All Chapters of สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: Chapter 481 - Chapter 490

ฟู่เจิงรีบพลิกตัวลงจากเตียง แล้วไปหยิบกล่องยามา หาปรอทออกมาวัดอุณหภูมิร่างกายของเวินเหลียงสามสิบแปดจุดหกองศาฟู่เจิงหายาเม็ดลดไข้ออกมาจากในกล่องยา จากนั้นเทน้ำร้อนมาครึ่งแก้ว ก่อนป้อนให้เวินเหลียงกินจากนั้นเขาก็ใช้แอลกอฮอล์ราดผ้าขนหนูให้เปียกชุ่ม แล้วเช็ดบนหน้าผากและคอของเธอเบา ๆ ฟู่เจิงวางผ้าขนหนูไว้ข้าง ๆ ก่อนจะเลิกลองจอนรักษาความอบอุ่นของเธอขึ้น คิดจะเช็ดรักแร้ของเธอ จนใจที่ลองจอนรักษาความอบอุ่นมันรัดตัวเกินไป เดิมทีเช็ดไม่ถึงอยู่แล้วเขาหยุดไปครึ่งนาที จากนั้นถึงถอดลองจอนรักษาความอบอุ่นของเธอออก...เขาทำเพื่อสุขภาพร่างกายของเธอ เธอคงไม่โทษเขาใช่ไหม? ฟู่เจิงคิดเพ้อฝันเขาหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดรักแร้ แขนและหน้าอกของเธอเมื่อเห็นก้อนเนื้อขาวผ่องปรากฏวับวาบอยู่ตรงหน้าอกเธอ เอวแสนบางเล็ก นัยน์ตาของเขาก็ยิ่งดำมืดขึ้นเรื่อย ๆขณะเช็ดตัวเสร็จ ฟู่เจิงก็ห่มผ้าให้เธอ เฝ้าอยู่ข้างเตียง คอยวัดอุณหภูมิร่างกายทุกยี่สิบนาที และเช็ดตัวด้วยแอลกอฮอล์หนึ่งครั้งกระทั่งเป็นเวลาตีสี่กว่า ไข้ของเวินเหลียงถึงได้ลดลงท้ายที่สุดฟู่เจิงถึงวางใจ เขาเลิกผ้าห่มออกแล้วล้มตัวลงไปนอนด้วยอาการง่วง พร้อมกอดเ

ความเงียบของเวินเหลียงทำให้ฟู่เจิงยิ่งเดือดดาลหนักขึ้น นัยน์ตาดำมืดเป็นอย่างมาก “ฉันพูดถูกไหม?”เวินเหลียงก้มหน้า ก่อนจะเค้นสมองระดมความคิดอธิบายออกมา น้ำเสียงฟังแล้วกระวนกระวายเป็นพิเศษ “อันที่จริงก็ไม่ใช่...คือว่า...”ที่ฟู่เจิงเดาไม่ผิด นอกจากจุดที่ว่าเธอชอบเมิ่งเซ่อ“คืออะไร?” ฟู่เจิงกัดฟันซ้ำแล้วซ้ำเล่าเวินเหลียงกระวนกระวายใจ ทว่ายังปากแข็ง เธอจ้องฟู่เจิง “ไม่มีอะไร ที่คุณทายไม่ผิด ฉันแค่ชอบเขามากกว่า เขาสารภาพรักฉันก็เลยตอบตกลง มีคำว่าทำไมมากมายขนาดนั้นที่ไหน? ฉันโสดอยากมีแฟนยังต้องมองสีหน้าของผัวเก่าอีกเหรอ?”ฟู่เจิงจ้องเวินเหลียงเขม็ง เดือดดาลสุดขีดถึงขั้นโพล่งหัวเราะออกมาไฟโทสะในใจลุกโชนขึ้นอย่างต่อเนื่อง นัยน์ตาของฟู่เจิงราวกับถูกหมอกหนาล่วงล้ำ แววตาเต็มไปด้วยความดุเดือดรุนแรง ไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะใด ๆ มือใหญ่ของเขาเลิกผ้าห่มออก เมื่อเห็นนาผืนน้อยอันงดงามที่เผยอยู่ตรงหน้า มุมปากของเขาก็ฉีกรอยยิ้มแฝงแผนร้ายออกมา “สวยจริง ๆ ถ้าฉันส่งรูปที่เธออยู่ใต้ร่างฉันแบบนี้ไปให้เมิ่งเซ่อ เธอว่าเขาจะเลิกกับเธอไหม?”เวินเหลียงใช้มือหนึ่งปิดนาผืนน้อยอันงดงามเอาไว้อย่างลุกลี้ลุกลน อีกมื

“เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ?” ฟู่เจิงหันหน้าไปจ้องเธอเวินเหลียงส่ายหน้าอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ “ไม่ได้พูดอะไรนี่ คุณหูฝาดแล้ว เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน!”เธอมองฟู่เจิงอย่างแน่วแน่ในโทรศัพท์มีความลับอยู่มากมาย เธอจะให้ฟู่เจิงรู้เข้าไม่ได้เด็ดขาดถ้าเขาเอาโทรศัพท์ของเธอไปส่งข้อความหาเมิ่งเซ่อมั่วซั่ว ความพยายามของเธอในช่วงนี้ก็จะสูญเปล่าอีกอย่างคือเวินเหลียงกลัวว่าเขาจะเห็นบทสนทนาของเธอกับอวิ๋นเฉียว และเดาเป้าหมายที่เธอเข้าหาเมิ่งเซ่อออกหากรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบเมิ่งเซ่อจริง ๆ เขาก็มีแต่จะยิ่งตอแยอย่างกำเริบเสิบสาน“โทรศัพท์มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?”ในใจของเวินเหลียงเริ่มลุกโชนไปด้วยไฟโทสะอีกครั้ง เธอจ้องฟู่เจิงพลางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ก่อนจะฝืนก้มหน้า “ตอนนี้ฉันออกไปไม่ได้ซะหน่อย คุณเอาโทรศัพท์ให้ฉันก็ไม่มีอะไรหรอก”ฟู่เจิงนึกถึงอะไรบางอย่าง นัยน์ตาเขาเปล่งประกาย พลางจ้องเวินเหลียงเขม็งทั้งสองคนสบตากัน ในใจของเวินเหลียงเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีอย่างหนึ่งขึ้นมา“จูบฉันก่อนสิ แล้วฉันจะเอาให้เธอ” ในน้ำเสียงของฟู่เจิงเผยความพอใจออกมาเล็กน้อยเวินเหลียงอ้าปากค้างจนคางแทบหลุดออกมาอยู่แล้

หลังเวินเหลียงคุยกับฟู่เซิงเสร็จ เธอก็ใช้โน้ตบุ๊กจัดการแบ่งประเภทรูปภาพทั้งหมดที่ถ่ายในช่วงนี้เธอไม่ลืมว่าตัวเองยังต้องเข้าร่วมการแข่งขันด้วยแม้จะบอกว่าตัวเธอมีพรสวรรค์ในด้านนี้ ทว่ายึดเอาความคิดของตัวเองเป็นหลักไม่สนความเป็นจริงไม่ได้เวินเหลียงจัดการแปลงเป็นไฟล์บีบอัด แล้วส่งให้จูฝานไฟล์หนึ่ง “จูจู นี่เป็นผลงานช่วงนี้ของฉัน ว่างแล้วช่วยให้คำแนะนำฉันหน่อยนะ”จูฝานรีบตอบกลับ “โอเค ๆ!”จูฝานถามขึ้นอีกว่า “แน่ใจเรื่องแนวการแข่งหรือยัง?”เวินเหลียงตอบกลับไป “ยังเลย”อันที่จริงเธอยังดอดไปเข้าร่วมกลุ่มสนทนาของการแข่งขันถ่ายภาพอีกด้วย ในกลุ่มมีทั้งช่างถ่ายรูปมืออาชีพและมือสมัครเล่นมากมาย ทุกคนต่างแลกเปลี่ยนกันในกลุ่มอยู่บ่อย ๆเวินเหลียงจะโพสต์ผลงานภาพสองภาพลงไปในกลุ่ม เพื่อให้สมาชิกร่วมกันลงความเห็นอยู่บ่อยครั้ง และจะแสดงความคิดเห็นของตัวเองต่อรูปภาพของสมาชิกคนอื่นในกลุ่มเช่นกันเธอเลือกรูปภาพที่ตัวเองพอใจโพสต์ลงในกลุ่มรูปหนึ่ง “รบกวนรุ่นพี่ทุกท่านให้คำแนะนำด้วยค่ะ รูปนี้ต้องปรับแก้ตรงไหนไหมคะ?”เพื่อน ๆ ในกลุ่มเป็นมิตรสุด ๆ บางคนก็เอาแต่เยินยอ บางคนก็แสดงความเห็นของตนในด้านองค์

เลขาหยางลังเลอยู่สองสามวินาที ก่อนจะรายงานต่อ “ปีนี้ทางกรุ๊ปเตรียมจะลงทุนในสวนสนุกสองสามแห่งที่เจียงหนาน หลังวางแผนขั้นแรก ก็ไม่นึกว่าจะมีคนจากตระกูลฮั่วมาติดต่อสองสามแห่งนั่นเช่นกัน...”“มีเรื่องอะไรอีกไหม? ถ้าไม่มีก็กลับไปก่อนเถอะ”เลขาหยาง “...”“ค่ะ...งั้นฉันกลับก่อนนะคะ...” เลขาหยางถือแฟ้มเอกสารเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็วฟู่เจิงลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปข้างหน้าต่าง ก่อนต่อสายโทรหาเซี่ยมู่หลังสั่งอะไรเสร็จ เขาก็ปิดมือถือแล้วใส่เข้าไปในกระเป๋ากางเกง มองไปที่ไกล ๆ ด้วยนัยน์ตาลึกซึ้งเขาไม่เชื่อว่า พอเกิดเรื่องพรรค์นั้นขึ้นแล้ว เวินเหลียงยังจะชอบเมิ่งเซ่อได้ลงอีก!ฟู่เจิงยืนอยู่ที่เดิม ก่อนจะหยิบเสื้อโค้ตแล้วออกไปจากห้องผู้ป่วยเพิ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็มีคนเรียกเขาให้หยุดจากเบื้องหลัง “เดี๋ยวค่ะ คุณฟู่?”ฟู่เจิงหยุดฝีเท้าพร้อมหันหน้าไป “คุณหมอจาง”“ฉันดูเคสของคุณแล้ว ตอนนี้คุณทำการผ่าตัดได้แล้ว คุณว่าจะกำหนดเป็นเมื่อไรดีคะ?” หมอจางเอ่ยถามขึ้น“ผมเปลี่ยนใจแล้วครับ ครั้งนี้รักษาแบบอนุรักษ์ไปก่อนก็แล้วกันครับ” ฟู่เจิงเอ่ยเดิมทีเขาคิดจะทำการผ่าตัด เพียงแต่ไม่คิดว่าจู่ ๆ เวินเ