นใครกันแน่ ที่ทำให้เธอต้องมาลำบากแบบนี้แถมยังปกปิดแทนคนนั้นอีก?ในการเข้าสังคมฟู่เจิงไม่ได้แตะแอลกอฮอล์เลย เลขาที่ช่วยดื่มแทนเขาก็ถูกส่งตัวกลับไปเรียบร้อยแล้ว เขาขับรถ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 537
ฟู่เจิงยืนอยู่หน้าประตูห้องครัว เมื่อเห็นการกระทำของเธอ เขาก็เอ่ยขึ้นว่า “เข้าสังคมคืนนี้สนใจแต่พูดคุยกัน ไม่ค่อยได้กินข้าวเท่าไร เธออุ่นเกี๊ยวให้ฉันด้วยสักหน่อยสิ”เวินเหลียงหันหน้ากลับมาแล้วถลึงตาใส่เขาทีหนึ่งฟู่เจิงฉีกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหมุนตัวกลับไปยังห้องรับแขกทันใดนั้นโทรศัพท์ที่เวินเหลียงวางไว้บนโต๊ะก็ดังขึ้นมาฟู่เจิงเดินมาดูทีหนึ่ง เป็นข้อความไลน์ภายใต้การล็อกหน้าจอเอาไว้ เห็นเพียงแค่ช่องโชว์ชื่อคนที่ส่งข้อความมาชื่อว่าตงเจ๋อ ทว่าดูรายละเอียดข้อความไม่ได้ฟู่ซือฝานเคยเล่าให้ฟู่เจิงฟังว่า ตงเจ๋อคือช่างถ่ายภาพที่เวินเหลียงไปลงเรียนคอร์สถ่ายภาพ เธอยังมีแผนไปเที่ยวดูชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนกับตงเจ๋อด้วยแต่จูฝานและฟู่ซือฝานก็จะตามไปด้วย ฟู่เจิงจึงไมได้คิดมากอะไร คิดแค่เพียงเวินเหลียงอยากเรียนถ่ายภาพจริง ๆ“เข้ามายกถ้วยไปหน่อย!”มีเสียงของเวินเหลียงแว่วดังขึ้นมาจากในห้องครัวฟู่เจิงเดินเข้าไป มือแต่ละข้างถือถ้วยออกมาวางไว้บนโต๊ะเวินเหลียงเดินตามอยู่ด้านหลัง ในมือถือตะเกียบพร้อมกับถ้วยใบหนึ่ง ในถ้วยเป็นน้ำส้มสายชูละกระเทียมสับทั้งสองคนนั่งกินเกี๊ยวน้ำอยู่บนโซฟา ฟู่ซื
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 538
“ขอโทษค่ะ ให้พวกคุณรอนานแล้ว”“พวกเราเองก็เพิ่งถึงเหมือนกัน” ฮั่วตงเฉิงมองประเมินเวินเหลียงตั้งแต่หัวจรดเท้า “แผลบนขมับของเธอมันเกิดอะไรขึ้นกัน? ร้ายแรงไหม?”“ไม่เป็นไรค่ะ แค่ไม่ทันได้ระวังเลยหกล้มไป”“ไม่เจอกันหลายปี เธอยังสวยเหมือนตอนอยู่มหาลัยเลยนะ”“ที่ไหนกันล่ะคะ” เวินเหลียงยิ้มอย่างเขินอาย “พี่ตงเฉิง ฉันจะแนะนำให้คุณรู้จักนะคะ สองคนนี้เป็นเพื่อนฉัน นี่คือซือซือ นี่คือจูฝาน จูจูเองก็เป็นช่างภาพเหมือนกัน คนที่ยังไม่ลงมาจากรถคือหลานสาวของฉัน” ถังซือซือยิ้มพลางเอ่ย “พี่สุดหล่อ สวัสดีค่ะ ฉันคือถังซือซือ”การเป็นทุกข์ใจความรู้สึกประเภทนี้ ไม่มีทางอยู่กับถังซือซือนาน เธอมักจะเยียวยาให้หายด้วยตัวเองได้เสมอ ไม่นานก็กลับมาร่าเริงอีกครั้งแล้วจูฝานพยักหน้าไปทางฮั่วตงเฉิง “สวัสดีค่ะ ฉันคือจูฝาน”สายตาของฮั่วตงเฉิงเบือนไปทางถังซือซือ ก่อนจะชะงักไปครู่หนึ่งแล้วเบือนไปมองที่จูฝาน พยักหน้าพลางยิ้มแย้มอย่างสุภาพบุรุษ “สวัสดีครับทุกคน ผมฮั่วตงเฉิง เป็นอาจารย์ของอาเหลียง รอถึงหนิงชิงแล้ว เราจะได้ศึกษากันมากขึ้น”ประโยคสุดท้ายเขาพูดกับจูฝานจูฝานตอบกลับพร้อมยิ้มแย้ม “ด้วยความยินดีค่ะ”เบ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 539
ประมาณห้าโมงเย็นกว่า ๆ ทุกคนก็มาถึงยังหนิงชิง รถยนต์แล่นตามกันเข้าไปยังลานจอดรถใต้ดินของโรงแรมที่จองเอาไว้แล้วหลังเวินเหลียงลงจากรถมาก็หันไปอุ้มฟู่ซือฝานลงมา จากนั้นก็เอากระเป๋าสัมภาระออกมา เดินไปทางลิฟต์พร้อมกับจูฝานและถังซือซือถังซือซือลากกระเป๋าสัมภาระพลางมองไปรอบ ๆ “พวกเขาล่ะ?”“รถพวกเขาจอดอยู่ทางนั้น เราไปทำเรื่องเช็กอินกันก่อนเถอะ” เวินเหลียงเอ่ยถังซือซือบ่นพึมพำ “ตรงนี้ก็มีที่ว่าง ทำไมพวกเขาถึงไปจอดไกลขนาดนั้น?”“ใครจะไปรู้ล่ะ”ทั้งสามคนบวกฟู่ซือฝานขึ้นลิฟต์ขึ้นไปชั้นหนึ่งก่อน แล้วไปทำเรื่องเช็กอินหลังพี่สาวหน้าเคาน์เตอร์ป้อนข้อมูลส่วนตัวเสร็จแล้ว ก็ส่งคีย์การ์ดให้พวกเธอ “เรียบร้อยแล้วค่ะ หมายเลขห้องของพวกคุณคือ 1605 ขึ้นลิฟต์ทางด้านนี้ไปยังชั้นสิบหก จากนั้นเลี้ยวซ้ายห้องที่สี่ค่ะ”พวกเธอยังคงจองห้องสวีทที่มีสามห้องนอนหนึ่งห้องนั่งเล่นร่วมกัน แบ่งห้องนอนกันคนละห้อง ฟู่ซือฝานนอนกับเวินเหลียง“โอเคค่ะ”เวินเหลียงหยิบคีย์การ์ดมา แล้วเดินไปทางลิฟต์ลิฟต์ลงมาพอดี ทั้งสี่คนเดินเข้าไประหว่างประตูลิฟต์ปิดลงพอดี ประตูลิฟต์ข้าง ๆ ที่ขึ้นมาชั้นหนึ่งจากด้านล่างก็เปิดออก พวก
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 540
“ซือซือ เจอกันอีกแล้วนะ สุขสันต์วันปีใหม่” บนใบหน้าของเยี่ยนหวยแฝงความอบอุ่นและรอยยิ้มเอาไว้ เขาเดินมาล้างมือตรงก๊อกน้ำข้างถังซือซือถังซือซือถามขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ “นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”“มาทำธุระที่นี่นิดหน่อยน่ะ เธอล่ะ?” เยี่ยนหวยดึงกระดาษทิชชูออกมาเช็ดมือจากบนผนังข้าง ๆ สองแผ่น ทำทุกอย่างอย่างสบายอกสบายใจ“เที่ยว” ถังซือซือเปล่งเสียงออกมาแค่คำเดียวอย่างกับขี้งก จากนั้นก็สะบัดน้ำที่มือออก แล้วก้าวเท้าเดินออกไปเลยเยี่ยนหวยคว้าแขนของเธอเอาไว้ “จะมีโอกาสได้ไปกินข้าวด้วยกันสักมื้อไหม?”“ไม่มีโอกาส” ถังซือซือสลัดมือของเขาออก แล้วสาวเท้าก้าวยาวเดินออกไปจากห้องน้ำทันทีกลับมาถึงโต๊ะกินข้าว เวินเหลียงเห็นสีหน้าเธอแปลกไป จึงถามขึ้นว่า “เป็นอะไรไปเหรอ?”ถังซือซือแค่นเสียงฮึขึ้นมาเสียงหนึ่ง “เจอขยะชิ้นหนึ่งน่ะ เซ็งจริง ๆ”เวินเหลียงรู้ได้ในทันทีว่าที่เธอพูดหมายถึงใคร “เขาก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”“อืม” ถังซือซือยัดอาหารเข้าปากไปอย่างไม่คิดอะไรอีกสองคำ ก่อนจะวางตะเกียบลง “ฉันไม่กินแล้ว ขอตัวกลับห้องก่อนนะ ตอนค่ำออกไปไหม?”เวินเหลียงมองไปที่ฮั่วตงเฉิงฮั่วตงเฉิงมองนาฬิกาข้อมือ แล้ว
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 541
“...ใช่ค่ะ...” เลขาหยางไม่กล้าส่งเสียงหายใจแรง ๆ ออกมาฟู่เจิงพลันลุกจากเก้าอี้ทันที ก่อนจะทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยค “มีอะไรโทรหาผมนะ” แล้วสาวเท้ากาวยาวออกไปจากห้องทำงานเลยเลขาหยางถอนหายใจเฮือกหนึ่ง จากนั้นรีบล้วงโทรศัพท์ออกมาช่วยจองโรงแรมให้ฟู่เจิงพวกเวินเหลียงออกไปตอนสองทุ่ม เดินถ่ายรูปไปตามริมถนนของเมือง ถังซือซือไปเป็นนางแบบให้พวกเขาอยู่เป็นระยะทุกครั้งที่ฮั่วตงเฉิงเห็นว่ารูปถ่ายของเวินเหลียงมีจุดที่ต้องพยายามขึ้นอีกหน่อย ก็จะสาธิตให้ดูด้วยตัวเองเดินกันไปได้พักหนึ่ง ฟู่ซือฝานก็เหนื่อยหอบแฮก ๆ ๆ เดินต่อไม่ไหวแล้ว เสี่ยวโยวจึงอุ้มเธอเดินสี่ทุ่มกว่ากลับมาถึงโรงแรม หลังเวินเหลียงอาบน้ำเสร็จ ก็ไปเลื่อนดูเหล่ารูปภาพที่ถ่ายมาวันนี้บนเตียง รู้สึกได้ความรู้มากมายฟู่ซือฝานหลับฝันหวานไปแล้ว เธอวางโทรศัพท์ลง แล้วปิดไฟนอนคืนนี้เธอนอนหลับไม่สนิทดีรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังฝัน ทว่าทำยังไงก็ตื่นจากฝันไม่ได้ในภาพความฝัน ทุกคนต่างมาล้อมวงเล่นเกมกัน บรรยากาศครึกครื้นเป็นอย่างมากชายหนุ่มสวมชุดแสนประณีตคนหนึ่งถือแก้วเหล้าเดินเข้ามาชวนคุยเวินเหลียงรับมือคร่าว ๆ กระทั่งเธอหงุดหงิดจนไป
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 542
“คุณลุง!”เสียงไร้เดียงสาทลายบรรยากาศแสนเงียบสงัดลงฟู่ซือฝานตอบสนองกลับมาก่อนก้าวหนึ่ง จากนั้นก็วิ่งไปด้านหน้าด้วยความดีอกดีใจ “คุณลุงมาได้ยังไงคะ?”“มาทำธุระแถวนี้น่ะ ก็เลยมาหาพวกเธอด้วย”ฟู่เจิงพูดกับฟู่ซือฝาน ทว่าสายตากลับมองมาที่เวินเหลียง ในน้ำเสียงแฝงไปด้วยความเป็นห่วงและการตำหนิ “เธอก็ด้วย แผลบนขมับยังไม่ทันหายดี เมื่อวานข้อเท้าก็เพิ่งจะดีขึ้น หมอบอกให้พักเยอะ ๆ หน่อย วันนี้เธอก็วิ่งแจ้นมาเที่ยวดูชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนซะแล้ว ไม่รู้จักดูแลสุขภาพร่างกายตัวเองบ้างเลย”ซิกซ์เซนส์มันบอกเวินเหลียงว่า ฟู่เจิงไม่ได้มีธุระอะไรหรอก แต่ตามเธอมาต่างหากแต่เวินเหลียงไม่ได้เปิดโปงอะไร เธอเอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบว่า “ร่างกายฉันไม่เป็นไร คุณไปทำงานเถอะ เราจะไปเที่ยวดูชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนกันแล้ว”สายตาของเธอเบือนไปทางฮั่วตงเฉิง “เราไปกันเถอะ ไกด์นำเที่ยวน่าจะมาถึงแล้ว”เห็นเวินเหลียงทำท่าทีเย็นชาใส่ฟู่เจิง บนใบหน้าของฮั่วตงเฉิงก็พลันแฝงไปด้วยรอยยิ้มที่มีแต่ก็เหมือนไม่มี “โอเค”เวินเหลียงไม่ลืมที่จะถามฟู่ซือฝาน “ฝานฝาน เธอจะไปกับคุณลุงหรือว่า...”ไม่รอให้เธอพูดจบ ฟู่เจิงก็พูดตัดบท
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 543
ใบหน้าของลุงแก่ ๆ เต็มไปด้วยความฉงน อารมณ์เสียไม่ได้ดั่งใจ ทำไมถึงมีผู้ชายไร้อนาคตแบบนี้ได้เนี่ย?!ผู้ชายคนหนึ่งสูงหนึ่งร้อยแปดสิบหกยืนอยู่กลางรถ มันคับแคบเล็กน้อย ฟู่เจิงก้มหลังลงกึ่งหนึ่ง พลางมองไปรอบ ๆถังซือซือเล่นอุบาย เธอแยกกันนั่งกับจูฝาน พอเวินเหลียงขึ้นรถมา เธอก็โบกมือให้เวินเหลียงมานั่งข้างเธอ ห่างกับจูฝานด้วยทางเดินฟู่เจิงกับฟู่ซือฝานทำได้เพียงนั่งหน้าเวินเหลียงวันหยุดตรุษจีนผ่านไปแล้ว ทว่าคนที่มาท่องเที่ยวที่หนิงชิงกลับยังมีไม่น้อยมาถึงจุดชมวิวธรรมชาติแห่งหนึ่ง เวินเหลียงถือกล้องถ่ายรูปลงจากรถไปวิวที่ไม่เหมือนกันนั้น ก็มีวิธีแสดงออกที่ต่างกันออกไป ฮั่วตงเฉิงเดินไปด้วยพลางอธิบายความคุ้นชินของตัวเอง เวินเหลียงฟังอย่างตั้งใจ จูฝานเองก็แสดงความคิดเห็นของตัวเองด้วยถังซือซือไม่เข้าใจ จึงมาเดินถ่ายรูปเองอยู่ข้าง ๆ พร้อมเป็นนางแบบให้ของพวกเขาไปด้วยฟู่เจิงมองเวินเหลียงอย่างเดือดดาลสองที พลางไปดูวิวทิวทัศน์เป็นเพื่อนฟู่ซือฝานจุดชมวิวมีพ่อค้าแม่ค้าหาบเร่ที่อยู่ในกฎระเบียบกำลังขายขนมเอกลักษณ์ประจำท้องถิ่นเอย ของที่ระลึกเอย ฟู่ซือฝานสนใจเป็นอย่างมาก พอเห็นแผงลอยก็เป็นอัน
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
