บทที่ 468

ในตอนนี้เมื่อเห็นดวงตาของสาวงามที่มีน้ำตาคลอเบ้า ฟู่ถิงสือก็รู้สึกเสียใจอย่างมาก รู้สึกว่าตัวเองช่างเลวทรามจริงๆ

เขาตั้งใจจะถามเธออย่างละเอียด แต่เสิ่นหยินอู้กลับเดินผ่านเขาไปโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพูดคุยด้วย

ฟู่ถิงสือยืนอยู่ตรงนั้น ในหัวมีแต่ภาพของดวงตาที่เย็นชาคลอด้วยน้ำตาและเต็มไปด้วยความอดทน ภายในใจมีแต่ความรู้สึกผิด

ในขณะที่เขากำลังจะตามไป เสิ่นหยินอู้ก็หยุดและหันกลับมาหาเขา

“ประธานฟู่”

ฟู่ถิงสือ: "หือ?"

"คุณจะไม่ลงทุนในบริษัทของฉันใช่ไหมคะ?"

"อะไรนะ?"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฟู่ถิงสือก็ตกใจ "ลง ลงทุนในบริษัทของคุณเหรอ? คุณเปิดบริษัทแล้วเหรอ? ที่คุณบอกว่าจะคุยเรื่องงานกับผมหมายถึงเรื่องนี้งั้นเหรอ?"

เมื่อได้ยินแบบนี้ เสิ่นหยินอู้ก็แสดงความสงสัยเล็กน้อย

"ไม่งั้นจะเป็นเรื่องอะไรล่ะคะ?"

"ผม ผมคิดว่าคุณคิดได้แล้ว และยอมมาทำงานกับผม ในขณะที่ฉินเย่ไอ้สารเลวนั่นไม่ยอมให้คุณมาเลยตามมาขัดขวาง"

เสิ่นหยินอู้: "......"

ที่แท้ฟู่ถิงสือก็ไม่รู้เรื่องนี้

ดูเหมือนว่าเป็นฉินเย่ไปสืบเรื่องนี้มาเอง แต่เขาสืบได้ยังไง ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขารู้แค่เรื่องที่เธอต้องการให้ฟู่ถิงสือลงทุนแค่นั้น ม