Share

บทที่ 473

โม่ไป๋เป็นคนรู้จักขอบเขต เมื่อคืนเขาพักอยู่ที่บ้านของเธอแค่คืนเดียว และคืนนี้ก็ไม่ได้เอ่ยปากขอพักอีก

ก่อนจะออกไป โม่ไป๋บอกเธอว่า "พรุ่งนี้เช้าผมจะเอาอาหารเช้ามาให้ แล้วก็จะมารับเธอด้วย"。

เสิ่นหยินอู้หยุดนิ่งไปซักพัก จากนั้นก็พยักหน้า

“โอเค ฉันรู้แล้ว”

เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ปฏิเสธเขาอีก โม่ไป๋จึงยิ้มและลูบหัวเธอเบาๆ “ดีใจที่เธอไม่ปฏิเสธอีกแล้ว นี่เป็นสัญญาณที่ดีสำหรับผม สู้ๆ ทำต่อไป”

เสิ่นหยินอู้มองโม่ไป๋ ดูเหมือนเธออยากพูดบางอย่างแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง

“อย่าคิดมากเกินไป”

โม่ไป๋เหมือนจะมองเห็นความคิดของเธอ และพูดสิ่งที่เขาคิดออกมา

“จริงๆ แล้ว ตอนที่เราอยู่ต่างประเทศ ผมไม่เคยมีโอกาสพูดสิ่งนี้กับเธอ ตอนนี้ถือว่าเป็นโอกาส แม้ว่าจะไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุด แต่เสิ่นหยินอู้ ผมอยากบอกเธอว่า ถ้าเธอเลือกผม ผมจะเป็นพ่อที่ดี ผมจะดูแลเหมิงเหมิงและเหนียนเหนียนเหมือนกับเป็นลูกของผมเอง และผมขอสัญญาว่า นอกจากพวกเขาสองคนแล้ว พวกเราจะไม่มีลูกคนอื่นอีก”

เสิ่นหยินอู้ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากเขา เธอเองก็ยังคิดถึงเรื่องเหล่านี้อยู่ แต่ไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมา

หลังจากคิดอยู่ซักพัก เสิ่นหยินอู้พูด
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status