All Chapters of คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง: Chapter 461 - Chapter 470

เสิ่นหยินอู้คาดไม่ถึงว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นในตอนที่ไปเรียน ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าบรรยากาศของโรงเรียนนั้นค่อนข้างดี จึงให้ลูกทั้งสองไปโรงเรียนนั้น เมื่อก่อนในตอนที่ยังอยู่ต่างประเทศ ทั้งคู่ยังเด็กอยู่เธอจึงไม่ได้คิดอะไรมากนัก แต่ตอนนี้เด็กๆค่อยๆเติบโตขึ้นมามากแล้ว ข้อเสียของครอบครัวที่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวก็ค่อยๆปรากฎออกมาในหมู่เพื่อนๆที่โรงเรียน เสิ่นหยินอู้จำได้ว่าในตอนที่ตนเองยังเป็นเด็ก เธอก็เคยประสบกับสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน ความรักที่พ่อของเธอมอบให้กับเธอนั้นมากมาย และเธอเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเสิ่น ตระกูลเสิ่นเป็นตระกูลที่มีอำนาจยิ่งใหญ่ คนกลุ่มนั้นจึงไม่กล้าที่จะรวมหัวกันรังแกเธอ และถึงกับพยายามทำให้เธอพอใจเพราะเธอเป็นลูกสาวของตระกูลเสิ่น ในตอนแรก เสิ่นหยินอู้รู้สึกดีใจเพราะทุกคนยินยอมที่จะเป็นเพื่อนกับเธอ เดิมทีเธอคิดว่าตัวเองเป็นตัวประหลาด เธอคิดว่าคนที่มาจากครอบครัวเลี้ยงเดี่ยวแบบเธอจะต้องทำให้ผู้คนรู้สึกอึดอัดอย่างแน่นอน และพวกเขาคงไม่อยากที่จะรู้จักกับเธอ ดังนั้นการที่ทุกคนจึงยินดีที่จะเป็นเพื่อนกับเธอ เสิ่นหยินอู้จึงคิดมาตลอดว่าเพื่อนๆทุกคนเป็นคนดีมาก แต่

น้ำหอม......
น้ำตาของเจียงฉูฉู่ยังไม่ทันไหลลงมาหมด เธอก็รู้สึกระแวงขึ้นมาทันทีเวลาผ่านไปตั้งห้าปีแล้ว เมื่อไหร่กันที่เขามีกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงบนตัวเขา?และกลิ่นน้ำหอมนี้ มันบางเบาเหมือนกลิ่นดอกไม้ที่ลอยตามลมมา ถ้าไม่ได้ดมใกล้ๆ ก็ไม่ได้กลิ่นเลย
ถ้าเป็นผู้หญิงในบาร์หรือตามโต๊ะเหล้า พวกเธอไม่มีทางใช้น้ำหอมที่บางเบาแบบนี้แน่
ขณะที่เจียงฉูฉู่กำลังคิดถึงเรื่องนี้ มือของเธอก็ถูกฉินเย่ผลักออก ด้วยแรงที่มากพอ ทำให้เจียงฉูฉู่ถอยหลังไปสองสามก้าวและเกือบเสียการทรงตัว
จากนั้นเธอก็เห็นฉินเย่จ้องมองเธออย่างดุร้ายเหมือนกับหมาป่า
"อย่าแตะตัวผม!"
เจียงฉูฉู่ไม่เคยเห็นสีหน้าแบบนี้ของเขามาก่อน เธอถึงกับยืนนิ่งอยู่ที่เดิมด้วยความตกใจ และไม่กล้าเข้าไปอีก
แต่เมื่อคิดถึงกลิ่นน้ำหอมบนตัวเขา เจียงฉูฉู่ก็ไม่ยอมแพ้"โอเค ฉันจะไม่แตะต้องคุณ งั้นคุณบอกฉันมาตรงๆ เลยว่ากลิ่นน้ำหอมบนตัวคุณมาจากไหน? คุณไม่ชอบฉันไม่เป็นไร แล้วคนอื่นล่ะ?"
กลิ่นน้ำหอม?เมื่อได้ยินแบบนั้น สีหน้าของฉินเย่ก็แสดงออกว่าประหลาดใจนิดหน่อย เขายกแขนขึ้นและก้มลงไปดมกลิ่น พบว่ามีกลิ่นหอมบางๆ จริงๆ
มันเป็นกลิ่นของเธอ
ก็จริง เ

สุดท้าย เสิ่นหยินอู้ก็ไม่ได้ให้โม่ไป๋ไปส่งเธอไปทำงาน แต่เธอกลับให้เขาไปส่งเด็กๆ ไปโรงเรียนแทน
เสิ่นหยินอู้ไปทำงานด้วยตัวเองเพราะยังไม่มั่นคง เธอจึงยังไม่ได้ซื้อรถในตอนนี้ จะว่าไปก็ขำดี ในฐานะเจ้านาย เธอต้องนั่งรถไฟฟ้าหรือรถเมล์ไปทำงานทุกวัน ในขณะที่พนักงานของเธออย่างอู๋อี้ไห่ ซื้อรถไปตั้งนานแล้ว
ระหว่างทางไปทำงาน เพื่อนสาวของเธอ โจวชวงชวง ที่อยู่ห่างออกไปอีกฟากฝั่งของมหาสมุทรก็โทรมา"หยินอู้ของฉัน จุ๊บๆ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง? ช่วงก่อนหน้านี้ไม่ได้โทรหาเลย บริษัทไปได้ดีไหม?"เสียงของโจวชวงชวงฟังดูดี เสิ่นหยินอู้ยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วพูดเบาๆ ว่า "ก็ดีนะ แล้วเธอล่ะเป็นยังไงบ้าง?"
"อย่าไปพูดถึงเลย ฉันจะตายเพราะไอ้เจ้านายนั่นอยู่แล้ว ฉันบอกเลยหยินอู้ ตลอดชีวิตที่ฉันมีมา ฉันไม่เคยเจอใครที่ขูดรีดคนได้ขนาดนี้มาก่อน! เธอว่าไง เขาขูดรีดพนักงานขนาดนี้ได้ยังไง?"
เสิ่นหยินอู้ฟังเธอบ่นเกี่ยวกับเจ้านายตัวเอง บ่นแบบจัดเต็ม บางครั้งก็เออออไปด้วยบ้าง โจวชวงชวงบ่นอยู่นานสิบนาที "ช่างมันเถอะ ช่างเขาไป พูดถึงเขาทีไร ฉันก็มีแต่เรื่องไม่ดีจะพูดทั้งนั้น""อืม""ใช่สิ แล้วเธอกับลี่ซือเป็นยังไงบ้าง

ยกแต่เรื่องเก่าๆขึ้นมาพูด แล้วก็พูดถึงความสัมพันธ์ใกล้ชิดในอดีต
เสิ่นหยินอู้สีหน้าฉายแววเปลี่ยนไป ริมฝีปากสีแดงขยับเล็กน้อย ในที่สุดเธอก็จ้องเขาแล้วพูดว่า “ฉินเย่ คุณมันไร้ยางอายจริงๆ”
เขามีเจียงฉูฉู่แล้วแท้ๆ แต่ยังอยากมาพัวพันกับเธออีก
เขาคิดว่าเธอเป็นอะไร?น่าตลกสิ้นดีเมื่อห้าปีที่แล้ว เขาคิดว่ายังทำร้ายเธอไม่พออีกหรอ?"ไร้ยางอาย?"
ฉินเย่เดินมาข้างหน้า ต้อนเธอจนถอยไปติดมุมผนัง ในขณะที่เธอคิดจะหนี เขาก็ยกมือยันผนังขวางทางเธอไว้ ริมฝีปากยกยิ้มเยาะแล้วพูดว่า “แต่ก่อนตอนคุณอยู่บนเตียงของผมก็ไม่ได้พูดแบบนี้นี่นา”เพี้ยะ!
เสิ่นหยินอู้ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ เธอตบหน้าฉินเย่ไปหนึ่งที
ฉินเย่คงไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะลงมือ ดังนั้นใบหน้าของเขาจึงโดนตบจนหันไปด้านข้าง
พอเขาตั้งสติได้ ก็จับข้อมือของเสิ่นหยินอู้ไว้ ก้มศีรษะลงเหมือนจะจูบเธอ
เพี้ยะ!
เสิ่นหยินอู้ร้อนใจ จึงตบหน้าเขาไปอีกครั้ง“ฉินเย่ จะมากเกินไปแล้วนะ! เรื่องที่คุณพูดมันผ่านไปนานแล้ว! เราหย่ากันมาห้าปีแล้ว!”
ไม่รู้ว่าเป็นคำไหนที่กระตุ้นให้ฉินเย่หยุดการกระทำทันที เขาจ้องมองเสิ่นหยินอู้ในระยะใกล้และหายใจหอ

สำนักงานชั้นบนสุดพอฟู่ถิงสือขึ้นมาถึง ก็ตรงไปหาฉินเย่ทันที"เฮ้เฮ้ ฉันคิดว่าเธอจะมาทำงานที่บริษัทฉันซะอีก ใครจะคิดว่าเธอจะมาขอลงทุน นายรู้เรื่องนี้อยู่แล้วใช่ไหม แต่ไม่บอกฉัน?"
"แล้วนายรู้ไหม ตอนเธอลงไป สีหน้าไม่ดีเลย? นายทำให้เธอร้องไห้เลยนะ?"
ฉินเย่ที่เคยพิงกำแพงอยู่ พอได้ยินก็ชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นก็เผยรอยยิ้มเย้ยหยันที่ริมฝีปากบางๆ"จริงเหรอ?"ผู้หญิงใจร้ายแบบนั้น ร้องไห้เป็นด้วยเหรอ? น่าแปลกจริงๆ"อะไร? ดูจากสีหน้านายคงไม่เชื่อสินะ? ฉันพูดจริงๆ นายคงไม่รู้ตัวเลยสินะว่านายมันเลวแค่ไหน? ทำให้เธอโกรธจนร้องไห้ แต่นายยังดูไม่ใส่ใจอีก"
เมื่อได้ยิน ฉินเย่ก็ไม่ตอบอะไร ยืนอยู่ตรงนั้น เม้มปากบางๆ สีปากซีดลงเล็กน้อย
ส่วนฟู่ถิงสือที่ไม่ได้สังเกตุเห็นความผิดปกติก็ยังคงบ่นต่อไป"ด้วยท่าทางแบบนี้ของนาย ฉันไม่รู้เลยว่านายต้องการอะไร ตอนแรกฉันคิดว่านายอยากได้เธอกลับมา แต่ตอนนี้ฉันสงสัยว่านายคงไม่อยากเห็นหน้าเธอเลยใช่ไหม นายเลยโกรธเธอแบบนี้?""......"
ฟู่ถิงสือที่ไม่ได้รับการตอบสนองจึงหันไปมองฉินเย่ แล้วเห็นว่าฉินเย่หน้าซีดจาง และมีเหงื่อซึมอยู่ที่หน้าผากฟู่ถิงสือกระพริบตาหลายคร