Share
บทที่ 481
Related chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 482
ฟู่เจิงรีบพลิกตัวลงจากเตียง แล้วไปหยิบกล่องยามา หาปรอทออกมาวัดอุณหภูมิร่างกายของเวินเหลียงสามสิบแปดจุดหกองศาฟู่เจิงหายาเม็ดลดไข้ออกมาจากในกล่องยา จากนั้นเทน้ำร้อนมาครึ่งแก้ว ก่อนป้อนให้เวินเหลียงกินจากนั้นเขาก็ใช้แอลกอฮอล์ราดผ้าขนหนูให้เปียกชุ่ม แล้วเช็ดบนหน้าผากและคอของเธอเบา ๆ ฟู่เจิงวางผ้าขนหนูไว้ข้าง ๆ ก่อนจะเลิกลองจอนรักษาความอบอุ่นของเธอขึ้น คิดจะเช็ดรักแร้ของเธอ จนใจที่ลองจอนรักษาความอบอุ่นมันรัดตัวเกินไป เดิมทีเช็ดไม่ถึงอยู่แล้วเขาหยุดไปครึ่งนาที จากนั้นถึงถอดลองจอนรักษาความอบอุ่นของเธอออก...เขาทำเพื่อสุขภาพร่างกายของเธอ เธอคงไม่โทษเขาใช่ไหม? ฟู่เจิงคิดเพ้อฝันเขาหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดรักแร้ แขนและหน้าอกของเธอเมื่อเห็นก้อนเนื้อขาวผ่องปรากฏวับวาบอยู่ตรงหน้าอกเธอ เอวแสนบางเล็ก นัยน์ตาของเขาก็ยิ่งดำมืดขึ้นเรื่อย ๆขณะเช็ดตัวเสร็จ ฟู่เจิงก็ห่มผ้าให้เธอ เฝ้าอยู่ข้างเตียง คอยวัดอุณหภูมิร่างกายทุกยี่สิบนาที และเช็ดตัวด้วยแอลกอฮอล์หนึ่งครั้งกระทั่งเป็นเวลาตีสี่กว่า ไข้ของเวินเหลียงถึงได้ลดลงท้ายที่สุดฟู่เจิงถึงวางใจ เขาเลิกผ้าห่มออกแล้วล้มตัวลงไปนอนด้วยอาการง่วง พร้อมกอดเ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 483
เพียงแต่ใบหน้าของเธอแฝงไปด้วยความป่วย นัยน์ตาไร้ซึ่งกำลังสังหารฟู่เจิงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกดเวินเหลียงเอาไว้โดยมีผ้าห่มกั้น มือใหญ่แปะลงบนหน้าผากของเวินเหลียงพลางสัมผัสอุณหภูมิเขาชักมือกลับ สีหน้าราบเรียบ “หิวหรือยัง?”เวินเหลียง “...”เขาไม่ได้ยินคำถามที่เธอถามไปเมื่อกี้หรือยังไง?“ฉันถามคุณอยู่นะ ทำไมคุณต้องสับท้ายทอยทำให้ฉันสลบด้วย? เสื้อผ้าฉันล่ะ?” เวินเหลียงถลึงตาโตทว่าฟู่เจิงกลับตอบกลับหน้าตาย “ป้าหวังทำอาหารเช้าเสร็จแล้ว ฉันจะไปยกมาให้เธอนะ เมื่อคืนเธอเป็นไข้ ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง? ไม่สบายตัวตรงไหนหรือเปล่า?”“ฉันต้องการเสื้อผ้า ฉันจะลงไปกินเอง!”“นอนไปอย่างเชื่อฟังเถอะนะ ฉันจะไปเอาอาหารเช้ามาให้เธอเอง”พูดจบฟู่เจิงก็หมุนตัวเดินออกไปเวินเหลียงเดือดดาลจนแทบหายใจไม่ออกเธอตะเกียกตะกายลงมาจากเตียงทั้งห่อหุ้มผ้าห่ม จากนั้นเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าในห้อง...ว่างเปล่าเสียไม่มี!ไม่มีเสื้อผ้าสักตัวเวินเหลียงถลึงตาโตเธอดิ้นรนเดินไปที่ประตู จากนั้นกดเปิดที่จับประตู ทว่าประตูถูกฟู่เจิงฉวยโอกาสล็อกเอาไว้เดินวนอยู่ในห้องรอบหนึ่ง ไม่มีร่องรอยของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ใด ๆ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 484
ความเงียบของเวินเหลียงทำให้ฟู่เจิงยิ่งเดือดดาลหนักขึ้น นัยน์ตาดำมืดเป็นอย่างมาก “ฉันพูดถูกไหม?”เวินเหลียงก้มหน้า ก่อนจะเค้นสมองระดมความคิดอธิบายออกมา น้ำเสียงฟังแล้วกระวนกระวายเป็นพิเศษ “อันที่จริงก็ไม่ใช่...คือว่า...”ที่ฟู่เจิงเดาไม่ผิด นอกจากจุดที่ว่าเธอชอบเมิ่งเซ่อ“คืออะไร?” ฟู่เจิงกัดฟันซ้ำแล้วซ้ำเล่าเวินเหลียงกระวนกระวายใจ ทว่ายังปากแข็ง เธอจ้องฟู่เจิง “ไม่มีอะไร ที่คุณทายไม่ผิด ฉันแค่ชอบเขามากกว่า เขาสารภาพรักฉันก็เลยตอบตกลง มีคำว่าทำไมมากมายขนาดนั้นที่ไหน? ฉันโสดอยากมีแฟนยังต้องมองสีหน้าของผัวเก่าอีกเหรอ?”ฟู่เจิงจ้องเวินเหลียงเขม็ง เดือดดาลสุดขีดถึงขั้นโพล่งหัวเราะออกมาไฟโทสะในใจลุกโชนขึ้นอย่างต่อเนื่อง นัยน์ตาของฟู่เจิงราวกับถูกหมอกหนาล่วงล้ำ แววตาเต็มไปด้วยความดุเดือดรุนแรง ไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะใด ๆ มือใหญ่ของเขาเลิกผ้าห่มออก เมื่อเห็นนาผืนน้อยอันงดงามที่เผยอยู่ตรงหน้า มุมปากของเขาก็ฉีกรอยยิ้มแฝงแผนร้ายออกมา “สวยจริง ๆ ถ้าฉันส่งรูปที่เธออยู่ใต้ร่างฉันแบบนี้ไปให้เมิ่งเซ่อ เธอว่าเขาจะเลิกกับเธอไหม?”เวินเหลียงใช้มือหนึ่งปิดนาผืนน้อยอันงดงามเอาไว้อย่างลุกลี้ลุกลน อีกมื
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 485
เวินเหลียงรับชุดนอนมา เห็นฟู่เจิงจ้องเธอเขม็ง สีหน้าก็คล้ำดำหมองขึ้นทันที “ออกไป”“ใช่ว่าไม่เคยเห็นสักหน่อย”ฟู่เจิงกวาดสายตามองไปตรงอื่น เขาก็ยังยอมหมุนตัวเดินออกไปอยู่ดีเมื่อเวินเหลียงเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็เริ่มกินข้าวเช้าอันที่จริงเธอหิวจนท้องร้องจ๊อก ๆ แล้ว แถมอาหารที่ป้าหวังทำนั้นถูกปากเธอมาก ๆ ไม่นานเธอก็กินจนเกลี้ยงเวินหลียงยกถาดลงมาจากชั้นบน ฟู่ซือฝานกำลังนั่งกินข้าวเข้าอยู่บนโต๊ะกินข้าว เมื่อเห็นเวินเหลียงเธอโบกมือทั้งดีอกดีใจ “คุณป้า!”“ฝานฝานกินข้าวดี ๆ นะ ป้าเป็นหวัด เล่นเป็นเพื่อนเธอไม่ได้” เวินเหลียงยกถาดอาหารไปยังห้องครัว ป้าหวังกำลังเริ่มเก็บหม้อไหถ้วยชามล่วงหน้าแล้วเธอวางถาดอาหารลง ก่อนจะเปรยถามขึ้นว่า “ป้าหวังคะ อาการป่วยของหลานป้าหายดีขึ้นหรือยังคะ?”“ดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ อีกสองสามวันก็น่าจะหายดีแล้ว”“ดีแล้วค่ะ” เวินเหลียงเดินไปด้านนอก “ป้าทำงานต่อเถอะค่ะ งั้นฉันออกไปก่อนนะคะ”“เดี๋ยวค่ะ คุณผู้หญิง!” ป้าหวังเรียกให้เธอหยุด“ป้าลืมไปแล้วเหรอ ฉันไม่ได้เป็นคุณผู้หญิงฟู่แล้ว”“ในใจของฉันยังไงคุณก็เป็นคุณผู้หญิงของคุณผู้ชายเหมือนเดิม คุณผู้หญิงคุณไม่รู้ เม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 486
“เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ?” ฟู่เจิงหันหน้าไปจ้องเธอเวินเหลียงส่ายหน้าอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ “ไม่ได้พูดอะไรนี่ คุณหูฝาดแล้ว เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน!”เธอมองฟู่เจิงอย่างแน่วแน่ในโทรศัพท์มีความลับอยู่มากมาย เธอจะให้ฟู่เจิงรู้เข้าไม่ได้เด็ดขาดถ้าเขาเอาโทรศัพท์ของเธอไปส่งข้อความหาเมิ่งเซ่อมั่วซั่ว ความพยายามของเธอในช่วงนี้ก็จะสูญเปล่าอีกอย่างคือเวินเหลียงกลัวว่าเขาจะเห็นบทสนทนาของเธอกับอวิ๋นเฉียว และเดาเป้าหมายที่เธอเข้าหาเมิ่งเซ่อออกหากรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบเมิ่งเซ่อจริง ๆ เขาก็มีแต่จะยิ่งตอแยอย่างกำเริบเสิบสาน“โทรศัพท์มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?”ในใจของเวินเหลียงเริ่มลุกโชนไปด้วยไฟโทสะอีกครั้ง เธอจ้องฟู่เจิงพลางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ก่อนจะฝืนก้มหน้า “ตอนนี้ฉันออกไปไม่ได้ซะหน่อย คุณเอาโทรศัพท์ให้ฉันก็ไม่มีอะไรหรอก”ฟู่เจิงนึกถึงอะไรบางอย่าง นัยน์ตาเขาเปล่งประกาย พลางจ้องเวินเหลียงเขม็งทั้งสองคนสบตากัน ในใจของเวินเหลียงเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีอย่างหนึ่งขึ้นมา“จูบฉันก่อนสิ แล้วฉันจะเอาให้เธอ” ในน้ำเสียงของฟู่เจิงเผยความพอใจออกมาเล็กน้อยเวินเหลียงอ้าปากค้างจนคางแทบหลุดออกมาอยู่แล้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 487
เธอเปิดโทรศัพท์เลื่อนดู เมื่อวานเมิ่งเซ่อกับถังซือซือส่งข้อความมาหาเธออย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆฟู่เจิงตอบกลับแทนเธอ มิหนำซ้ำยังหาเหตุผลไปอธิบายสาเหตุที่เธอไม่กลับไปกับถังซือซืออีกด้วยโชคดีที่เขาไม่ได้พูดไปส่งเดชและไม่รู้ว่าเขาเห็นประวัติสนทนาของเธอกับอวิ๋นเฉียวหรือเปล่าให้ดีที่สุดคือขออย่าเห็นเลยเช้าวันนี้ เมิ่งเซ่อส่งมาอีกสองข้อความ ตอนเจ็ดโมงสามสิบนาที ข้อความหนึ่งคือมีมพระอาทิตย์ และอีกข้อความส่งตามมาติด ๆ ว่า “อรุณสวัสดิ์ครับพี่”ตอนนี้เป็นเวลาแปดโมงกว่าแล้ว เวินเหลียงตอบกลับไปว่า “อรุณสวัสดิ์”ผ่านไปครู่หนึ่ง เมิ่งเซ่อก็ส่งข้อความตอบกลับเวินเหลียงมาว่าเขาเข้างานแล้วเวินเหลียงบอกเรื่องที่ตัวเองเป็นหวัดไปทั้งสองคนคุยกันอยู่พักหนึ่งไม่นานถังซือซือก็มาที่คฤหาสน์ พร้อมถือถุงกระดาษอยู่ในมือ ข้างในใส่เสื้อผ้าของเวินเหลียงเอาไว้เวินเหลียงเป็นคนเรียกให้เธอมาฟู่เจิงช่างซื่อบื้อจริง ๆ คิดจริง ๆ เหรอว่าเธอจะอยู่ในคฤหาสน์เฉย ๆ?ถังซือซือเข้ามาในห้องนอนหลัก ก่อนจะเอ่ยปากพูดเธอเช็กให้มั่นใจก่อนโดยเฉพาะว่าฟู่ซือฝานอยู่ข้างล่าง จากนั้นถึงปิดประตูแล้วก่นด่าว่า “อีตามืดบอดฟู่นี
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 488
หลังเวินเหลียงคุยกับฟู่เซิงเสร็จ เธอก็ใช้โน้ตบุ๊กจัดการแบ่งประเภทรูปภาพทั้งหมดที่ถ่ายในช่วงนี้เธอไม่ลืมว่าตัวเองยังต้องเข้าร่วมการแข่งขันด้วยแม้จะบอกว่าตัวเธอมีพรสวรรค์ในด้านนี้ ทว่ายึดเอาความคิดของตัวเองเป็นหลักไม่สนความเป็นจริงไม่ได้เวินเหลียงจัดการแปลงเป็นไฟล์บีบอัด แล้วส่งให้จูฝานไฟล์หนึ่ง “จูจู นี่เป็นผลงานช่วงนี้ของฉัน ว่างแล้วช่วยให้คำแนะนำฉันหน่อยนะ”จูฝานรีบตอบกลับ “โอเค ๆ!”จูฝานถามขึ้นอีกว่า “แน่ใจเรื่องแนวการแข่งหรือยัง?”เวินเหลียงตอบกลับไป “ยังเลย”อันที่จริงเธอยังดอดไปเข้าร่วมกลุ่มสนทนาของการแข่งขันถ่ายภาพอีกด้วย ในกลุ่มมีทั้งช่างถ่ายรูปมืออาชีพและมือสมัครเล่นมากมาย ทุกคนต่างแลกเปลี่ยนกันในกลุ่มอยู่บ่อย ๆเวินเหลียงจะโพสต์ผลงานภาพสองภาพลงไปในกลุ่ม เพื่อให้สมาชิกร่วมกันลงความเห็นอยู่บ่อยครั้ง และจะแสดงความคิดเห็นของตัวเองต่อรูปภาพของสมาชิกคนอื่นในกลุ่มเช่นกันเธอเลือกรูปภาพที่ตัวเองพอใจโพสต์ลงในกลุ่มรูปหนึ่ง “รบกวนรุ่นพี่ทุกท่านให้คำแนะนำด้วยค่ะ รูปนี้ต้องปรับแก้ตรงไหนไหมคะ?”เพื่อน ๆ ในกลุ่มเป็นมิตรสุด ๆ บางคนก็เอาแต่เยินยอ บางคนก็แสดงความเห็นของตนในด้านองค์
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 489
ส่วนตงเจ๋อในกลุ่มนั้น เวินเหลียงไปทำความเข้าใจในกูเกิลและเฟซบุ๊กตงเจ๋อ ชื่อจริงฮั่วตงเฉิง อายุสามสิบเอ็ดปี เมื่อเทียบกับสองคนก่อนหน้าอายุน้อยกว่าอยู่หน่อย เป็นช่างถ่ายภาพยุคใหม่ และเป็นเจ้าของผลงานรางวัลพิเศษในการแข่งขันการถ่ายภาพระดับนานาชาติซานเหอครั้งหนึ่งในก่อนหน้านี้ สิ่งที่เชี่ยวชาญคือภาพถ่ายแบบคนกับวิว ใช้วิวมาขับให้ตัวบุคคลเด่น ใช้ตัวบุคคลมาเสริมให้ภาพวิวเด่น ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ทำให้จุดเด่นของทั้งสองอย่างยิ่งเด่นชัดขึ้นพอมาดูการแนะนำของคลาส แต่ละคลาสมีลักษณะพิเศษ และเวลาที่เปิดก็ใกล้แล้ว เวินเหลียงพลันลำบากใจขึ้นมาเธอมองนาฬิกา แล้วเก็บโทรศัพท์ เดี๋ยวค่อยคิดอีกทีก็แล้วกันใกล้ถึงเวลาเที่ยงแล้ว เธอตกลงกับฟู่ซือฝานไว้ว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนเธอ และยังต้องเอารถของฟู่เจิงกลับไปคืนด้วยหลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ เวินเหลียงกินยาเรียบร้อยแล้ว มีอาการง่วงนิดหน่อย จึงไปนอนกลางวันในห้องนอนหลักตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาบ่ายสองโมงกว่าแล้ว เมิ่งเซ่อส่งข้อความมาหาเธอ “พี่ครับ! มีข่าวดีกับข่าวร้าย พี่อยากฟังเรื่องไหนก่อน?”เวินเหลียงเดาออกแล้วว่าข่าวดีคืออะไร จึงตอบกลับไปว่า “ฟัง
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 710
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 709
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 708
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 707
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 706
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 705
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 704
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 703
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 702
